Όλοι «μαζί τα φάγαμε»!!! Αλλά δεν είμαστε όλοι ζάμπλουτοι.

Δεν μπορώ να καταλάβω πως ο Ελληνικός Πολιτισμός και ο λαός του με τοσο κολοσιαία Ιστορία αγωνίζονται να επιβιώσουν με δελτίο των Μνημονίων του Καπιταλισμού της Δύσης. Την στιγμή που υπάρχουν χώρες με τεράστιο χρέος, έναντι του ελληνικού, αλλά βρίσκονται σε ευημερία και οικονομική ανάπτυξη. Την οποίαν οφείλουν στη χρήση των χαρακτηριστικών του Ελληνικού Πολιτισμού. Οπου πίσω από κάθε τεχνική κρύβεται ο Ήφαιστός του, πίσω από κάθε είδος καλλιέργειας της γης η Δήμητρά του, πίσω από κάθε σχολή φιλοσοφίας η Αθηνά του, πίσω από κάθε νομοθεσία η Θέμις του, πίσω από κάθε θεραπευτική μέθοδο ο Ασκληπιός του, πίσω από κάθε θεατρική παράσταση ο Διόνυσός του, πίσω από κάθε εμπορική δραστηριότητα ο Ερμής του, πίσω από κάθε Ενωμένη Ευρώπη η Ευρώπη του Δία του! Και προπάντως πίσω από κάθε καλή τέχνη κρύβονται τα Ελγίνεια Αγάλματα της Ακρόπολης στο Βρετανικό Μουσείο και το άγαλμα της Αφροδίτης της Μήλου στο Μουσείο του Λούβρου, χωρίς εμείς οι Έλληνες κληρονόμοι των να μπορόυμε οχι να τα ακουμπήσουμε (τον πνευματικό μας πλούτο), αλλα ούτε να δικαιούμαστε πνευματικά δικαιώματα επί αυτών.
Θα μου πείτε «ζήτω ο καπιταλισμός ηλίθιε»!!! Α ναι ξέχασα ότι στην Ελλάδα όλοι «μαζί τα φάγαμε (γλυπτά και Αφροδίτες)». Τότε ρε γαμώτο γιατί δεν είμαστε όλοι ζάμπλουτοι; Ίσως να φταίει το έπακρο της West (Δυτικής) Democracy (Δημοκρατίας), όπου το 8,1% να κατέχει το 82,4% του Παγκόσμιου πλούτου. Τότε λοιπόν κάτι λάθος μου έμαθαν στο σχολείο, ότι «Δημοκρατία» σημαίνει η πλειοψηφία να κατέχει την δύναμη και την εξουσία και όχι η οικονομική Ολιγαρχία. Αλλά ξέχασα πάλι ο ηλίθιος πως έχουμε ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ, άρα όχι Δημοκρατία του Περικλέως της αρχαίας Ελλάδος. Γιαυτό γέμισε η Ελλάδα με νέες θέσεις εργασίας εντός Καπιταλισμού και Ευρώ με μισθούς 400 ευρώ το μήνα. Ευγενείς Έλληνες μας κυβερνούσαν, που να με πάρει και να με σηκώσει ο αντίχριστος, όχι Πακιστανοί, ούτε Αφγανοί, Βούλγαροι, Αλβανοί. Ναί, αδέλφια συμπατριώτες Πολιτικοί, εκλεγμένοι από εμάς, εκχωρούν και υπογράφουν την παράδοση Εθνικής Κυριαρχής που τώρα θυμήθηκε και φωνάζει ο Καμμένος κατά των πρώην « συναγωνιστών και συντρόφων του». Δεν την υπογράφουν οι «εγκληματίες μετανάστες», αλλά οι Έλληνες Χριστιανοί με Τρόϊκες του ΔΝΤ και συμβάσεις Cooper (ΦΕΚ 65/Α'/17.02.1940). Δικαίως διερωτάται ο καθένας μας: «Γιατί δεν έκαναν κάτι;». Διότι απλά αγαπητοί μου, η παραοικονομία είναι συνυφασμένη με το ίδιο το Καπιταλιστικό Σύστημα, είτε αυτό γίνεται «νόμιμα» με φόρο-απαλλαγές είτε «μη νόμιμα». Είναι είτε αφελής είτε ηλίθιος το να υποστηρίζει κάποιος ότι π.