Όλοι «μαζί τα φάγαμε»!!! Αλλά δεν είμαστε όλοι ζάμπλουτοι.

Δεν μπορώ να καταλάβω πως ο Ελληνικός Πολιτισμός και ο λαός του με τοσο κολοσιαία Ιστορία αγωνίζονται να επιβιώσουν με δελτίο των Μνημονίων του Καπιταλισμού της Δύσης. Την στιγμή που υπάρχουν χώρες με τεράστιο χρέος, έναντι του ελληνικού, αλλά βρίσκονται σε ευημερία και οικονομική ανάπτυξη. Την οποίαν οφείλουν στη χρήση των χαρακτηριστικών του Ελληνικού Πολιτισμού. Οπου πίσω από κάθε τεχνική κρύβεται ο Ήφαιστός του, πίσω από κάθε είδος καλλιέργειας της γης η Δήμητρά του, πίσω από κάθε σχολή φιλοσοφίας η Αθηνά του, πίσω από κάθε νομοθεσία η Θέμις του, πίσω από κάθε θεραπευτική μέθοδο ο Ασκληπιός του, πίσω από κάθε θεατρική παράσταση ο Διόνυσός του, πίσω από κάθε εμπορική δραστηριότητα ο Ερμής του, πίσω από κάθε Ενωμένη Ευρώπη η Ευρώπη του Δία του! Και προπάντως πίσω από κάθε καλή τέχνη κρύβονται τα Ελγίνεια Αγάλματα της Ακρόπολης στο Βρετανικό Μουσείο και το άγαλμα της Αφροδίτης της Μήλου στο Μουσείο του Λούβρου, χωρίς εμείς οι Έλληνες κληρονόμοι των να μπορόυμε οχι να τα ακουμπήσουμε (τον πνευματικό μας πλούτο), αλλα ούτε να δικαιούμαστε πνευματικά δικαιώματα επί αυτών.
Θα μου πείτε «ζήτω ο καπιταλισμός ηλίθιε»!!! Α ναι ξέχασα ότι στην Ελλάδα όλοι «μαζί τα φάγαμε (γλυπτά και Αφροδίτες)». Τότε ρε γαμώτο γιατί δεν είμαστε όλοι ζάμπλουτοι; Ίσως να φταίει το έπακρο της West (Δυτικής) Democracy (Δημοκρατίας), όπου το 8,1% να κατέχει το 82,4% του Παγκόσμιου πλούτου. Τότε λοιπόν κάτι λάθος μου έμαθαν στο σχολείο, ότι «Δημοκρατία» σημαίνει η πλειοψηφία να κατέχει την δύναμη και την εξουσία και όχι η οικονομική Ολιγαρχία. Αλλά ξέχασα πάλι ο ηλίθιος πως έχουμε ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ, άρα όχι Δημοκρατία του Περικλέως της αρχαίας Ελλάδος. Γιαυτό γέμισε η Ελλάδα με νέες θέσεις εργασίας εντός Καπιταλισμού και Ευρώ με μισθούς 400 ευρώ το μήνα. Ευγενείς Έλληνες μας κυβερνούσαν, που να με πάρει και να με σηκώσει ο αντίχριστος, όχι Πακιστανοί, ούτε Αφγανοί, Βούλγαροι, Αλβανοί. Ναί, αδέλφια συμπατριώτες Πολιτικοί, εκλεγμένοι από εμάς, εκχωρούν και υπογράφουν την παράδοση Εθνικής Κυριαρχής που τώρα θυμήθηκε και φωνάζει ο Καμμένος κατά των πρώην « συναγωνιστών και συντρόφων του». Δεν την υπογράφουν οι «εγκληματίες μετανάστες», αλλά οι Έλληνες Χριστιανοί με Τρόϊκες του ΔΝΤ και συμβάσεις Cooper (ΦΕΚ 65/Α'/17.02.1940). Δικαίως διερωτάται ο καθένας μας: «Γιατί δεν έκαναν κάτι;». Διότι απλά αγαπητοί μου, η παραοικονομία είναι συνυφασμένη με το ίδιο το Καπιταλιστικό Σύστημα, είτε αυτό γίνεται «νόμιμα» με φόρο-απαλλαγές είτε «μη νόμιμα». Είναι είτε αφελής είτε ηλίθιος το να υποστηρίζει κάποιος ότι π.