ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ
ΤΟΥ 2014 KAI ΠEINA ΑΠΟ «ΤΑ 7 ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ».
Εβούϊξε για μια φορά ακόμη από παντοειδείς θορύβους η Αθήνα και
αναστατώθηκε από ιαχάς, από κρότους και από σφυρίγματα το κέντρο της πρωτεύουσας
και έτσι εισήλθε η πατρίδα μας Ελάδα σε Nέο πάλι Xρόνο. Ήρθε και το 2014 και σέρνει πίσω του το άγνωστον τέλος της πείνας που
έφερε η δημοσιονομική προσαρμογή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), το
οποίον το αγκυροβόλησε στην Ελλάδα, στις 23 Απριλίου 2010 από το Καστελόριζο,
το καμάρι της Ομογένειας των ΗΠΑ, κ
Γεώργιος Α. Παπανδρέου (ΓΑΠ). Κατά την ώρα δε του πρωτοχρονιάτικου
ρεβεγιόν που μια χούφτα αστικοχριστιανών της ορθόδοξης Ελλάδας έτρωγαν το
χοιρινό τους μπούτι ψητό και τη στιγμή που οι χοροί τους και τα γλέντια τους
μεσουρανούσαν, εκατομμύρια Ελλήνων, που για χρόνια τώρα τους φωνάζουν
«τεμπέληδες» της «διαφθαρμένης» Ελλάδος (ρήση του ομογενή πατριώτη ΓΑΠ), προσπαθούσαν να βγάλουν ακόμη μια νύχτα μέσα στο κρύο και σε εξαιρετικά δυσμενείς συνθήκες
του ριζότο με σπαράγγια και γκοργκοντζόλα. Και έτσι πέρασε στην Ελλάδα ένας ακόμη χρόνος
της πείνας και της φτώχιας του Αγγλικού Δικαίου της Ευρωπαϊκής Τρόϊκας. Λέξη που
κυριαρχεί στην ειδησεογραφία, συνοδευόμενη από πάμπολλες μούντζες από πλευράς
των Ελλήνων τηλεθεατών επί πενταετίας τώρα. Για να ξέρουμε όμως τι μουντζώνουμε
την επόμενη φορά, θα είναι φρόνιμον, κατά την γνώμη μου, να μάθουμε τι είναι
αυτή η περίφημη Τρόϊκα; Τι σημαίνει; Ποια καθήκοντα έχει; Από ποιούς
αποτελείται; Η λέξη Τρόϊκα
λοιπόν, είναι ρωσική. Και
σημαίνει «έλκηθρο που το σέρνουν τρία
ζώα». Όταν έγινε η Οκτωβριανή Επανάσταση στη Ρωσία, το 1917, ο όρος Τρόϊκα χρησιμοποιήθηκε για να δηλώσει
την πανίσχυρη Τριανδρία που πήρε την εξουσία: Στάλιν-Ζινόβιεφ-Κάμενεφ.
