Πρότασις προς τον Πρόεδρο Ομοσπονδία Νέας Υόρκης,

                                          Κύριον Πέτρον  Γαλάτουλαν.

Θ έ μ α:

Πρότασις Τελετάρχη για την Παρέλαση του 2018.

 

Αξιότιμε πρόεδρε Ομοσπονδίας και αγαπητέ αδελφέ εν τω Χριστώ υμών κ. Πέτρε,
  Εύχοντας  «Καλή Παρέλαση» σας καλησπερίζω εγώ ο εν την Εκκλησία Βασίλης και ο εν τη Πολιτεία Καρβέλης. Νιώθοντας το τεράστιο βάρος της ευθύνης που μου αναλογεί στους ώμους μου για τον ευγενή χρή της Ομογένειας προς το μέλλον της φιλοξενίας του Ελληνισμού μου στην 5^ην Λεωφόρο, προτείνω με σωφροσύνη για Τηλετάρχη στην φετινή Παρέλασή μας την Πρώτη Κυρία και σύζυγο του νυν προέδρου των ΗΠΑ, κυρία Μελάνια Τραμπ. Ως ελάχιστο τίμημα προς την εκτίμηση της μεγαλοψυχίας των κατοίκων του Μανχάταν, για το δοξασμένο ελληνικό ιδεώδες της Ιεράς Ελευθερίας του ’21. Που την γνωρίζουμε «από την κόψη του σπαθιού την τρομερή» και είναι «από τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα Ιερά». Διαλέγοντας λοιπόν, ως Grand Marshal της Παρέλασής μας την κάτοικο του New York City την κυρία Melania Trump, διδάσκετε στη Νεολέα της Ομογένειας πως να ευγνωμονούν τους φιλόξενους ανθρώπους της πρωτεύουσας του Κόσμου, αύριο. Όταν θα κουβαλάνε τα παιδιά τους από τα 4ρα σημεία της Αμερικής στη 5^η Λεωφόρο της Οικουμένης και δίδοντάς των στο χέρι την γαλανόλευκη θα τα προστάζουν να παρελάσουν με υπερηφάνεια «ΕΛΛΗΝΙΚΗ» και να βροντοφωνούν το: «Ζήτω η Ελλάς».

 

                                                                                            Μετά  υπολήψεως 

                                                                                                    Βασίλης  Καρβέλης   

Χριστούγεννα: η Άγια  αλχημεια στα Ηλιούγεννα.

