ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ 25^ΗΣ ΔΕΚΕΒΡΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΗΛΙΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ.

    Ήρθε ο Δεκέμβριος και μαζί του έφθασε και η 25^th Decimus (10^ου)! Η ημέρα γεννήσεως, εκ του  σκότους, της Ηλιακής Θεότητος «ΦΩΣ». Τί κρίμα να μη μπορώ να γράψω την αλήθεια για αυτή την Άγια μέρα της Οικουμένης. Τρέμει το χέρι μου και αχνοσβύνει ο νούς μου ακούγοντας τους  μαυροφόρους υπηρέτες του Εβραίου Θεού της Βιβλικής Χριστιανοσύνης  να ψιττακίζουν, μέσα στους Ναούς της ανθρώπινης Λατρείας, το Ορθόδοξον Ψέμα: «Χριστός  (Messiah) γενάται σήμερον εν τη Βηθλεέμ». Ειλικρινώς ομολογώ ότι αυτό είναι μια βρώμικη μυθοπλασία, που μου την διδάσκουν οι κληρικοί από τα σχολικά μου θρανία. Παρόλου που ο Κύριος αυτών τους εδίδαξε την διδαχή: «Επειδή σεις δεν είσθε οι λαλούντες, αλλά το Πνεύμα του Πατρός σας, το οποίον λαλεί εν υμίν (Ματθ. Ι-20). Εντούτοις οι πνευματικοί μου Πατέρες έχουν βουτήξει τα πάντα στην απατηλότητα και θολώσανε τα νερά της μεγάλης Δεκεμβριανής Γιορτής και μαζί της και τα δικά μου μυαλά. Που ούτε 100 Ηρακλήδες δεν μπορούν να τα καθαρίσουν από των κόπρων του Αυγέα τους. Χάνοντας έτσι την πνευματική μου διαύγεια δεν μπορώ να αντικρίσω τον λόγον του Θεού και να κατανοήσω τη γνώση της αληθείας γιαυτά που γινόντωσαν, πριν τον χριστιανισμό, στην 25^η Δεκεμβρίου για τη Τριέσπερο Γέννηση του Φωτός του Ήλιου. Ώστε ν’ αποφύγω την απώλεια ψυχής μου με το να αναζητώ στα δώρα των χριστογενιάτικων δένδρων  την αλήθεια της ευτυχίας μου. Αφού η γνώση του  λόγου του Θεού θα με ανυψώσει από το τέλμα του σκότους της αμάθειας της  Ορθόδοξης Κατήχησής των. Και θα διανοηθώ ότι η αγαλλίαση ψυχής δεν αποκτιέται στις εκπτώσεις των εορτών (holydays), ούτε στη χρήση πλαστικού χρήματος (credit cards). Η ανθρώπινη ψυχή εφραίνεται λατρεύοντας την γέννηση του Φωτός, που διαλύει το σκοτάδι της πλύσης εγκεφάλου περί Ορθοδοξίας. Προσκυνόντας, δηλαδη, την αληθηνή Θεότητα της Υφηλίου, από την οποίαν εξαρτώνται τα πάντα επάνω στη Γή. Τον πραγματικό λύχνο της ψυχης, που φωτίζει το μονοπάτι της επίγειας ζωής της. Την αστέρευτη πηγή του Φωτός. Τον γονηό ημών και της ολοκλήρου Φύσης. Τη φλογερή ακτινοβολία χαράς. Το λαμπρότερο Αστέρι του κόσμου. Τον Ηλιάτορα του Ελύτη. Τον επίγειον και ουράνιον Βασιλιά Ήλιο. Τον οποίο εδοξάζανε, πριν 20 αιώνες, στη Φωτογέννησή Του της 25^ης Δεκεμβρίου οι Πέρσες ως Μίθρα, οι Αγύπτιοι ως Όσιρι και οι αρχαίοι Έλληνες ως Ηρακλή. Όλοι Τους ηλιακές θεότητες έστω και με την ένοια ότι αναδύονται στο Φώς εκ της ανυπαρξίας ακτίστου φωτός (σκοτάδι) του Άδη. Ευλογία στον άνθρωπο που αξιώθηκε, προτού παιθάνει, να ζήσει ξανά το μυστήριο της θείας σάρκωσης, που βυθίζει περισσότερο τη καρδιά του στον Παράδεισό της, με το πραγματικό της όνομα «Ηλιούγεννα» και όχι «Χριστούγεννα». Το κομμάτι του Θεού που έχει ο κάθε άνθρωπος μέσα του. Αυτόν τον θεϊκόν στρόβιλο  της ακατάλυτης δύναμης του Φωτός της φωτιάς στην κουζίνα της φύσης. Τη ζωτική δύναμη του Σύμπαντος. Τον ζωοδότη και δημιουργό του φυσικού Κόσμου. Τον γιό του Υπερίωνα = Πορευόμενου και της Τετανίδας Ευρυφαέσσας = Πλατήφωτης. Τον φυσικό Ήλιο, που μεταμορφώνει την ύλη σε πνεύμα Φωτός (Απολλώνειον Φώς) και ως ακτινοβόλος (Φωτοφόρος) Απόλλων επάνω στο ιππτάμενο άρμα του διατρέχει κάθε μέρα τον Ουρανό φέρνοντας  το Ζωοδότο του Φως στο εσωτερικό του ανθρωπίνου κόσμου ως ψυχή ζωής. Σύμβολο της ανθρώπινης αυτής ψυχής είναι ο γιος του Δία και της παρθένου Σεμέλης, κόρης του βασιλιά της Θήβας, Διόνυσος. Τον οποίον οι νύφες της Νύσας έκρυψαν εντός του σπηλαίου «Ηγαθέου», του οποίου η είσοδος ήταν καλυμμένη από ένα θαλερό κλήμα και από το οποίον ο Διόνυσος γεύτηκε, όταν εμεγάλωσε, το γλυκό δώρο του σταφυλιού το «κρασί». Την οργανική σχέση Ανθρώπου και Φύσης, που φτάνει την ψυχή στη θέωση, στο πνεύμα, ώστε να εκφραστεί η δύναμη του θείου Λόγου, που φέρνει της αμπέλου ο καρπός «σταφύλι». Δηλαδή την θετική εκδοχή της ανθρώπινης ζωης, που ως μετακινούμενη  θεότητα  μεταφέρει τους ανθρώπους από την καθημερινότητα σε μια άλλη διάσταση, στη βακχική έκσταση! Όπου ο άνθρωπος χάνει την αίσθηση του εγώ και την προσωπική του ταυτότητα, και δοκιμάζοντας μίαν εμπειρία κοινωνίας με το θείο, ενώνεται με τον Θεό. Αυτή την ένωση δεν την επιτυγχάνεις όταν είσαι μόνος σου, όπως συμβαίνει π.χ. με την έκσταση του Χριστιανού μοναχού στο κελί του! Απεναντίας, είναι καθαρά ομαδικό, ακόμη, και μαζικό φαινόμενο. Μάλιστα ο Πλούταρχος και ο Παυσανίας (10.4.2-3) μας περιγράφουν πως μια τέτοια τελετή ελάμβανε χώρα κάθε δυο (2) χρόνια στους Δελφούς την εποχή του χειμερινού ηλιοστάσιου (25 Δεκεμβρίου). Όπου οι γυναίκες (Μαινάδες) ανέβαιναν  στην κορυφή του Παρνασσού (2.500 μ. ύψος), την  τελευταία νύχτα του μήνα Ποσειδεώνα, που ήταν η μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου.  Και γιόρταζαν την γέννησην του Αήττητου Ήλιου με την οργιαστική τρέλα της Διονυσιακής Λατρείας, που τις χάριζε μια φυγή από τους φραγμούς της ορθολογιστικής οπτικής ως ευκαιρία να βιώσουνε μια απόλαυση γεμάτη λυτρωτική γαλήνη και πηγή πνευματικής δύναμης και ευδαιμονίας. Δηλαδή μια ανέμελη ζωή, που σαν όντα ζωντανά την λατρεύουμε γιατί είμαστε ερωτευμένοι μαζί της. Ερωτευένοι με την βακχανική μέθη των Ηλιογέννων ήσαν και οι Εβραίοι της Παλλαιάς Διαθήκης, βάσει πάντα με τον Ιεζεκιήλ. Ο οποίος μας λεγει «καὶ εἰσήγαγέ με εἰς τὴν αὐλὴν οἴκου Κυρίου τὴν ἐσωτέραν, καὶ ἰδοὺ ἐπὶ τῶν προθύρων τοῦ ναοῦ Κυρίου ὡς εἴκοσι ἄνδρες, καὶ οὗτοι προσκυνοῦσι τῷ Ηλίῳ (Ιεζ. 8,16). Τον οποίο οι Άγιες Ρόμπες της Ορθοδοξίας τον ονόμασαν από Ηρακλή σε Χριστό. Την δε γεννησή του την εορτάζανε μαζί με τα Θεοφάνεια, τη Βάπτισή του από Ιησούς σε Χριστός στις 6 Ιανουαρίου. Την ίδια ημέρα που είχε γεννηθεί από την παρ­θένο Ίσιδα η ηλιακή θεότητα ο Όσιρις (Αιών). Τα Θεοφάνεια γιορταζόταν και ως Χριστούγεννα μέχρι το 335 μ.Χ., όπου ο Πάπας (Επίσκοπος) της Ρώμης, Ιούλιος Α΄, επέβαλλε στους Χριστιανούς να πανηγυρίζουν τα γενέθλια του Χριστού ανά έτος την 25^η Δεκεμβρίου. Έτσι έγραψε στα παλλαιά του παπούτσια τον 55^ον Κανώνα της Εκκλησίας, δια του οποίου η Αγία Γραφή δεν συνιστά τις γενέθλιες εορτές. Αφού η τήρηση των γενεθλίων καταδικάζονταν σαν ένα αρχαίο Ελληνικό «Ειδωλολατρικό» έθιμο απαχθές στους Χριστιανούς. Γιαυτό, βάσει της Καθολικής Εγκυκλοπαίδειας, «Τα Χριστούγεννα δεν ήταν ανάμεσα στις πρώτες εορτές της Εκκλησίας. Ο Ειρηναίος και ο Τερτυλλιανός την παραλείπουν από τους καταλόγους των εορτών». Μάλιστα δε το Γενικό Δικαστήριο της Μασσαχουσέτης εψήφισε, το 1659 μΧ,  έναν νόμο σύμφωνα με τον οποίον «ο καθείς που συμμετέχει, γιορτάζει με κάθε τρόπο -απουσιάζοντας από τη δουλεία του- στην υποτιθέμενη ημέρα των Χριστουγέννων, θα πληρώνει για κάθε παραβίαση πέντε σελίνια». Μα ποιό θύμα θα τα βάλει με τον θύτη του και ποιο γαλουχημένο ποίμνιο αντιστέκεται στον αιώνιον Χριστό ποιμένα του; Αφού θα σηκωθεί μέσα από το ασυνείδητό του ο Σωτήρας του, Χριστός, και θα τον πνίξει την νύχτα στον ύπνο, όπως ο δράκουλας το ηδονιζόμενο θύμα του. Αυτό το Θείον πνίξημο της Ορθοδοξίας τρομάζει τον Έλληνα Ρωμιό (χριστιανό) και δεν προκαλεί τους Άγιους Πατέρες του και την Θεοπνευστία των γραφών τους, με το να χαρακτηρίσει τον Χριστιανισμό τους ως «Ασυνάρτητο μύθο», όπως έκανε και ο Πάπας Λέων Γ΄. Ο οποίος μας λέγει το εξής: «Όλες οι εποχές μαρτυρούν πόσο επικερδής ήταν εκείνος ο ΜΥΘΟΣ του Χριστού για εμάς και για τους ομοίους μας. Πλουτίσαμε όλοι με τον μύθο του Ιησού». Πουλώντας, φυσικά, τα χριστουγεννιάτικά τους φύκια για μεταξωτές κορδέλες των Ηλιουγέννων. Είναι θανάσιμο αμάρτημα να βιάζεις τους αιώνιους νόμους της Μητέρας Φύσης και να πιστεύεις τυφλά στον αυταρχικό και ανεξέλεγχτο Χριστιανισμό τους. Αφού χρέος μας είναι, ως παιδιά Της, ν’ ακολουθούμε τον αθάνατο ρυθμό Της μ’ εμπιστοσύνη. Γιορτάζοντας κάθε χρόνο στις 25 Δεκεμβρίου Της την γέννηση του Ηλίου Της, που ξαναζωντανεύει το Αληθινό Χριστό Φώς Της. Το οποίον το μοιράζει ως δώρο στα ζωντανά Της με το ιπτάμενο άρμα του Φωτοφόρου Απόλλωνά Της. Είναι ασέλγεια το να γιορτάζεις στις 25 Δεκεμβρίου τη γέννηση του Χριστού και να κάνεις τον Ζωοφόρο Απόλλωνα, Άγιο Βασίλη. Το άρμα του, έλκηθρο. Τα ιπτάμενα αλλογά του, ιπτάμενους τάρανδους και το ζωοδόχο Φώς του, νεκρά δέματα. Κάτι που διαβεβαιώνει του Bruno Bauer τη ρήση: «Όλα όσα είναι γνωστά για τον Ιησού ανήκουν στον κόσμο της φαντασίας της ελληνικής Σοφίας». Την οποίαν αναθεματίζουν τα Κοράκια (Σπυρίδωνος ρήμα) της Εκκλησίας κατά την Κυριακή της Ορθοδοξίας.  Ωωω!!! Θεεε μου!!! Πόσο αληθές είναι η του Ροβέρτου κραυγή: «Η Εκκλησία με υποχρεώνει να ζώ στην αμαρτία» και ο εκ του στόματός μου Ευαγγελικός αλαλαγμός μου «Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι (παπάδες) υποκριταί, ότι καθαρίζετε το έξωθεν του ποτηρίου και της παροψίδος, έσωθεν δε γέμουσιν εξ αρπαγής (της αλήθειας) και ακρασίας (του ψεύδος), Ματθ, κγ 25».