χ. νόμιμα έβγαλε 5 εκατομμύρια Ευρώ εκμεταλλευόμενος τους εργαζομένους του, πατώντας σε νομικά ερείσματα που οι ίδιοι οι πολιτικοί, τα πιόνια του Καπιταλισμού, ψήφισαν δηλαδή . Διότι έτσι, πρέπει να πούμε εντάξει και ο Χίτλερ νόμιμα βγήκε, άρα νόμιμα έκανε φούρνους και θαλάμους αερίων και νόμιμα σκότωνε και βασάνιζε Κομμουνιστές, Αριστερούς και Εβραίους. Ας ρίξουμε λοιπόν μια ματιά πίσω στην Ελλάδα που μυρίζει ακόμη μπαρούτι: 1947. Οι Βρετανοί παραδίδουν το εν Ελλάδι «χαρτοφυλάκιο» κυριαρχίας στην Αμερική. Ειδικοί εκπρόσωποι της αμερικανικής κυβέρνησης με βαθμό πρέσβη καταφθάνουν. Ενας από αυτούς, ο Πολ Πόρτερ, διορίζεται για να επιβλέπει τη διάθεση των χορηγηθέντων χρημάτων για την ανασυγκρότηση της Ελλάδας. «Οταν πήγε στην Αθήνα έγινε ένας διαφορετικός άνθρωπος, ένας δικτάτορας. Η συμπεριφορά του προς τους έλληνες αξιωματούχους, αρχίζοντας από τον πρωθυπουργό, ήταν βλοσυρή και κάποτε τραχιά». Ετσι περιγράφει τον αμερικανό διπλωμάτη, στην εφημερίδα της ελληνικής ομογένειας του Σικάγου «The Greek Star» (2.10.1980), ο Ουίλιαμ Ρούσσης, Ελληνοαμερικανός που υπηρετούσε στην Ελλάδα εκείνη την εποχή ως αξιωματούχος της Ούνρα ­ οργανισμού που ιδρύθηκε για να συντονίσει το έργο της αμερικανικής βοήθειας προς την Ευρώπη, σύμφωνα με το δόγμα Τρούμαν. Και συνεχίζει παρουσιάζοντας ένα περιστατικό που έγινε κοινό μυστικό (όπως και η σύμβαση Cooper) στη μεταπολεμική Αθήνα, «προκαλώντας αλγεινή εντύπωση στη σκέψη του ελληνικού λαού». Ο Πόρτερ συζητώντας για κάποιο οικονομικό θέμα με τον Στέφανο Στεφανόπουλο, τότε υπουργό Συντονισμού, «οργίστηκε τόσο ώστε σήκωσε το χέρι του και του κατάφερε ένα ηχηρό ράπισμα στο πρόσωπο, τόσο που ο υπουργός ξέσπασε σε κλάματα». Η συνέχεια του επεισοδίου έχει ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον: ο υπουργός αποχώρησε από το γραφείο και λίγες ημέρες αργότερα «δώρισε στην κυρία Πόρτερ ένα διαμαντένιο περιδέραιο, για να κατευνάσει τον Πόρτερ, ο οποίος προφανώς ακολουθούσε τη θεωρία του Θεόδωρου Ρούζβελτ "μίλα μαλακά, αλλά κουβάλα μαζί σου ένα μεγάλο ραβδί" και τη συμβουλή του Γουίλιαμ Χάουαρντ Ταφτ να χρησιμοποιεί τη  διπλωματία του δολαρίου». Καλά έλεγε ο Ξ. Ζολώτας, ο μεγαλύτερος Έλληνας Οικονομολόγος και συνειδητός Έλληνας πρωθυπουργός, που προσέγγισε την έννοια του «Δημόσιου Συμφέροντος» περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον. Ότι δεν υπάρχει πλέον ενιαίο κράτος στην Ελλάδα. Το κράτος είναι κάτι σαν αδειανό πουκάμισο για τα μάτια του κόσμου. Γνωρίζω από παλιά τον Ανδρέα και τον Μητσοτάκη και είναι καλοί άνθρωποι ως άτομα. Αλλά με τα κόμματά τους έχουν γίνει άρπαγες του κράτους που το λαφυραγωγούν εναλλάξ. Έχουν φτιάξει δύο παράλληλους κομματικούς μηχανισμούς υποκαθιστώντας το επίσημο κράτος. Συγκρούονται αδυσώπητα αλλά ξέρουν ότι είναι μια ο ένας μια ο άλλος. Και κρατάνε τις κρίσιμες πληροφορίες μόνο για τον εαυτό τους.  