Ένα από τα πικρότερα αισθήματα που απόκτησα στη ζωή μου από την Ορθοδοξία της ελληνικής μας Εκκλησίας, ώς γενιά του χρυσού γένους της ανθρωπότητας -των Σελλών- και τέκνον του Έρωτα και της Αφροδίτης προερχόμενο από τους μακαρίους και ανδρείους της Οικουμένης «τους Έλληνες», είναι η αφή του συναισθήματος «ντροπή». Τι κρίμα να μη μπορώ στις 25 Decimus (10^ου) να γράψω την αλήθεια για αυτή την Άγια Μέρα της Οικουμένης. Τρέμει το χέρι μου και αχνοσβύνει ο νούς μου ακούγοντας τους  μαυροφόρους υπηρέτες του μαραγκού Θεού και τσοπάνη της Βιβλικής Χριστιανοσύνης  να ψιττακίζουν, μέσα στους ιερούς Ναούς της ανθρώπινης Λατρείας, το Ορθόδοξον Ψέμα: «Χριστός γενάται σήμερον εν τη Βηθλεέμ». Αν και «Οι διάκονοι ωσαύτως πρέπει να είναι σεμνοί, ουχί δίγλωσοι (Τιμοθ. Α γ΄8), «επειδή σεις (οι ιερείς) δεν είσθε οι λαλούντες, αλλά το Πνεύμα του Πατρός σας, το οποίον λαλεί εν υμίν (Ματθ. Ι-20), εντούτοις οι πνευματικοί μου Πατέρες έχουν βουτήξει τα πάντα στην απατηλότητα και θολώσανε τα νερά της μεγάλης Δεκεμβριανής Γιορτής και μαζί της και τα δικά μου μυαλά. Που ούτε 100 Ηρακλήδες δεν μπορούν να τα καθαρίσουν από των κόπρων του Αυγέα τους. Χάνοντας έτσι την πνευματική μου διαύγεια δεν μπορώ να αντικρίσω τον λόγον του Θεού και να κατανοήσω τη γνώση της αληθείας γιαυτά που γινόντωσαν, πριν τον χριστιανισμό, στην 25^η Δεκεμβρίου για τη τριέσπερο γέννηση του Φωτός του Ήλιου. Ώστε να αποφύγω την απώλεια ψυχής στη τρελλή κούρσα της κοινωνικής αλλοφροσύνης, αναζητώντας στα δώρα των χριστογενιάτικων δένδρων  την αλήθεια της ευτυχίας. Αφού η γνώση του φωτός της αλήθειας, νικόντας το ψεύδος και την υποκρισία των νυν αποστόλων του Ναζωραίου, θα με ανυψώσει από το τέλμα του σκότους της αμάθειας της  Ορθόδοξης Κατήχησής των, και θα διανοηθώ ότι η αγαλλίαση ψυχής δεν αποκτιέται στις εκπτώσεις των εορτών (holydays), ούτε στη χρήση πλαστικού χρήματος (credit cards). Η ανθρώπινη ψυχή εφραίνεται μόνον λατρεύοντας την γέννηση του Φωτός, που διαλύει το σκοτάδι της πλύσης εγκεφάλου των σχολικών βιβλίων περί Ορθοδοξίας. Δηλαδή προσκυνόντας την αληθηνή Θεότητα της Υφηλίου, από την οποίαν εξαρτώνται τα πάντα επάνω στη γή. Τον πραγματικό λύχνο της ψυχης, που φωτίζει το μονοπάτι της επίγειας ζωής της. Την αστέρευτη πηγή του Φωτός. Τον γονιό ημών και της ολοκλήρου Φύσης. Τη φλογερή ακτινοβολία χαράς. Το λαμπρότερο Αστέρι του κόσμου. Τον Ηλιάτορα του Ελύτη. Τον ουράνιον Βασιλιά μας Ήλιο. Ο οποίος μετά το Βόρειο (θερινό)  «Ηλιοτρόπιο» συνεχίζει την μεταβολή του προς Νότον πάνω στην ουράνια σφαίρα όπως αυτός φαίνεται από τη Γη. Αυτή η κάθοδός του επεκτείνεται για 6 μήνες μέχρις ότου φτάσει, στις 22 Δεκεμβρίου, στο νοτιότερο σημείο της τροχιάς του που ονομάζεται Νότιο  «Ηλιοτρόπιο (χειμερινό)». Κατά την διάρκεια αυτής της οπτικής πλάνης (αφού ο Ήλιος είνα ακίνητος και η γη περιστρέφεται γύρω από τον άξονά της και γύρω από τον Ήλιο σε ελλειπτική τροχιά) οι μέρες μικραίνουν και γίνονται πιο κρύες και από την πλευρά του βόρειου ημισφαιρίου ο Ηλιος δίνει την εντύπωση  ότι είναι αδύναμος και μικρότερος. Αυτός ο φαινομενικός αφανισμός  του Ήλιου, καθώς πλησιάζει στο χειμερινό ηλιοστάσιο, συμβόλιζε για τους Αρχαίους την πορεία του προς τον θάνατόν του. Όμως, πριν το τετέλεσται της αφάνειάς του ο Ήλιος σταματά να κινείται Νότια, τουλάχιστον ορατά, για 3 μέρες (22, 23, 24 Δεκεμβρίου), βρισκόμενος φυσικά  σε γειτνίαση με το αστρικό σύμπλεγμα του Σταυρού του Νότου ή αλλιώς σύμπλεγμα *Crux*. Δηλαδή σε αυτές τις τρεις (03) εσπέρες ο Ήλιος έχει απολέσει την ζωντάνια του (πέθανε) στο Σταυρό (όπως ο Χριστός). Τις ημέρες αυτές, που ξεκινούσαν με το Χειμερινό Ηλιοστάσιο (τη νύκτα της 21ης προς την 22α του Δεκεμβρίου, τη μεγαλύτερη δηλαδή νύκτα του χρόνου) οι αρχαίοι Έλληνες εορτάζαν  με χορούς, συμπόσια, ανταλλαγή δώρων το Τριέσπερον και η γιορτή αυτή κορυφωνόταν με την αναγέννηση του Φωτοδότη Ηλίου, τα Ηλιούγεννα, τη νύκτα της 24ης προς 25η Δεκεμβρίου. Όπου στην ανατολή της 25ης Δεκεμβρίου ο Ήλιος  αναζωογονείται, απο την κατάσταση λήθης που είχει περιέλθει, ως «θείον βρέφος» Διόνυσος, αφού « Ένας είναι ο Ζεύς, ένας ο Άδης, ένας ο Ήλιος, ένας ο Διόνυσος» μας λέγει σαφώς ο Ορφεύς (Μακροβίου Satur 7, 18).  Έτσι ο γιος του Δία και της Σεμέλης, ως «σωτήρ» Διόνυσος αρχίζει με ζωντάνια τη νικηφόρα πορεία της νίκης του με το σκοταδι, κατα μία μοίρα, προς Βορρά, που φέρνει την εποχή της αναγέννησης για την Φύση, την Άνοιξη (τον έφορο κάθε ζωής παντός επιπέδου και παντός έμβιου και μη όντος). Επίσης στις 25 Δεκεμβρίου εδοξάζανε τη «Φωτογέννηση (Ηλιούγεννα)» εκτός απο τους Έλληνες και οι Αιγύπτιοι τον Οσίρι και οι Πέρσες τον Μίθρα. Με την επικράτηση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ο Αυτοκράτωρ Αυριλιανός το 274, ένα χρόνο πριν τον δολοφονήσουν, θέλησε να ενώσει όλους τους λαούς με μία κεντρική διοίκηση και μία θρησκεία, καθορίζοντας την 25η Δεκεμβρίου ως ημέρα της Γέννησης του Ανίκητου Ήλιου  δηλαδή του ήλιου που δεν θα νικηθεί ποτέ από τα σύννεφα ή από το βαρύ χειμώνα (Dies Natalis Solis Invicti). Η οποία ήταν μια λατρεία που ένωνε το ελληνικό «Τριέσπερο του Διονύσου» και την περσική τριήμερη εορτή «Γέννηση του Μίθρα». Έτσι, οι διονυσιακές τελετές παρέμειναν ζωντανές, προσαρμοσμένες βέβαια, στα σχήματα του Ελληνορωμαϊκού κόσμου. Σ’ όλες αυτές τις εορτές ήταν έντονο το στοιχείο της διασκέδασης και των ξέφρενων πανηγυρισμών. Οι πατέρες της Εκκλησίας του Χριστού από πολύ νωρίς είδαν ότι οι λατρείες του Ηλίου κατα την «Γέννηση του Μίθρα» την απειλούσαν και έπρεπε να καταπολεμηθούν άμεσα. Με το Διάταγμα των Μεδιολάνων (το Φεβρουάριο του 313 μ.Χ.), το οποίο συνδέεται περισσότερο με το ζήτημα του εκχριστιανισμού της αυτοκρατορίας,  ο Χριστιανισμός νομιμοποιήται ως «επιτρεπομένη θρησκεία». Οπότε οι Άγιες Ρόμπες του Εβραίου Ιησού, βρισκόμενοι για πρώτη φορά υπό την προστασία του Αυτοκράτορος, επιχείρησαν να ξεριζώσουν από την ψυχή των ανθρώπων τα «Ηλούγεννα της 25^ης  Δεκεμβρίου» ως αντίθετα προς το χριστιανικό πνεύμα. Γι αυτό το σύνολο των εκκλησιαστικών συγγραφέων μιλούν με σκληρά λόγια εναντίον της λατρείας του Ήλίου. Το πρώτο επίσημο κείμενο που αναγγέλλει την κατάργηση της λατρείας του Ανίκητου Ήλιου (Μίθρα) είναι το Ρωμαϊκό «Καλεντάρι των Φιλοκαλίων» του 354 μ.Χ. γραμμένο στη Λατινική Γλώσσα που διορθώνει τη φράση «Ημέρα γέννησης του Ανίκητου Ήλιου (Ηλιούγεννα)» με τη φράση «Ο γεννηθείς Χριστός εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας (Ανθρωπούγεννα)». Έτσι η 25 Δεκεμβρίου απο Ηλιούγεννα μετατρέπεται σε Χριστούγεννα στο ημερολόγιο της Ρώμης. Ο δε Αυτοκράτορας Θεοδόσιος Α΄ με διάταγμα το 392 επιβάλει τον Χριστιανισμό ως κρατική θρησκεία της Αυτοκρατορίας του, άσχετα που η Ιερά Βίβλος του Χριστού απέρριπτε τον εορτασμό των γενεθλίων καθώς θεωρούνταν παγανιστική συνήθεια. Συγχρόνως εφαρμόζοντας της Αγίας Γραφής την προσταγή μίσους «Καὶ ἐξεγερῶ τὰ τέκνα σου, Σιών, ἐπὶ τὰ τέκνα τῶν Ἑλλήνων... (Ζαχαριας θ΄ 13-15) εξαπέλυσε ανελέητες και πολυπληθείς σφαγές και αμέτρητους διωγμούς κατά την πλειοψηφία των υπηκόων της αυτοκρατορίας, τους  Έλληνες Εθνικούς. Διότι συνέχιζαν να λατρεύουν την Ευλογία στον άνθρωπο που αξιώθηκε, προτού παιθάνει, να ζήσει ξανά το μυστήριο της θείας σάρκωσης, το κομμάτι του Θεού που έχει ο κάθε άνθρωπος μέσα του, που βυθίζει περισσότερο τη καρδιά του στον Παράδεισό με το πραγματικό όνομα «Ηλιούγεννα»  και όχι με το χριστιανικό ψευδώνομο «Χριστούγεννα». Λόγω της πληθώρας των γεγονότων και τον όγκο των διαθέσιμων στοιχείων περί της «επί Ελληνισμού θανατικής καταδίκης» θα μνημονεύσω το πρώτο «Άουσβιτς» της Xριστιανοσύνης τη Σκυθόπολις. Στο 11ο κεφάλαιο του 17ου τόμου του έργου του, ο ιστορικος  Αμμιανός Μαρκελλίνος αναφέρει ότι: «Εις την Σκυθόπολιν (Beth Sian) όπου είχε στηθή το χριστιανικό κρεουργίον, εκεί συνεδρίαζαν ευσεβείς χριστιανοί δικασταί αμιλλώμενοι τους πλοίονας ηλιολάτρας Έλληνες Εθνικούς να οπτήση επί σχάρας, να βράση εντός ζέοντος ελαίου, ή να κατακόψη μεληδόν». Σε αυτό και μονον το χριστιανικό «στρατόπεδο θανάτου» και με εντολή του Χριστού: «Όσο για τους εχθρούς μου, αυτούς που δεν με θέλησαν για βασιλιά τους (όχι για ηλιακή θεότητα) φέρτε τους εδώ και κατασφάξτε τους μπροστά μου (Λουκάν ΙΘ΄ 27) πάρθηκαν οι ζωές των 20.000.000 Ελλήνων ως λάτραι των Ηλιογέννων. Διότι ασπάστηκαν του Ματθαίου τη συμβουλή «Εαν κάποιος σας πεί. Να αυτός είναι ο Χριστός, ή αυτός, να μη τον πιστέψετε. Γιατί θα υπάρξουν ψευτοχριστοί και ψευτοπροφήτες που θα σας δείξουν σημεία μεγάλα και τέρατα ώστε να κοροϊδέψουν, αν μπορέσουν, και εκείνους που καταλαβαίνουν (εδάφιον ΚΔ, 23-24).  Πόσο αληθές είναι η του Ροβέρτου κραυγή: «Η Εκκλησία με υποχρεώνει να ζώ στην αμαρτία» και ο εκ του στόματός μου Ευαγγελικός αλαλαγμός μου «Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι (παπάδες) υποκριταί, ότι καθαρίζετε το έξωθεν του ποτηρίου και της παροψίδος, έσωθεν δε γέμουσιν εξ αρπαγής (της αλήθειας) και ακρασίας (του ψεύδος), Ματθ, κγ 25».    Καρβας.

 

           Όλεθρος οι ομοφυλόφιλοι και αρσενοκοίτες πολιτικοί Ηγέτες της Ελλάδος.

 

 