     

 

                                                                Καλές Γιορτές και καλή Διασκεδαση.

                                       Βασίλης Καρβελης   112 Jefferson Street . Wood Ridge NJ 07075.

 

Το ΠΑΣΟΚ έγινε ΜΠΑΤΣΟΚ αφήνοντας τους ψηφοφόρους του με το ΣΟΚ του.

 

O πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ, Γιώργος Πεταλωτής, μιλόντας στις 2/9/2014 στον «ΑΘΗΝΑ 9.84» είπε: «Πιστεύω ότι ο Γ. Παπανδρέου είναι ο μοναδικός πολιτικός ηγέτης, ο οποίος μιλάει με βάση αξίες και αρχές και πολλές φορές κατακρίνεται γι' αυτό… Είναι επιβεβλημένο να ακολουθούν όλοι το παράδειγμα Καραμανλή, να λέμε ανεκδοτάκια στις γαλαρίες των εδράνων της Βουλής». Αν και καθιστός ο κύριος και παλιός μου σύντροφος, εντούτοις πολύ ορθά εμίλησε ότι ο Γιωργάκης, που αν δεν πέσει από το ποδήλατό του χάνετε με το κανό του, ήταν ο μοναδικός πολιτικός ηγέτης του GAP = Κενό = Τίποτα = Χάος. Με το οποίο έκανε το κίνημά μας από ΠΑΣΟΚ σε ΜΠΑΤΣΟΚ και μείναμε οι ψηφοφόροι του με το ΣΟΚ. Βεβαίως, βεβαίως ο Giorgo της mother Chant δεν έλεγε ανεκδοτάκια στις γαλαρίες των εδράνων της Βουλής. Μόνον διατυμπάνιζε το υπέροχο "Λεφτά υπάρχουν" και συκοφαντούσε διεθνώς την Πατρίδα μου και μητέρα μου Ελλάδα "διαφθαρμένη". Και ως ουσιαστικό θυλικού γένους απευθύνεται σε γυναικεία οντότητα, το οποίον σημαίνει σεξουαλικά ανήθικη. Που η κυρά Σοφία στο χωριό μου "Βράχα Καρπενησίου" το μετάφραζε σε απλά Ελληνικά ως «π’τάνα». Αντί να βγήτε στα μπαλκόνια της Τηλεοράσεως (Αθήνα 9.84) να μου ζητήσετε "συγνώμη" κάνετε τις μωρές παρθένες και τσαμπουνάτε ότι αχταρμά κατεβάσει η γκλάβα σας. Έτσι είναι "Ο άδειος (κενός) τενεκές κάνει το μεγαλύτερο θόρυβο", όπως μας συμβουλεύει ο θυμόσοφος λαός. Δεν υπάρχει επάνω σας καθόλου τσίπα ντροπής, αν υπήρχε θα κατακοκκινίζατε από ντροπή και θα θέλατε «να ανοίξει η γη να σας καταπιεί». Αλλά δεν φτέτε εσείς. Εμείς οι συντροφο-ψηφοφόροι σας φτέμε που δεν κάναμε το "δάκρυ" μας πλημμύρα βροχής. Η οποία με την εύνοια του Ποσειδώνα μας να γίνει κατακλυσμός του Διευκαλίωνα και να καταστρέψει όλους τους χριστιανο-Παυσανίες στο γένος του Δία. Αλλά, όπως μας λέει και ο ποιητής Διονύσιος Salamon (Σολωμός) στον Εθνικό Ύμνο «Κι ακαρτέρει κι ακαρτέρει (ο ψηφοφόρος) φιλελεύθερη λαλιά / το ένα εκτύπαε τ' άλλο χέρι από την απελπισιά (του)». Όμως, «'Αργειε νάλθει εκείνη η μέρα κι ήταν όλα σιωπηλά, / γιατί τά 'σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά» του Διαθνές Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), που ο Γιωργάκης (το άκης προς σεβασμό του παππού Γιώργο) δούλευε πολλούς μήνες υπογείως για να βάλει υπό την κατοχή του την μητέρα μου Ελλάδα. Πέσαμε από τα σύνεφα όλοι μας οι ΠΑΣΟΚτζήδες βλέποντας, μετά από τις εκλογές του 2009, την δέσμη φωτός του ντοκιμαντέρ του γαλλικού τηλεοπτικού δικτύου France 2 με πρωταγωνιστή τον πρώην γενικό διευθυντή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Ντομινίκ Στρος Καν. Η οποία αποκάλυπτε πως ο πρωθυπουργός κ. Γιώργος Σταυρόπουλος (που τα παιδιά του Παπα-Ανδρέα το άλαξαν το 1901 σε  Παπανδρέου) είχε ζητήσει την παρέμβαση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην Ελλάδα από τις αρχές Δεκεμβρίου του 2009. Δηλαδή ούτε δύο μήνες αφότου ανέλαβε τη διακυβέρνηση της μητέρας μου Ελλάδας, ενώ δημοσίως απέρριπτε κατηγορηματικά ένα τέτοιο ενδεχόμενο. «Κακής απ’ αρχής γίγνετα τέλος κακόν» μας συμβουλεύει ο Ευριπίδης. Γιαυτό είναι φρόνιμον οι Έλληνες ψηφοφόροι να εφαρμόσουμε τη λαϊκή παροιμία «Μιά του ψέφτη, δυό του ψεύτη, τρεις και η κακή του μέρα». Έτσι, με γνώμονα του Μεάνδρου το «Το δις εξαμαρτείν τ’ αυτόν ουκ ανδρός σοφού.», η Κυριακή των τρίτων ερχομένων Εκλογών των Μνημονίων πρέπει να γίνει η κακιά μερα του πρώτου ψέφτη ΠΑΣΟΚ και δευτέρου ψέφτη ΝΔ, ψηφίζοντας τον αμόλυντον, άχραντον και άσπιλον με τα Μνημόνια (προς το παρόν) κ. Αλέξη Τσίπρα του ΣΥΡΙΖΑ. Ώστε αι ψήφοι του ΣΥΡΙΖΑ να μην κανταντήσουν ξανά «μωρές παρθένες» και μείνει ξανά ο Νύμφιός των, «Τσίπρας», «εκτός νυμφώνος». Αλλά ως «φρόνιμες παρθένες», με έλαιον (ψήφισμα) εν τοις αγγείοις (ψηφοδέλτιον) αυτών, θα μπορέσουν στο άκουσμα της «εν μέσης νυκτός (της Κυριακής των Εκλογών) κραυγής: ιδού η νήμφη έρχεται» να εισέλθουν εις τους γάμους της Νύμφης «Κυβέρνηση» με τον Νύμφιο του ΣΥΡΙΖΑ «κ. Τσίπρα». Μία από αυτές τις «φρόνιμες παρθένες» θα είναι και η δική μου ΠΑΣΟΚο-ΨΗΦΟς, για να μην ξεπέσει ξανά στον Σαμαρά, τον νύμφιο του Αγγλικού Κόμματος του Μαυροκορδάτου, ως πεσκέσι από τον Βενιζέλο του ΠΑΣΟΚ. Και άσε τον τέως σύντροφό μου και κολαούζο του Γαλλικού Κόμματος του Κωλέτη, κ. Πάγκαλο, να ζει στον Κόσμο του, όπου «η Αριστερά (η ακατάπαυστη κυβέρνηση Καποδίστρια και του Ρωσικού Κόμματος του Ανδρέα Μεταξά) θεωρεί ότι το ΠΑΣΟΚ είναι το μεγάλο Σούπερ Μάρκετ στο οποίο μπορούν να ψωνίσουν και να φύγουν χωρίς να πληρώσουν». Αφού Τζαμπατζίδικο κάνανε το ΠΑΣΟΚ αυτοί οι ίδιοι οι Αρχηγοί ΤΟΥ, εξαργυρώνοντας τις δικές μας ψήφους με Μνημόνια, Χαράτσια και  Φόρους. Ντροπή σε μας τους ευπρατίδες που τους αφήνουμε να κυκλοφορούν σαν «μωρές παρθένες» στην ανάγκη που έχει βρεθεί η πατρίδα μας Ελλάδα. Σαν συναισθανόμενοι τη δύσκολη κατάστασή της, πρέπει να της συμπαρασταθούμε και να της προσφέρουμε πέραν από πολιτικές και κομματικές ταυτότητες, σε όποια οικονομική κατάσταση και αν βρισκόμαστε. Χωρίς να οπισθογυρίζουμε ζητώντας το πώς και το γιατί, αφού έχουμε υπαρκτό πρόβλημα που ζητά την λύση του.

Αμήν = Αληθώς, γένοιτο.

Ο πολιτικώς άστεγος Καρβέλης Βασίλειος. 112 Jefferson Street. Wood Ridge NJ 07075.

ΤΣΙΠΡΑΣ και Η ΛΙΤΑΝΕΙΑ (ικεσία) ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΟ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ.

Ανοικτή επιστολή προς τον κ. πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ.

