«ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ»: Μια γιορτή όνειδος για την Ελληνική Παιδεία μου.

           Ένα από τα πικρότερα αισθήματα που απόκτησα στη ζωή μου από την χριστιανοσύνη της ελληνικής Εκκλησίας, ώς τέκνον προερχόμενο από τους μακαρίους και ανδρείους του χρυσού γένους της ανθρωπότητας –τους  Σελλούς = Ελλούς = Έλληνες, είναι η αφή του συναισθήματος «ντροπή». Τι όνειδος και ασέβεια προς το φώς της αιώνιας πνευματικότητας της ανθρωπότητος, τα Ελλνικά Γράμματα, το θράσος και η αναίδεια του Αρχιτσοπάνου της  Ορθοδοξίας κ. Βαρθολομαίου, από τη μια μεριά να δηλώνει στην εφημερίδα το Βήμα ότι «Η Ορθόδοξος Εκκλησία κατά το ανθρώπινον και ιστορικόν στοιχείον οφείλει πολλά εις τον ελληνισμό, αλλά δεν ταυτίζεται προς αυτόν». Και από την άλλη να επίβάλλει στους Εβραιοχριστιανούς Έλληνες να δοξάζουν στις 30 του διπροσώπου (αλήθεια+ψεύδος) Θεού Ιανού (Ιανουαρίου), μέσα στο Ναό της αληθείας, τους τρεις Καππαδόκες (και όχι έλληνες) ως Φωστήρες της Ηλιότητας και επινοητάς του πρώτου στο κόσμο φωνιτικού αλφαβήτου που εδημιούργησε το 1.000 πΧ η των Αρχαίων Ελλήνων (Σελλών) πνευματική αφοσίωση προς την ζωήν και φύσην. Ειλικρινά ομολογώ πως ντρέπομαι να λέγομαι Έλληνας με τον εξευτελισμό που έχουν φέρει στην ελληνική οντότητα οι ρασοφόροι του ελληνικού κλήρου, όταν με τα άγια στόματά τους κηρύττουν, χωρίς καν να κοκκηνίζουν, πως ο δημιουργός και φορέας του υψηλού στοχασμού είναι οι τρεις θεολόγοι του 341μΧ, που τσακωνόνταν με το ποιός την εχει πιο μεγάλη την ...πνευματικότητα του Χριστού. Αφού γνωρίζουν ότι η ανωτέρα  γλωσσική μόρφωση των τριών Καππαδόκων της ρωμαϊκής Εκκλησίας οφείλεται στον εμπλουτισμό του λεξιλογίου των με λέξεις της ελληνικής  αυτής Γραμματείας. Και σαν πατέρες της Εκκλησίας είχαν βαθειά γνώση της ελληνικής φιλοσοφίας και επιστράτευαν την αρχαία σκέψη μόνον για την καλύτερη θωράκιση της χριστιανικής ιδεολογίας και οχι δια την διάσωση των Ελληνικών Γραμμάτων, που πραπαγαντίζει η Ορθόδοξη Ελληνική Εκκλησια. Είναι γεγονός απο τους ισχυρισμούς τους για τη Ελληνική Παιδεία ότι την δαιμονοποίησαν με βαρβαρική επιδρομή τους σε μεθόδους που μόνο ο Ναζισμός μεταχειρίστηκε. Ανθελληνική εντύπωση προκαλούν η δηλώσεις των με τις οποίες καυτηριάζουν τα Ελληνικα Γράμματα. Όπως το: «Είναι εχθροί οι Έλληνες, διότι διασκεδάζουν καταβροχθίζoντας με ορθάνοιχτο στόμα τον Ισραήλ. (Βασίλειος Καισαρείας, εις Προφήτην Ησαϊα 9.230.8». Επίσης και του Γρηγορίου Νανζιαζηνού το: «Η μητέρα μου πρόσεχε να μη φιλήσουν τα χείλη μου Ελληνικά χείλη, να μην αγγίξουν τα χέρια μου Ελληνικά χέρια και ούτε Ελληνικά τραγούδια να μολύνουν τα αυτιά και την γλώσσα μου». Και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος γράφει στην ομιλία του εις Άγιον Ιωάννην τον Ευαγγελιστήν: «Αν κοιτάξεις στα ενδότερα των ελληνικών σκέψεων θα δεις, τέφρα και σκόνη και τίποτε υγιές, αλλά τάφος ανοιγμένος είναι ο λάρυγγας των Ελλήνων φιλοσόφων, όλα δε είναι γεμάτα ακαθαρσίες και πύον, και πάντα τα δόγματά τους βρίθουν από σκουλίκια... Αυτά γέννησαν και αύξησαν οι Έλληνες, παίρνοντας από τους φιλοσόφους τους... Εμείς όμως, δεν παραιτούμαστε από την μάχη εναντίον τους». Ο δε Γεννάδιος Σχολάριος (ο κατοπινός πρώτος πατριάρχης της Οθωμανοκρατίας), όταν ρωτήθηκε, τρία χρόνια πριν απ' την Άλωση, αν είναι Έλλην, απάντησε με αποστροφή: «... αν με ρωτήσει κανείς τι είμαι