           Ομολογώ οτι και εγώ διακατέχομαι υπό την επήρειαν του ίδιου  συναισθήματος που κατακυριεύει τον αξιότιμο εκδότη του Greek News και αγαπητό αδελφό εν τω Χριστώ κύριο Απόστολο  και το αναφέρετε στις 23 Νοεμβρίου 2017 (10:12 π.μ.) στο Χρονολόγιο του ατομικού του Facebook. Όπως αυτός έτσι και εγώ «εχω αλλεργία με τα βραβεία... Ιδίως όταν τα προσφέρουν ξενοι για κάτι που έκανες ως πολιτικός στη χώρα σου, έχοντας το πιστόλι των δανειστών στον κρόταφο... Αυτή είναι η μεταμνημονιακη έννοια του πολιτικου θάρρους... Ή καλύτερα του πολιτικού θράσους να αποκαλείς την υποταγή πολιτικό θάρρος...». Βεβαίως οι φτωχομπινέδες προθυπουργοί της Ελλάδας μας είναι καλοί ανθύπατοι για τους ξένους. Χαρακτηριστικό είναι η «αποστολή Πόρτερ» που σηματοδοτεί την αμερικανική παρέμβαση στις ελληνικές υποθέσεις. Με την άφιξή της ο πρεσβευτής των ΗΠΑ Μακ Βι, καλεί τον Τσαλδάρη και του δηλώνει ωμά και έξω από τα δόντια: «Η Ουάσιγκτον επιθυμεί ο κ. Πόρτερ να συνεργασθεί με μια πιο αντιπροσωπευτική κυβέρνηση. Καταλαβαίνω τη θέση σας, αλλά αν θέλετε να σας βοηθήσουμε να σέβεσθε ζητήματα που αφορούν την αμερικανική πολιτική ευθιξία, έναντι ζητημάτων, τα οποία επηρεάζουν την αμερικανική κοινή γνώμη». Έτσι οι στρατιωτικοί και οι πολιτικοί ηγέτες της χώρας μας σπεύδουν να κάνουν λεπτομερειακές αναφορές, θαρρείς και ήσαν δεκανείς του αμερικανικού στρατού. Ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος στην εφημερίδα «Βήμα» (8-4-76) και στις συνέχειες με τον τίτλο «Από τον Τρούμαν στον Κίσινγκερ», γράφει χαρακτηριστικά : «Ο Πολ Πόρτερ αισθάνεται τέτοια αυτοπεποίθηση, που δεν διστάζει να βάζει τις φωνές σε υπουργούς και να φέρεται κατά σκαιότατο τρόπο σε ανώτερους κρατικούς λειτουργούς. Είναι μάλιστα κοινό μυστικό, ότι πάνω σ’ έναν καυγά με τον υπουργό Συντονισμού για θέματα φορολογίας, σήκωσε το χέρι και άστραψε ένα ηχηρό χαστούκι στο καλοξυρισμένο μάγουλο του υπουργού, που ταράχτηκε τόσο, που έβαλε τα κλάματα. Χωρίς άλλη λέξη, ο διοπτροφόρος Πόρτερ εγκατέλειψε το γραφείο και γύρισε στο ξενοδοχείο του (Υπουργός Συντονισμού την εποχή αυτή ήταν ο Στ. Στεφανόπουλος). Μετά λίγες μέρες ο Έλληνας υπουργός για να εξευμενίσει τον «προστάτη» του χάρισε στη σύζυγό του ένα διαμαντένιο περιδέραιο»!». Αυτοί θα είναι καλοί ανθύπατος για τους ξένους και θα πάρουν ακόμη πιο βαρυτιμα βραβεία πολιτικού θάρρους. Εγώ ομως λέω, αντι βραβευσεων που προκαλούν τη νοημοσύνη μας και διαστρέβλωσης των εννοιών της γλώσσας και της ιστορίας μας, ας βγαλουμε το σκασμό κι ας οργανωσουμε το πως θα αποκτήσουμε μιας διαφορετική επόμενη μερα ως χώρα...Εδώ και κάμποσα χρόνια, από τη δεκαετία του 1950, μια λαϊκή έκφραση έδινε τον καλύτερο ίσως ορισμό της σύγχρονης Ελλάδας: «Ένας πούστης, μια πουτάνα κι ένας Αμερικάνος κυβερνάνε την Ελλάδα (Κωστή Παπαϊωάννου "Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει0» Δυστυχώς δεν έχει αλλάξει τίποτα στην Ελλάδα και το ρητό εξακολουθεί να ισχύει!!! Διότι κάποιοι ξένοι των "Μεγάλων Δυνάμεων"  έκαναν κατάχρηση της λειτουργίας τής Δημοκρατίας και μπόρεσαν και επέβαλαν στην "κορυφή" της κοινωνικής ιεραρχίας πραγματικούς ανώμαλους ανθρώπους. Σε τέτοιες "άρρωστες" καταστάσεις έχουν εμπλακεί οι ηγεσίες μας και αυτές πρέπει να εξηγήσουμε, για να μπορέσουμε να ερμηνεύσουμε και τη σημερινή μας κατάντια ως Κράτος. Δεν υπάρχει μυστήριο σε όλα αυτά που ζούμε σήμερα και είναι τραγικά. Η σημερινή κατάντια της Ελλάδας οφείλεται στο γεγονός ότι αφήσαμε τον "βόθρο" να κατακλύσει τις "δεξαμενές" πόσιμου ύδατος. Αφήσαμε τον "βόθρο" να ανέβει στην κοινωνική ιεραρχία και να μας κυβερνά. «Κλείνοντας» τα μάτια στην αθλιότητα, δεν την διώχναμε - όπως νομίζαμε - , αλλά την αφήναμε να επιβιώνει, να ισχυροποιείται και να μας «καταβάλει». Αν μπορούσαμε να κάνουμε ένα θαύμα και να αναστήσουμε έναν από τους μεγάλους πολιτικούς άνδρες τής αρχαίας Αθήνας, για να του ζητήσουμε να μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε τη σημερινή αθλιότητα, θα μας έλεγε ότι πέσαμε θύματα προδοσίας από την πλευρά των ηγετών μας. «Χαϊβάνια του βαρβαρικού "politically correct" ψάξτε τους προδότες ανάμεσα στους ανώμαλους που σας κυβερνάνε, γιατί αυτοί είναι οι διεφθαρμένοι που εκβιάζονται και προδίδουν τα ΠΑΝΤΑ. Ψάξτε λοιπόν να βρείτε τον προδότη εκεί όπου οι αρχαίοι έβαζαν «φίλτρα».  Δηλαδή εκεί όπου εμεις οι αρχαίοι είχαμε απαγορεύσεις, τις οποίες εσείς οι νεώτεροι - λόγω άγνοιας ή «πολιτισμού» - τις καταργήσατε. Οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν όλους τούς σεξουαλικά «μη φυσιολογικούς» ανθρώπους ακατάλληλους για δημόσια αξιώματα. Όχι για λόγους ρατσιστικούς. Όχι επειδή πίστευαν ότι δεν είχαν ικανότητες ή εξυπνάδα. Τους θεωρούσαν ακατάλληλους, γιατί γνώριζαν ότι τα πάθη τυφλώνουν τους ανθρώπους και όποιος έχει ακριβά πάθη είναι θέμα χρόνου να εκδηλώσει «τάση» προς τη διαφθορά. Θεωρούσαν δηλαδή δεδομένο ότι οι εξουσιαστές, οι οποίοι ήταν σεξουαλικά ανώμαλοι, θα  απλώνανε τα «χέρια» τους προς το «μέσο» που «δροσίζει» τα «βίτσια» τους και στην προκειμένη περίπτωση στο δημόσιο χρήμα. «Βίτσια» τζάμπα δεν υπάρχουν και ένας «άρρωστος» άνθρωπος για λίγα χρήματα προδίδει τον ίδιο του τον εαυτό για να «παίξουν» οι ανώμαλοι. Αυτό το απλό πράγμα «έλεγαν» με τους νόμους τους οι αρχαίοι Έλληνες και αυτό είναι που αγνοούμε εμείς οι σύγχρονοι Έλληνες, αλλά τα γνωρίζουν και τα γνώριζαν οι ξένοι ιμπεριαλιστές. Γι' αυτόν τον λόγο, επεμβαίνοντας στην πολιτική ζωή τής χώρας, «πριμοδοτούσαν» μόνιμα ανώμαλους. Τους συνέφερε να έχουν οι Έλληνες φτωχομπινέδες «Εθνάρχες». Η περίπτωση του "Εθνάρχη" Καραμανλή είναι ίσως η πιο αντιπροσωπευτική τής αθλιότητας και του παρασκηνίου, η οποία χαρακτηρίζει τη μεταπολεμική πολιτική ζωή τής χώρας. Το σύνολο της αθλιότητας, της φτώχειας και της δυστυχίας στην οποία έχει καθηλωθεί μεταπολεμικά η χώρα, οφείλεται σε αυτόν τον άθλιο. Ό,τι μας έχει «πληγώσει» και ό,τι μας έχει «αδικήσει» ως Έλληνες και ως πολίτες, φέρει την «υπογραφή» του. Εμφανίστηκε ως «περσόνα» στην προπολεμική Αθήνα και αναζητούσε βολέματα και πόστα, «πηδώντας» ανώμαλους πλούσιους μεγαλοαστούς. Στο Κιουπκιόι τον μετρούσαν για σκληρό άνδρα ...και στην Αθήνα ήταν ο «αγαπητικός» τού πλούσιου Ευταξία (βασικού χρηματοδότη της Ε.Ρ.Ε) και ποιος ξέρει πόσων άλλων πλούσιων μεγαλοαστών τής Πρωτεύουσας.
