ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ
spoudasmata
Wednesday, December 22, 2021
Wednesday, October 7, 2020
Στενό μαρκάρισμα στον Τράμπ να τον κάτσουν στο σκαμνί μέχρι τις κάλπες.
Και ξαφνικά είδομεν, στην πολιτική οθόνη της USAς, το φώς το αληθινόν: "Καθαιρέστε τον Τράμπ!". Κάτι που η προβολή του καθυστερούσε διότι οι Δημοκρατικοί μέχρι τις δημοτικές εκλογές του 2018 δεν είχαν πλειοψηφία στη Βουλή των Αντιπροσώπων. Όπου ξετυλίγεται το κουβάρι της αποπομπής του προέδρου και καταλήγει στη Γερουσία και μετά στη Δίκη. Η απόφαση των Δημοκρατικών να πυροδοτήσουν τη σχετική διαδεκασία, έχει στόχο το στενό μαρκάρισμα, που θα πελεκάει επικοινωνιακά την Ρεπουμπλικανική Κυβέρνηση, μέχρι τις Κάλπες του Νοεμβρίου του 2020. Δηλαδή να σύρουν τον Ηγέτη της Αμερικής στο προεκλογικό αγώνα με τη βαριά σκιά της κατάχρησης Εξουσίας, με την καταγεγραμμένη τηλεφωνική καταγγελία που δόθηκε στη Δημοσιότητα. Όπου στις 25 ΙΟΥΛΙΟΥ 2019 ο Τράμπ απείλησε τον πρόεδρο Ζελένσκι ότι θα φρενάρει την Αμερικανική βοήθεια, ύψους 391 εκατομμυρίων (που όντως απελευθερώθηκαν στις 12 Σεπτεμβρίου 2019). προς την Ουκρανία, στη χώρα που συγκρούονται οι σφαίρες επιρροής Δύσης και Ρωσίας. Εφόσον φυσικά ο Ζελένσκι δεν φροντίσει ώστε η Ουκρανική Δικαιοσύνη να νεκραναστήσει τη δίωξη (την οποίαν ο Μπάιντεν παινευότανε ότι την σταμάτησε) εναντίον της εταιρίας φυσικού αερίου Barisma Holldings. Στην οποίαν ήταν μέλος του ΔΣ της ο 49χρονος Χαντερ Μπάιντεν, δικηγόρος διεθνών επιχειρήσεων, γιός του πρώην αντιπροέδρου των ΗΠΑ και των Δημοκρατικών ο επικρατέστερος διεκδικητής του προεδρικού χρίσματος για το 2020, Τζο Μπάιντεν. Το να κάτσει στο σκαμνί ο Ντόναλντ Τράμπ με το ερώτημα αποπομπής είναι μια "ωραία ιδέα", που διατυπώνεται συνεχώς από την πρώτη μέρα της θητείας του. Ίσως όμως η εκτίμηση των Δημοκρατικών να είναι υπέρ το δέον αισιόδοξη. Αλλά είναι όμως ρεαλιστική? Προφανώς ΟΧΙ. Διότι για να καθαιρεθεί ο πρόεδρος πρέπει να τον καταδικάσει η Γερουσία, με αυξημένη πλειοψηφία των δύο τρίτων (2/3) των παρισταμένων Γερουσιαστών, κατόπιν εισήγησης της Βουλής των Αντιπροσώπων. Στην προκειμένη περίπτωση δεν χρειάζεται καν ψηφοφορία, αφού αρκεί να αρνηθεί την συγκρότηση του Δικαστηρίου ο νυν πρόεδρος της Γερουσίας Μιτς ΜακΚόνελ, υποστηρικτής της οπλοκατοχής, του αντιμεταναστευτικού τοίχους με το Μέξικο, της φυσιολογικής κλιματικής αλλαγής κ.λ.