Αξιότιμε πρόεδρε του ΣΥΡΙΖΑ κ. Τσίπρα και εν τω Χριστώ αγαπητό τέκνο των χριστιανών Παύλου και Αρίστης κ. Αλέκο^. δια της παρούσης έρχομαι ενώπιόν σας εγώ ο ελάχιστος πολίτης του Κόσμου, Βασίλης βαπτισθείς εν τω Χριστώ και Καρβέλης αναγνωρισθείς εν τω Λαώ, για να κάνουμε κουβέντα αξιόλογη, και όχι παπάρες, γύρω από την επίσκεψή σας στο Ιερό Άθως των αρχαίων μου Ελλήνων. Όπου ήταν το Ιερό Άλσος της θεάς Άρτεμης, το οποίον υπηρετούσαν οι αφιερωμένες στη θεά ιέρειες των Μουσών και γιαυτό απαγορευόταν κάθε προσέγγιση ανδρών. Αφού η θεότητα της Άρτεμης, της κόρης του Δία και της Λητώς, της δίδυμης αδερφής του Απόλλωνα, της βασίλισσας των βουνών και των δασών, ρυθμίζει την αγνότητα του πρωτόγονου βίου, όπου η μητρότητα συνδυάζεται με τη γονιμότητα αλλά όχι και με τον έρωτα. Παρόλου την αδυσώπητη οργή και τα θανατηφόρα βέλη της Άρτεμης απέναντι σε αυτούς που παρέβλεπαν την ύπαρξή της και αμελούσαν τους αυστηρούς κανόνες της Λατρείας της, εντούτοις οι Έλληνες ρασοφόροι –η συμφορά του Ελληνικού Πολιτισμού μου- σπιλώσανε την αθωότητα και παρθενικότητα του Ιερού Τόπου Της, πατώντας Τον με τη μπότα του χριστιανισμού του Aσιάτη Γιαχβέ και Βασιλέως των Ιουδαίων Ιησού Χριστού. Όχι μόνον εβεβήλωσαν «το άβατον για τους άνδρες» στην Άγια Περιοχή της Αγνής και Παρθένου Άρτεμης, αλλά με χριστιανική βαρβαρότητα εβανδάλισαν τους Ναούς και τα Ιερά του άλσους Της. Τα οποία με «πεσκέσια» των Τούρκων και με «χρυσόβουλα» των Αυτοκρατόρων έγιναν χριστιανικά Μοναστήρια, σε εφαρμογή του Θεοδοσιανού και Ιουστινιάνειου κώδικα. Έτσι με την εκθεμελίωση των Ελληνικών Ιερών μου, με το γκρέμισμα του πανάρχαιου «Αθώον» μου -δηλαδή του βωμού και του μεγαλειώδους αγάλματος του Διός μου- και με την εκδίωξη των μη χριστιανών Ελλήνων διαπαντώς από την χερσόνησο μου, το μυστικολατρευτικό κέντρο της θεάς της άγριας φύσης και της αγνότητος, Αρτέμιδός μου, κατέληξε στο σημερινό «Περιβόλι της Παναγιάς» τους. Το οποίον, σύμφωνα με μιά χριστιανική παράδοσή τους, είναι ένα από τα τρία μέρη στο Κόσμο όπου δεν είναι εφικτό να βαδίσει ο κάθε Αντίχριστος. Ως τύπος αυτού του ανθρώπου με ανώτερες αξίες του πνεύματος -αξιοκατάκριτος Αντιχριστιανός (Αντίχριστος)-, δηλαδή: ως τέκνον της Αφροδίτης και του Έρωτα, προερχόμενο από τους μακαρίους και ανδρείους του χρυσού γένους της ανθρωπότητας, τους Σελλούς = Ελλούς = Έλληνες κι όχι από τον Αβραάμ και Ισαάκ του χριστιανισμού –της θανάσιμης έχθρας εναντίον της πραγματικότητας-, παρουσιάζομαι μπροστά σας για να μιλήσω ντόμπρα και έξω από τα δόντια. Γιαυτό, φίλε Πατριώτη, επιμένω ικετεύοντας να με αφήσετε ήσυχο να ολοκληρώσω τον λόγο μου χωρίς να με προπηλακίσετε και κατόπιν ας προσπαθήσετε να ανατρέψετε τα λεγόμενά μου με λογικά επιχειρήματα.΄Η δε συζήτηση δεν θα είναι κ. πρόεδρε της ελληνικής Αξιώτιμης Αντιπολίτευσης, ανταγωνιστική ρητορική, αλλά κίνητρο που θα ενεργοποιήσει το λόγο της αληθείας και με μοναδική του φροντίδα να υψώσει Εσάς τον συνομιλητή μου σε άξιο ερευνητή και κριτή της θεϊκής εντολής των Μαντείων των Δελφών μου, το «γνώθι σ’αυτόν» της διείσδυσής σας στο «άβατον για τους άνδρες» του Ιερού Άλσους της θεάς μου Άρτεμης. Με γνώμονα δε των Ολυμπιοθεολάτρων και όχι ειδωλλολάτρων, που τους βλαστημάνε οι κληρικοί της Ελληνικής Ορθοδόξου Εκκλησίας σας (αφού οι θεοί του Ολύμπου είναι η έκφανση των μυστηρίων του Σύμπαντος), Ελλήνων προγόνων μου την αρχαία φιλοσοφική ρήση: «Όστις εκ φόβου του γλώσσαν εγκλήσας έχει, κάκιστος είναι νυν τε και πάλαι δοκεί», και Ακάθιστος θα ανοίξω το στόμα μου και πληρωθήσεται πνεύματος, εκ του Δελφικού Παραγγέλματος «Μη ψεύδου αλλ’ αλήθευε», και ερεύξομαι λόγον τη υμίν Μεγαλειώτη. Παρεμφερήν με το εάν το βέβηλον προσκύνημά σας στα άγια εδάφη του Άθωνος ήταν Λιτανεία = Ικεσία του ΣΥΡΙΖΑ προς το «Άξιον Εστί» του «Περιβολιού της Παναγιάς». «Ορθόν Αλήθεια αιεί.» μας συμβουλεύει ο αρχαίος μου Σοφοκλής. Και όταν «Άνθρωπος παιδείας μεν ορθής τυχών, θειότατον ημερώτατόν τε ζώον γίγνεσθαι φιλεί . μη επιμελώς δε η μη καλώς τραφέν, αγριώτατον οπόσα φύει γη.» με διαβεβαιώνει ο μαθητής του Σωκράτη, Πλάτων. «Ψεύδος μισείτω πας φρόνιμος και σοφός.» μας παρατηρεί ο  Κλεόβουλος ο Λίνδιος. Διότι «Ουκ εξ άγουσιν καρπόν οι ψευδείς λόγοι.» με παροτρύνει ο Σοφοκλής του «χρυσού αιώνος». Είναι στ’ αλήθεια παράξενη καί μυστήρια η ψυχή κάθε ανθρώπου. Μεγάλοι διανοούμενοι από τόν Αριστοτέλη έως τον Σοπενχάουερ έχουν μιλήσει γι’ αυτήν την αντίφαση ανάμεσα στη λογική και στην πορεία του κάθε ανθρώπου. Ο Αριστοτέλης - ο πατέρας της λογικής - έλεγε ότι ο άνθρωπος συμβατικά θεωρείται λογικό ζώον. Ο Σοπενχάουερ έλεγε πως υπάρχει κάτι βαθύτερο μέσα σε κάθε άνθρωπο από τη λογική, η Βούληση. Ο Μακαρένκο ο μεγάλος και παραγκωνισμένος αυτός παιδαγωγός της Ρωσίας, επαναστάτης, ομολόγησε πως κάτι μυστήριο υπάρχει στη ψυχή κάθε ανθρώπου, που προφανώς ο διαλεκτικός υλισμός αδυνατεί να ξηγήσει. Πάντως στο βάθος της δικής μου ψυχής υπάρχει η κυρά Σοφία του χωριού μου -Βράχα Καρπενησίου-, η οποία με δασκάλεψε να λέω «τα σύκα, σύκα και την σκάρφη, σκάρφη». Και «Ήν αναγκασθήν κινδυνεύειν, αίρου τεθνάναι καλώς μάλλον η ζην αισχρώς». Όμως ο Μένανδρος μας παραγγέλλει πως «Ουδείς το μέλλον ασφαλώς επίσταται». Έτσι εσείς, κ. Τσίπρα, για να διασώσεται την μελλοντική σας «Πρωθυπουργία» εξασφαλίσατε «τό εύ ζείν» της (ε)ΣΥ+ΡΙΖΑ σας με το «Λένε ότι όποιος δεν έχει επισκεφθεί το Άγιον Όρος, αδικεί τον εαυτό του. Και εμείς δεν θέλαμε να είμαστε αδικημένοι». Φυσικάαα!!! «Των φρονίμων τα παιδιά... πριν πεινάσου μαγειρεύουν..!» και μάλιστα με συνταγή του Βλαντίμιρ Ίλιτς Ουλιάνοβ, γνωστοτέρου ως Λένιν, το κόκκινό του απόφθεγμα: «Ένα επαναλαμβανόμενο ψέμα, γίνεται αλήθεια.». Αλλά «το ψέμα να σταθεί από μόνο του ως αλήθεια, χρειάζεται κυβερνητική υποστήριξη» μας συμβουλεύει ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Thomas Jefferson. Το δε  γεγονός ότι όλα τα Ελληνικά Συντάγματα από τα επαναστατικά και μετά τοποθετούν στην προμετωπίδα τους την εξής συγκεκριμένη θρησκευτική αναφορά: «Εν ονόματι της Αγίας και Αδιαρέτου Τριάδος». Φανερώνει πως τα ελληνικά Συντάγματα που ουσιαστικά νομιμοποιούν την πολιτική τού ανεξάρτητου Ελληνικού Κράτους δομούνται πάνω σε ένα θρησκευτικό κριτήριο και όχι σε κοσμικό. Έτσι τα χαρακτηριστικά της ιδιοτυπίας αυτής αποτελούν την ανάδειξη της Εκκλησίας σε «Διοικητική Εξουσία» της Ελλάδος. Άρα η Κυβέρνησή της είναι το παπαδαριό του Ορθοδόξου Χριστιανισμού, στο οποίον συμπεριλαμβάνεται το καλογερικό του Αγίου Όρους και η Τούρκικη Αρχιεπισκοπή του Βαρθολομαίου. Η δε συνταγματική καθιέρωση της «Ορθοδοξίας» ως επικρατούσα θρησκεία μέσα στο Ελληνικό Κράτος έχει «προικίσει» τους ρασοφόρους της Ρωμιωσύνης (Χριστιανοσύνης) με κυβερνητικά προνόμια. Γιαυτό στους πολιτικούς ορισμούς των τριών (3) πρώτων Επαναστατικών Συνταγμάτων, για τον προσδιορισμό του Έλληνα «πολίτη», διαβάζομε: «Όσοι αυτόχθονες κάτοικοι της Επικρατείας της Ελλαδος πιστεύουν εις Χριστόν, εισίν Έλληνες, και απολαμβάνουν άνευ τινάς διαφοράς όλων των πολιτικών δικαιωμάτων (β΄ παράγραφος του Β΄ τμήματος του Συντάγματος της Επιδαύρου)». Ουσιαστκά, κ. Τσίπρα, (ε)Συ και η ΡιζΑ του Κόμματός σας, ΣΥΡΙΖΑ, ως Αξιωματική Αντιπολίτευση ελέγχεστε από την «Εν ονόματι της Αγίας και Αδιαρέτου Τριάδος» Ιερά Σύνοδο του Γιαχβέ, που μέσω του θρησκευτικού ψυχολογικού εξαναγκασμού προσπαθεί να κάνει κατανοητό στην Ελληνική Κοινωνία ότι το θεϊκό συμφέρον είναι ταυτόχρονα και δημόσιον συμφέρον. Άρα όποιος Χριστιανός = Έλληνας δεν υπακούει στις θεοκρατικές πολιτικές αρχές της Εκκλησίας, ακόμη και εάν δεν συλλήφθει για την παρεκλίνουσα συμπεριφορά του, πρέπει να θεωρεί τον εαυτόν του ήδη καταδικασμένον, αφού έτσι και αλλιώς τις κατάρες και αφορισμούς του Γιαχβέ Χριστού δεν μπορεί να τις αποφύγει και ως εκ τούτου «ου δύναται είναι καλός Χριστιανός = Έλληνας, αλλ’ ουδέ Χρηστός πολίτης της Ελλάδος». Μολονότι η «ιδιωτική» ηθική είναι κάτι το εσωτερικό και «πνευματικό» που δεν δηλώνεται εξωτερικά, εντούτοις ο Έλληνας = Χριστιανός πολιτικός