Κι από τότε, κατέληξε να σημαίνει «ηγετική
τριανδρία» ή «πολιτική ηγεσία τριών προσώπων (πολιτικών ζώων συμπληρώνω εγώ)». Πράγματι
λοιπόν, η Ευρωπαϊκή Τρόϊκα αποτελείται όντως από τρία πρόσωπα (ζώων ανθρώπινης
μορφής βεβαίως, διασαφηνίζω εγώ). Τα
οποία αντιπροσωπεύουν την Ευρωπαϊκή Ένωση στις εξωτερικές σχέσεις που εμπίπτουν
στην Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας (ΚΕΠΠΑ), που ιδρύθηκε ως ο
δεύτερος από τους τρεις
Πυλώνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Συνθήκη του Μάαστριχτ το 1992 και επεκτάθηκε από τη Συνθήκη του Άμστερνταμ το 1999. Έπειτα από τη συνθήκη του Άμστερνταμ, η Tρόϊκα περιλαμβάνει: 1ον - τον υπουργό Εξωτερικών του κράτους μέλους
που ασκεί την προεδρία του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 2ον -
τον γενικό γραμματέα του Συμβουλίου που ασκεί τα καθήκοντα του ύπατου
εκπροσώπου για την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας. 3ον
- το μέλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που είναι υπεύθυνο για τις εξωτερικές
σχέσεις και την πολιτική γειτονίας. Με την επικύρωση της Συνθήκης της Λισαβόνας
το 2009, η θέση του γενικού γραμματέα του Συμβουλίου, χωρίστηκε από τη θέση του
Ύπατου Εκπροσώπου της ΚΕΠΠΑ, την οποία ανέλαβε στη συνέχεια ο Ευρωπαίος Επίτροπος
για τις Εξωτερικές Σχέσεις. Η τωρινή Τρόϊκα, που ακούμε συνέχεια από τα Μ.Μ.Ε, -αυτή
που μας καντάντησε τριτοκοσμικούς και μουντζώνουμε εμείς οι Έλληνες καλέ-, προφανώς
δεν είναι η ίδια! Αλλά όμως, έχει και αυτή τρία ανδρικά ζώα, ένα από την ΕΕ
–τον Σ. Ντε Ρόουζ-, ένα από το ΔΝΤ –τον Πόουλ Τόμσεν- και ένα από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα –τον
Κλάους Μαζούχ-. Ούτως ή άλλως, και αυτή η λέξη, ως Τρόϊκα, είναι λέξη ρωσική.
Αναφέρεται στο παραδοσιακό έλκηθρο που σέρνουν τρία άλογα και στην πολιτική στα
σχήματα τριανδρίας που έχουν το πλεονέκτημα ότι δεν μπορεί να υπάρξει ισοψηφία
σε μια απόφαση. Μάλιστα το χειρότερο στην Ρωσική Τρόικα του 1923-24 με τους Στάλιν,
Ζινόβιεφ, Κάμενεφ, που είχε πολεμήσει τον τροτσκισμό μετά τον θάνατο του Λένιν,
ήταν η εντολή του Στάλιν, ως ΓΓ του ΚΚ της Ουκρανίας, που έπνιξε στο αίμα τις
εξεγέρσεις των αγροτών που εναντιώθηκαν στην αναγκαστική κολεκτιβοποίηση της
αγροτικής παραγωγής. Τα εκατομμύρια ανθρώπων που πέθαναν στον μεγάλο (1928)
λιμό προκειμένου να μαζευτεί και ο τελευταίος κόκκος σταριού για εξαγωγή ώστε
να εισαχθούν από άλλες χώρες τα αναγκαία μηχανήματα για την υποδομή της βαριάς
βιομηχανίας. Και ότι ο Στάλιν υπήρξε υπεύθυνος για την άνοδο του ναζισμού, όταν