απαντώ, Χριστιανός είμαι». Οι Τρεις τιμώμενοι «άγιοι»  αποκαλύπτονται μέσα από τα γραπτά τους, όχι μόνο δεν είχαν γνήσιο ενδιαφέρον για τη μελέτη της ελληνικής γραμματείας, αλλα και ως κήρυκες μίσους αυτής. Γιαυτο και κλείνουν   το 529 με πρόσταξιν του ορθοδόξου Αυτοκράτορα  Ιουστιανού της σχολές της Αθήνας. Αυτός ο χριστιανικός διωγμός του ελληνικού πνεύματος παρατηρήται και στην εγκύκλιο του Αρχιεπισκόπου κ. Τρακατέλη,  που εξαπέλυσε την 26/1/07 για την εορτή των Γραμμάτων. Αναφέρει ανάμεσα στ’ άλλα πως οι Τρείς Ιεράρχες δεν αποσκοπούσαν στην (ελληνική) αυτοπροβολή των, αλλά εργάσθηκαν για να προάγουν την ευαγγελλική και φιλανθρωπική αποστολή της Εκκλησίας. Επίσης γράφει ότι «η γνώση και εμπειρία του Αγίου Πνεύματος, η οποία είναι έκδηλη στα γραπτά των Τριών Ιεραρχών, βασιζόταν πρωτίστως στη διδασκαλία του Χριστού και της Αγίας Γραφής (και όχι στα Ελληνικά Γράμματα διευκρηνίζω εγώ)». Και συνεχίζει πως ο Μ. Βασίλειος παραθέτει εκτεταμένα αποσπάσματα από τα Ευαγγέλια και τις επιστολές του Αποστόλου Παύλου, επιβεβαιώνοντας τον ρόλο, στην τελείωσή μας, του Αγίου Πνεύματος (και όχι του Ελληνικού Πνεύματος των Ελλήνων φιλοσόφων Λιβάνιο, Αμμώνιο, Σακκά και άλλων στους οποίους έτρεχαν οι Πατέρες της Ορθοδοξίας για να αποκτήσουν τη θεία γνωση της Ορθοδοξίας). Ποιό κάτω δε διαβάζεται πως «Ο Μ. Βασίλειος λέγει ότι όπως ακριβώς μια δέσμη ηλιακού φωτός φωτίζει λαμπερά και διάφανα σώματα και τα ίδια αυτά μεταβάλλονται σε απαστράπτοντα κέντρα... έτσι και οι ψυχές εντός των οποίων κατοικεί το Άγιο Πνεύμα (όχι τα έργα της ελληνικής γραμματείας  και κυρίως αυτά των Πυθαγορείων και Πλατωνικών)... γίνονται πνευματικές και ακτινοβολούν την χάρη των στους άλλους». Ουδεμία λοιπόν, γραπτή αναφορά στο φιρμάνι του καβαλάρη της ελληνικής μας  Αρχιεπισκοπής των ΗΠΑ για την προσφορά των τριών Ιεραρχών στα Γράμματα της ευαγγελικής γλώσσας του Χριστού. Αλλά συνεορτάζει με τα πρόβατά του  –Έλληνες-  διατυμπανίζοντας προφορικώς ότι η γιορτή των Ιεραρχών είναι αφιερωμένη στην ημέρα της Ελληνικής Γλώσσας μας. Χλευάζοντας με τόση θρασύτητα την ελληνική ποίμνη του μας διαβεβαιώνει πως και αυτός είναι δυνάστης της ελληνικής διανόησης όπως και ο μακαρίτης Ιάκωβος. Ο οποίος μας διαβεβαιώνει το 1982 στο “Daily News” πως «σύντομα η ελληνική γλώσσα θα καταργηθεί απο τη Θεία Λειτουργία (βλέπε Πρακτορικά ΕΚ 3/1/82)». Το 1968 μας λέγει στο “Bulletin” το «Ελπίζω και εύχομαι εντός 10ετίας να υπάρχει μία μόνον Εκκλησία, η Αμερικανική Ορθόδοξος, με μιά μόνο γλώσσα την Αγγλικήν». Και στις 25/9/67 μας δηλώνει σε συνέντευξή του στο “NY Times” ότι: «Εκφραζόμεθα ευμενώς δια τον αφελληνισμό της Χριστιανοσύνης». Με Δεσποτάδες της αυτής νοοτροποίας και με αποφάσεις σαν της 20^ης κληρικολαϊκής, δια της οποίας επιβάλλονται τα Αγγλικά στη Θεία Λειτουργία, είναι φυσικόν στις ΗΠΑ να ομιλούνται 104 γλώσες και μεταξύ αυτών που παρακμάζουν να πρωτεύει η ελληνική διαμαντόπετρα στης Γής το δακτυλίδι, που είναι η ψυχή της νόησης και λέγεται «Ελληνικά Γράμματα». Δυστυχώς, οι κληρικοί της Ομογένειάς μας στηρούνται τον μεγάλο άνδρα τού Φαναρίου, Μελίτων, πού θα τούς καλούσε να μην παίζουν στα ζάρια τον ομφάλιο λώρο ανάμεσα στην Ορθοδοξία κι Ομογένεια. Αφού η γήινη σύνθεση Θεού και ανθρώπου, ζωής και Φύσης, πολιτισμού και επιστήμης είναι τα ελληνικά μας Γράμματα. Ευχαριστώ για την προσοχή σας. Καρβας