Οι της ΝΔ δραματοποιούν τα στοιχεία προς το χειρότερο γιατί θέλουν άμεσα εκλογές, οι του ΠΑΣΟΚ κάνουν το ακριβώς αντίθετο γιατί δεν θέλουν τώρα εκλογές και είναι ικανοί μέσα στην αδιάφορη ανευθυνότητά τους να καταγγέλλουν ο ένας τον άλλο δημοσίως και να εκθέτουν τη χώρα διεθνώς. Να το θυμάστε ότι αυτοί οι δύο σε πέντε σε δέκα ίσως χρόνια θα χρεοκοπήσουν την Ελλάδα». Σοφά και προφητικά τα λόγια του, που δυστυχώς αποδείχτηκαν στο σύνολο τους αληθινά. Το 2004 ο Γ. Αλογοσκούφης καταγγέλλει ως υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Κώστα Καραμανλή και την προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ότι έκρυβαν ελλείμματα κάτω από το χαλί. Πρώτη διεθνής δυσφήμηση της χώρας. Το 2009 ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου ως υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου καταγγέλλει τον Γ Αλογοσκούφη ότι και αυτοί με την σειρά τους έκρυβαν το κολοσσαίο δημόσιο έλλειμμα στο 13,5% του ΑΕΠ. Δεύτερη διεθνής δυσφήμηση της χώρας. Μετά πανικός, μερική χρεοκοπία, αποκλεισμός από τις αγορές, ΜΝΗΜΟΝΙΟ. Όσοι έζησαν από κοντά και μέσα στο εσωτερικό της τότε κεντρικής εξουσίας περιγράφουν μια εικόνα απίστευτης σύγχυσης, πρωτοφανούς ερασιτεχνισμού και τσαπατσουλιάς και δυστυχώς δεν υπήρχε ένας Ζολώτας με μαεστρικές κινήσεις να σώσει την χώρα όπως το έκανε το 1990. Μόνο ο Γιάνης Βαρουφάκης τον αντέγραψε όχι στα οικονομικά, αλλα στη φωτογράφηση. Όπως το 1967 ο τότε διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Ξενοφών Ζολώτας, φωτογραφιζόταν με τη συζυγό του Λόλα, στη σκιά της Ακρόπολης, για το εξώφυλλο των Εικόνων. Έτσι και το 2015 ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης φωτογραφίζεται στο ίδιο φόντο αγκαλιά με τη σύζυγό του, για το  γαλλικό δεξιό περιοδικό Paris Match, το οποίο ασχολείται με τις ζωές των γαλαζοαίματων, των κροίσων και των σταρ του σινεμά. Το λάθος του Βαρουφάκη ήταν ότι μιλούσε στα Αγγλικά για την ελληνική έννοια «Οικονομία» και δεν μπορούσαν να τον καταλάβουν οι Οικονομολόγοι των Βρυξελλών. Ενώ ο Ξενοφών Ζολώτας το 1957 και 1959 στην έδρα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην Ουάσινγκτον μίλησε με λέξεις ελληνικής προελεύσεως, όπως και η λέξη «Οικονομία». Οι ομιλίες του έχουν ως εξής.

Πρώτη: «Kyrie, I eulogize the archons of the Panethnic Numismatic Thesaurus and the Oecumenical Trapeza for the orthodoxy of their axioms methods and policies, although there is an episode of cacophony of the Trapeza with Hellas. With enthusiasm we dialogue and synagonize at the synods of our didymous Organizations in which polymorphous economic ideas and dogmas are analyzed and synthesized. Our critical problems such as the numismatic plethora generate some agony and melancholy. This phenomenon is charateristic of our epoch. But, to my thesis we have the dynamism to program therapeutic practices as a prophylaxis from chaos and catastrophe. In parallel a panethnic unhypocritical economic synergy and harmonization in a democratic climate is basic. I apologize for my eccentric monologue. I emphasize my eucharistia to your Kyrie to the eugenic and generous American Ethnos and to the organizers and protagonists of this Ampitctyony and the gastronomic symposia».