επέτρεψε τη συνεργασία κομμουνιστών και ναζιστών ενάντια στους καχύποπτους
σοσιαλδημοκράτες. Η εκδοχή της Κομμουνιστικής Τρόϊκας της Ε.Ε. στην Ελλάδα της
Ε.Ε. είναι όμως, ελαφρά διαφορετική. Βεβαίως και σε εμάς την Τρόϊκα της Ευρωγκρούπ
την σέρνουν τρία ανθρώπινα ζωντανά ζεμένα ακριβώς το ένα δίπλα στο άλλο, όπως
και του Στάλιν, αλλά αντί για άλογα μας έστειλαν ημιόνους. Και τα αποτελέσματα
του να σε σέρνουν ημίονοι σε έλκηθρο όταν κάτω δεν υπάρχει ούτε χιόνι, αλλά
ούτε και σάλιο, γίνονται κάτι παραπάνω από αισθητά στα οπίσθιά σου. Πάρα πολύ
ωραία, θα πει κάποιος, άντε και το μάθαμε, και τι έγινε, θα είναι η άχρηστη
πληροφορία της χρονιάς. Όχι βέβαια, απλά σας έγινε ένας πρόλογος, για να ξέρετε
ότι το «Ένα όμορφο αμάξι με δύο άλογα», που
μας τραγούσε ο Μπιθικώτσης, θα συνεχίσει και φέτος να είναι «Ένα άχρηστο έλκηθρο
με τρία γομάρια» της Τρόϊκας. Ώστε να πάψεις να ζητάς: «κόκκινα, μπλέ και πράσινα
άλογα / να σου φέρουν τα μάτια σου σαν κλείσεις / τον ντουνιά με τα στραβά και
τα παράλογα / καβαλάρης μια φορά να σεργιανίσεις». Πάρτο χαμπάρι πως και τούτη
τη χρονιά γαϊδούρια κυπρέϊκα, με μαύρα κουστούμια και μεταξωτές γραβάτες της
Τρόϊκας, θα μας σβαρνάνε πίσω από τον χωρίς ολισθητήρες δρομέα (έλκηθρο) του €υρώ με σημαίες και ταμπούρλα προς την ανηφόρα του Γολγολθά του
Αγγλικού Δικαίου. Όπου αντί για όαση της Ευρωπαϊκής «Γης Επαγγελίας» θα βρούμε
την σταύρωσή μας επάνω στο Σταυρό του ΔΝΤ, για την άφηση αμαρτιών των PIGS των Οίκων
των Moody, S&P, Fitch, επί των δανείων της Αγγλοκρατίας των. Αυτή την ίδια, ακριβώς, Τρόϊκα θα
καταριόμαστε, μουτζώνουμε και μπινελικώνουμε και τώρα στον καινούργιο χρόνο. Όταν
σε καναδυό μήνες σύσσωμη η άρχουσα εκμεταλλευτική τάξη του εφοπλιστικού
κόσμου θ’ αρχίσει να ψηφίζει και άλλα μέτρα Μνημονίου. Δηλαδή να απαιτεί να μη σπαταλάει ο ελληνικός
λαός τα λεφτά του σε τρόφιμα, φάρμακα και σχολεία, αλλά σε χαράτσια της ΔΕΗ.
Των οποίων η ισοπεδωτική επιβολή των δεν σέβεται τις συνταγματικές αρχές
της ισότητας και θίγει το ελάχιστο όριο αξιοπρεπούς διαβίωσης, αφού επιβάλλεται
σε όλους, χωρίς καμία διάκριση εισοδήματος, απασχόλησης και φοροδοτικής ικανότητας. Επίσης το ίδιο, όπως
και πέρυσι, ανθρωπόμορφο τέρας του €υρώ (Τρόϊκα) θα
φασκελώνουμε όταν μετά τις φετινές
Ευρωεκλογές αυτή η ίδια η Αγγλοκρατική Καπηλευτική Τάξη του Ελληνικού Κληρονομικού
Νεποτισμού = Οικογενειοκρατίας (απο το λατινικό nepos, που σημαίνει «ανεψιός» ή
«εγγονός») θα συνεχίζει να καταστρέφει την χώρα μας με το να υπερψηφίζει την φορολόγηση του φτωχού Έλληνα
και την απαλλαγή των κερδών αυτού για χάριν των τοκογλύφων τραπεζιτών.