π. Επίσης στο ημίφως της Ουκρανικής υπόθεσης διακρίνεται ο κατεξοχήν άνθρωπος του προέδρου (νομικός του σύμβουλος) και τέως ρεπουμπλικάνος Δήμαρχος της Νέας Υόρκης, Ρούντι Τζουλιάνι. Του οποίου το όνομά του αναφέρθηκε στην επίμαχη τηλεφωνική συνομιλία με τον Ουκρανό πρόεδρο Ζελένσκι. Επιπλέον, καθώς σχολιάζει και το Associated Press "Η στήριξη που απολαμβάνει ο Τράμπ από το Δημοκρατικό Κόμμα καθιστά σχεδόν αδύνατον το σενάριο βάσει του οποίου η ρεπουμπλικανικής πλειοψηφίας Γερουσία θα καταδίκαζε τον Τράμπ, εάν προηγουμένως είχε υπερψηφίσει την παραπομπή Του η Βουλή που βρίσκεται υπό τον έλεγχο των Δημοκρατικών". Πάντως ιστορικώς 64 φορές παραπέμφθηκαν κορυφαίοι δημόσιοι λειτουργοί των ΗΠΑ με το ερώτημα της αποπομπής, από το 1789 μέχρι σήμερα. Από αυτούς 19 δικάστηκαν από την Γερουσία και οι 8 καθαιρέθηκαν, όλοι τους ομοσπονδιακοί δικαστές. Από τους προέδρους των USA έχουν παραπεμφθεί και οδηγήθηκαν στο ειδικό δικαστήριο της Γερουσίας οι εξής: Ο αντιπρόεδρος Άντριου Τζόνσον (Δημοκρατικός) και ανέλαβε την προεδρία των ΗΠΑ το 1865 μετά τη δολοφονία του ρεπουμπλικάνου προέδρου Λινκολν (ήταν ο μόνος πρόεδρος που δεν είχε πάει καν σχολείο, διδάχθηκε γραφή και ανάγνωση από την σύζυγό του). Το 1868 παραπέμφθηκε επειδή έπαψε από τα καθήκοντά του τον υπουργό Άμυνας Εντουιν Στέιτον, υποστηρικτή της παροχής αυξημένων πολιτικών δικαιωμάτων στους Αφροαμερικανούς των Νότιων Πολιτειών. Η αθωωτική απόφαση πάρθηκε κατά πλειοψηφία με μια ψήφου διαφορά. Επίσης το 1974 ο Ριτσαρντ Νίξον κατηγορήθηκε ως ηθικός αυτουργός στο σκάνδαλο Γουάτεργκεϊτ. Ο οποίος παρατήθηκε προτού φθάσει το θέμα στη Βουλή των Αντιπροσώπων, καθώς ήταν σαφές ότι εκτός από τους Δημοκρατικούς και ενας μεγάλος αριθμός Ρεπουμπλικάνων Γερουσιαστών θα ψήφιζε την παραπομπή του. Το δε 1998 βρέθηκε ο Μπίλ Κλίντον κατηγορούμενος ενώπιον του Ανωτάτου Ομοσπονδιακού Δικαστηρίου. Διότι είπε την ψεύτικη φράση: "Δεν γνωρίζω αυτή τη κυρία Λιουίνσκι, για την ανάρμοστη σεξουαλική σχέση του με την ασκουμένη στο Λευκό Οίκο Μόνικα Λιουίνσκι. Τον Φεβρουάριο του 1999, 13 μήνες αφότου είχε ξεσπάσει το σκάνδαλο, ο Κλίντον ζήτησε δημοσίως "ΣΥΓΝΩΜΗ" και απαλλάχθηκε από τις κατηγορίες και έτσι ολοκλήρωσε τη δεύτερη θητεία του. Άρα λοιπόν ο Τράμπ μπορεί, όπως και ο Κλίντον, να χρησημοποιήσει την τακτική της συγνώμης και να εκλεγεί ξανά για δεύτερη τετραετία ως Ένοικος του Λευκού Οίκου. Καρβας.
Thursday, September 3, 2020
Monday, February 3, 2020
Wednesday, July 3, 2019
Αμερική: Ελληνική αποικία πριν τον Κολόμβο.
Thursday, June 13, 2019
Η μαστίχα της Χίου, είναι ένα δάκρυ γλυκό, που φέρνει ίαση ψυχής και σώματος! Βγαίνει από τον κορμό των δέντρων, των γνωστών σκίνων. Σύμφωνα με την παράδοση της Χίου, η παραγωγή της μαστίχας, έχει… ιερή, μεταφυσική διάσταση που ξεφεύγει από την «παραγωγή» ενός προϊόντος για εκμετάλλευση
Μοναδικότητα: το γόνιμο έδαφος της Νότιας Χίου που διατηρεί το κλίμα θερμό και ξηρό είναι η αιτία που η παραγωγή της Μαστίχας περιορίζεται γεωγραφικά μόνο στα νότια του νησιού. Όμως τα μαστιχόδεντρα βρίσκονται σε κάθε πλευρά του νησιού με το δέντρο να μεγαλώνει χωρίς ποτέ του να παράγει μαστίχα.