Δεύτερη: «Kyrie, It is Zeus” anathema on our epoch for the dynamism of our economies and the heresy of our economic methods and policies that we should agonize the Scylla of numismatic plethora and the Charybdis of economic anaemia. It is not my idiosyncrasy to be ironic or sarcastic, but my diagnosis would be that politicians are rather cryptoplethorists. Although they emphatically stigmatize numismatic plethora, they energize it through their tactics and practices. Our policies have to be based more on economic and less on political criteria. Our gnomon has to be a metron between political, strategic and philanthropic scopes. Political magic has always been anti-economic. In an epoch characterized by monopolies, oligopolies, monophonies, monopolistic antagonism and polymorphous inelasticities, our policies have to be more orthological. But this should not be metamorphosed into plethorophobia, which is endemic among academic economists. Numismatic symmetry should not hyper-antagonize economic acme. A greater harmonization between the practices of the economic and numismatic archons is basic. Parallel to this, we have to synchronize and harmonize more and more our economic and numismatic policies panethnically. These scopes are more practicable now, when the prognostics of the political and economic barometer are halcyonic. The history of our didymus organizations in this sphere has been didactic and their gnostic practices will always be a tonic to the polyonymous and idiomorphous ethnical economies. The genesis of the programmed organization will dynamize these policies. Therefore, I sympathize, although not without criticism on one or two themes, with the apostles and the hierarchy of our organs in their zeal to program orthodox economic and numismatic policies, although I have some logomachy with them. I apologize for having tyrannized you with my Hellenic phraseology. In my epilogue, I emphasize my eulogy to the philoxenous autochthons of this cosmopolitan metropolis and my encomium to you, Kyrie, and the stenographers».

Με αυτές τις ελληνικές φρασολογίες οι δύο λόγοι του κυρίου Ζολώτα είναι κάθε άλλο παρά κενοί περιεχομένου, ενώ ταυτόχρονα έχουν ύφος εύστοχο και αντάξιο της διάνοιας για την οποία φημιζόταν ο ίδιος για τα σημαντικά οικονομικά ζητήματα. Όπως η ανάκαμψη της τότε ελληνικής οικονομίας, που την βοήθησε η δικής του έμπνευση υποτίμηση της δραχμής το 1953 και το ριζοσπαστικό μέτρο της αφαίρεσης τριών μηδενικών από τα χαρτονομίσματα το 1954. Μιά σημαντική καταπολέμηση του οικονομικού προβλήματος που αναδύεται από την ταυτόχρονη συνύπαρξη του πληθωρισμού και της οικονομικής ύφεσης. Αυτή η επινοητικότητα, η προνοητικότητα, το πνεύμα ανεξαρτησίας απέναντι στην εξουσία και η προβολή της δύναμης του νου και της θέλησης τον εκαναν νεότερο Προμηθέα της Ελλάδας. Έτσι βοήθησε τους πατριώτες του να αποφύγουν τον αφανισμό. Αφου έσβησε από τους θνητούς το φόβο του θανάτου. Έχοντας γνώμονα το ρητόν «αἰὲν ἀριστεύειν καὶ ὑπείροχον ἔμμεναι ἄλλων, μηδέ γένος πατέρων αισχυνέμεν = Πάντα να αριστεύεις και να είσαι ανώτερος από τους άλλους, και να μην ντροπιάζεις την γενιά των προγόνων σου (Ιλιάς Ζ’, στ. 208) εδασκάλεψε στους γύπες της ανθρωπότητας πως «Η Ελλάς δεν είναι ύλη, ούτε χώρος, δια να την καταλάβουν και να την εξουθενώσουν. Συμβολίζει και είναι το αιώνιον, το αθάνατον, το αδέσμευτον αρχαίο ελληνικό Πνεύμα. Τ οποίον ούτε συλλαμβάνεται, ούτε υποτάσσεται, ούτε αποθνήσκει». Δυστυχώς τον ντρόπιασαν οι σημερινοί χαρτογιακάδες Υπουργοί Οικονομικών ξεπουλώντας την Πάτρια Γή τους στην Τρόϊκα του ΔΝΤ. Καρβας. www.spoudasmata.blogspot.com

 

 

Σκοπιανό: Επανασύνδεση με την αληθινή ιστορία της λήθης μας.