Αδιαφορόντας βεβαίως για την άλλη όψη της δημοσιονομικής προσαρμογής που
είναι η μείωση του βιοτικού επιπέδου, που στη χώρα μας έχει καταγραφεί, προς το
παρόν, μείωση 35% του μέσου διαθέσιμου εισοδήματος των νοικοκυριών. Λόγω των
δραματικών επιπτώσεων που προκαλεί στην κοινωνική ζωή η πολιτική της άγριας
λιτότητας, αφού είναι δεδομένου ότι η μείωση ή και η απουσία εισοδήματος
προκαλεί απώλειες στην ευημερία και ωθεί μεγάλα τμήματα του πληθυσμού της
Ελλάδος στη φτώχεια του οικονομικού κάτω κόσμου. Και τα κρατεί εκεί παγιδευμένα
ο τρικέφαλος Κέρβερος της Τρόϊκας, για να παρουσιάσουν τα τσιράκια των δανιστών
και πολιτική Οικογενειοκρατία της Ελλάδος τα έσοδα του Κράτους παραπάνω από τα
έξοδα των κρατικών δαπανών (μισθοί, συντάξεις, επιχορηγήσεις, δαπάνες για
παιδεία, υγεία κτλ.). Από τη στιγμή, όμως, που θα αρχίσουν τα νούμερα της Τραπεζικής
Οικονομικής κρίσης να βελτιώνονται με αυτό το «Πρωτογενές Πλεόνασμα» (του
μισθού της φτώχειας), μέχρι τη στιγμή που ο κόσμος θα δει κάποια χρήματα στην
τσέπη μεσολαβεί ένα χρονικό διάστημα. Και αυτό το διάστημα θα το ζήσουμε τώρα
το 2014, που θα συνεχίσουν να λεηλατούν τη χώρα μας οι δυνάμεις του λαϊκισμού της
ελληνικής Κληρονομικής Δυναστείας. Διότι δεν θα ευδοκιμήσουν οι υψηλές
προσδοκίες που μας έδωσε η ανακοίνωση του προθυπουργού Αντώνη Σαμαρά στο
Ελληνικό Κοινοβούλιο ότι: «η Ελλάδα πέτυχε το 2013 για πρώτη φορά εδώ και
χρόνια ένα πρωτογενές πλεόνασμα στον προϋπολογισμό άνω του ενός δισεκατομμυρίου
ευρώ». Αφού σύμφωνα με τον επικεφαλή της Eurostat κ. Ραντερμάχερ «ένας ετήσιος ισολογισμός μπορεί να γίνει
μόνο όταν υπάρχουν όλα τα στοιχεία και για τα τέσσερα τρίμηνα και το τέταρτο
τρίμηνο είναι ιδιαιτέρως σημαντικό, διότι στο τέλος του χρόνου είναι πληρωτέοι
φόροι και άλλες εποχιακές καταβολές. Στην Eurostat δεν έχουμε ακόμη στοιχεία της Ελλάδος για το τέταρτο
τρίμηνο του 2013. Δεν υπολογίζουμε τους αριθμούς έτσι όπως θα το επιθυμούσε ο
Έλληνας Πρωθυπουργός Σαμαράς, αλλά όπως το προβλέπουν οι νόμοι και τα πρότυπα.
Τέλος Μαρτίου η Eurostat θα υπολογίσει το επίσημο νέο χρέος. Τότε θα δημοσιοποιήσουμε
αριθμούς επί των οποίων θα μπορούμε να βασιστούμε». Άρα λοιπόν «άνθρακες ο
θυσαυρός» το «πρωτογενές πλεόνασμα» του υπουργού Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα,
διότι ο ετήσιος ισολογισμός του δεν είναι εφικτός πριν της ΕΕ ο αλέκτωρ (Eurostat) φωνήσει. Μετά από το κικιρίκο των Βρυξελών το
«Έχουμε αρκετά χρήματα» του Στουρνάνα, πριν τις Ευρωεκλογές, θα καταντήσει
σχέτη μπαρούφα, όπως του ΓΑΠ το προεκλογικό «λεφτά υπάρχουν». Αφού η ΕΕ υπολογίζει
και δημοσιοποιεί το έλλειμμα βάσει του κριτηρίου του Μάαστριχτ, το οποίον προβλέπει την καταγραφή όλων των σχετικών