Η παραγωγή: Τα μαστιχόδεντρα πρέπει να λιπανθούν και να κλαδευτούν. Από τα μέσα Ιουνίου μέχρι τις αρχές Ιουλίου γίνεται το καθάρισμα (σε κυκλική περιοχή), η ισοπέδωση και επικάλυψη του εδάφους με ασπρόχωμα καλά κοσκινισμένο. Ακολουθούν το κέντημα, η συλλογή και ο καθαρισμός της μαστίχας από τους ίδιους τους παραγωγούς. Στη συνέχεια το προϊόν καταλήγει και επεξεργάζεται στις εγκαταστάσεις της Ενωσης Μαστιχο-παραγωγών Χίου, η οποία ιδρύθηκε με αναγκαστικό νόμο το 1939. Σήμερα η ετήσια παραγωγή μαστίχας έχει ανέβει στους 160 τόνους με τη μέση τιμή για τον παραγωγό να ανέρχεται στα 73 ευρώ το κιλό περίπου με την λειτουργία 14 καταστημάωνα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Στο εξωτερικό είναι επτά με το πιο πρόσφατο αυτό στη Ντόχα του Κατάρ. Όλα τα καταστήματα του εξωτερικού είναι στη περιοχή της Μέσης Ανατολής (Κύπρος, Σαουδική Αραβία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Κατάρ). Όσο αφορά στην Τουρκία από το 2016 έχουμε ιδρύσει την MASTIHA DAMLA SAKIZ σε συνεργασία με Τούρκους εταίρους, η οποία σταδιακά μπαίνει στη τοπική αγορά αναπτύσσοντας καταρχήν δραστηριότητες διανομής.
Eυεργετικές δράσεις: Eδώ και αιώνες ήταν άτυπα γνωστές οι φαρμακευτικές, καλλυντικές και γευστικές ιδιότητες της μαστίχας, η οποία έχει καταγραφεί ως η πρώτη φυσική τσίχλα του αρχαίου κόσμου. Οι κυρίες της αρχαίας Ρώμης χρησιμοποιούσαν οδοντογλυφίδες από μαστιχόδεντρα για να λευκαίνουν τα δόντια τους. Οι Φραγκισκανοί μοναχοί τη χρησιμοποιούσαν για το «βάλσαμο της Ιερουσαλήμ», μια θαυματουργή αλοιφή που παρουσίασαν στο Μιλάνο το 1712. Στα μέσα του 18ου αιώνα, όταν η ζάχαρη έφτασε στην Κωνσταντινούπολη, ο σουλτάνος προσκάλεσε τους διασημότερους ζαχαροπλάστες να δημιουργήσουν το απόλυτο γλύκισμα. Ενας απ’ αυτούς συνδύασε σιρόπι ζάχαρης, φιστίκια και μαστίχα Χίου για να φτιάξει το πρώτο λουκούμι. Τελικά έχει τεκμηριωθεί Επιστημονικά η ευεργετική δράση της μαστίχας κατά παθήσεων του πεπτικού συστήματος, όπως το έλκος στομάχου και άλλες φλεγμονές. Συμβάλει στη στοματική υγιεινή, έχει αντιμικροβιακή και αντιφλεγμονώδη δράση, λειτουργώντας ως φυσικό αντιοξειδωτικό. Παράλληλα, η μαστίχα Χίου, συμβάλει στην επούλωση τραυμάτων και στην ανάπλαση της επιδερμίδας.
Ιστορικό: Το 189 π.Χ οι Χιώτες, για τις φιλικές σχέσεις με τη Ρώμη, ανταμείβονται με παραχώρηση αυτονομίας. Πολλοί Ρωμαίοι πολίτες αρχίζουν να εγκαθίστανται στο νησί, γοητευμένοι από το κλίμα και τις οικονομικές δυνατότητες, ενώ Χιώτες εγκαθίστανται στη Ρώμη. Με τη συνδρομή τους, η μαστίχα που παράγεται στο νησί προωθείται προς την πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας και την κατακτά. Τον 6ο αιώνα μ.Χ. στο νησί λειτουργούσαν δύο «εμπόρια» των τοπικών προϊόντων. Το ένα βρισκόταν στην πόλη της Χίου και το άλλο στο Εμποριός, όπου εξαγόταν η μαστίχα.