ως ορθόδοξο πρόσωπο της ελληνικής θεοκρατικής Κοινωνίας θα πρέπει να ενσαρκώσει το ήθος του (ιδιωτικό και πολιτικό) στους εκκλησιακούς κοινωνικούς κανόνες της Ιεράς Συνόδου. Δηλαδή πρέπει να συμμορφωθεί με του Ρωμαίου φιλοσόφου Κικέρωνα την θεωρία: «η γυναίκα τού Καίσαρα πρέπει όχι μόνο να είναι, αλλά και να φαίνεται τίμια». Δηλαδή η Κυβέρνηση (Πρωθυπουργός) της ελληνικής Ιεράς Συνόδου πρέπει όχι μόνον να είναι, αλλά και να φαίνεται τίμαια προς το θεϊκόν συμφέρον της Παλαιάς Διαθήκης του Ιησού Χριστού Βασιλέως των Ιουδαίων. Με άλλα λόγια η απόψεις και θέσεις του χρηστού Έλληνα  = καλού Χριστιανού, ως εκπροσώπου του Χριστιανικού =Ελληνικού Λαού (Πρωθυπουργού) δεν πρέπει να προσβάλουν τις θεμελιώδες αρχές της Χριστιανικής Εβραϊκής Κοινότητας = Ελληνικής Εκκλησιαστικής Κοινωνίας, όπως ορθοδοξία, βάπτιση, γάμος, σύζυγος, οικογένεια, φίλημα σταυρού κατά την ορκωμοσία, κλπ. Άρα της Ορθόδοξης Κυβέρνησης = του Έλληνα Προθυπουργού η σύζευξη πρέπει να γίνεται με τα δεσμά του εκκλησιαστικού ορθοδόξου γάμου. Και όχι με το Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης, που έχει ενωθεί η αφεντιά σας, το κατά των New York Times «ανερχόμενο πολιτικό στάρ (της εκκλησιαστικής ελληνικής Πρωθυπουργίας, διευκρινίζω εγώ)», με το έτερον ήμισύ σας την ανύπανδρη Μπέττυς Μπαζιάνια. Το οποίον πρόκειται για μία εναλλακτική μορφή μόνιμης συμβίωσης και όχι για μια μορφή μυστηρίου γάμου. Τα δε πρόσωπα που το συνάπτουν δεν εμπίπτουν στα μέλη της κατ' άρθρον 33 α.ν. 1846/1951 οικογένειας. Γιαυτό το ΙΚΑ δεν το αναγνωρίζει, και έτσι οι πολίτες που το έχουν επιλέξει αντί του εκκλησιαστικού γάμου μένουν χωρίς ασφαλιστική κάλυψη και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ως έμμεσα μέλη οικογενείας. Επίσης αυτή η νομική κατοχύρωση συμβίωσης δημιουργεί προβλήματα στις συναλλαγές με το θεοκρατικό Δημόσιο και σε άλλους τομείς, όπως και η κοινή οικογενιακή μερίδα. Καθώς ξέρεις κ. Αλέκο Στοχοπροσηλωμένε (ρήση κ. Λαλιώτη) ο ΝΟΜΟΣ 3719/2008 - ΦΕΚ 241/Α'/26.11.2008 εψηφίσθει στην Άγια Βουλή της Ιεράς Συνόδου την χρονιά που γίνατε πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Οπότε το να λέτε στο «Έθνος της Κυριακής» ότι ήταν λειψός από τη φύση του, τον έκαναν στο πόδι, και δεν είδατε ούτε εσείς ούτε κανείς άλλος ότι έχει ελλείμματα κι ότι δεν έχουν ενταχθεί στη νομοθεσία μια σειρά από επιμέρους πράξεις. Είναι κουραφέξαλα, λόγια της καραβάνας (υπό την έννοια καραβάνι και όχι στρατιωτική καραβάνα) και δικαιολογίες των «μωρών παρθένων». Το να είσαι «Νύμφιος Ανύμφευτος» Έλληνας = Χριστιανός, όστις ουκ απαρνησάτω εαυτόν, ου φιλήσει (εν τη ορκωμοσία) τον σταυρόν Αυτού και ουκ ακολουθήτω Αυτόν, δεν είναι το «θέλημα Θεού» το οποίον υπεραμύνεται τα «καλά και συμφέροντα παρά του Κυρίου αιτησώμεθα» για το παπαδαριό (και όχι για το λαό) της Εκκλησίας της Ελλάδος.  Και ως πιστός τιρητής του δημοκρατικού νόμου «ελεύθερης επιλογής» είσαι «άκαρπος συκή», εν ήν πιθανώς ελθών ο Κύριος (αυτών) πεινών και «ουδέν εύρει ει μη φύλλα μόνον». Και αποκριθείς λέγει υμάς, «μηκέτι εκ σου εις τον αιώνα μηδείς καρπόν φάγοι» και καταρασάτω ούτως εξήρανε υμάς. Για να μην καταντήσετε «ξηρανθείσα συκή» πρέπει να παραδοθείτε δίχως όρια, όπως «η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή (πόρνη)», στα χέρια του Κυρίου και στη θέληση Αυτού. Τολμήστε, όπως και η πόρνη του Ευαγγελίου, να αντικρίσετε το απύθμενο βάθος της αμαρτίας σας, βιώστε την υπαρξιακή σας χριστιανική κενότητα, Κοιτάξτε την χαώδη απόσταση που σας χωρίζει από την αγάπη του Κυρίου Θεού της Ελληνικής = Χριστιανικής Εκκλησίας. Αυτή η αυτογνωσία σας θα σας κάνει, όπως έκανε και την αμαρτωλή γυνή της Αγίας Γραφής, να πέσετε στα πόδια του Κυρίου σας και να τα σκουπίσετε με τα μαλιά σας. Κάτι παρόμοιον που κάνει ο Χριστός της Ιεράς Συνόδου κάθε χρόνο στο Μυστικό Δείπνο τους, αφού «ο Υιός του ανθρώπου ουκ ήλθε διακονηθήναι αλλά διακονήσαι» Αυτούς. Αυτή η πράξη μετάνοιά σας, «τό χωνευτήριον της αμαρτίας» κατά τον Χρυσόστομον, θα κάνει την ύπαρξη της αμαρτίας να βγεί από τον εαυτό της και να βρεί τον άλλον, τον θεό Γιαχβέ της άφησης των αμαρτιών σας κ. Τσίπρα. «Απρίατος γαρ η του Θεού χάρις, ούτος δε ο πλούτος διήνοικται τοις μετανοούσι και μόνοις...παρέχονται δε τα συγχωρητικά (συγχωροχάρτια) παρά των αγιωτάτων Πατριαρχών ου μόνον τοις εις αυτούς αλλά και τοις ή εις Επίσκοπον ή και εις Πρεσβύτερον εξομολογηθείσι». «Μετανοείτε κ. Αλέξη, ήγγικε γάρ η βασιλεία του Πρωθυπουργού». Αφού «Στη βράση κολλάει το σίδερο» και «όποιος πρόλαβε τον Κύριον είδε». Μετά θα είναι «κατόπιν εορτής», αφού θα ’χεις «χάσει τ’ αυγά και τα καλάθια» και χτυπώντας τό κεφάλι σου θα λές, σαν τον σύντροφο καπετάν  Γιώτη (Φλωράκη), «Μακάρι νά ’χα πάει νωρίτερα καί  γώ θά  μουν καλύτερα και ο τόπος». Άρπαξέ την από τα μαλλιά την ρημάδα ευκαιρία «Συγχώρεσις» και ας είναι ότι νά ’ναι: Πατριαρχική, Αγιορείτικη, Αρχιεπισκοπική, και άν όχι για την πάρτη σου, το λάχιστον για αυτό που στις συνεντεύξεις λές, «Μπας και αλλάξει κάτι σ’ αυτόν τον τόπο». «Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» και άσε τον κάθε παλιό σου συμμαθητή Ν. Κουμανιώτη ν’ αναρωτιέται: «Πώς ο δάσκαλος της κατάληψης έγινε μαθητής (εννοείται Πρωθυπουργός) της επανάληψης»; Ναί!!! Πρωθυπουργός της επανάληψης του «ΟΧΙ» του 1940 στα βουνά της Πίνδου, της Επανάστασης των «Ηρώων» του 1821, του «Μολών Λαβέ» του υπερανθρώπου των Θερμοπυλών, της Μάχης των μαχών των Ελλήνων προμαχούντων «Αθηναίων» Μαραθώνι. Και όχι Πρωθυπουργός της επανάληψης του «λεφτά υπάρχουν» μόνο για τους Νταβατζήδες, του από το «δεν υπογράφω» στο «υπογράφω την διάλυση τως χώρας», της «διαφθαρμένης» Πολιτικής Κοινωνίας, της μετατροπής της χώρας σε έρημο και του λαού στην εξαθλίωση, της άρον άρον επιβολής «χαρατσιού» και «φόρου» διασποράς. Ως πότε βρε παιδιά, να ζούμε στα στενά, μονάχοι σα λιοντάρια, σταις ράχαις στα βουνά; Σπηλιαίς να κατοικούμε, να βλέπωμε κλαδιά, να φεύγωμ’ απ’ τον κόσμο, για των Μνημονίων τη πικρή σκλαβιά; Ελάτε μ’ έναν ζήλον, σε τούτον τον καιρόν, να κάμωμεν με τον Τσίπρα τον όρκον, επάνω στου «Άξιον Εστί» τον σταυρόν. Και τότε με τα χέρια, ψηλά στον Αγιορείτικον ουρανόν ας πούμ’ απ’ την καρδιά μας, ετούτη τη δέηση στον Θεόν. Κύριε, εκέκραξα προς σε, εισάκουσόν μου· πρόσχες τη φωνή της δεήσεώς μου, εν τω κεκραγέναι με προς σε. Πάντα άπερ ήμαρτον εις σε, λόγοις τε και έργοις Θεέ μου, και ενθυμήσεσι, πάντα εξαγγέλλω σοι, πάντα νυν λέγω σοι· την ημέραν παρήλθον γαρ, και πάντα τον χρόνον, νύκτα δε κατέλαβον, πλήρης υπάρχων κακών· όθεν σοι προσπίπτω κραυγάζων· Δέσποτά μου μου Δέσποτα Σώτερ, ήμαρτον συγχώρησον και σώσον με. Στη πίστη της συνείδησής του ο καθ’ένας, ελεύθερος να ζή, στην ψήφο «πατρίδα ουκ ελάσσω παραδώσουσι» μαζί. Δεξιοί κι Αριστεροί, Τροϊκανοί και Ρωμιοί, Εθνικοί κι Αλλοδαποί, με μιά κοινοί ορμή. Σ’ ανατολή και δύση, και νότον και βοριά, για την Ελλάδα -ρε γαμούτω- όλοι, να ‘χωμεν μια καρδιά. Ο Λαός ναν’ ο πρώτος, και μόνος οδηγός, και της πατρίδος ο Αλέκος, να γένη αρχηγός. Γιατί κι η αναρχία που ζούμε είναι σκλαβιά, να ζούμε σαν αξιολύπητοι, είν’ πλιο σκληρή φωτιά. Τι σ’ ωφελεί αν ζήσεις και να ‘σαι στου Μνημονίου τη πυρά; στοχάσου πως σε τσουρουφλίζουν, καθ’ ώραν στην φωτιά. Τρόϊκα, Αφέντης, Κεχαγιάς κι αν σταθής, οι Τιτάνες της ΕΕ αδίκως θα σε κάμνουν να χαθής. Δουλεύεις όλ’ ημέρα, σε ό,τι κι αν σε πεί, κι αυτός πασχίζει πάλιν, το αίμα σου να πιεί. Καλύτερα μίας ώρας ελεύθερη πνοή, παρά ατέλειοτοι χρόνοι, σκλαβιά και φυλακή. Ω Δημοκρατία του Περικλή, θα ψηφίσομε σε Σέ, στην γνώμην της Τρόϊκας, να μην έλθομε ποτέ. Μήτε να την δουλέψομε, μήτε να πλανηθούμε, εις τα ταξίματά της, για να παραδοθούμε. Εν όσω ζούμε στον κόσμον, ο μόνος μας σκοπός, για να την αφανίσομε, θε νάναι σταθερός. Πιστοί εις την πατρίδα, συντρίβομε τον ζυγόν, και αχώριστοι θα είμαστε, υπό τον Πρωθυπουργόν. Κι αν παραβούμε τον όρκον, ν’ αστράψει του Δία ο κεραυνός, και να μας κατακάψει, να γένουμε στάχτη και καπνός. Για το «Τάν ή επί Τάς», να