χ. νόμιμα έβγαλε 5 εκατομμύρια Ευρώ εκμεταλλευόμενος τους εργαζομένους του, πατώντας σε νομικά ερείσματα που οι ίδιοι οι πολιτικοί, τα πιόνια του Καπιταλισμού, ψήφισαν δηλαδή . Διότι έτσι, πρέπει να πούμε εντάξει και ο Χίτλερ νόμιμα βγήκε, άρα νόμιμα έκανε φούρνους και θαλάμους αερίων και νόμιμα σκότωνε και βασάνιζε Κομμουνιστές, Αριστερούς και Εβραίους. Ας ρίξουμε λοιπόν μια ματιά πίσω στην Ελλάδα που μυρίζει ακόμη μπαρούτι: 1947. Οι Βρετανοί παραδίδουν το εν Ελλάδι «χαρτοφυλάκιο» κυριαρχίας στην Αμερική. Ειδικοί εκπρόσωποι της αμερικανικής κυβέρνησης με βαθμό πρέσβη καταφθάνουν. Ενας από αυτούς, ο Πολ Πόρτερ, διορίζεται για να επιβλέπει τη διάθεση των χορηγηθέντων χρημάτων για την ανασυγκρότηση της Ελλάδας. «Οταν πήγε στην Αθήνα έγινε ένας διαφορετικός άνθρωπος, ένας δικτάτορας. Η συμπεριφορά του προς τους έλληνες αξιωματούχους, αρχίζοντας από τον πρωθυπουργό, ήταν βλοσυρή και κάποτε τραχιά». Ετσι περιγράφει τον αμερικανό διπλωμάτη, στην εφημερίδα της ελληνικής ομογένειας του Σικάγου «The Greek Star» (2.10.1980), ο Ουίλιαμ Ρούσσης, Ελληνοαμερικανός που υπηρετούσε στην Ελλάδα εκείνη την εποχή ως αξιωματούχος της Ούνρα ­ οργανισμού που ιδρύθηκε για να συντονίσει το έργο της αμερικανικής βοήθειας προς την Ευρώπη, σύμφωνα με το δόγμα Τρούμαν. Και συνεχίζει παρουσιάζοντας ένα περιστατικό που έγινε κοινό μυστικό (όπως και η σύμβαση Cooper) στη μεταπολεμική Αθήνα, «προκαλώντας αλγεινή εντύπωση στη σκέψη του ελληνικού λαού». Ο Πόρτερ συζητώντας για κάποιο οικονομικό θέμα με τον Στέφανο Στεφανόπουλο, τότε υπουργό Συντονισμού, «οργίστηκε τόσο ώστε σήκωσε το χέρι του και του κατάφερε ένα ηχηρό ράπισμα στο πρόσωπο, τόσο που ο υπουργός ξέσπασε σε κλάματα». Η συνέχεια του επεισοδίου έχει ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον: ο υπουργός αποχώρησε από το γραφείο και λίγες ημέρες αργότερα «δώρισε στην κυρία Πόρτερ ένα διαμαντένιο περιδέραιο, για να κατευνάσει τον Πόρτερ, ο οποίος προφανώς ακολουθούσε τη θεωρία του Θεόδωρου Ρούζβελτ "μίλα μαλακά, αλλά κουβάλα μαζί σου ένα μεγάλο ραβδί" και τη συμβουλή του Γουίλιαμ Χάουαρντ Ταφτ να χρησιμοποιεί τη  διπλωματία του δολαρίου». Καλά έλεγε ο Ξ. Ζολώτας, ο μεγαλύτερος Έλληνας Οικονομολόγος και συνειδητός Έλληνας πρωθυπουργός, που προσέγγισε την έννοια του «Δημόσιου Συμφέροντος» περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον. Ότι δεν υπάρχει πλέον ενιαίο κράτος στην Ελλάδα. Το κράτος είναι κάτι σαν αδειανό πουκάμισο για τα μάτια του κόσμου. Γνωρίζω από παλιά τον Ανδρέα και τον Μητσοτάκη και είναι καλοί άνθρωποι ως άτομα. Αλλά με τα κόμματά τους έχουν γίνει άρπαγες του κράτους που το λαφυραγωγούν εναλλάξ. Έχουν φτιάξει δύο παράλληλους κομματικούς μηχανισμούς υποκαθιστώντας το επίσημο κράτος. Συγκρούονται αδυσώπητα αλλά ξέρουν ότι είναι μια ο ένας μια ο άλλος. Και κρατάνε τις κρίσιμες πληροφορίες μόνο για τον εαυτό τους.  