οικονομολογικών στοιχείων, όπως και την κεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Μόνο για
«πρωτογενές πλεόνασμα» και όχι για χρηματιστηριακή αξία, δηλαδή
«κεφαλαιοποίηση», Τραπεζών μας μιλάει ο κάθε ανίκανος ως πολιτικός, αλλά
απολύτως επιτυχημένος ως εθνοκτόνος και που όλοι μαζύ εμμένουν να οδηγούν την
Ελλάδα στο απόλυτο μηδέν, επαρμένοι από την εξουσία αλλά και από μία βεβαιότητα
ατιμωρησίας τους. Αυτοί οι «υποτιθέμενοι» ηγέτες είναι οι εκείνοι που δημιούργησαν
την κρίση, εκείνοι που κατάκλεψαν τον πλούτο του Ελληνικού λαού, εκείνοι που
βύθισαν τη χώρα και τους Έλληνες στην απεχθέστερη οικονομική και ηθική
εξαθλίωση που γνώρισε ποτέ η ελεύθερη Ευρωπαϊκή χώρα σε καιρό ειρήνης. Γι’ αυτό
και δεν μπορούμε να καταλάβουμε, ούτε οι ελλαδικοί ούτε της διασποράς οι
Έλληνες, τι ακριβώς συμβαίνει στην πατρίδα μας τους τελευταίους εξήντα (60)
μήνες. Ότι δεν πρόκειται για εφήμερη «κρίση», συνέπεια της παγκόσμιας, ούτε
απλώς για κατάρρευση του καραγκιοζίδικου πολιτικού μας συστήματος. Δεν
πρόκειται αυτή τη φορά για έξωθεν απειλές που επιδέχονται διαμαρτυρίες και
συλλαλητήρια, για επιβουλές του χερσαίου ή θαλάσσιου χώρου, δόλιο σφετερισμό
ονομάτων, ιστορίας, κυριότητας. Αυτή τη φορά πρόκειται για συντελεσμένη
καταστροφή. Για απώλεια της συνολικής εθνικής κυριαρχίας, πρόκειται για
διακυβέρνηση της χώρας από ξένους ελεγκτές και επιτρόπους. Μπορεί η κηδεμονία
να μας προσφέρθηκε σαν σωτήρια λύση, λίγο πριν η κυβέρνηση κηρύξει «στάση
πληρωμών» και αρχίσουμε να σφαζόμαστε στους δρόμους για λίγα τρόφιμα. Αλλά δεν
παύει να συνιστά συντελεσμένη καταστροφή. Την οποίαν έφεραν αυτοί που τους πιστεύαμε
για φύλακες και αυτοί αντί για φύλακες υποδούλωσαν την πατρίδα μας και τα
Ιερά και τα Όσια αυτής στα τρία κτήνη της Τρόϊκας και μας πολεμούν ἀπὸ μέσα
απο αυτή, κάνοντας την Ελλάδα δέσμια των Αγγλικών συμφερόντων. Και έτσι στην
Ελλάδα το ούζο και οι ελιές έχουν παραχωρήσει την θέση τους στη συνέχεια
πληρωμή των δανεικών του Αγγλικού Δικαίου. Τώρα δεν μας δανείζουν με παλιά
επιτόκια του 6% και μείναμε ξυροσφύρι, αφού το μεζέ μας τον τρώει η γαϊδουρήσια
Τρόϊκα του Αγγλικού Δικαίου. Γιατί είμαστε βουλιαγμένοι και χωμένοι μέχρι τα
μπούνια στον εφιάλτη της χρεοκοπίας, λόγω τις δημόσιες παθητικές δαπάνες στην
Οικονομία του κάθε Στρουνάρα. Τους οποίους το Έθνος μας είχε και έχει την
ατυχία να τους έχει υπουργούς και πρωθυπουργούς, οι οποίοι αντί να κυβερνήσουν
την Μητέρα της Δημοκρατίας με την Ελληνική της Δημοκρατία, κάνουν κουμάντο με
τις αρχές του Αγγλικού Συντάγμτος, που τις χρησιμοποιούν ως προτότυπο του
ελευθέρως πολιτεύσθαι και επί βάσει αυτών εσυντάχθει το πολίτευμα της Ελλάδος
από το 1844 και έκτοτε. Αυτή η εξάρτηση έχει κάνει τη χώρα μας αποικία των