ζώσωμεν σπαθί, πως είμαστ’ αντριωμένοι, παντού να ξακουσθή. Όσοι απ’ της Τυραννίας τα χαράτσια, πήγαν στην ξενητιά, γρήγορα στά πάτρια εδάφη τους ο καθ’ ένας, ας έλθη τώρα πιά. Και όσοι του των Εκλογών πολέμου, την τέχνην αγροικούν. Εδώ ας τρέξουν όλοι, Τροϊκανούς να νικούν. Η Ψωροκώσταινα τους κράζει, μ’ αγκάλες ανοιχτές, τους δίδει βιό και τόπον, αξίες και τιμές. Ως ποτ’ οφφικιάλοι, σε ξένους Ιερείς Βασιλείς; ελάτε από στήλη άλατος να γίνετε κολόνα, δικής σου της φυλής. Κάλλιο για την Ελλάδα κάποιος να χαθή, παρά ξανά να ρίξει ψήφο, για βάρβαρον στο κουτί. Και όσοι Χριστολατρικά ψηφίσουν, δεν είναι πιά εχθροί, ως μειονότητα, αδέλφια μας θα γίνουν, ας είναι κι εθνικοί. Μα όσοι θα τολμήσουν, αντίκρυ να σταθούν, εκείνοι και δικοί μας, αν είναι, ας χαθούν. Μην καρτερήτε πλέον, ανίκητοι Αδελφοί, χωθήτε στο μπογάζι, μ’ εμάς και σεις μαζί. Δελφίνια της θαλάσσης, αζδέρια των νησιών, σαν αστραπή χυθήτε, χτυπάτε τον εχθρόν. Με εμάς κι εσείς Ισκαριώτες Πολιτικοί, γεννήτε ένα κορμί, κατά της του φιλήματός σας προδοσίας, ριχθήτε με ορμή. Σας κράζει η Ψωροκώσταινα, σας θέλει, κι ας την κάνατε ελεεινή, ζητά την πατρική συνδρομήν σας, με μητρική φωνή. Λοιπόν γιατί αργήτε, τι στέκεσθε νεκροί; ξυπνήστε μην είστε ενάντιοι κι εχθροί. Μιμηθείτε τους προγόνους μας, που ορμούσαν σα θεριά, και για την ελευθερία, πηδούσαν στη φωτιά. Χαράτζι της Τρόϊκας, στην Ελάδα ας μη πιά φανή, για να ψοφήσει ο λύκος, όπου μας αδελφοκτονεί. Με μια καρδιά όλοι, της μιάς ψήφου, στη μια ψυχή «ΣΥΡΙΖΑ», ας χτυπήσουμε του Μνημονίου την ρίζα, ώστε σύριζα να χαθή. Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να σταματήσει ο φαύλος κύκλος της επαναλαμβανόμενης τιμωρίας του Έλληνα, που του την επέβαλλε η του Ευρώ (EUR, €) ΕΕ, «Εν ονόματι της Αγίας και Αδιαρέτου Τριάδος» Moody, S&P, Fitch. Αυτή η προστατευτική για την Ευρωζώνη τους απόφαση ελήφθει για να κρατούν τον Έλληνα της Δημοκρατίας πάντα απασχολημένο με το βράχο του Σίσυφου, ώστε να μην έχει καιρό να σκέφτεται και να μηχανεύεται. Γιατί είχαν και έχουν τον λογικότατο φόβο ότι και πάλι θα έβρισκε το θείον Δαιμόνιον του Σωκράτη να τους ξεγελάσει και να περιφρονήσει την τόση δύναμή τους. Όπως η περιφρόνηση και απρέπεια απέναντι σε θεούς και ανθρώπους και το άμετρο πάθος για τη ζωή του ιδρυτή και βασιλιά της αρχαίας Εφύρας, που στη συνέχεια ονομάστηκε Κόρινθος, του Σίσυφου. Αποφάσισαν λοιπόν, πως αξίζει στό τέκνον της Δημοκρατίας, τον «Έλληνα» και όχι τον Greek = Γραίο = Παλιάνθρωπο = αυτόχθονα κάτοικο της Επικρατείας της Ελλάδος, που πιστεύει εις Χριστόν και εισίν Έλλην, όστις απολαμβάνει άνευ τινάς διαφοράς όλων των πολιτικών δικαιωμάτων, η πιο σκληρή τιμωρία, το κατρακύλισμά του στου «κακού τη σκάλα». Στο μαρτύριο του Σίσυφου! Το επίπονο, συνεχές, ανελέητο ανέβασμα του βράχου «Ευρω-χρέος» στη κορυφή της συνθήκης «Μααστρίχτ». Στην οποίαν ο ελληνικός λαός προσπαθεί να τον πάει με μαχαιριές στον μισθό, στην σύνταξη και στα δικαιώματα ελευθερίας. Αλλά, λίγο πριν της κορυφής, οι ντόπιοι υποτακτικοί της Τρόϊκας και υποστηρικτές του Τρίο Στούτζες Παπανδρέου, Παπαδήμος και Σαμαράς = Σάρα, Μάρα και κακό Συναπάντημα του κόβουν, με απειλές χρεοκοπίας και εκβιασμούς νέων εκλογών σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας της Ν.Δ, (του ετέρου μετά του ΠΑΣΟΚ σωτηρίου κόμματος), το ελληνικό του «ακατανίκητο» και έτσι του ξεφεύγει ο «βράχος» και φθάνει ξανά στους πρόποδες του «Μααστρίχτ» και φτού από την αρχή. Και έτσι «Μάθαν ότι γαμιόμαστε, και πλακώσανε κι οι γύφτοι με τα κουτάλια». Ε!!! Νισάφι πιά, με τον ρόλο της  γυναίκας που ο άντρας της είναι ποδοσφαιριστής και ο γκόμενός της αστυφύλακας. Δηλαδή να είμαστε «του κλότσου και του μπάτσου». Είναι παράλογο, μάταιο και ανέλπιδο το να κάνουμε προσπάθειες που δεν έχουν νόημα και που το τέλος τους θα είναι πάλι η ίδια αρχή. «Κακής απ’ αρχής γίγνεται τέλος κακόν», μας συμβουλεύει ο Ευριπίδης. Γιαυτό, πριν ακόμα αυτές οι άσκοπες ενέργειες μας οδηγήσουν στο Ζενίθ της ματαιότητας και της κατάθλιψης, θα είναι φρόνιμον να εφαρμόσουμε τη λαϊκή παροιμία «Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις και η κακή του μέρα». Έτσι, με γνώμονα του Μεάνδρου το «Το δις εξαμαρτείν τ’ αυτόν ουκ ανδρός σοφού.», η Κυριακή των τρίτων ερχομένων Εκλογών των Μνημονίων πρέπει να γίνει η κακιά μερα του πρώτου κλέφτη ΠΑΣΟΚ και δευτέρου κλέφτη ΝΔ, ψηφίζοντας τον αμόλυντον, άχραντον και άσπιλον με τα Μνημόνια (προς το παρόν) κ. Αλέξη Τσίπρα του ΣΥΡΙΖΑ. Στην ανάγκη που έχει βρεθεί η πατρίδα μας Ελλάδα, οι ευπρατίδες και οι συναισθανόμενοι τη δύσκολη κατάστασή της, συμπαρίσταται και προσφέρουν πέραν από πολιτικές και κομματικές ταυτότητες, σε όποια οικονομική κατάσταση και αν βρίσκονται, και δεν οπισθογυρίζουν ζητώντας το πώς και το γιατί, αφού έχουν υπαρκτό πρόβλημα που ζητά την λύση του. Ας έχουμε παράδειγμα το δίδαγμα από την ζωή της Πανωραίας Χατζηκώστα. Η οποία από αρχόντισσα των Κυδωνίων του Αϊβαλιού κατάντησε πλύστρα και ζητιάνα στους δρόμους του Ναυπλίου, όπου οι μοσχόμαγκες την είχαν βαφτίσει με το παρατσούκλι «Ψωροκώσταινα». Στις μέρες μας, χρησιμοποιούμε απαξιωτικά αυτή τη λέξη όταν πρόκειται να στηλιτευθεί μια κακομοιριά, υποχωρητικότητα, ανοργανωσιά, αδυναμία και φτώχια που χαρακτηρίζει την Ελλάδα της νεότερης ιστορίας. Δηλαδή την Ψωροκώσταινα Ελλάδα του Χριστιανισμού. Όμως, η Ψωροκώσταινα του Ναυπλίου ήταν μια ηρωική και αξιέπαινη πατριώτισσα στα χρόνια της Επανάστασης του ’21. Μάλιστα δε μιά Κυριακή του 1826 στήθηκε στη πλατεία του Ναυπλίου ένα τραπέζι και ζητούσαν από τους καταστραμμένους, πεινασμένους και χαροκαμένους Έλληνες να βάλουν πάλι το χέρι στην τσέπη για να βοηθήσουν τους μαχητές και τους αποκλεισμένους του Μεσολογγίου. Αλλά λόγω της φτώχιας και της εξαθλίωσης κανείς δεν πλησίαζε το τραπέζι. Τότε η φτωχότερη όλων, η χήρα Χατζηκώσταινα, η Πανωραία, έβγαλε το ασημένιο δαχτυλίδι που φορούσε στο δάχτυλό της και ένα γρόσι που είχε στην τσέπη της και τα ακούμπησε στο τραπέζι της ερανικής επιτροπής, λέγοντας «Δεν έχω τίποτα άλλο από αυτό το ασημένιο δαχτυλίδι κι αυτό το γρόσι. Αυτά τα τιποτένια προσφέρω στο  Μεσολόγγι». Βεβαίως η σημερινή  Ψωρκώσταινα Ελλάδα θα ξαναγίνει Πανωραία Ελλάδα, αφού έχει μέσα της το πατέρα της μυθικής καλλονής που αγάπησε ο Δίας, της Ευρώπης, και τον αναγεννώμενο Φοίνικα που ξαναγεννιέται από την τέφρα του και πλύστρες Χατζηκώσταινες που γεννούν λεβέντες Ελληνόπουλα. Τα οποία στο τραπέζι των ερχομένων Εκλογών θα προσφέρουν στον Τσίπρα τους το δικό τους δαχτυλίδι και γρόσι, την ψήφο και το ψηφισμά τους. Ώστε αι ψήφοι του ΣΥΡΙΖΑ να μην κανταντήσουν «μωρές παρθένες» και μείνει ξανά ο Νύμφιός των, «Τσίπρας», «εκτός νυμφώνος». Αλλά ως «φρόνιμες παρθένες», με έλαιον (ψήφισμα) εν τοις αγγείοις (ψηφοδέλτιον) αυτών, θα μπορέσουν στο άκουσμα της «εν μέσης νυκτός (της Κυριακής των Εκλογών) κραυγής: ιδού η νήμφη έρχεται» να εισέλθουν εις τους γάμους της Νύμφης «Κυβέρνηση» με τον Νύμφιο του ΣΥΡΙΖΑ «κ. Τσίπρα». Μία από αυτές τις «φρόνιμες παρθένες» θα είναι και η δική μου ΠΑΣΟΚο-ΨΗΦΟς, για να μην ξεπέσει ξανά στον Σαμαρά, τον νύμφιο του Αγγλικού Κόμματος του Μαυροκορδάτου, ως πεσκέσι από τον Βενιζέλο. Και άσε τον τέως σύντροφό μου και κολαούζο του Γαλλικού Κόμματος του Κωλέτη, κ. Πάγκαλο, να ζει στον Κόσμο του, όπου «η Αριστερά (η ακατάπαυστη κυβέρνηση Καποδίστρια και του Ρωσικού Κόμματος του Ανδρέα Μεταξά) θεωρεί ότι το ΠΑΣΟΚ είναι τα μεγάλο Σούπερ Μάρκετ στο οποίο μπορούν να ψωνίσουν και να φύγουν χωρίς να πληρώσουν». Αφού Τζαμπατζίδικο κάνανε το ΠΑΣΟΚ αυτοί οι ίδιοι οι Αρχηγοί ΤΟΥ, εξαργυρώνοντας τις δικές μας ψήφους με Μνημόνια, Χαράτσια και  Φόρους. Ντροπή σε μας τους ψηφοφόρους που τους αφήνουμε να κυκλοφορούν σαν «μωρές παρθένες» και δεν κάναμε τη «ρουχάλα μας» πλημμύρα βροχής, που θα φέρει τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα και θα τους καταστρέψει ως διεφθαρμένη γενιά του Δία.   Αμήν=Αληθώς, γένοιτο. Ο πολιτικώς άστεγος Καρβας.    www.spoudasmata.blogspot.com  

ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΠΡΟΕΔΡΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ κ. ΜΑΥΡΟΓΑΪΔΑΡΟ.

Ανοιχτή επιστολή προς τον πρόεδρο του ΛΑΟΣ κ. Καρατζαφέρη, του οποίου το επίθετό του,  ως αλλόγλωσσο, τον προσδιορίζει κι ως κ. Μαυρογάιδαρο (αφού το Καρα στα τούρκικα σημαίνει Μαύρο και το Τζαφέρη στα αραβικά Γάϊδαρο).

Εν Χριστώ τω Θεώ αληθηνά αγαπητέ αδελφέ Γεώργιε και πρώην μάνατζερ μοντέλων καλλονής του ωραίου φύλου κ. Καρατσαφέρη, υποκλίνοντας υποβάλλω ευλαβώς τα σέβη μου και εύχομαι, ο ελάχιστος εγώ, Βασίλης βαπτισθείς εν τω Χρηστώ (των Ελευσενίων και όχι των Ιουδαίων) και Καρβέλης γνωστός εν τω λαώ (των παιδιών του Έρωτα και της Αφροδίτης), η Θεία Χάρις να διαφυλάτει πάντας ημάς υγιείς. Δια της παρούσης μου και με γνώμονα  των 12θεολάτρων  Ελλήνων προγόνων μου την αρχαία φιλοσοφική ρήση: «Όστις εκ φόβου του γλώσσαν εγκλήσας έχει κάκιστος είναι νυν τε και πάλαι δοκεί», έρχομαι να μιλήσω ενώπιόν σας ευθέως, ελεύθερα, ειλικρινά και με στρογγυλές κουβέντες. Κλαίω λοιπόν και λέω βασανισμένα πως μέσα στη πολλή σκοτούρα της συζήτησης για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, που άρχισε πολύ νωρίς και δημιουργόντας μια μακρά προεκλογική περίοδο προκαλεί μια ανασφάλιστη και περίεργη ατμόσφαιρα για την γλυκιά μου πατρίδα «Ελλάδα». Γιατί να σε ακούσω να κάθεσαι να λές πως ο πρώην κυβερνήτης της Μασσαχουσέτης καθώς και υποψήφιος πρόεδρος των ΗΠΑ στις εκλογές του 1988, ο κ. Μαίκλ Δουκάκης, μπορεί να φέρει την Ελλάδα στο επίκεντρο. Αναρωτιέμαι για ποιό κεντρικό σημείο μιλάτε Καρά (μαύρα) μου μάτια, προς το οποίον το καινούργιο απάτριδο δουλικό «Yes sir (γιές σέρ)» της Ομογένειας θα επικεντρώσει την Μανούλα μου Ελλάδα;  Μήπως, καλέ κύριε Μαυροάλογο (Καρα + τζαφερη = Μαυρο + άλογο το τζαφερη στα αλβανικά) του ΛΑΟΣ, το κέντρο του στόχου τού αγελαδάρη (cowboy) νυμφίου των Εβραίων, κ. Δουκάκη, είναι η γνωστή εξαπάτη των εκλογέων πριν τις εκλογές του Οκτωβρίου 2009 «ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ». Η οποία με τις τζίφρες των δικών σας δωσιλόγων βουλευτών στα Μνημόνια της Τρόϊκας κατέληξε στο «ΚΟΡΟΪΔΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ» του Σαμαρά. Μάλιστα στις 20/12/2011και ώρα 3.50 μ.μ. σε εκπομπή του «Τηλεάστυ (σας)» επιβεβαιώσατε, αγαπητέ Γαλατά, πως Λευτά Υπάρχουν, αλλά ο ανθέλληνας του κερατά και το εβραϊκό «παιντί» της Ομογένειας  Jeffrey Mineiko Papandreou = GAP = ΚΕΝΟ δεν ήξερε πού να ψάξει να τα βρεί. Ήξερε και παράξερε το σπέρμα της αμαρτίας που στα τσακίδια να πάει να βρεί λεφτά. Γιαυτό και πήγε με κλειστά τα μάτια και υπέγραψε, κ. Καρατζαφέρη, στις 11/5/2010 μαζί με την αφεντιά σας, την αφεντοπούλα του Μητσοτάκη κ. Ντόρα και με άλλους ραγιάδες των Τροϊκανών την εξουσιοδότηση στον υπουργό Οικονομικών να υπογράφει εν λευκώ κάθε Μνημόνιο συνεργασίας με την Ενωμένη Ευρώπη (ΕΕ), την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), προκειμένου να εφαρμοστεί το πρόγραμμα της προδιαγεγραμμένης υποδούλωσης και υποταγής της Ελλάδας στην Τρόϊκα. Ο ίδιος κ. Πολιτικέ της Κολοτούμπας ομολογήσατε πως ψηφίσατε (όλοι εσείς τα εξαπτέρυγα του Μνημονίου) το Μνημόνιο ένα (#1) για να πάρετε τα λεφτά. Τα οποία βεβαίως ξέρατε ότι υπήρχαν στην απώλεια της Εθνικής μας Κυριαρχίας και γιαυτό ψηφίσατε με χέρια και πόδια το άρθρο 14&5 της Δανειακής Σύμβασης πού υποθηκεύονταν η Δημόσια περιουσία της Ελλάδος και εκπλειστηριαζόνταν σύμφωνα με το Αγγλικό Δίκαιο. Για να κατοχυρώσετε δε την προμήθεια του 2%, που συνηθίζεται στις αγοροπωλησίες ακινήτων, προτείνατε τον Λουκά Παπαδήμο ως πρωθυπουργό Μεσίτη, για το ξεπούλημα της Ελλάδας στους παγκόσμιους τοκογλύφους, από τις 20 Φεβρουαρίου του 2009. Ενώ αργότερα, όταν στις Βρυξέλλες ρίχνανε βρισιές και κλωτσιές στον Giorgo της Madam Chant -το τέκνον «ΤΙΠΟΤΑ = GAP» της Ομογένειας εν τω Αμέρικα (the mother country of mr. Doukakis). Εσείς o ίδιος κύριε Γεώργιε Σανοπουλητή πωλούσατε από το MEGA αντί για σανό, που πουλάγατε μικρός στη γειτονιά σας, παπατζιλίκι λέγοντας στις 15 Ιουνίου 2011 τα εξής. «Θέλουμε έναν πρωθυπουργό …και υπάρχει αυτός… ο Κωστής ο Στεφανόπουλος, να πάμε να τον επιστρατεύσουμε. Τώρα να βάλουμε τον Προβόπουλο, τον Παπαδήμο και τα λοιπά, ποιος τους εμπιστεύεται. Αλλά πολύ φοβούμαι ότι κάποιοι παίζουνε ακόμα παιχνιδάκια, προσπαθώντας να βγάλουνε άλλοι τη μπουγάδα κι αυτοί να πάνε να φορέσουν τα σιδερωμένα ρούχα». Φυσικά και φοβάστε για αυτούς που παίζουν το βρώμικο παιχνίδι της διάσωσης των τραπεζών δια της μετακύλισης των βαρών τους στον ελληνικό λαό. Αφού είσθαι και εσείς ένας από την συμμορία απατεώνων που υπέγραψε τα Μνημόνια. Τα οποία φτιάχτηκαν για να εξασφαλιστεί μέσω της «συντεταγμένης χρεοκοπίας» της Ελλάδας ο απαραίτητος χρόνος στους ντόπιους και ξένους τραπεζίτες να κάνουν τα «κουμάντα» τους στη dirty work του Money laundering. Δηλαδή να στρομώξετε τους Έλληνες ως πλύστρες στη μπουγάδα του ξεπλύματος βρώμικου χρήματος, ώστε εσείς οι αχυράνθρωποι της Βουλής να φοράτε τα ρούχα σας καθαρά και σιδερωμένα. Έτσι «την βγάλατε καθαρή» από το «Γ σούφρα Ελλήνων». Μάλιστα όταν είσθαι έτοιμοι για την ηρωϊκή έξοδο, αφού φυσικά έχετε εναποθέσει την κατάθεσή σας εις τα βάθη του πρωκτού (πίσω οπής), τσιμπάτε τον Έλληνα με την βελόνα σας «χαράτσι» για να πρακαλέσετε σύσπαση του σφικτήρος του, ώστε ο μπαργαλάτσος σας να βγεί καθαρός και η πράξη σας να θεωρήται ότι δεν είχε παράπλευρες απώλειες και έτσι «ούτε γάτα ούτε ζημιά». Έχετε δίκαιο όταν μας λέτε πως «του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει!». Δεν μας λέτε όμως και τι έχει υπομείνει «ο πισινός του». Το ξέρω, η αλήθεια πολλές φορές πονάει, και μερικές τσούζει όπως το «οθωμανικό δίκαιο», βάσει του οποίου οι φτωχοί Έλληνες παίρνανε τους Τούρκους καβάλα στα καπούλια τους για 400 χρόνια. Και απάνω που είπανε «αμάν, δόξα σοι ο θεός», να και ξεφυτρώσατε εσείς οι αντιπρόσωποι της Δημοκρατίας των ως φρέσκοι καβαλάρηδες των οπεσθίων τους. Έτσι ξαναρχίσαμε πάλι οι Έλληνες το επί της Τουρκοκρατίας «βοήθα Παναγιά μου» να ξαναξεκολλήσω από πίσω μου τις βδέλλες τους, που μου έχουν ρουφήξει ξανά το αίμα μου. Αλλά όσο και να σταυροκοπιόμαστε οι Έλληνες, ως Χριστιανοί, δεν πρόκειται να απαλλαχθούμε από πίσω μας τα τσιμπούρια βδέλλες σας και να χαρούμε τον κρίνο της Παρθένου Μαρίας, την στιγμή που οι σκατάνθρωποι πολιτικοί μας συνεχίζουν να γεννάνε «επιβήτωρες» βουλευτές. Καλή ώρα σάν και του λόγου σας κ. Καρατζαφέρη, που στις 17/9/2010 με δική σας δήλωση, μεσημεριάτικα στη Βουλή, μας αποκαλύψατε το εξής: «Εγώ θα "γεννήσω" κι άλλους βουλευτές, άξιους, όπως αυτούς που "γέννησα" από την αρχή του κόμματος (ΛΑΟΣ)». Εδώ πρέπει να πώ και του στραβού το δίκαιο, ότι λάθος κάναμε που νομίζαμε ότι είσθαι χοντρός. Τελικά δεν είσθαι. Σύμφωνα με την ως άνω ρητή έκφρασή σας στον διάλογο, που είχατε με τον κ. Κεφαλογιάννη, «γκαστρωμένος» είσθαι και λίγο τα κιλά από τις προηγούμενες γκαστριές σας και λίγο τα νέα κιλά της εγκυμοσύνης με τον Δουκάκη, μας φαίνεσε παχουλούτσικος. Απορώ όμως γιατί τον Δουκάκη τον γέννησες στην Αμερική και θέλεις να τον φέρεις στην Ελλάδα ως Πρώτο Πολίτη της Χώρας μας. Επίσης δεν γνωρίζω εάν ο κύριος Δουκάκης «έφτυσε» την πρότασή σας για Πρόεδρο Δημοκρατίας. Όπως ο κ. Θεοδωράκης «έφτυσε» την πρόταση Βενιζέλου γιά διάδοχος του Κάρολου Παπούλια στις επερχόμενες προεδρικές εκλογιές του 2015, χαρακτηρίζοντας τον εαυτό του ως έναν από αυτούς που «συνεχίζουν να σκέφτονται και να μάχονται αντιμνημονιακά και αντισυστημικά προς τους εκπροσώπους του προσωπικού της υποτέλειας». Διερωτιέμαι, όμως, πως είναι είναι δυνατόν να πιστεύεις ότι η μόνη λύση για την κατάκτηση της Εθνικής Ανεξαρτησίας μας είναι ένα τέκνον του «σουφλάκι» της Ομογένειας στην Αμερική. Ξεχνόντας, φυσικά, ότι μπροστά σε αυτόν τον ιερό στόχο  τα πολιτικά παιχνίδια που απασχολούν εσάς, το υπάρχον πολιτικό δυναμικό, είναι ένα τμήμα της βαθιάς κρίσης ενός πολιτικού χώρου ο οποίος εγκατέλειψε προ πολλού τον ελληνικό λαό τυφλωμένος από πολιτικές φιλοδοξίες και με αρχηγό μάλιστα το μακάριο και φτωχό τω πνεύματι (ανόητον) τέκνον της Ομογένειας εν τη Αστερέουσα, κ. ΤΙΠΟΤΑ = GAP. Πάντως το γεγονός ότι το 1988 εμείς οι Έλληνες, και όχι οι Greeks της Greek Orthodox Church, ομογενείς κατεβήκαμε σε διαδήλωση μπροστά από την Ιερά Αρχιεπισκοπή, προς διαμαρτυρία που ο τότε Αρχιεπίσκοπος κ. Ιάκωβος δεν είχε υποστηρίξει φανερά την υποψηφιότητα του Ελληνοαμερικανού Μάικλ Δουκάκη, με διαβεβαιώνει πως η Άγια Εκκλησία μας «έφτυσε» στα μούτρα το τέκνον του Θεού και Βασιλέως των Ιουδαίων Ιησού Χριστού. Κάτι που το διαβεβαιώνει στο RIEAS (Research Institute for European and American Studies) ο κ. Μάριος Ευρυβιάδης (Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων, Πάντειο Πανεπιστήμιο) γράφοντας. «... Εδώ, στις υψηλόβαθμες θέσεις σε επίπεδο Υπουργών, Βοηθών Υπουργών και άλλων σημαντικών θέσεων, είναι που υστερεί δραματικά το ελληνικό λόμπυ έναντι άλλων πιο αποτελεσματικά οργανωμένων, όπως είναι το εβραϊκό και άλλα. Το ελληνικό λόμπυ δεν είχε ποτέ τέτοιες δυνατότητες και δυστυχώς δεν φαίνεται να μπορεί ποτέ να τις αποκτήσει. Η μόνη συγκεκριμένη «ανταμοιβή» που πήραν ποτέ οι Ελληνοαμερικανοί για υποστήριξη συγκεκριμένου υποψηφίου, ήταν όταν ο Πρόεδρος Μπους διόρισε ως πρέσβη στην Αθήνα τον κ. Michael Sotirhos, συνεργάτη του τότε Αρχιεπισκόπου Αμερικής Ιακώβου, που στήριξε τον Μπους και όχι τον Δουκάκη στις εκλογές του 1988». Ο έχων, λοιπόν, ώτα ακούειν, ακουέτω και ο νοών νοείτω πως η Εκκλησία της Ρωμιοσύνης δεν τα πάει καλά με την Εβραϊκότητα της Ιουδαίας. Αφού ο Ιούδας της επρόδωσε τον Χριστό Της για μια χούφτα δολάρια. Τύφλα να ’χει ο πατριωτισμός κα η αγάπη για τους δικού σου ανθρώπους. Ο Χριστούλης μας να ’ναι καλά και ας πάει το παλιάμπελο Δουκάκης. Κακά τα ψέμματα και κομμένη η πλάκα πιά, αφού η εδώ πλευρά του Ατλαντικού βλέπει το δίδυμο Σαμαρά-Βενιζέλου να έχει ημερομηνία λήξης και από καιρό τώρα τους θεωρούν «καμένα χαρτιά» και η πολιτική τους διάρκεια έχει περάσει στα ληξιπρόθεσμα. Διότι βλέπουν Τσίπρα, όχι του Τυρνάβου αλλά του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης «ΣΥΡΙΖΑ», το οποίον πέτυχε εντυπωσιακή νίκη στην ευρωκάλπη και έτσι έχει μπει «για τα καλά» στο ραντάρ της Ουάσιγκτον. Γιαυτό οι Αμερικανοί προβαίνουν σε παρασκηνιακές ενέργειες, που υποδηλώνουν ότι αναμένουν καταιγιστικές εξελίξεις την «επομένη» των ερχομένων βουλευτικών εκλογών. Από τη φύση, δε, των ενεργειών τους, που σαφώς βάζουν σε δύσκολη θέση τους δύο κυβερνητικούς εταίρους, προδικάζεται πως έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση των δύο πρωταγωνιστών της συγκυβέρνησης. Είναι λογικό συνεπώς να γίνονται συναφείς συνειρμοί εκ μέρους των ανώτατων κυβερνητικών παραγόντων για την ερμηνεία της αμερικανικής μεταστροφής στη φορολογική υπόθεση, που προ έτους περίπου προτάθηκε από την Ουάσιγκτον προς τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις η σύναψη διμερών συμφωνιών για τη βελτίωση της φοροεισπρακτικής ικανότητας των Ην. Πολιτειών και το «ξεκαθάρισμα» του μαύρου χρήματος Αμερικανών υπηκόων στο εξωτερικό με την ανταλλαγή πληροφοριών φορολογικής φύσεως φυσικών και νομικών προσώπων. Οι ΗΠΑ έχουν δύο πρότυπα συμφωνιών, εκ των οποίων το ένα αφορά τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης (σ.