Ο Σπύρος Μαρκεζίνης (1909-2000) στα ιστορικά του κείμενα γράφει: «... ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, χωρίς καμμία ιδιαιτέραν μόρφωσιν, οφείλει την ανάδειξίν του κατά πρώτον λόγον εις τον Λάμπρον Ευταξίαν, ο οποίος μου εξεμυστηρεύθη όλα τα απόρρητα της ζωής του. Θα αναφέρω ενδεικτικώς ότι όταν ο Κων. Τσαλδάρης επρότεινεν εις  τον Λάμπρον Ευταξίαν Υπουργείον, ορθώς, αφού προήρχετο από μεγάλη εκλογική περιφέρεια και μεγάλην οικογένειαν, εκείνος παρεκάλεσε τον Τσαλδάρην αντ' αυτού να κάμη Υπουργόν τον Κων. Καραμανλήν. Ο Ντίνος Τσαλδάρης του απήντησε απορών: «Δεν γνωρίζω να προτείνεται εις κάποιον ένα Υπουργείον και αυτός να το αρνείται υπέρ άλλου». Όπως μου διηγείται ο Ευταξίας, απήντησε εις τον Τσαλδάρην ότι «αυτός ο Άνθρωπος, δηλαδή ο Καραμανλής, έχει την φλόγα μέσα του και το πάθος του σε γοητεύει και σε φανατίζει. Πρέπει να τον βοηθήσουμε να πάει μπροστά».
Άλλος συνήγορος του Καραμανλή υπήρξε η Βασίλισσα Φρειδερίκη. Η οποία στα παιδικά της χρόνια είχε ενταχθεί στη Χιτλερική Νεολαία και το 1950 έφτασε στο σημείο να προτείνει στον στρατηγο των ΗΠΑ, Τζορτς Μάρσαλ ότι «σε περίπτωση Γ΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η Ελλάδα θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί από τους συμμάχους μας ως αιχμή του δόρατος σε μια επίθεση εναντίον της Ρωσικής Αυτοκρατορίας». Τον Απρίλιο του 1963 επισκέπτεται το Λονδίνο για να παρευρεθεί στους γάμους της πριγκίπισσας Αλεξάνδρας του Κεντ, εξαδέλφης της Ελισάβετ της Αγγλίας. Το Σάββατο 20 Απριλιού βρίσκεται αντιμέτωπη με τη Μπέτυ Αμπατιέλου, που θέλει να την συναντήσει για να της παραδώσει επιστολή στην οποία ζητάει την αποφυλάκιση του συζύγου της. Την Κυριακή 28/4 φτάνοντας από την Αθήνα στο Λονδίνο ο Γρηγόρης Λαμπράκης ζητάει ακρόαση από τη βασίλισσα η οποία δεν γίνεται δεκτή, όπως του ανακοινώνει ο υπασπιστής του διαδόχου, ο ταγματάρχης Αρναούτης. Ο Λαμπράκης δίνει συνέντευξη στις βρετανικές εφημερίδες, αναφέροντας μεταξύ άλλων ότι στην Ελλάδα δεν κυβερνά η κυβέρνηση ή ο βασιλεύς αλλά η βασίλισσα. Στις 22 Μαΐου δολοφονείται στη Θεσσαλονίκη ο Γρηγόρης Λαμπράκης. Σε αφήγησή του ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε πει ότι ο τότε αρχηγός της Χωροφυλακής Βαρδουλάκης του είχε εκμυστηρευτεί ότι κατά λάθος σκοτώθηκε ο Λαμπράκης. Η βασίλισσα είχε δώσει εντολή να τον στραπατσάρουν. Σύμφωνα με βιβλίο που έγραψε ο πρώην δημοσιογράφος των New York Times Στιβ Κίντσερ, μια από τις κατακτήσεις του Άλεν Ντάλες ήταν η βασίλισσα Φρειδερίκη της Ελλάδας. Η οποία το 1958 είχε έρθει στις ΗΠΑ και μετα την συζήτηση με τον πρόεδρο Ντουάιτ Αϊζενχάουερ στο Οβάλ γραφείο έμεινε επί μια ώρα και πλέον στο πριβέ δωμάτιο της CIA με τον Άλεν Ντάλες. Ο Ντάλες ήταν ένας από τους Αμερικανούς παράγοντες που παρακολουθούσε με μεγάλη προσοχή τα ελληνικά πολιτικά πράγματα κατά την ταραγμένη μετεμφυλιακή περίοδο. Και ήταν οι υφιστάμενοί του στην Αθήνα εκείνοι που ενημέρωσαν τη Φρειδερίκη ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν κατά πάσα πιθανότητα ο ικανότερος διάδοχος του Αλέξανδρου Παπάγου στην πρωθυπουργία της χώρας. Έχοντας εξασφαλίσει την έγκριση των Αμερικανών, η Φρειδερίκη υποστήριξε αρχικά με πάθος την επιλογή Καραμανλή. Όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ορκίστηκε πρωθυπουργός, η βασίλισσα ήταν ενθουσιασμένη: «Η χώρα αισθάνθηκε σαν να είχε πιει σαμπάνια», έγραψε χαρακτηριστικά στον στρατηγό Μάρσαλ τον Οκτώβριο του 1955. Επίσης ο Σπύρος Μαρκεζίνης στα ιστορικά του κείμενα γράφει: «Χωρίς αμφιβολίας η Φρειδερίκη επηρέασε τον Παύλον να κάνη τον Καραμανλή Πρωθυπουργόν. Ο τότε Πρόεδρος του Συμβουλίου Επικρατείας , Χαρίλαος Μητρέλιας, της εμπιστοσύνης του Βασιλέως, ως ενυπογράφως μου γράφει, ήκουσε μίαν ημέραν την Φρειδερίκην να λέγη εις τον Παύλον πόσον γοητευμένος ήτο ο Καραμανλής μαζί της. Ο Παύλος ήτο τότε εις την τρίτην περίοδον της Βασιλείας του, όπου ουσιαστικώς βασιλεύει η Φρειδερίκη ...».
Από το σκάνδαλο Μέρτεν μάθαμε ότι στα χρόνια τής γερμανικής Κατοχής «ο Εθνάρχης Καραμανλής» ήταν συνεργάτης των ΝΑΖΙ. «Η Ιστορία του νεοελληνικού Κράτους» του Βασίλη Ραφαηλίδη γράφει: «Ο Μαξ Μέρτεν, ανώτερος Γερμανός αξιωματικός, ήταν αυτός που εξόντωσε τους Εβραίους της Θεσσαλονίκης στη διάρκεια της κατοχής. Μετά τον πόλεμο τον βρίσκουμε ανώτερο υπάλληλο του Υπουργείου Δικαιοσύνης στην κυβέρνηση της Βόννης. Καλυμμένος, λοιπόν, με την ιδιότητα του κρατικού λειτουργού επισκέπται τον τόπο του εγκλήματος, τη Θεσσαλονίκη. Τον Σεπτέμβρη του 1960 έρχεται στη συμπρωτεύουσα για διακοπές, γνωρίζοντας πως έχει δικαστεί και καταδικαστεί ερήμην από ελληνικό δικαστήριο ως εγκληματίας πολέμου. Ένα χρόνο πριν, το 1959, ο Καραμανλής διά νόμου έχει αποφανθεί πως οι Γερμανοί εγκληματίες πολέμου που έδρασαν εγκληματικά στην Ελλάδα δεν πρέπει να δικάζονται στην Ελλάδα αλλά στη Γερμανία. Που έχει σταματήσει προ πολλού να δικάζει τα άξια της γερμανικής πατρίδας τέκνα με το επιχείρημα ότι δεν υπηρέτησαν τον Χίτλερ τότε αλλά την πατρίδα. Βάσει το ότι είχε δικαστεί και καταδικαστεί από την Ελληνική Δικαιοσύνη πριν απ' τον νόμο του 1959, ο πανέντιμος αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ανδρέας Τούσης διατάσσει την σύλληψη του τουρίστα Μέρτεν, αδιαφορόντας για την ιδιότητά του ως ανωτέρου υπαλλήλου του γερμανικού Κράτους. Η βασίλισσα Φρειδερίκη, εγγονή του τελευταιου Γερμανού