Οι της ΝΔ δραματοποιούν τα στοιχεία προς το χειρότερο γιατί θέλουν άμεσα εκλογές, οι του ΠΑΣΟΚ κάνουν το ακριβώς αντίθετο γιατί δεν θέλουν τώρα εκλογές και είναι ικανοί μέσα στην αδιάφορη ανευθυνότητά τους να καταγγέλλουν ο ένας τον άλλο δημοσίως και να εκθέτουν τη χώρα διεθνώς. Να το θυμάστε ότι αυτοί οι δύο σε πέντε σε δέκα ίσως χρόνια θα χρεοκοπήσουν την Ελλάδα». Σοφά και προφητικά τα λόγια του, που δυστυχώς αποδείχτηκαν στο σύνολο τους αληθινά. Το 2004 ο Γ. Αλογοσκούφης καταγγέλλει ως υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Κώστα Καραμανλή και την προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ότι έκρυβαν ελλείμματα κάτω από το χαλί. Πρώτη διεθνής δυσφήμηση της χώρας. Το 2009 ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου ως υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου καταγγέλλει τον Γ Αλογοσκούφη ότι και αυτοί με την σειρά τους έκρυβαν το κολοσσαίο δημόσιο έλλειμμα στο 13,5% του ΑΕΠ. Δεύτερη διεθνής δυσφήμηση της χώρας. Μετά πανικός, μερική χρεοκοπία, αποκλεισμός από τις αγορές, ΜΝΗΜΟΝΙΟ. Όσοι έζησαν από κοντά και μέσα στο εσωτερικό της τότε κεντρικής εξουσίας περιγράφουν μια εικόνα απίστευτης σύγχυσης, πρωτοφανούς ερασιτεχνισμού και τσαπατσουλιάς και δυστυχώς δεν υπήρχε ένας Ζολώτας με μαεστρικές κινήσεις να σώσει την χώρα όπως το έκανε το 1990. Μόνο ο Γιάνης Βαρουφάκης τον αντέγραψε όχι στα οικονομικά, αλλα στη φωτογράφηση. Όπως το 1967 ο τότε διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Ξενοφών Ζολώτας, φωτογραφιζόταν με τη συζυγό του Λόλα, στη σκιά της Ακρόπολης, για το εξώφυλλο των Εικόνων. Έτσι και το 2015 ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης φωτογραφίζεται στο ίδιο φόντο αγκαλιά με τη σύζυγό του, για το  γαλλικό δεξιό περιοδικό Paris Match, το οποίο ασχολείται με τις ζωές των γαλαζοαίματων, των κροίσων και των σταρ του σινεμά. Το λάθος του Βαρουφάκη ήταν ότι μιλούσε στα Αγγλικά για την ελληνική έννοια «Οικονομία» και δεν μπορούσαν να τον καταλάβουν οι Οικονομολόγοι των Βρυξελλών. Ενώ ο Ξενοφών Ζολώτας το 1957 και 1959 στην έδρα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην Ουάσινγκτον μίλησε με λέξεις ελληνικής προελεύσεως, όπως και η λέξη «Οικονομία». Οι ομιλίες του έχουν ως εξής.

Πρώτη: «Kyrie, I eulogize the archons of the Panethnic Numismatic Thesaurus and the Oecumenical Trapeza for the orthodoxy of their axioms methods and policies, although there is an episode of cacophony of the Trapeza with Hellas. With enthusiasm we dialogue and synagonize at the synods of our didymous Organizations in which polymorphous economic ideas and dogmas are analyzed and synthesized. Our critical problems such as the numismatic plethora generate some agony and melancholy. This phenomenon is charateristic of our epoch. But, to my thesis we have the dynamism to program therapeutic practices as a prophylaxis from chaos and catastrophe. In parallel a panethnic unhypocritical economic synergy and harmonization in a democratic climate is basic. I apologize for my eccentric monologue. I emphasize my eucharistia to your Kyrie to the eugenic and generous American Ethnos and to the organizers and protagonists of this Ampitctyony and the gastronomic symposia».