Την 10η Απριλίου του 1261 υπογράφεται η Συνθήκη του Νυμφαίου μεταξύ της Δημοκρατίας της Γένοβας και του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Μιχαήλ Η΄ του Παλαιολόγου, με την οποία παραχωρούνται στη Γενοβέζικη Comune η φορολογική ατέλεια και τα εμπορικά προνόμια της όπως το μονοπώλιο της μαστίχας.
Το 1305 Χίος λεηλατείται και πάλι από τους Τούρκους. Οι Γενοβέζοι βλέπουν να απειλούνται τα εμπορικά τους συμφέροντα. Έτσι ο γενοβέζικος Emanuele Zaccaria, με τον τίτλο του Βασιλιά της Μικράς Ασίας, στον οποίον ο Μιχαήλ Η’ Παλαιολόγου παραχώρησε το 1257 τη Φώκαια, προτείνει στον Βυζαντινό Αυτοκράτορα, τον Ανδρόνικο Β΄ Παλαιολόγο να αναλάβει ο ίδιος την οχύρωση της Χίου, που την θεωρούσαν κύριο σταυροδρόμι μεταξύ της Φώκαιας και της Γένοβας, εφόσον ο ίδιος ο αυτοκράτορας αδυνατούσε να το κάνει. Οπότε το 1305 καταλαμβάνει το νησί η οικογένεια Zaccaria και άρχισε να εκμεταλλεύται το νησί χωρίς μάλιστα να πληρώνουν φόρους από τα εισοδήματα που αποκτούσαν. Αργότερα οι Zaccaria χάνουν την Χίο αλλά κρατάνε τον τίτλο του Πρίγκιπα του νησιού της Χίου.
Το 1345 ο Δόγης Giovanni De Murta διέταξε τον Simone Vignoso να αποπλεύσει για την Μαύρη Θάλασσα προς υπεράσπιση των εκεί αποικιών της Γένοβας από τις επιθέσεις Μογγόλων. Αλλά η Γένοβα εκείνη την εποχή βρισκόταν σε βαθιά οικονομική κρίση και τα έξοδα για την κατασκευή του στόλου έγιναν από ευγενείς οικογένειες της πόλης. Για τα χρήματα τους είχαν την εγγύηση ότι θα τους αποδίδονταν τίτλοι ευγενείας αφενός, και αφετέρου, θα αποκτούσαν τα αντίστοιχα οικονομικά οφέλη, εφόσον η εκστρατεία θα είχε αίσιο τέλος. Αυτές οι οικογένειες συσπειρώθηκαν κάτω από την οικογένεια Giustiniani και υιοθέτησαν όλες το συγκεκριμένο όνομα, χάνοντας φυσικά το δικό τους. Ο Simone Vignoso μετά από τρίμηνη πολιορκία, κατέλαβε (στις 12 Σεπτεμβρίου 1346) το νησί και έτσι η Χίος γίνεται ξανά κτήση της Γένοβας το 1346. Επειδή όμως η Γενοβέζικη Comune (κοινότητα) αδυνατούσε να εκπληρώσει τις οικονομικές της υποχρεώσεις στον Simone Vignoso, συμφωνήθηκε ότι μέχρι να γίνει αυτό δυνατό, θα παραχωρηθεί το προνόμιο σε μια Εταιρεία που θα συνέστηναν οι οικογένειες που χρηματοδότησαν την εκστρατεία, την Μαόνα να εκμεταλλεύεται το νησί και το μονοπώλιο του εμπορίου της μαστίχας για 20 χρόνια. Κάτω από αυτές τις συνθήκες δημιουργήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 1347 η πρώτη Μαόνα, η οποία έμεινε γνωστή στην ιστορία ως Παλαιά Μαόνα (Mahona Vecchia) και η οποία το 1359 πήρε το όνομα των Giustiniani. Στις 14 δε Νοεμβρίου του 1362 ιδρύεται στη Γένοβα η «ανώνυμη» εμπορική εταιρεία «Νέα Μαόνα» με σκοπό την εκμετάλλευση τωνΓενοβέζικων κτήσεων στα νησιά του Αιγαίου. Η Μαόνα, σαν