σ. με εξαίρεση την Ελβετία, με την οποία τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα λόγω του εκεί τραπεζικού απορρήτου) και ένα έτερο που αφορά φορολογικούς παραδείσους, ήτοι χώρες που ξεπλένουν χρήμα και για τις οποίες δεν υπάρχει εμπιστοσύνη. Στον ευρωπαϊκό τύπο συμφωνίας προβλέπεται το στοιχείο της αμοιβαιότητας που σημαίνει ότι θεσμικά οι ΗΠΑ μπορούν να ζητούν στοιχεία, αλλά και η αντισυμβαλλόμενη χώρα μπορεί να ζητά και να παίρνει στοιχεία από τις ΗΠΑ. Στο έτερο μοντέλο συμφωνίας, των «ύποπτων» χωρών, δεν υπάρχει το στοιχείο της αμοιβαιότητας και ουσιαστικά οι ΗΠΑ επιβάλλουν τη θέλησή τους να παίρνουν χωρίς να δίνουν πληροφορίες. Οι συμφωνίες αυτές έχουν προχωρήσει με αρκετές ευρωπαϊκές χώρες και την ίδια περίοδο προτάθηκε ανάλογη συμφωνία και με την Ελλάδα, με βάση το ευρωπαϊκό πρότυπο, που, όμως, δεν προχώρησε και «καθόταν» για μήνες στο ελληνικό υπουργείο Οικονομικών άνευ απαντήσεως προς την Ουάσιγκτον, γεγονός που λέγεται πως είχε προκαλέσει αρκετές παραστάσεις δυσφορίας από τους υπερατλαντικούς συμμάχους. Αίφνης, κατά πληροφορίες της «Κ.Ε.», έπεσε... «κεραμίδα» στην πλατεία Συντάγματος, όπου έφθασε άνευ προειδοποίησης νέο σχέδιο συνθήκης από την Ουάσιγκτον, από το οποίο έχει αφαιρεθεί το στοιχείο της αμοιβαιότητας, κατά το πρότυπο συνθήκης των «ύποπτων χωρών». Οπως εγκύρως λέγεται, η επικρατέστερη ερμηνεία της αμερικανικής μεταστροφής έχει να κάνει με την προσδοκώμενη ανατροπή του ελληνικού πολιτικού σκηνικού και της εξ αυτού απορρέουσας επιθυμίας της Ουάσιγκτον να εγείρει έναν τοίχο προστασίας για την κάλυψη «παλαιών συναλλαγών» της με μέλη του ελληνικού κατεστημένου που μπορεί να ελεγχθούν στο μέλλον για οικονομικές παρατυπίες και εύλογα να ζητηθούν στοιχεία στις Ην. Πολιτείες. Αυτό προφανώς είναι και η αιτία του έντονου προβληματισμού στον οποίον βρίσκεται η πολιτική ηγεσία της συγκυβέρνησης σε ανώτατο επίπεδο, η οποία, κάτω από την ασφυκτική εκλογική πίεση, το διατηρεί εν κρυπτώ! Ο υφιστάμενος προβληματισμός πηγάζει, επίσης, και από το είδος των πολιτικών μηνυμάτων που εξάγονται στο Μαξίμου από την ερμηνεία της αιφνίδιας αμερικανικής μεταστροφής, σε ένα ζήτημα που τυγχάνει υπό συζήτηση μεταξύ των δύο πλευρών για ένα, περίπου, έτος -ότι, δηλαδή, ενδεχομένως να τους θεωρούν «ξοφλημένους». Πάντως η φτωχή μου γνώμη κραυγάζει πως και τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ να προτείνουν για πρόεδρο Δημοκρατίας της Ελλάδος, ο κ. Τσίπρας θα το καταψηφίσει, για να πάει σε εκλογές τώρα ακόμη που ισχύει ο εκλογικός νόμος της πριμοδότησης. Ώστε να πάρει τις 50 έδρες του πρίμο και να φθάσει εάν όχι τις 160 έδρες του GAP = TΙΠΟΤΑ της Ομογένειας, το ελάχιστον τις 151 έδρες που χρειάζεται να είναι αυτόνομη η Κυβέρνησή του. Ώστε να μην χρειάζεται, σαν τον Σαμαρά, τα δεκανίκια του κάθε μπαγλαμά Βενιζέλου και Κουβέλη. Μετά από αυτές τις εκλογές, θα γίνουν Ιστορία οι προεδρίες ξεπλήρωμα των χρηματοδοτήσεωνν της Ροζ Βίλλας των Παπανδρέων (τέως Σταυροπουλέων), όπως του κ. Κάρολου Παπούλια που έδωσε 10.000.000 δραχμές για το ροζ της Βίλας. Επίσης και οι προεδρίες της υπακοής του «Yes Ser». Όπως ο κ. Κώστας Καραμανλής (ο πρεσβύτερος) αναρριχήθηκε στην Προεδρία (εθνάρχης) ως αντάλαγμα για την ενδοτικότητά του στις διαβουλεύσεις των Αμερικανών για θάψιμου του Κυπριακού επί Πρωθυπουργίας του. Το δε όνομα Στεφανόπουλος στην προεδρία του Κωστή Στεφανοπούλου  μου θιμίζει το κλάμα που έριξε ο υπουργός Συντονισμού Στέφανος Στεφανόπουλος, όταν του άστραψε μια γερή σφαλιάρα ο πρέσβης Πώλ Πότερ γιατί του αντιμήλησε. Μετά από λίγες ημέρες ο Έλληνας υπουργός κάνει δώρο στην κυρία Πόρτερ ένα βαρύτιμο περιδέραιο, για να ζητήσει εμπράκτως συγνώμην από τον Αμερικανό που τον θύμωσε τόσο, ώστε να υποχρεωθεί να τον δείρει. Ο επόμενος Πρόεδρος της Ελλάδος θα είναι κιτρινισμένος ερυθρόδερμος και εάν όχι σχιζομάτης σίγουρα όμως, θα είναι γέννημα και θρέμμα του κόκκινου δράκου «COSTCO». Μην ξεχνάμε πως την ώρα που εσείς κ. Καρατζαφέρη εκάνατε τον ντελάλη του καουμπόη του μεσονυχτίου «Doukakis», η Ελλάδα του Περικλή, και όχι του Σαμαρά, υπέγραφε στο Πεκίνο το Πρόγραμμα Στρατιωτικής Συνεργασίας (ΠΣΣ) μεταξύ των δύο κρατών. Όπου έγινε θετικά δεκτή η ελληνική πρόταση για παροχή ναυτικών διευκολύνσεων σε κινεζικά πλοία που ενεργούν στη Μεσόγειο. Επιβεβαιώθηκε η πρόθεση της κινέζικης πλευράς για διεξαγωγή κοινών ναυτικών ασκήσεων εντός του 2014. Έγινε αποδεκτή η ελληνική πρόταση για αποστολή Κινέζων παρατηρητών στο Πολυεθνικό Συντονιστικό Κέντρο Στρατηγικών Θαλάσσιων Μεταφορών (ΠΟΣΚΕΣΘΑΜ), με σκοπό τη συνεργασία στον τομέα των στρατηγικών θαλάσσιων μεταφορών. Η Κίνα αντιμετωπίζει θετικά τη συμμετοχή Κινέζων στρατιωτικών στο Κέντρο Εκπαίδευσης Ναυτικής Αποτροπής (ΚΕΝΑΠ) στη Σούδα. Συμφωνήθηκε η τοποθέτηση Κινέζων καθηγητών στη στρατιωτική σχολή ξένων γλωσσών, που θα αρχίσει να λειτουργεί από τον Οκτώβριο. Σημειώνεται ότι στο Στρατιωτικό Πανεπιστήμιο της Κίνας λειτουργεί αντίστοιχο τμήμα εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας. Η Κίνα αντιμετώπισε θετικά την πρόσκληση του Έλληνα αρχηγού για τη συμμετοχή Κινέζων αξιωματικών στα τρία διεθνή σχολεία που θα λειτουργήσουν στην Ελλάδα στην αγγλική γλώσσα το 2015, το διεθνές τμήμα σπουδών στη ΣΕΘΑ, επιχειρησιακής σχεδίασης στην ΑΔΙΣΠΟ και το σχολείο πληροφοριών. Συμφωνήθηκε η διατήρηση ανταλλαγής των επισκέψεων υψηλού επιπέδου. Είναι φανερόν ότι με την ανάληψη του Λιμανιού του Πειραιά από την COSTCO η «Σελλά» (έτσι αναφέρουν την Ελλάδα οι Κινέζοι) γίνεται «ο Δρόμος του Μεταξιού» στην Ευρώπη. Οπότε τα πλοία της COSTCO θα ξεφωρτώνουν στο Πειραιά της Ελλάδος και όχι πιά στο Ρότερνταμ της Ολλανδίας. Γιαυτό μας βάραγε και βαράει ακόμα κατακέφαλα με το χρέος η Ολλανδία. Βλέπεις! Της πήραμε το ψωμί από τα χέρια της. Με την οικονομική συνεργασία ανάμεσα στην Κίνα και την Ελλάδα, δύο Έθνη και δύο αρχαίοι πολιτισμοί έρχοντε σήμερα πιό κοντά μέσα από την θάλασσα, δημιουργόντας έτσι μιά κοινή μοίρα για ένα λαμπρότερο μέλλον της ανθρωπότητας. Εγώ αν είχα τη δύναμη, θα προτιμούσα ως πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας κανέναν από εσάς, αλλά τον Ισλανδό πρόεδρο, τον Όλαφουρ Ράγκναρ Γκρίμσον. Μπορεί να καυχιόμαστε ότι εμείς γεννήσαμε τη δημοκρατία, αλλά πάει καιρός πια που εσείς, οι σημερινοι πολιτικοί της, δεν έχετε συγγένεια μαζί της.  Όταν το ισλανδικό Κοινοβούλιο ενέκρινε κάποιο νόμο παρόμοιο με το δικό σας Μνημόνιο 1 και στάλθηκε για επικύρωση στον πρόεδρο της δημοκρατίας, αυτός ενεργοποίησε το μόνο... δικαίωμα που είχε, όπως και ο πρόερδος της Ελλάδος: δεν το  υπέγραψε και κάλεσε το λαό σε δημοψήφισμα. Ήταν η πρώτη φορά που έγινε δημοψήφισμα στη χώρα αυτή. Η εξήγησή του ήταν σαφής: «Δεν μπορώ εγώ να αναλάβω την ευθύνη να επικυρώσω ένα νόμο που θα επηρεάσει τη ζωή κάθε πολίτη της χώρας μου. Σε ένα τόσο σοβαρό θέμα μόνο ο λαός μπορεί να αποφασίσει». Το δημοψήφισμα έγινε και ο λαός απέρριψε το νόμο. Και καλά κάνανε, αφού τρεις τράπεζες είχαν δανειστεί 80 δις ευρώ, ήτοι το δεκαπλάσιο από το Ακαθάριστο Εθνικό Εισόδημα της χώρας, και εχρεοκόπησαν και μετά ζητούσαν από το λαό να πληρώσει τους δανειστές τους σε διάφορες χώρες. Οι πολιτικοί άρχισαν νέες συνομιλίες με τους δανειστές και έφεραν τροποποιημένο σχέδιο στη Βουλή (κάτι σαν το δικό σας Μνημόνιο 2), το οποίο ψηφίστηκε κατά πλειοψηφία και στάλθηκε στον πρόεδρο της Δημοκρατίας για επικύρωση. Και πάλι εκείνος είπε όχι και ζήτησε νέο δημοψήφισμα. Το επιχείρημά του ήταν σαφέστατο: «Στα μεγάλα θέματα δεν αποφασίζουν προσωρινοί ηγέτες, ηγέτης είναι ο λαός και αυτός θα αποφασίσει». Χρειάστηκε να κατεβεί στους δρόμους για να υπερασπιστεί τη θέση του ενάντια στη λυσσαλέα επίθεση των πολιτικών. Υπάρχουν βίντεο που δείχνουν τη σύζυγό του να αγκαλιάζει διαδηλωτές που η αστυνομία τους έχει πνίξει στα καπνογόνα. Ήταν ανένδοτος στις αρχές του: «Υπάρχουν χώρες πιο ισχυρές οικονομικά από μας, εμείς όμως δεν πρόκειται να βάλουμε το κέρδος πάνω από τη Δημοκρατία». Στο νέο δημοψήφισμα ο λαός απέρριψε και το Μνημόνιο 2. Ο πρόεδρος το πήγε ακόμα πιο πέρα και ζήτησε αναθεώρηση του συντάγματος, μόνο που αυτή τη φορά η αναθεώρηση δε θα γινόταν από πολιτικούς αλλά από τον ίδιο το λαό. Το επιχείρημά του ήταν και πάλι ατράνταχτο: «Ο λαός είναι η υπέρτατη εξουσία, αυτός πρέπει να συντάξει το σύνταγμα». Έγιναν χιλιάδες συναντήσεις, στάλθηκαν άπειρα ηλεκτρονικά μηνύματα και η λαϊκή επιτροπή κατέληξε σε μια μορφή του συντάγματος που φυσικά δεν είχε ούτε παραγραφές, ούτε ασυλίες και ούτε φοροαπαλλαγές για τους πολιτικούς. Δεν έχει γίνει ακόμα δημοψήφισμα για το σύνταγμα, καθώς οι πολιτικοί παλεύουν με κάθε μέσο να το καθυστερήσουν, αλλά δε θα το πετύχουν για πολύ. Σε κάποια στιγμή χρειάστηκε να καλέσουν το ΔΝΤ για βοήθεια, αλλά υπό ένα όρο: «Θα σας πληρώσουμε ό,τι δανειστούμε, αλλά υπό ένα όρο: δε θα πειραχθούν οι μισθοί, οι συντάξεις και τα κοινωνικά προγράμματα, γιατί είμαστε μια σκανδιναβική σοσιαλιστική κοινωνία και σκοπός μας είναι η ευημερία του πολίτη και όχι τα κέρδη των τραπεζών». Τελικά το δέχτηκαν για πρώτη φορά στην ιστορία του ταμείου, γιατί κατάλαβαν ότι δεν έχουν να κάνουν με άτομα σαν του λόγου σας κ. Καρατζαφέρη. Και το συμπέρασμά ήταν σαφές: Τρία χρόνια μετά η Ισλανδία αρχίζει να βγαίνει από την κρίση, στην Ελλάδα μας λένε ότι θα χρειαστούν δεκαετίες. Ζήσε Μάη μου, να φας τριφύλλι δηλαδή.  Αναρωτιέμαι!!! Μήπως κ. Καρατζαφέρη θα έπρεπε να επισκεφθείτε τους Βίκινγκς της Ισλανδίας για να πάρετε κάποια μαθήματα Δημοκρατίας; Μήπως αυτοί που έτρωγαν βελανίδια όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες, τώρα ξέρουν καλύτερα τι σημαίνει δημοκρατία ενώ εσείς την ευτελίζετε (ουσιαστικά μια πράξη αιμομιξίας) στη χώρα που γεννήθηκε;