Το «Σκοπιανό» δυστυχώς εξακολουθεί να βρίσκεται στην επικαιρότητα και να επικαιροποιείται διαρκώς με τα βελάσματα των χριστιανικών αμνών της Βιβλικής Ορθοδοξίας. Ξέρουν οι ερίφηδες ορθόδοξοι ότι οι ρίζες του Σκοπιανού ανάγονται στην επαύριο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν ο Στρατάρχης Τίτο διαχώρισε από τη Σερβία την περιοχή, που καλείτο μέχρι τότε Vardar Banovina, χορηγώντας της καθεστώς ομόσπονδης συνιστώσας της τότε νέας ομοσπονδιακής Γιουγκοσλαβίας και μετονομάζοντάς την αρχικά σε «Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας» και, στη συνέχεια, σε «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας». Παράλληλα, άρχισε να καλλιεργεί την ιδέα ενός χωριστού και διακριτού «Μακεδονικού Έθνους». Οι βλέψεις του αυτές στην ευρύτερη Μακεδονία είχαν επιβεβαιωθεί ήδη από το 1944, όταν ανήγγειλε δημόσια ότι στόχος του ήταν να επανενώσει «όλα τα τμήματα της Μακεδονίας που διασπάστηκαν το 1912 και 1913 από τους βαλκάνιους ιμπεριαλιστές». Το δε ΚΚΕ της Ελλάδας όταν θέλησε να γίνει μέλος της Κομμουνιστικής Διεθνούς (Μόσχα), το Βουλγαρικό και το Γιουγκοσλαβικό Κομμουνιστικό Κόμμα έθεσαν ως προϋπόθεση για την ένταξή του να δηλώσει ότι συμφωνεί να σχηματισθεί ανεξάρτητο κομμουνιστικό κράτος με το όνομα «Μακεδονία» που να συμπεριλαμβάνει όλη την Βόρειο Ελλάδα. Όπως ήταν φυσικό, ξεσηκώθηκε θύελλα στην Ελλάδα, που ανάγκασε το ΚΚΕ να αναθεωρήσει αυτή τη θέση. Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας από τους Γερμανούς οδηγηθήκαμε στον Εμφύλιο πόλεμο κατά τον οποίο η Κυβέρνηση των Αθηνών εξαρτούσε την επιβίωσή της από την βοήθεια των Δυτικών Δυνάμεων. Ήταν εντελώς εξαρτημένη και ειδικά οι Άγγλοι δεν ήθελαν να ενοχληθεί ο Τίτο, με την ελπίδα ότι θα έκανε αυτό που τελικά έκανε. Δηλαδή να διακόψει τις σχέσεις του με την Μόσχα. Γι’ αυτόν τον λόγο οι ελληνικές κυβερνήσεις και τα αρνάκια της Εκκλησίας δεν διαμαρτυρήθηκαν τότε.  Μάλιστα με το άρθρο 7, ΝΔ 4009/1959, ΦΕΚ 238Α'/1959, η τότε  κυβέρνηση της ΕΡΕ, με υπογραφές Κ. Καραμανλή, Κανελλόπουλου, Καλλία, Στράτου, Αβέρωφ, Μάρτη, Τσάτσου, Κεφαλογιάννη, ανέφερε τα Σκόπια ως «Μακεδονία». Δικαίως επικρίνουμε σκληρά τους Ελληνες πολιτικούς και χριστιανούς της Ορθοδοξίας για τα ολέθρια λάθη τους στο ζήτημα του ονόματος της Μακεδονίας. Αλλά δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε ότι πίσω από αυτούς κρύβονταν αφόρητες πιέσεις των αμερικανικών κυβερνήσεων διαχρονικά, που επείγονταν για την εξυπηρέτηση των στόχων τους, οπως η σύμβαση COOPER, προβάλλοντας σχεδόν πάντοτε ως δικαιολογία το ρωσικό «φόβητρο». Έτσι από το 1949 και σε όλη τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου η Ελλάδα έπρεπε να σιωπά στην υιοθέτηση από τον Τίτο του ονόματος «Μακεδονία». Οταν έληξε ο Ψυχρός πόλεμος, επενέβησαν πάλι οι τάχατες «λογικοί» του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και άρχισαν να πιέζουν λέγοντας ότι «δυο γενιές Σκοπιανών μεγάλωσαν πιστεύοντας ότι είναι Μακεδόνες και είναι δύσκολο να αλλάξουν γνώμη 1.500.000 άνθρωποι». Και έπρεπε να ξεσηκωθούν σε συλλαλητήρια 15.000.000 