Κάϊζερ τρώει τα σίδερα και τελικά πείθει τον Καραμανλή να εκδώσει νομοθετικό διάταγμα δια του οποίου ο Μέρτεν, στις αρχές του 1960 στέλνεται στη Γερμανία να δικαστεί εκεί. Για να σωθούν τα προσχήματα, οι Γερμανοί στήνουν ένα δικαστήριο-οπερέτα, αλλά ο Μέρτεν δεν είναι απ' αυτούς που θα μπορούσε να ανεχτεί την διαπόμπευση, να δικάζεται όψιμα, το 1960, σαν εγκληματίας πολέμου, όντας ανώτερος υπάλληλος της γερμανικής Κυβέρνησης. Κι έτσι, εκεί που ο Καραμανλής νόμιζε πως ξέμπλεξε με τον Μέρτεν, μπλέκει χειρότερα. Γιατί ο Μέρτεν κατονομάζει συνεργάτες του στην κατεχόμενη Ελλάδα τον πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή, τον υπουργό Εσωτερικών Δημήτρη Μακρή, τη συζυγό του Δοξούλα Λεοντίδου και τον υπουργό Εθνικής Αμύνης Γεώργιο Θέμελη. Ο Μέρτεν λέει πως έχει φωτογραφίες που αποδεικνύουν τους ισχυρισμούς του. Αλλά ύστερα από ταχύτατες ενέργειες της ελληνικής διπλωματίας, οι φωτογραφίες εξαφανίζονται και ο Μέρτεν απαλάσσεται των κατηγοριών.
Αυτόν τον άνθρωπο, που εκβίαζαν οι Γερμανοί από την εποχή τής Κατοχής, εμπιστεύτηκαν οι Έλληνες σαν «ηγέτη» και περίμεναν λύσεις στα προβλήματά τους, τα οποία από τον πόλεμο και μετά είχαν ένα όνομα: «Γερμανία». Από τους πρώτους στην Ευρώπη έσπευσε η Ελλάδα του «Εθνάρχη Καραμανλή» να κουρέψει τα γερμανικά χρέη, τα οποία «φέσωσαν» ολόκληρη την Ευρώπη. Όχι μόνον δεν διεκδίκησε τα χρήματα που χρωστούσαν οι Γερμανοί - λόγω των καταστροφών τού πολέμου και των αναγκαστικών δανείων - αλλά τους χάρισε και τα αναγνωρισμένα χρέη, τα οποία είχαν απέναντι στην Ελλάδα πριν από τον πόλεμο. Έτσι η Γερμανία, απαλλαγμένη από τα χρέη της, εκτοξεύτηκε στην ανάπτυξη και η Ελλάδα παρέμεινε μέσα στις λάσπες με τα κάρα και η Γερμανία έχτιζε ξανά τη βιομηχανία της. Με τις «ευχές» τού Καραμανλή στείλαμε στη Γερμανία και τον «ανθό» τής νεότητας της χώρας, για να την ξαναχτίσει από την αρχή. Έτσι ο Καραμανλής αφαίρεσε απο την Χώρα του ένα πολύτιμο ανθρώπινο δυναμικό, το οποίο θα μπορούσε να στηρίξει μια εθνική προσπάθεια εκβιομηχάνισης μέσα σε έναν κόσμο, που «διψούσε» για προϊόντα.
Αυτά δεν τα λέω έγώ, επειδή είμαι κακοήθεις και συνωμοσιολόγος. Αυτά τα λέει στο βιβλίο του «Αγορασμένοι Δημοσιογράφοι» ο πρώην αρχισυντάκτης τής Frankfurter Allgemeine Zeitung, Ούντο Ούλφκοτε. Αυτός ο απίστευτος προδότης της πατριδας μας, κ. Καραμανλης, ο οποίος δεν ζήτησε από τους Γερμανούς τα τεράστια χρέη τους απέναντι στην Ελλάδα, ήταν εκείνος ο οποίος το '62 "αναγνώρισε" - παρανόμως και αδίκως - όλα τα προπολεμικά δάνεια στους ξένους «ομολογιούχους». Έτσι η Ελλάδα τού '60 - και άρα οι δικές μας οι γενιές - , εξαιτίας τού Καραμανλή, πληρώνουμε ομόλογα, τα οποία στην κυριολεξία είχαν παραγραφεί. Ομόλογα, τα οποία ξεκινούσαν από το 1881 και τελείωναν το 1931. Ομόλογα, τα οποία μετά από δύο Παγκόσμιους Πολέμους και έναν τρομερό Εμφύλιο δεν έπρεπε καν να υπάρχουν στα ιστορικά αρχεία. Ομόλογα, τα οποία κανένα άλλο κράτος δεν θα αναγνώριζε. Μιλάμε για απίστευτα ποσά σε σχέση με τις δυνατότητες του ελληνικού κράτους. Δισεκατομμύρια δραχμές σε μια εποχή που ο Έλληνας εργαζόμενος πληρωνόταν με τρεις κι εξήντα. Σύμφωνα με τους επίσημους υπολογισμούς το συνολικό ονομαστικό κεφάλαιο ανερχόταν σε 56.239.518 λίρες. Με την προσθήκη των κεφαλαιοποιημένων τόκων τότε, το τελικό ποσό έφτανε τις 62.072.114 αγγλικές λίρες ή 173.801.919 δολάρια ή 5.214.057.576 δραχμές. Το ονομαστικό κεφάλαιο αναγνωριζόταν στο ακέραιο και η εξυπηρέτησή του άρχιζε αναδρομικά από το 1963. Στο τέλος τής προσφοράς προσκομίστηκαν για αναγνώριση ομολογίες, οι οποίες αντιπροσώπευαν το 96% τού ονομαστικού κεφαλαίου. Κατά «σύμπτωση», οι περισσότεροι από εκείνους τους "ομολογιούχους", οι οποίοι θα έπαιρναν αναπάντεχα τα χρήματά τους, ήταν Γερμανοί. Γερμανοί, οι οποίοι είχαν στα χέρια τους τα στοιχεία εκβιασμού τού ανώμαλου Καραμανλή και είχαν μετατρέψει τις παράνομες και παράλογες οικονομικές απαιτήσεις τους σε διακρατική υπόθεση.
Το μεγάλο ξεπούλημα της Ελλάδας στην ιδιωτική επιχείρηση των Αμερικανών και των Ναζί με την επωνυμία «Γερμανία» γίνεται υπό την εγκληματική σιωπή των κυβερνήσεων που αδύναμες να αντιδράσουν κρατούν στην αφάνεια την αποικιοκρατική «Σύμβαση Cooper» επικυρωθησα με τον Α.Ν. 2220/1940 (ΦΕΚ 65/Α'/17.02.1940). Που υπεγράφει το 1940 και έληξε το 2010 και δώριζε όλον τον υπόγειο και υδάτινο πλούτο της Ελλάδας στους Αμερικανούς, οι οποίοι θα τον εκμεταλλεύονταν όταν και αν τα πολιτικά και οικονομικά τους συμφέροντα το επέβαλλαν. Ποιος ξέρει με τι ανταμοιβές και τι εκβιασμούς δέχθηκαν οι ομοφυλόφιλοι Εθνάρχες να εξυπηρετήσουν τους τοκογλύφους εκείνης της εποχής. Εναι όμως γνωστό ότι ο γιος τού φτωχού δημοδιδάσκαλου Καραμανλή από την επαρχία, ο οποίος δεν είχε ούτε μισό στρέμμα καπνοχώραφου στις Σέρρες, βρέθηκε με τη μισή Φιλοθέη υπό την ιδιοκτησία του.
«Τα δάνεια», γράφει ο Μακρυγιάννης, «εμείς δώσαμεν υπόσκεση ότι τα δανειστήκαμεν και η Μπαυαρία τα ρούφηξε με τον Αρμασπέρη και συντροφιά. Εις την Πάτρα τον ζωγράφισαν και τον έκαψαν σαν τον Γιούδα για την καλοσύνη οπούκαμεν εις την Ελλάδα.». Για να γλιτώσει απο αυτή την οργη του λαου που θα έπεφται επάνω του ο Καραμανλής την κοπάνησε και πηγε στο Παρίσι για dolce vita. Την κοπάνησε με το ψευδώνυμο Τριανταφυλλίδης και ας υπήρξε αληθινος Πρωθυπουργός, ώστε να σβήσει τα ίχνη του ανώμαλου «Εθνάρχη» μέχρι να ξαναγυρίσει λουσμένος στις κολυμπήθρες των μυστικών υπηρεσιών, ως θετός Πρωθυπουργος Ελλάδος.
Μα κι ο Γούδας βεβαιώνει, πως τα δάνεια πήγανε στην τσέπη των Βαυαρών. «Ωκοδομήθηκαν», λέει, «στιλπνοί περί το Μόναχον επαύλεις, ενώ οι μεν αγωνισταί απέθνησκον επί της ψάθης αι δε χήραι και τα ορφανά αυτών δεν είχον πως να κρύψωσι την γυμνότητα των». Με τόσους κίναιδους «Κωνσταντίνους», που μας έχουν προδώσει, περισσότερο για «Πουστοκώσταινα» φένεται η Ελλάδα παρά για «Ψωροκώσταινα».    Καρβας.