εταιρεία που ήταν, διέθετε μετοχές και στο τέλος κάθε έτους διένειμε στους μετόχους της τα κέρδη που τους αντιστοιχούσαν βάσει των μετοχών που είχαν. Ταυτόχρονα δε επλήρωναν ετήσιο φόρο στον Βυζαντινό Αυτοκράτορα (που ανερχόταν στο ποσό των 500 υπέρπυρων), στη Γένοβα, καθώς επίσης και ετήσιο κεφαλικό φόρο στους Τούρκους, το χαράτσι. Για να μπορούν επομένως οι Γενοβέζοι να εκμεταλλεύονται πλήρως τα αγροτικά προϊόντα της Χίου και κυρίως τη μαστίχα, έπρεπε να ελέγχουν τις παραγωγικές δυνάμεις του νησιού και κατ’ επέκταση θα έπρεπε οι εργάτες να δουλεύουν με όσο το δυνατό λιγότερα προνόμια. Δεν βρέθηκαν ποτέ και πουθενά πράξεις παραχώρησης των Χιώτικων γαιών στην Μαόνα. Αφαιρέθηκαν όμως από τους νόμιμους ιδιοκτήτες και στην συνέχεια απαιτήθηκε να καλλιεργούν την γη με μια σχέση βαριάς κολλιγείας σε περιοχές που η μαστίχα ανθοφορεί, τα γνωστά Μαστιχοχώρια ή Μεσαιωνικά Χωριά. Oι Γενοβέζοι δεν επέβαλλαν βαριά φορολογία στον πληθυσμό της Χίου, αφού το Γενοβέζικο σύστημα δεν βασιζόταν στο φόρο αλλά στην άμεση εκμετάλλευση της εργασίας του αγρότη. Άρα οι αγρότες δεν λειτουργούσαν με ένα δικό τους αυτοδύναμο σύστημα, όπως με το πρώην καθεστώς όπου ο αγρότης μπορεί να άνηκε σε σκλαβωμένο έθνος, αλλά όμως ήταν ελεύθερος, σε σχέση με την οποιαδήποτε άρχουσα τάξη. Επίσης στη Χίο σταμάτησε η κυκλοφορία του βυζαντινού νομίσματος και επικρατεί η κυκλοφορία των αργυρών ή χρυσών Γενοβέζικων νομίσματων. Έτσι το εμπόριο με την μαστίχα και το μονοπώλιο της μέσω της Μαόνας έφερε μια ιδιαίτερη εμπορική και οικονομική άνθηση στο νησί. Κάτι που συνέβαλε στο να γίνει τελικά η Χίος ένα από τα σημαντικότερα λιμάνια της περιόδου εκείνης και να προσελκύσει εμπόρους από όλο τον κόσμο. Επίσης, για πρώτη φορά, η οργανωμένη εκμετάλλευση της μοναδικής στο κόσμο μαστίχας έβαλε τους κατοίκους του νησιού στην διαδικασία να κατανοήσουν τα οικονομικά οφέλη που μπορούν να έχουν από αυτή και τη συστηματική καλλιέργεια και εκμετάλλευση της.
Στίς 17 Απριλίου τοῦ 1566 ὁ τουρκικός στόλος ήλθε στή Χίο καί τήν κατέλαβε. Η Γένοβα αναγκάστηκε να τους πολεμήσει με αποτέλεσμα τα υπέρογκα έξοδα του πολέμου, να την φέρνουν στα πρόθυρα της πτώχευσης και υποχρεώνεται να παραχωρήσει στην Τράπεζα του Αγίου Γεωργίου μέρος των μετοχών της Μαόνας, καθώς και το δικαίωμα εκμετάλλευσης της Χίου. Κράτησαν μόνο το μονοπώλιο της μαστίχας, που εξακολουθούσε να δίνει 30.000 δουκάτα κάθε χρόνο. Σέ ἐλάχιστο χρόνο ἐκδίδεται ὁ πρῶτος Ἀκτιναμές τοῦ Σουλτάνου Σελίμ του Β΄, ὁ ὁποῖος καταργεῖ τήν προνομιακή κατάσταση τῆς Χίου και υποχρέωσε τα Μαστιχοχώρια να του παραδίδουν κάθε χρόνο 25.500 κιλά μαστίχα. Σε αντάλλαγμα, τα απάλλαξε από κάθε φόρο, πλην του κεφαλικού κι αυτού μειωμένου.