Άγγλων, όπου σχηματίζονται Κυβερνήσεις αγγλόφυλες και βασιλικότερες του
βασιλέως και συνάπτουν δάνεια με Άγγλους τραπεζίτες και με δυσβάστακτους όρους
πληρωμης, οι οποίοι έφεραν το Τραπεζικό μας Σύστημα σε σημερινή αποτίμηση με χρηματιστηριακούς
όρους στα 22,5 δισεκ. ευρώ. Η οποία έπρεπε να είναι υψηλότερη, γύρω στα 30
δισεκατ. Ευρώ και να είναι δικαιολογημένα με χρηματοοικονομικούς και
χρηματιστηριακούς όρους, προκειμένου να αποτελέσει «κλειδί» στην προσπάθεια
αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα της ΕΕ. Για να δικαιολογείται αυτή η κεφαλαιοποίηση
των Τραπεζών της χώρας μας χρειάζονται οι δύο πιό βασικές παράμετροι 1. -Η Τρόικα να υποστηρίξει ένα σχέδιο
ουσιαστικής αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους. Δυστυχώς η επικρατούσα
επιχειρηματολογία δεν περιλαμβάνει το απαραίτητο κούρεμα (haircut), δηλαδή μια
απομείωση του χρέους του επίσημου τομέα, ώστε το ελληνικό χρέος να γίνει
βιώσιμο. 2. -Η Ελλάδα να καταστεί
investment grade δηλαδή να λάβει τέτοια βαθμολογία από τους οίκους αξιολόγησης ώστε
να χαρακτηρίζεται ως χώρα με πιστοληπτική βαθμολογία τέτοια που την καθιστούν
επενδύσιμη. Η Ελλάδα δυστυχώς, απέχει
πολύ από αυτή την μεγάλη ανατροπή. Ακόμη
η Moody’s χαρακτηρίζει την Ελλάδα default, άρα χρειάζονται πρώτα οι εξωραϊσμοί
και εν συνεχεία η πραγματική αναβάθμιση. Να σημειωθεί ότι πιστοληπτική
διαβάθμιση φέρουν ομόλογα ΒΒΒ και υψηλότερα, που θεωρούνται investment grade
και όχι τα του επιπέδου Β3, που βρίσκονται τα ελληνικά ομόλογα από την Fitch
και Standard and Poor’s. Γιαυτό μην ακούτε τον επικεφαλή της Ομάδας των
Σοσιαλιστών στο Ευρωκοινοβούλιο, Αυστριακός ευρωβουλευτής Χάνες Σβόμποντα, που
στο Στρασβούργο απευθυνόμενος στον κ. Σαμαρά (την ελληνική προεδρία της Ε.Ε.)
του ζήτησε να καταργήσει την Τρόικα και να την κατονομάσει ως βασική υπεύθυνη
για τα δεινά που πέρασε και περνάει ο ελληνικός λαός με τις μνημονιακές
πολιτικές της, διευκρινίζοντας ότι, στην περίπτωση της Ελλάδας, «πολλές από τις
απαιτήσεις της τρόικας είναι απαράδεκτες και καταστρέφουν τον κοινωνικό ιστό της
χώρας». Παρηγοριά στόν άρρωστο μέχρι νά βγεί ή ψυχή του! Από την Τρόϊκα που θα παραμείνει εδώ στην Ελλάδα πιό
δυνατή και αιμοβόρα. Όπως «η καλή ημέρα
φέναιτε από την αυγή». Έτσι και «η καλή χρονιά φέναιτε από την πρωτοχρονιά».
Αφού το κακό με την καινούρια χρονιά είναι ότι δεν μηδενίζει αλλά ξεκινά
από εκεί που τελείωσε η προηγούμενη, στην πραγματικότητα δηλαδή αποτελεί τη
συνέχειά της. Ναι έφυγε ο παλιός ο χρόνος και ίσως πολλοι από εμάς να τον
γράψανε στα «παλιά τους παπούτσια». Φεύγοντας όμως δεν πήρε μαζί του και την πείνα που θερίζει
ανθρώπους σε ολόκληρη την Ελλάδα και τους έχει πάει πιο κάτω και από τα όρια της αξιοπρέπειας του
ανθρώπου.