Ελληνες παγκοσμίως για να συμμαζέψουν κάπως τις απαιτήσεις τους. Παρ' όλα αυτά οι Αμερικανοί πρόλαβαν να εκμεταλλευθούν την «πατρική» σχέση Μπους - Μητσοτάκη και με βάση την απόφαση 817/1993 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών μετονομάσθηκαν τα Σκόπια  σε  «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας» (ΠΓΔΜ-FYROM). Στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι η ελληνική θέση για το θέμα των Σκοπίων 3 Απριλίου 2008 άσκησαι βέτο στην ένταξη της ΠΓΔΜ, λόγω του ονόματος. Την ελληνική θέση στο Βουκουρέστι στήριξε η Ιταλία, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Γερμανία και η Γαλλία. Την αντίθεσή τους στη στάση της Ελλάδας έδειξαν οι ΗΠΑ, η Τουρκία, η Σλοβενία, η Τσεχία, η Εσθονία και η Λιθουανία ενώ οι υπόλοιπες χώρες κράτησαν σχετικά ουδέτερη στάση. Η Ελλάδα αντιδρά στην αιφνιδιαστική αναγνώριση των Σκοπίων σε "Δημοκρατία της Μακεδονίας". από τις ΗΠΑ. Απάτη Μπους σε Καραμανλή και ομογένεια. Κορόιδεψε τον πρωθυπουργό. Έκλεψε τις ψήφους των Ελληνοαμερικανών. Και λίγες ώρες μετά την επανεκλογή του, ο Τζορτζ Μπους μας έστειλε ως δώρο την αναγνώριση των Σκοπίων ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Περιφρονώντας ξανά τον ΟΗΕ, ο Μπους έσπευσε, την επομένη της επανεκλογής του και αφού δεν είχε πλέον ανάγκη τις ψήφους της ομογένειας, να αναγνωρίσει τα Σκόπια ως «Μακεδονία». Ναι ήταν μια μαχαιριά από τον Μπους λίγες ώρες μετά την επανεκλογή του. Μετά απο αυτη την αγέρωχη στάση του Ελληνα πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή στο Βουκουρέστι το 2008, όπου επιβεβαιώθηκε ότι χωρίς αλλαγή ονόματος και νοοτροπίας τα Σκόπια δεν μπαίνουν στο ΝΑΤΟ, οι άνθρωποι του «βαθέος» αμερικανικού κράτους έφτιαξαν το σκάνδαλο του Βατοπαιδίου, δημιούργησαν χάος στην Ελλάδα, αποπειράθηκαν να δολοφονήσουν τον Καραμανλή και τελικά έριξαν την κυβέρνησή του. Αναρωτιέμαι: πώς είναι δυνατόν oι «μαθητευόμενοι μάγοι» της αμερικανικής διπλωματίας να «ζυγίζουν» το μπάσταρδο εθνικό συνονθύλευμα των Σκοπίων ως ίσο απέναντι στην Ελλάδα, την πιο αξιόπιστο σύμμαχό της στα Βαλκάνια, στην Αν. Μεσόγειο, σε δύο Παγκόσμιους Πολέμους και σε 40 χρόνια Ψυχρού Πολέμου. Μάλιστα όταν η Αμερική αναγνωρίζει την Ιερουσαλήμ ως «ιστορική πρωτεύουσα του Ισραήλ». Θα πρέπει να ντρέπονται για τη στάση τους αυτή, όταν η Γαλλία ανάγκασε ολόκληρη Αγγλία να μπει στην Ενωμένη Ευρώπη όχι ως Μεγάλη Βρετανία (επειδή το όνομα Βρετανία ανήκει σε γαλλική επαρχία) αλλά ως Ηνωμένο Βασίλειο, δεν έχουν κανένα δικαίωμα να ισχυρίζονται ότι τα Σκόπια δεν μπορουν  να κάνουν κάτι παρόμοιο. Ανέκαθεν όμως, οι ΗΠΑ καλλιεργούν αυτόν τον παθιασμένο αντιαμερικανισμό στην Ελλάδα, μάλιστα από την υποδοχή των Ελλήνων μεταναστών στο Έλλις Άιλαντ. Σοκαριστικός ο τίτλος του άρθρου εφημερίδας της εποχής: «Λευκή Γυναίκα εθεάθη με Έλληνα! (Dan Georgakas)». Προκαλεί η άποψη ότι οι Έλληνες δεν κατατάσσονταν στους «λευκούς»! Θεωρούνταν μαύροι και στους κινηματογράφους πηγαίνανε στον πατάρι και όχι στη πλατεία που ήταν για τους λευκούς. «Filthy Greeks (βρωμοέλληνες)» μας ανεβάζανε και μας κατεβάζανε, στα