Μουσείο Μαστίχας Χίου: Το σπίτι της Μαστίχας
Wednesday, April 10, 2019
Όρμησαν δε οι πολιορκημένοι, σαν ελεύθερη μπόρα.
έτσι βρήκε η φύση τη καλή και τη γλυκειά της ώρα,
με χίλιες βρύσες χύνεται, με χιλιάδες γλώσσες κρένει
ποιος θα πεθάνει σήμερα, χίλιες δυό φορές πεθαίνει.
Πές μας Αλαφροΐσκιωτε τι είδες στης νύχτας τάγια!
Είδα νύχτα γεμάτη θαύματα, νύχτα σπαρμένη μάγια!
Μάγευμα η φύσις κι όνειρο στην ομορφιάν και χάρη.
Τη μαύρη πέτραν ολόχρυση, μαζί με το ξερό χορτάρι.
Όμορφη κορασιά, ντυμένη με το φως την Ελευθερία.
Γυναίκας, γέροντα, παιδιού, μή τους κοπεί η αντρεία.
Γύρου στη φλόγα π' άναψαν, και θλιβερά τη θρέψαν
T’ αδέλφια με τα σπαθιά, για το Χάρο εδώ θηριέψαν.
Δεν δειλιάζουν πιά, και ας τους επάρθηκε η Ελπίδα.
Στράτευμα σφοδρό γεννοβολιέται, τ’ όπλου η λεπίδα.
Βαρώντας τουρκοκέφαλα γύρου, ολόγυρα και πέρα.
Σκούζει των Ελλήνων τ’ όμορφο καί ξάστερο Αέρα!
Στην Έξοδο, επίσης, φονεύθηκαν σχεδόν όλοι οι φιλέλληνες (περίπου 15) που βρίσκονταν στο Μεσολόγγι. Ο Ελβετός Ιωάννης – Ιάκωβος Μάγερ (Johann- Jacobi Meyer), εκδότης των «Ελληνικών Χρονικών», οι Γερμανοί Νχίτμαρ (Dittmar), Ντελάουνι (Delaunay), Στίτσελμπεργκερ (Stitjelberger), Λίμπχοβ (Lübtow), Κλέμπε (Klembe), Ρόονερ (Rosner), ο Ιταλός Τζιακομούτσι (Giacomuzzi) και οι εθελοντές Μεβιέ, Σχιεφάου, Σιπάνου, Λάτερβαχ, Ντιρσάβσκι (Diersawski), Piντεζελ (Riedesel) και Ραζιέρι (Σιμόπουλος, ό.π., σ. 16-18.). Αυτή η θυσία, των Ελλήνων και μετρημένων Φιλελλήνων στο Μεσολόγγι, αναζωπύρωσε την προώθηση του ελλη-νικού ζητήματος, όσο καμιά ελληνική νίκη, σε ολόκληρη την Ευρώπη (ακόμη και στην Αυστρία) και την Αμερική με φιλελληνισμό όχι μόνον συγ¬γραφέων και καλλιτεχνών, αλλά και πολιτικών και στρατιωτικών. Έτσι η κοινή γνώμη εξέφρασε τη δυσφορία της για την απραξία των κυβερνήσεων και οι εφημερίδες με άρθρα τους ζητούσαν την αποφασιστική επέμ¬βαση των Ευρωπαϊκών Δυνάμεων για να τεθεί τέρ¬μα στο ελληνικό δράμα. Παντού ιδρύονται φιλελληνικές εταιρείες και διενεργούνται έρανοι, συγκεντρώνονται χρήματα και στέλνονται τρόφιμα και άλλα εφόδια στους μαχόμενους Έλληνες.
Ο αφηγητής, Καρβέλης.
Μέλος της Επιτροπής Παρελάσεως στη Νέα Υόρκη, που θα γίνει με το παλαιό ημερολόγιο στις 14/4/2019.