             

 

Καταραμένε Έλληνα:  Όπου να γυρίσω την σκέψη μου μπροστά μου σε βρίσκω.

Ω Έλληνες Ολύμπιοι, ω θείαι ψυχαί της Αφροδίτης και του Έρωτα, και όχι του Αβραάμ και Ισαάκ, έστι γνωστόν παρ ημίν ότι «Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάτρης». Ώστε ίνα μη πταίει η γλαύξ, η θρηνούσα επί ερειπίων της Αθήνας. Άτινα θα έχει πλάσει η ατομική βόμβα της Sarah Palin επάνω στην πόλη της θεάς Αθηνάς, Αθήνα. «Νυν υπέρ πάντων ο αγών». Όπως «Ελλήνων προμαχούντες Αθηναίων Μαραθώνι χρυσοφόρων Μήδων εστόρεσαν δύναμιν». Έτσι και τώρα ας αντισταθούμε με οργή στην αδικία της Sarah Palin:  « The first atomic bomb in the war against Russia will be dropped in Athens.». Αποστέλλοντάς της το κάτωθι γραπτό μήνυμα: Hellooo Σάρα, Μάρα και κακό Συναπάντημα της USAς. Read my lips! Την κότα κακαρίζοντας, το φίδι βγαίνει και την τρώει. Και αν είναι μαύρη οχιά, τότε πάρε φτυάρι και κασμά και σκάψε κιβούρι. Ώστε να ’χουν κάπου να σε κιβουριάσουν τα κελαηδήματά σου περί πυρινικού βομβαρδισμού στον ιερό και παρθενικό χώρου (Παρθενώνα) της θεάς της σοφίας, του πολέμου και της παρθένας κόρης του Δία, «Αθηνάς». Σωφρονηθήτε λοιπόν κυρά Σάρα, και αγρυπνείτε εις τας προσευχάς, ίνα αντιληφθείτε ότι πλησιάζει ο χρόνος της βεβαιότητας, όπου θα σας θάψουν ζωντανή τα πύρινα νταηλίκια σας και οι πυρινικές απειλές σας εναντίον της Αγίας λυχνίας διαφωτισμού της Οικομένης, της γενέτειρας της «Δημοκρατίας» και της Ιεράς πόλεως της θεάς Αθηνάς. Η οποία υπήρχε ακμάζουσα με το όνομα «Αθήνα» πριν από το 9.600 π.Χ., σύμφωνα με Αιγυπτίους ιερείς της Ίσιδος. Συλλογιστείτε την αιώνια καταδίκη της κοπέλας από τη Λυδία, Αράχνης, που είχε αποκτήσει μεγάλη φήμη στην τέχνη της υφαντικής και καυχόντανε πως ήταν ανώτερη κι από την ίδια την θεά Αθηνά, την οποία προκάλεσε σε μονομαχία. Όπως εσείς κ. Πέιλιν εκτυπώσατε στο καμβά της δημοσιογραφίας την εικόνα του Έλληνα (τέκνου της Αφροδίτης και του Έρωτα) ως περίγελο λέγοντας: «Όπως είπα, οι Έλληνες είναι περιττή και παρασιτική φυλή και ποτέ δεν προσφέρατε τίποτα για την ευημερία εκείνων με τους οποίους έχετε συνδεθεί. Αυτό είναι σαφές ακόμα και στα νηπιαγωγεία της Αμερικής». = «As I said, the Greeks are unnecessary and parasitic race, and never offer anything for the welfare of those with whom you are connected. Ιt is clear even in kindergartens of America». Έτσι και η νεαρή Λυδή, Αράχνη, περιγελούσε στο υφαντό της τους θεούς του Ολύμπου, εν συγκρίσει με την Αθηνά που απεικόνιζε την καθημερινή ζωή των θεών και την πανωλεθρία των θνητών, όταν δεν υπάκουαν τους αθάνατους. Οργισμένη η Αθηνά για τη ύβρη αυτή προς τους θεούς έσκισε το υφαντό της μαθήτριάς της, Αράχνης, ενώ η ίδια μην αντέχοντας την ντροπή προς την δασκάλα της, κρεμάστηκε. Η Αθηνά τη λυπήθηκε και χαλάρωσε τη θηλειά από το λαιμό της, την τιμώρησε όμως και τη μεταμόρφωσε σε Αρθρόποδα αράχνη. Επίσης κ. Σάρα θυμηθείτε τη διαμάχη Αθηνάς και Ποσειδώνα στο βράχο της Ακρόπολης για την κυριαρχία και την προστασία του τότε λεγουμένου τόπου «Κεκροπία». Όπου συμφώνησαν οτι θα διεκδικούσε την πόλη όποιος θα προσφέρει στους κατοίκους το ωραιότερο δώρο. Έτσι ο Ποσειδώνας χτύπησε σε μια πλευρά του λόφου με την τρίαινά του και αμέσως ανάβλυσε μια πηγή με νερό, το οποίο ήταν αλμυρό σαν το νερό της θάλασσας, που ήταν το βασίλειο του Ποσειδώνα, κάτι που δεν ήταν πολύ χρήσιμο στην διαβίωση ανθρώπων. Το δώρο όμως της Αθηνάς ήταν ένα δέντρο ελιάς, κάτι που ήταν καλύτερο, μιας και παρείχε στην πόλη τροφή, λάδι και ξυλεία. Και έτσι, κέρδισε τη μονομαχία η Αθηνά και ονόμασε την πόλη της Αθήνα. Μα και στη φοβερή Γιγαντομαχία φάνηκε πόσο καλά ήξερε η Αθηνά την τέχνη του πολέμου. Με τα τρομερά της όπλα, την ασπίδα και το δόρυ, έκανε τον δυνατό Γίγαντα Εγκέλαδο να το βάλει στα πόδια. Επειδή δυσκολευόταν να τον φτάσει, άρπαξε τη Σικελία και την πέταξε κατά πάνω του και τον καταπλάκωσε. «Τοὺς δὲ ἄλλους κεραυνοῖς Ζεὺς βαλὼν διέφθειρε (Απολλόδωρος 1.7.1.)», εν τω πεδίο της χερσονήσου Φλέργης (Φωτιάς τότε – Κασσάνδρας σήμερον)». Όπου διεξήχθει ο αγώνας ανάμεσα στους Ολύμπιους θεούς και τους Γίγαντες (Πίνδαρος Ν. 1. 100). Αυτούς τους κεραυνούς, που «έχουν επί του πυρός κάλυμμα, όπως μη ιδώσει την του κεραυνού δύναμιν (γνώμη του Ερατοσθένη)» και που δώρισαν στον φίλο τους Δία οι Κύκλωπες, τους εκατασκεύαζε ο Ήφαιστος στην Αίτνα και τους έριχνε από τον Όλυμπό του ο Ζεύς (Ησιόδου Θεογονία), ως κυρίαρχος όλου του κόσμου. Ο οποίος εσταμάτησε τους Πύρινους Πολέμους με την  Πυλαία Αμφικτυονία (Ομοσπονδία 12 ελληνικών φυλών) της Αρχαίας κώμης Ανθήλης, Φθιώτιδας. Η οποία  επέβλεπε τις σχέσεις ανάμεσα στα κράτη–μέλη της, χωρίς να προσβάλει τα ήθη και τους νόμους τους και είχε το δικαίωμα να τιμωρήσει τους παραβάτες, τους απείθαρχους και να κηρύξει εναντίον τους πόλεμο. Έτσι η δημιουργία της είχε σαν αποτέλεσμα οι φυλές με ελάχιστη δύναμη να έχουν τις ίδιες δυνατότητες και την ίδια αξία με τις ισχυρές δυνάμεις εντός του συμβουλίου της. Στην Αμφικτυονία αυτή προσχώρησε αργότερα και η Δελφική Αμφικτυονία, που το 1945 τις διαδέχτηκε ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών (Ο.Η.Ε.). Ο οποίος από τότε προσπαθεί να αποτρέπει τους πολέμους, να διασφαλίζει την αξιοπρέπεια, την ισότητα, τη δικαιοσύνη και την ελευθερία, ενώ δημιουργεί και τις συνθήκες της οικονομικής και κοινωνικής προόδου. Εάν λοιπόν, κ. Πέιλιν, εσείς οι Γίγαντες του Τέξας γράφετε στα παλιά παπούτσια σας τον ΟΗΕ, τότε: «Μολών λεβέ Greece». Ελάτε, «make our day», σπάστε τα μούτρα σας πάνω στον ιερό «θεογέννητο» αυτό βράχο που λέγεται Ελλάδα. Όπου ο σύγχρονός μας «Δούρειος Ίππος = ραντάρ HEMPAS-CCIAS» θα αποτελέσει την ληξιαρχική πράξη του αιφνίδιου θανάτου σας, ως επιτιθέμενοι πρώτοι απέναντί μας. Ίσως έτσι η γκλάβα σας να πάρει χαμπάρι ότι η Ελλάς δεν είναι ύλη, ούτε χώρος, δια να την καταλάβουν και να την εξουθενώσουν. Αλλά είναι και συμβολίζει το αιώνιον, το αθάνατον, το αδέσμευτον αρχαίο ελληνικό Πνεύμα. Το οποίον ούτε συλλαμβάνεται, ούτε υποτάσσεται, ούτε αποθνήσκει. Γιαυτό πί­σω από κάθε σχολή Φιλοσοφίας σας κρύβεται η Αθηνά Του.  Πίσω από κάθε καλή τέχνη σας καλύπτεται και μια Μούσα Του. Πίσω από κάθε Θεατρική παράστασή σας αποσκεπάζεται ο Διόνυσός Του. Πίσω από κάθε Νομοθεσία σας κουκουλώνεται η Θέμις Του. Πίσω από κάθε θεραπευτική μέθοδό σας  συμπαραστέκεται  ο Ασκληπιός Του. Πίσω από κάθε είδος καλλιέργειας της Γης σας ανταποκρίνεται η Δήμητρά Του. Πίσω από κάθε Τεχνική σας διεκπεραιώνεται ο Ήφαιστός Του. Πίσω από κάθε Εμπορική δραστηριότητά σας διαχειρίζεται ο Ερμής Του. Και γενικά οι θεότητες του ολύμπου Του είναι έννοιες σύμφωνα με τις οποίες τέθηκε και τίθεται σε τάξη ο Κόσμος όλος. Ένας Κόσμος, που είναι ο ίδιος για όλους και ο οποίος δεν δημιουργήθηκε ούτε από Θεό, ούτε από άνθρωπο και ήταν, είναι και θα είναι πυρ αείζωον, που ανάβει με μέτρο και σβύνει με μέτρο (Ηράκλειτος). Γιαυτό ο Friedrich von Schiller αγανακτισμένος παραλογεί: «Καταραμένε Έλληνα.  Όπου να γυρίσω την σκέψη μου, όπου και να στρέψω την ψυχή μου, μπροστά μου σε βλέπω, σε βρίσκω. Τέχνη λαχταρώ, Ποίηση, Θέατρο, Αρχιτεκτονική, εσύ μπροστά, πρώτος και αξεπέραστος. Επιστήμη αναζητώ, Μαθηματικά, Φιλοσοφία, Ιατρική, κορυφαίος και ανυπέρβλητος. Για Δημοκρατία διψώ, Ισονομία και Ισότητα, εσύ μπροστά μου, ασυναγώνιστος κι ανεπισκίαστος. Καταραμένε Έλληνα, καταραμένη Γνώση… Γιατί να σε αγγίξω; Για να αισθανθώ πόσο μικρός είμαι, ασήμαντος, μηδαμινός; Γιατί δεν με αφήνεις στην δυστυχία μου και στην ανεμελιά μου;». Ο δε Friedrich Wilhelm Nietzsche να αναγνωρίζει ότι: «Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς των Ελλήνων δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μιά για πάντα να απαλλαγούμε απ' αυτούς. Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους. Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουμε να νιώθουμε ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες». Πάντως εσάς mrs Sarah Palin  αυτή η ντροπή και ξεφτίλα, μπροστά στον εαυτό σας, πρέπει να σας έχει γίνει εφιάλτης, που σας κάνει να στριγκλίζετε στον ύπνο σας: «Καταραμένε ...Έλληνα, πόσο μικρή και μηδαμινή είμαι μπροστά σου».