Σήμερα πολλές ελληνικές οικογένειες αντιμετωπίζουν δυσκολίες όχι μόνο
απασχόλησης, αλλά και επιβίωσης. Αφού έχουμε φτάσει σε ένα σημείο όπου τα
παιδιά μας πηγαίνουν στο σχολείο πεινασμένα. Το ΚΥΑΔΑ (Κέντρου
Υποδοχής και Αλληλεγγύης Δήμου Αθήνας) έφτασε να παρέχει
καθημερινά περίπου 2.500 - 3.000 μερίδες φαγητού σε άπορους και άστεγους.
Σύμφωνα με την Διοίκησή του οι αιτήσεις για συσσίτιο σε σχέση με το 2012
αυξήθηκαν κατά 26% το περασμένο χρόνο. Μάλιστα δε ανάμεσα στους άστεγους είναι
«νεόπτωχοι» συνταξιούχοι, πτωχευμένοι επαγγελματίες, επιχειρηματίες, πολύτεκνοι
κ.λπ. Είναι γεγονός ότι έχουμε τελειώσει εδώ καί καιρό, αλλά δέν τό
έχουμε καταλάβει ακόμη ότι έχουμε πεθάνει, διότι δέν μάς έχουν θάψει και μας
θέλουν ζωντανούς νεκρούς να μας ρουφήξουν το αίμα μας μεχρι της τελευταίας
ρανίδας του. Αυτοί οι λίγοι πού μιλάνε ακόμη γιά αποδείξεις και φοροδιαφυγή
είναι αυτοί πού δέν ξέρουν πώς είναι ο πραγματικός κόσμος και είναι πλούσιοι
γόνοι πού δέν έχουν κάνει ποτέ μιά πραγματική δουλειά στήν πιάτσα. Μπορεί νά
παίρνουν ακόμα από τά έτοιμα ή από τόκους ή χαρτζιλίκι από τόν μπαμπά πού ακόμα
έχει από τη φοροδιαφυγή και το ονομά του είνα στη λίστα Λαγκάρτ. Πέντε χρόνια
έχουν περάσει από την ημέρα που η Ελλάδα μπήκε στη δίνη των Μνημονίων και ακόμη
δεν έχει αγγιχτεί το παραμικρό από τους παράγοντες εκείνους που οδήγησαν στην
κρίση και είναι καταγραμμένοι στη λίστα Λαγκάρτ. Βεβαίως στη Δημοκρατία δεν
υπάρχουν αδιέξοδα και το πρόβλημα για τη χώρα μας είναι πως στα αδιέξοδά της
δεν υπάρχει Δημοκρατία, αλλά Αυλοκρατία της Βουλευτοκρατικοαυλής. Είναι
ξεκάθαρο ότι δεν μπορείς, ως υπουργός της οικονομικής διακυβέρνησης, να
εφαρμόζεις ένα πρόγραμμα τόσο μεγάλης δημοσιονομικής προσαρμογής και να ρίχνεις
όλο το βάρος στους συνταξιούχους και στους μισθωτούς, αφού ξέρεις ήδη ποιοί
έχουν τις μεγάλες βίλες, τις πισίνες και τις διασυνδέσεις. Αυτό που χρειάζεται
είναι πολιτική βούληση στο να εκπροσωπείς την κυρίαρχη βούληση του ελληνικού
λαού και όχι να είσαι υποχείριο των εντολών της Τρόικας. Διότι ως πειθήνιο
όργανο της Τρόϊκας δεν κάνεις αναδιάρθρωση του χρέους της Ελλάδας, για να μην
πληγούν οι άλλες Ευρωπαϊκες Οικονομίες των Τραπεζών των Άγγλων Δανειστών. Απλώς
θυσιάζεις την Ελλάδα, ως άλλη Ιφιγένεια, και καταδικάζεις τους Έλληνες πολίτες
σε παρατεταμένη φτώχεια, για να θωρακίσεις με τις δικές τους οικονομίες και τα
δικά σου συμφέροντα. Έτσι έχεις καταντήσει την Ελλάδα να μοιάζει όλο και πιο πολύ με εταιρεία υπό
διαχειριστικό έλεγχο παρά με έθνος σε κρίση. Και συνεργαζόμενος με την Τρόϊκα
έχεις οργανώσει την πρώτη κηδεία ενός ευρωπαϊκού κράτους για να την
αντικαταστήσεις με μια τευτονική εταιρεία που διοικείται από ξένους επαγγελματίες,
οι οποίοι είνα «λόμπι της Μεγάλης Βρετανίας της πλατείας Συντάγματος». Αυτοί
ορίζουν τώρα το μέλλον της Ελλάδας και πολλοί προέρχονται από νομικές εταιρείες
που συμβουλεύουν τους γίγαντες του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος και
την ΕΕ, τους θεσμούς που συνετέλεσαν στη δημιουργία της ελληνικής κρίσης χρέους.