Και τελειώνω με μια ακόμα δήλωσή του Όλαφουρ Ράγκναρ Γκρίμσον: «Έχω την σταθερή εντύπωση ότι τα κόμματα στη Βουλή δεν εκφράζουν αυτή την εποχή αντίστοιχη αναλογία στο λαό». Όλοι εσείς οι Έλληνες πολιτικοί θα κάνατε ποτέ αυτή τη δήλωση, που είναι πασιφανής σε κάθε έλληνα πολίτη; Πολύ θα ήθελα να σας δω όλους δίπλα στον Όλαφουρ Ράγκναρ Γκρίμσον. Έτσι για να καταλάβω, του Κερατά, τι σημαίνει γίγαντας και τι νάνος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο κάθε Δουκάκης σας. Βέβαια θα μου πείτε: «Μα δεν είμαστε Ισλανδία. Το πρόβλημα του δικού μας χρέους είναι διαφορετικό». Οκ, ας συμφωνήσω ότι το πρόβλημα είναι διαφορετικό. Το ζητούμενο είναι τι αντίστοιχο βρήκατε να κάνετε εσείς, η η ελληνική κυβέρνηση, με την νέα ελληνική Προεδρία που να δώσετε όραμα στο λαό, αντί να συναινείτε  στο ότι αξίζει τα χειρότερα και την πλήρη εξαθλίωση και ταπείνωση. Η αξιοπρέπεια μπορεί να μην τρώγεται, αλλά τουλάχιστον σου δίνει το κουράγιο να παλέψεις. Ενώ όταν σε έχουν εξαθλιωμένο οικονομικά και ταυτόχρονα εξευτελισμένο πού στο καλό να βρεις κουράγιο να σταθείς στα πόδια σου; Ποιον να εμπιστευθείς, σε τι να πιστέψεις για να παλέψεις; Ούτε καν στον εαυτό σου δεν μπορείς να βασιστείς, γιατί σου λένε: «Εσύ φταις για όλα!» και σε στριμώχνουν στη γωνία σα δαρμένο σκυλί, σε ωθούν σε ένα απελπιστικό αδιέξοδο και σε πείθουν να νιώθεις ένα δουλικό σκουπίδι που δεν έχει καν το δικαίωμα να ζήσει, πόσο μάλλον με αξιοπρέπεια. Αφού η ηγεσία μας αποφασίζει για μας χωρίς εμάς και μετά λέει ότι είμαστε ανώριμοι και εν χορώ τα παπαγαλάκια επαναλαμβάνουν: «Είμαστε ανεύθυνοι, είμαστε ανώριμοι να παραδεχθούμε τα λάθη μας, είχαμε μάθει σε ένα κράτος προστάτη – μπαμπά». Μα, «καλοί μου άνθρωποι», που θα έλεγε και ο συγχωρεμένος ο Βέγγος, άμα μας υποβιβάζετε σε ανώριμους ως τέτοιοι θα συμπεριφερθούμε. Επίσης θα μου πείτε πως «όταν προτάθηκε δημοψήφισμα όλοι όσοι διαμαρτύρονται και αγανακτούν το απορρίψανε». Ναι, διότι ξέρανε ότι ήταν εκ των υστέρων – αφού είχε ήδη αποφασιστεί το 1ο μνημόνιο χωρίς να περάσει καν από τη βουλή- και άρα εκ του πονηρού και προκειμένου να χειραγωγηθεί και πάλι η άποψη του «ανώριμου λαού». Αν εσείς οι ηγέτες μας υπολογίζατε πραγματικά τη γνώμη μας θα μας είχατε εμπιστευθεί από την αρχή και ίσως να είχαμε ψηφίσει την καταστροφή μας. Αλλά θα είχαμε βρεθεί προ των ευθυνών μας ως ενήλικες. Και θα νιώθαμε πρώτα από όλα αξιοπρεπείς κι έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε ό,τι και αν προέκυπτε και θα είχαμε αν μη τι άλλο εμπιστοσύνη σε αυτούς που μας εμπιστεύτηκαν. Με την μέχρι τώρα πορεία σας δείχνετε ότι μας περιφρονάτε ως λαό, αλλά κατά τα άλλα «μας αγαπάτε» και είσθε «υπερπατριώτες», συγκριτικά με εμάς τους «ανεύθυνους», που θέλετε σώνει και καλά να μας σώσετε από τους εαυτούς μας! Τόση «αγάπη» και «εκτίμηση» εσείς την αντέχετε; Μετά αναρωτιόμαστε γιατί ως λαός φερόμαστε αυτοκαταστροφικά;     Ειλικρινώς (truly) Καρβας.     www.spoudasmata.blogspot.com