Περαστικά σας αγαπητή μου αδελφή εν τω Χριστώ, εκ βάθους καρδίας μου. Βασίλης Καρβας.

Το 2016 στις ΗΠΑ νίκησαν ο μεγιστάνας Τραμπ και η φαρμακευτική Κάνναβις.  

Η κάλπη της 8ης Νοεμβρίου δεν έβαλε μόνο τον Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο. Aλλά με το ψήφισμα των  ψηφοφόρων στην Καλιφόρνια, στη Νεβάδα, στο Μέιν και στη Μασαχουσέτη (υπέρ της νομιμοποίησης Κανάβεως) αύξησε σε 29 τις πολιτείες όπου είναι νόμιμη η χρήση της κάνναβης για θεραπευτικούς λόγους και σε 8 τις πολιτείες όπου είναι ελεύθερη η προσωπική χρήση. Τα πράγματα, βέβαια, δεν είναι τόσο απλά. Αφού η ινδική κάνναβη είναι πλέον νόμιμη σε αρκετές πολιτείες, σε ομοσπονδιακό επίπεδο όμως, παραμένει παράνομη. Οι μεγιστάνες, που βασίλευαν στην Ουάσιγκτον στις 3 πρώτες 10ετίες του 20ού αιώνα, ήταν οι εμπνευστές των νόμων ενάντια στην καλλιέργεια και τη χρήση της κάνναβης. Αφού τα πολλά πλεονεκτήματα και οι εφαρμογές της κάνναβης, την καθιστούσαν υπολογίσιμο αν όχι μοναδικό ανταγωνιστή των προϊόντων πολλών βιομηχανικών κλάδων (πετρελαιοειδή, οινόπνευμα, καπνός, φάρμακα, παραγωγής χαρτιού κλπ), οι οποίοι και συνεργάστηκαν αρμονικά προκειμένου να πετύχουν την απαγόρευση της κάνναβης, στα κρίσιμα χρόνια 1930-37 που σφραγίστηκαν από 5 κυρίως γεγονότα. Τα γεγονότα αυτά ήταν: Η δημιουργία του «Ομοσπονδιακού Γραφείου Ναρκωτικών» (1930). Η δυνατότητα της φαρμακοβιομηχανίας να παράγει μαζικά χημικά προϊόντα (1928-32). Η άρση της Ποτοαπαγόρευσης (1933). Η κατασκευή μηχανών υψηλής τεχνολογίας για την παραγωγή χαρτιού από τη δασική ξυλεία και η μονοπώληση αυτής της παραγωγής από το συγκρότημα Hearst (1930-36). Και η μαζική εισαγωγή στην αγορά των προϊόντων της πετροχημικής βιομηχανίας (1926-36) και του νάυλον (1936). Ο δε Νέλσον Ροκφέλερ, κυβερνήτης της Νέας Υόρκης το 1973, πέρασε δρακόντειους νόμους για όσους συλλαμβάνονταν για κάνναβη. Ο όρος Rockefeller Drug Laws (νόμοι Ροκφέλερ για τα ναρκωτικά) υπήρξε προϋπόθεση για μαζικές, άδικες και φυλετικά προκατειλημμένες φυλακίσεις σχετιζόμενες με ναρκωτικά. Οι νόμοι αμβλύνθηκαν στην πορεία, αλλά -εξαιτίας της παράδοσης Ροκφέλερ- η κατοχή μαριχουάνας εξακολουθεί να είναι η πρώτη αιτία συλλήψεων στη Νέα Υόρκη. Σχεδόν όλοι οι συλληφθέντες είναι μαύροι ή ισπανόφωνοι, παρότι η χρήση κάνναβης είναι εξίσου διαδεδομένη και στους λευκούς. Οι οποίοι μαζεύανε χρήματα για το ταξίδι της ζωής τους  στη "μυστικιστική Ανατολή (Κασμίρ, Πακιστάν και Βόρεια Ινδία) γνωστοί ως «overlanders». Ο δε τελικός προορισμός της διαδρομής των hippies ήταν μια χώρα όπου οι ξένοι ήταν πολύ ευπρόσδεκτοι και όπου ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού έκανε χρήση χασίς. Όπως το ταξίδι των Beatles στην Ινδία το 1968, που είχε μεγάλη δημοσιότητα στον underground τύπο και στα μουσικά περιοδικά. Όμως στα τέλη της δεκαετίας του 1970 ήρθε το τέλος για τους overlanders. Αφού το 1979 ήταν το έτος που η Ρωσία εισέβαλε στο Αφγανιστάν, ενώ στο γειτονικό Ιράν είχαμε την ανατροπή του Σάχη με 52 Αμερικανούς διπλωμάτες και πολίτες ομήρους στην αμερικανική πρεσβεία στην Τεχεράνη. Έτσι η χερσαία διαδρομή των hippieς είναι πιά χαμένη για πάντα. Ας δουμε λοιπόν και τη σύντομη ιστορική διαδρομή της ιατρικής κάνναβης από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.

2737 π.Χ. Σύμφωνα με τον κινέζικο μύθο, ο αυτοκράτορας Shen Neng ήταν ένας από τους πρώτους μεγάλους ηγέτες στον αρχαίο κόσμο που όρισαν επίσημα το τσάι κάνναβης για τη θεραπεία διαφόρων ασθενειών – συμπεριλαμβανομένης της ουρικής αρθρίτιδας, ρευματισμών και της ελονοσίας.

2000-1400 π.Χ. Σε σύγκριση με το δυτικό κόσμο, ακόμα και σε άλλα μέρη της Ασίας, όπως η Κίνα και η Ιαπωνία, η Ινδία ήταν στενά συνδεδεμένη με τη χρήση κάνναβης – ιατρικά, θρησκευτικά, για αναψυχή, και πνευματικά. Η κάνναβη ήταν και συνεχίζει να αναμειγνύεται σε ειδικά ποτά, τα οποία χρησιμοποιούνται για την απλή απόλαυση αλλά επίσης για ιατρικούς λόγους. Ένα από τα πιο δημοφιλή από αυτά τα ποτά είναι το bhang – ένα μείγμα με κάνναβη (που αποτελείται από τα μπουμπούκια και τα φύλλα), γάλα, γκι, και μπαχαρικά. Εκτός από τη θεραπεία για τον πυρετό, το bhang έχει πολλές φαρμακευτικές αρετές. Θεραπεύει τη δυσεντερία και την ηλίαση, καθαρίζει το φλέγμα, επιταχύνει την πέψη, οξύνει την όρεξη, φρεσκάρει τη διάνοια, και δίνει την εγρήγορση στον οργανισμό και ευθυμία. Μολονότι την εποχή εκείνη υπήρχαν πιθανότατα λίγα επιστημονικά στοιχεία πίσω από την ιατρική χρησιμότητα της κάνναβης, αποδεικνύεται ότι η κάνναβη είχε ενσωματωθεί σε μεγάλο βαθμό στην ιατρική ζωή στην Ινδία εδώ και χιλιάδες χρόνια. Μάλιστα η  Επιτροπή Ναρκωτικών περιέγραψε την ιστορία και τον πολιτισμό της κάνναβης στην Ινδία: «Για την ινδουιστική φιλοσοφία το φυτό της κάνναβης είναι άγιος».