δε εστιατόρια υπήρχαν επιγραφές «All American. No rats. No Greeeks (Αμιγές Αμερικάνικο. Όχι ποντίκια. Όχι Έλληνες)». Χαρακτηριστικό ήταν το άγνωστο πογκρόμ που υπέστη η Ελληνική κοινότητα της Νότιας Ομάχα (South Omaha- 1909), πληθυσμού γύρω στους 2.000. Διαβάζοντας την μελέτη του Τζόν Μπίτζες διδασκόμεθα ότι «Τα τοπικά δημοσιεύματα καταφέρονταν κατά των Ελλήνων και παρεκίνουν τον λαόν εις εξέγερσιν, δύο επίσης βουλευταί της Nebraska και ο Δήμαρχος της S Omaha προσεκάλουν τον λαόν εις συλλαλητήριον. Και  αφού ηγόρευσαν οι ρήτορες και εξώθησαν τον λαόν εις επίθεσιν κατά των Ελλήνων, κατόπιν ο όχλος ώρμησε επάνω τους με λύσσα. Ελιθοβόλησε τους Έλληνας, κατέστρεψε τα καταστήματά των και εν τέλει έθεσεν πυρ εις τας οικίας των. Το έκανε αυτό με την ενοχήν της αστυνομίας καθώς και μερίδα του Τύπου. Εξακριβώθηκε ότι  η αστυνομία της S Omaha όχι μόνον δεν επιχείρησεν να ματαιώση την επίθεσιν του όχλου, επιβάλλουσα την ισχύν του νόμου, αλλα υπεβοήθησεν εις την καταστροφήν». Ο ίδιος αμερικανικός μισελληνισμός παρατηρείτα και κατά την Επανάσταση του 1821. Ο ιστορικός Τζόρτζ Φλίνλεϊ σε  έργο του μας λέγει ότι: «η Ελλάδα ζημιώθηκε περισσότερο από εκείνους που ονομάζανε τους εαυτούς τους φιλέλληνες στην Αγγλία και στην Αμερική». Ο δε δικηγόρος της Ελλάδος Henry D. Sedgwick δηλώνει προς τον Jonas Pratt, πρόεδρο του δικαστηρίου για την φρεγάτα «Ελλάς», το εξής: «Κύριε Pratt, πράξατε ότι ήταν δυνατόν για να καταστρέψετε ένα έθνος, την Ελλάδα, και να ατιμάσετε ένα άλλο, τις ΗΠΑ». Η δε ειρωνεία για την εμβέλεια του ιδεαλισμού «Δόγμα Μονρόε», είναι ότι υπακούοντάς το αρνήθηκαν να υποστηρίξουν την ελληνική ανεξαρτησία το 1823. Αλλά το παραβίασαν κατά την Βρετανική κατάκτηση και προσάρτηση δια των όπλων το 1832 των νησιών Φώκλαντ. Επίσης την ανατριχιαστική μορφή του μίσους του Αμερικάνου προς τον Έλληνα την αντιλαμβάνεσαι 100 χρόνια αργότερα στο μαζικό έγκλημα στη φωτιά της ελληνικής Σμύρνης (27/8/1922). Όπου τα πτώματα των Ελλήνων έπλεαν στο Λιμάνι και οι Αμερικανοί δίπλα στα πολεμικά τους σκάφη έπεζαν πόκα. Κάτι που έκανε τον πρέσβη των ΗΠΑ κ. Χόρτον να τελειώσει το βιβλίο του «Η κατάρα της Ασίας» γράφοντας «Ένα από τα δυνατότερα αισθήματα που πήρα μαζί μου από την Σμύρνη ήταν το συναίσθημα της ντροπής γιατί ανήκα στο ανθρώπινο γένος». Ακμαίος ανθελλισμός είναι και του προέδρου κ. Τζόνσον η δυσφορία «F@ck your Parliament and your Constitution. America is an elephant. Cyprus is a flea. If these two fleas continue iching the elephant, they may just get whacked by the elephant’s trunk, whacked good». H οποία εκδηλώθηκε το 1964 ως απάντηση στον Έλληνα πρέσβη Alexandros Matsas, για την άρνηση της προτάσεώς του να ενωθεί η Κύπρος με την Ελλάδα, με αντάλλαγμα όμως την 50ετή εκμίσθωση στην  Τουρκία της χερσονήσου Καρπαίας (Killig Hope σελίδα 216). Η ανθελληνική στάση των Αμερικανών συνεχίζεται και δια του στόματος του προέδρου κ. Κλίντον σε δήλωσή του: «Στην Κύπρο δεν έγινε εισβολή, αλλά μία σύγκρουση μεταξύ δύο κοινοτήτων». Κάτι που αντιτίθεται με τα 99 ψηφίσματα του ΟΗΕ, τα οποία ομιλούν γιά εισβολή