Δεύτερη: «Kyrie, It is Zeus” anathema on our epoch for the dynamism of our economies and the heresy of our economic methods and policies that we should agonize the Scylla of numismatic plethora and the Charybdis of economic anaemia. It is not my idiosyncrasy to be ironic or sarcastic, but my diagnosis would be that politicians are rather cryptoplethorists. Although they emphatically stigmatize numismatic plethora, they energize it through their tactics and practices. Our policies have to be based more on economic and less on political criteria. Our gnomon has to be a metron between political, strategic and philanthropic scopes. Political magic has always been anti-economic. In an epoch characterized by monopolies, oligopolies, monophonies, monopolistic antagonism and polymorphous inelasticities, our policies have to be more orthological. But this should not be metamorphosed into plethorophobia, which is endemic among academic economists. Numismatic symmetry should not hyper-antagonize economic acme. A greater harmonization between the practices of the economic and numismatic archons is basic. Parallel to this, we have to synchronize and harmonize more and more our economic and numismatic policies panethnically. These scopes are more practicable now, when the prognostics of the political and economic barometer are halcyonic. The history of our didymus organizations in this sphere has been didactic and their gnostic practices will always be a tonic to the polyonymous and idiomorphous ethnical economies. The genesis of the programmed organization will dynamize these policies. Therefore, I sympathize, although not without criticism on one or two themes, with the apostles and the hierarchy of our organs in their zeal to program orthodox economic and numismatic policies, although I have some logomachy with them. I apologize for having tyrannized you with my Hellenic phraseology. In my epilogue, I emphasize my eulogy to the philoxenous autochthons of this cosmopolitan metropolis and my encomium to you, Kyrie, and the stenographers».

Με αυτές τις ελληνικές φρασολογίες οι δύο λόγοι του κυρίου Ζολώτα είναι κάθε άλλο παρά κενοί περιεχομένου, ενώ ταυτόχρονα έχουν ύφος εύστοχο και αντάξιο της διάνοιας για την οποία φημιζόταν ο ίδιος για τα σημαντικά οικονομικά ζητήματα. Όπως η ανάκαμψη της τότε ελληνικής οικονομίας, που την βοήθησε η δικής του έμπνευση υποτίμηση της δραχμής το 1953 και το ριζοσπαστικό μέτρο της αφαίρεσης τριών μηδενικών από τα χαρτονομίσματα το 1954. Μιά σημαντική καταπολέμηση του οικονομικού προβλήματος που αναδύεται από την ταυτόχρονη συνύπαρξη του πληθωρισμού και της οικονομικής ύφεσης. Αυτή η επινοητικότητα, η προνοητικότητα, το πνεύμα ανεξαρτησίας απέναντι στην εξουσία και η προβολή της δύναμης του νου και της θέλησης τον εκαναν νεότερο Προμηθέα της Ελλάδας. Έτσι βοήθησε τους πατριώτες του να αποφύγουν τον αφανισμό. Αφου έσβησε από τους θνητούς το φόβο του θανάτου. Έχοντας γνώμονα το ρητόν «αἰὲν ἀριστεύειν καὶ ὑπείροχον ἔμμεναι ἄλλων, μηδέ γένος πατέρων αισχυνέμεν = Πάντα να αριστεύεις και να είσαι ανώτερος από τους άλλους, και να μην ντροπιάζεις την γενιά των προγόνων σου (Ιλιάς Ζ’, στ. 208) εδασκάλεψε στους γύπες της ανθρωπότητας πως «Η Ελλάς δεν είναι ύλη, ούτε χώρος, δια να την καταλάβουν και να την εξουθενώσουν. Συμβολίζει και είναι το αιώνιον, το αθάνατον, το αδέσμευτον αρχαίο ελληνικό Πνεύμα. Τ οποίον ούτε συλλαμβάνεται, ούτε υποτάσσεται, ούτε αποθνήσκει». Δυστυχώς τον ντρόπιασαν οι σημερινοί χαρτογιακάδες Υπουργοί Οικονομικών ξεπουλώντας την Πάτρια Γή τους στην Τρόϊκα του ΔΝΤ. Καρβας. www.spoudasmata.blogspot.com