1550 π.Χ. Σε πάπυρο στην Αρχαία Αίγυπτο σημειώνεται ότι η ιατρική κάνναβη χρησιμοποιήτο ως ένας τρόπος για την αντιμετώπιση της φλεγμονής.

100 μ.Χ. Στην αρχαία Κίνα, το Shennong Bencao Jing, ένα ιατρικό βιβλίο, αναφέρεται στην κάνναβη και σημειώνει ότι τα λουλούδια, οι σπόροι και τα φύλλα του φυτού μπορεί να είναι χρήσιμα στην ιατρική.

200 μ.Χ. Ο Hua Tuo, ένας Κινέζος χειρουργός, είναι ο πρώτος καταγεγραμμένος ιατρός που χρησιμοποιεί κάνναβη ως αναισθητικό κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης. Ο Hua Tuo έκανε το φυτό σε σκόνη, στη συνέχεια το ανακάτευε με κρασί για έναν ασθενή να πιει πριν από τη χειρουργική επέμβαση. Είναι ενδιαφέρον ότι η λέξη για την αναισθησία στα κινέζικα, mázui, σημαίνει κυριολεκτικά «δηλητηρίαση κάνναβης.» Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι Κινέζοι γιατροί χρησιμοποιούν επίσης τη ρίζα, τα φύλλα, και το λάδι της κάνναβης για τη θεραπεία θρόμβων στο αίμα, δυσκοιλιότητα, ακόμα και απώλεια μαλλιών.

Μεσαίωνας: Τον Μεσαίωνα, η κάνναβη ήταν ένα πολύ δημοφιλές φάρμακο στη Μέση Ανατολή. Επειδή το κρασί ήταν απαγορευμένo στο Ισλάμ, πολλοί Μουσουλμάνοι στράφηκαν στο κάπνισμα χασίς.

100-1000 μ.Χ. Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα στην Ευρώπη, η κάνναβη δεν ήταν ένα θρησκευτικό ή πνευματικό παραισθησιογόνο όπως ήταν στην Ινδία, αλλά εξακολουθούσε να ενσωματώνεται στη λαϊκή ιατρική. Η κάνναβη χρησιμοποιείται για τη θεραπεία όγκων και βήχα. Είναι αρκετά ενδιαφέρον, ότι οι μεσαιωνικοί γιατροί και βοτανολόγοι εξακολουθούν να προειδοποιούν για την υπερβολική χρήση κάνναβης – πιστεύοντας ότι μπορεί να προκαλέσει στειρότητα και άλλες επιβλαβείς συνθήκες.

1500 μ.Χ Οι Ισπανοί έφεραν την κάνναβη  στη Νότια Αμερική, αλλά κατά τη διάρκεια του αποικισμού της Βόρειας Αμερικής, υπήρχε μόνο η κλωστική κάνναβη – που χρησιμοποιήθηκε για πρακτικούς σκοπούς, όπως ρούχα, χαρτί, και σχοινιά για τη ναυτιλιακή βιομηχανία. Η βιομηχανία της κλωστικής κάνναβης  στηρίχθηκε σε μεγάλο βαθμό σε καταναγκαστική εργασία. Άρα η κάνναβη δεν εισήχθη στην Αμερική ως μια ψυχοτρόπος ουσία.

Τέλη του 1700. Ορισμένα αμερικανικά ιατρικά περιοδικά έχουν προτείνει τη χρήση των σπόρων κάνναβης και ρίζες για τη θεραπεία διαφόρων προβλημάτων υγείας, συμπεριλαμβανομένων της φλεγμονής του δέρματος και της ακράτειας.

1906. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι Μεξικάνοι μετανάστες που εισέρχονται στις ΗΠΑ εισήγαγαν κάνναβη στη χώρα (και η λέξη «μαριχουάνα» πιθανότατα προέρχεται από το Μεξικό), και εκλαΐκεύτηκε η ψυχαγωγική χρήση της κάνναβης περισσότερο.

1914. Η χρήση ναρκωτικών, στο πλαίσιο του νόμου Harrison, έχει κηρυχθεί επισήμως ως ένα έγκλημα.
1937. Μέχρι τώρα, 23 πολιτείες έχουν απαγορεύσει τη κάνναβη. Η κυβέρνηση περνάει επίσης το νόμο περί φόρου κάνναβης, καθιστώντας τη χρήση της μη ιατρικής κάνναβης παράνομη. Η κάνναβη εξακολουθούσε να χρησιμοποιείται σε διάφορες ιατρικές θεραπείες, αν και σε ελεγχόμενες μορφές.

1970. Η κάνναβη χαρακτηρίζεται στο Παράρτημα Ι των ναρκωτικών μαζί με τα περισσότερα επικίνδυνα ναρκωτικά, και ορίστηκε ως ότι δεν έχει κάποια ιατρική χρήση. Παρά το γεγονός ότι ορισμένα από τα πρώτα αμερικάνικα ιατρικά περιοδικά είχαν αρχίσει να απαριθμούν τις ιατρικές χρήσεις της κάνναβης, η κυβέρνηση περιόρισε περαιτέρω την έρευνα στον τομέα αυτό μέχρι πρόσφατα.

Από τον Απρίλιο του 2015, 23 πολιτείες των ΗΠΑ έχουν νομιμοποιήσει την ιατρική κάνναβη. Ασθένειες/παθήσεις που επιτρέπουν την χρηση κάνναβης είναι οι επιληπτικές κρίσεις, ο καρκίνος, το HIV / AIDS, η νόσος του Πάρκινσον, η σκλήρυνση κατά πλάκας, η νόσος του Crohn και άλλες.

Εξ αυτών γίνεται αντιληπτον ότι ολόκληρο το υπέργειο μέρος των φυτών της Κανάβης μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τη βιομηχανία. Από τον καρπό παράγονται κτηνοτροφές, διάφορα τρόφιμα για τον άνθρωπο, συμπληρώματα πρωτεϊνών, αλλά και βιοκαύσιμα, πρώτες ύλες για κοσμητικά προϊόντα κ.λπ. Από τα στελέχη και το λοιπό φυτό παράγονται ίνες για υφαντουργία, σχοινοποιία, επενδύσεις και από τα λοιπά μέρη χαρτί, καύσιμη ύλη, υλικά οικοδομής κ.λπ. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ένωσης της Ευρωπαϊκής Βιομηχανίας Κάνναβης, περίπου το 10% των φυσικών ινών που χρησιμοποιούνται στη γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία προέρχονται από κάνναβη. Με αυτή τη σειρά από επιχειρήματα δεν προσπαθώ να αποδείξω την ορθότητα της άποψης ότι η Κάνναβη μπορεί να θεραπεύσει ακόμα και τον καρκίνο σε όλες τις περιπτώσεις του. Αλλά σύμφωνα με την έρευνα στην Ιατρική Κάνναβη (που εξακολουθεί να είναι περιορισμένη λόγω των περιορισμών που αποτρέπουν τους επιστήμονες από τη λήψη κάνναβης) πρόσφατες μελέτες έχουν διερευνήσει ορισμένες θεραπευτικές πτυχές και ευεργετικές ιδιότητες σε πολλές περιπτώσεις καρκίνου και άλλων χρόνιων ασθενειών, ενώ απαλύνει τον πόνο και προσφέρει τα μέγιστα στην παρηγορητική φροντίδα. Γιαυτό πιστεύω σε απόλυτο βαθμό πως κανένας δεν έχει το δικαίωμα να αποφασίζει ποια θεραπεία θα ακολουθήσει ένας ασθενής, εκτός από τον θεράποντα ιατρό του. Είναι αντισυνταγματικό να αποφασίζει για τη θεραπεία του ασθενούς, το Αντιναρκωτικό Συμβούλιο και οι Φαρμακευτικές Υπηρεσίες. Σχεδον πολλοί έχουμε συνειδητοποιήσει ότι η απαγόρευση της κάνναβης υπήρξε μια δαπανηρή αποτυχία στο σύνολο της ανθρωπότητας και ότι ο πόλεμος κατά των ναρκωτικών έχει αποτύχει σοβαρά. Η απάντηση έρχεται από τον δικαιολογημένο ενθουσιασμό για την ψήφιση του νόμου, που έβγαλε από την παρανομία το «υπερφυτό», στις πολιτείες που παίρνουν πρωτοβουλίες για να αναπτύξουν μια πιο έξυπνη, πιο προοδοευτική, πιο υπεύθυνη προσέγγιση για τη κάνναβη, βασιζόμενη σε πιο ορθολογικούς νόμους για την κάνναβη. Ευελπιστώ οτι θα ακολούθησε η νηφαλιότητa του νόμου 4139/2013 που άνοιξε τον δρόμο για την καλλιέργεια της κλωστικής ή βιομηχανικής κάνναβης στην Ελλάδα, ενώ ήδη από το 1990 με την Οδηγία 1308/1990 της Ε.Ε. η καλλιέργειά της κατέστη νόμιμη στην Ευρώπη. Φυσικά έχουμε Χούντα. Αλλά όμως θα περάσει;         Καρβας