και κατοχή στη Μεγαλόνησο, με πραξικόπημα του Ιωανίδη. Αυτό το αμερικανικό μίσος προς τους Ελλήνες συνεχίζεται μέχρι το απόγειό του, την άγρια και επιδεινούμενη Τριάδα των Μνημονίων της Τρόϊκας του Πολ Τόμσεν, πράκτορα των hedge funds, τιμωρού και δολοφόνου της Ελλάδας, που ο Πούτιν το 2004 τον πέταξε με τις κλωτσιές απο την χώρα του διότι πήγε να φαλιρίσει την Οικονομία της Ρωσίας. H δανειακή αυτή σύμβαση, με το ΔΝΤ του Πολ Τόμσεν,  έχει καθαρά αποικιοκρατικό χαρακτήρα, όπως η παραχώρηση της χώρας μας ώς οικόπεδο άνευ ιδιοκτήτου δια της σύμβασης Hugh Cooper & Co. Που επικυρώθηκε με τον Α.Ν. 2220/1940 (ΦΕΚ 65/Α'/17.02.1940) και με ποινική ρήτρα:  «Σε περίπτωση λήξης της σύμβασης (Κούπερ) το Δημόσιο υποκαθίσταται μεν στα δικαιώματα του αναδόχου, υποχρεώνεται όμως να πληρώσει σε αυτόν τις μη αποσβεσθείσες δαπάνες.». Αυτή η σύμβαση Cooper έληξε το 2010 ακριβώς την στιγμή που ο Γιωργάκης Παπανδρέου μας έβαλε στο ΔΝΤ από το Καστελλόριζο για να φύγουμε από μια σχέση εξάρτησης για να πάμε στο σχέδιο της Τρόικας για δέσμευση των πετρελαίων της χώρας (Ντιρκ Μιούλερ 2014) ως εγγύηση στο χρέος για τις μη αποσβεσθείσες δαπάνες της Cooper. Η διάσωση μέσω Μνημονίου  του ΔΝΤ είναι  ιδιαίτερα απεχθής και αντιλαϊκή, διότι εφαρμόζει αυθαίρετα το αγγλικό δίκαιο, και αυτό γιατί το αγγλικό δίκαιο είναι ιδιαίτερα σκληρό απέναντι στον οφειλέτη, υπερασπιζόμενο κυ­ρίως τα δικαιώματα του δανειστή. Είναι γεγονός ότι δημιουργήθηκε παράνομα το φερόμενο Ελληνικό χρέος για να μας λεηλατήσουν και να μας εκβιάζουν, ώστε να συμφωνήσουμε με κάποια διπλή ονομασία που θα συμπεριλαμβάνει τη λέξη «Μακεδονία» στο Σκοπιανό. Το ομολόγησε στο ΣΚΑΪ ο βουλευτής των Ανεξάρτητων Ελλήνων, Δημήτρης Καμμένος, υποστηρίζοντας ότι: «Αν θα πάρει τη συμφωνία  για το χρέος η Ελλάδα συνδυάστηκε, με το εάν θα παραχωρήσουμε το «Μακεδονία». Το σημερινό χρέος της Ελλάδος είναι η επιβεβαίωση του αποφθέγματος του Ανδρέα Παπανδρέου, που δήλωσε το 1993 λέγοντας: «αν δεν αφανίζαμε το χρέος θα μας αφάνιζε αυτό». Θα είναι φρόνημον για τα Σκόπια να μελετήσουν το έγγραφο της Βουλγαρίας, που είχε καταθέσει, λίγο πριν διαλυθει η πρώην Γιουγκοσλαβία, στη ΔΑΣΕ (σημερινό ΟΑΣΕ) τονίζοντας ότι στην Γιουγκοσλαβική περιοχή, την οποία ο Τίτο ονόμασε «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας» κατοικούν 2.000.000 Βούλγαροι και 200.000 Έλληνες! Επίσης υπενθυμίζω, στους Σκοπιανούς, ότι η Βουλγαρία αναγνώρισε το 1991 κράτος με το όνομα «Μακεδονία», αλλά όχι Έθνος μακεδονικό ούτε γλώσσα μακεδονική. Θεωρεί ότι οι Σλάβοι των Σκοπίων, αυτοί που δηλώνουν «Μακεδόνες», είναι Βούλγαροι. Τονίζει ότι στον Μακεδονικό Αγώνα του 1893- 1908 συγκρούσθηκαν Έλληνες και Βούλγαροι και όχι Έλληνες με «Μακεδόνες». Πρέπει να καταλάβουν επι τέλους οι Σκοπιανοί και ο πρέσβης στα Σκόπια Χόιτ Μπράιαν Γι, που μιλά και καλά ελληνικά, ότι μερικά πράγματα στον ελληνικό εθνικό χαρακτήρα δεν αλλάζουν ποτέ. Και ποτέ δεν θα δεχτούμε οι Έλληνες να ξεπουλήσουμε την Ιστορία και το όνομα της Μακεδονίας. Γατί, αν το κάνουμε, δεν θα είμαστε πια Έλληνες.

           Μετά τιμης Καρβας.