Γιαυτό οι Έλληνες πολίτες δεν μπορούμε να αποδεχτούμε την «προδοσία» μας από τη
συνυπεύθυνη πολιτική τάξη και το ελληνικό Κράτος, το οποίο εβλέπαμε ως «καλό πατέρα»
μετά την περιπέτεια της Δικτατορίας. Η κατάσταση στους δρόμους της Αθήνας με
ανέργους να περιφέρονται άσκοπα και με ηλικιωμένους να ζητιανεύουν είναι κατά
τη γνώμη μας η εικόνα του «αργού τεμαχισμού της Δυτικής Δημοκρατίας». Μέσα δε
σε αυτή την απότομη και φρικαλέα αλλαγή στις ελληνικές κοινωνικές συνθήκες δεν
υφίσταται πλέον η βεβαιότητα. Γιαυτό οι άνθρωποι δεν ξέρουν τι γίνεται, ποιός
διοικεί ή τι θα συμβεί αύριο. Με αποτέλεσμα να καταγράφεται αύξηση στις ψυχικές
παθήσεις, από κατάθλιψη έως σχιζοφρένεια, και να διαβρώνεται η κατά Κέινς
«υπαρξιακή άγκυρα» που συνιστά το χρήμα. Φυσικά, ο πλούτος μας πάντα δημιουργούσε την πείνα μας και έθρεφε την ευημερία των άλλων. Αλλά στη σημερινή νεο-αποικιοκρατική
αλχημεία της δανειακής σύμβασης ΔΝΤ και Ελλάδας, που διέπεται από το Αγγλικό
Δίκαιο (ενώ έπρεπε να διέπεται από το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, μια που η Ελλάδα είναι
στην Ευρωγκρούπ), ο χρυσός
μετατρέπεται για εμάς τους Έλληνες σε σκουριασμένη λαμαρίνα και η τροφή σε δηλητήριο». Ούτως ώστε το
χάσμα μεταξύ των πλουσίων και των φτωχών της ευρωζώνης να διευρύνεται μέρα με
τη μέρα. Και σύντομα το μόνο που θα έχουμε κοινό θα είναι ένα μικρό κέρμα, η
σύγχρονη εκδοχή του χρυσού μήλου που οδήγησε την Ελλάδα σε έναν παράλογο,
ανώφελο και άδικο λιμό. Αφού το €υρώ δε φτάνει για να αγοράσεις
τα απαραίτητα για τα παιδιά. Ούτε μια τυρόπιτα δε μπορείς να πάρεις. Γιαυτό υπάρχουν
μέρες που σε πιάνει απόγνωση και θλίψη, γιατί δεν μπορείς να κάνεις τίποτα! Καταντήσαμε
η χώρα της Ενωμένης Ευρώπης με τον υψηλότερο δείκτη χρονίου υποσιτισμού. Έχουμε
το περισσότερο μέρος του πληθυσμού μας να ζει σε συνθήκες φτώχειας και τα
παιδιά μας να κοιμούνται χρονιώς νηστικά. Σύμφωνα με τον Γάλλο
συγγραφέα Αλέν Λεοτιέ ο τέως πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής είναι ο πρώτος
δημιουργός της ελληνικής αυτής «τραγωδίας». Σε άρθρο του στο γαλλικό
περιοδικό «Μαριάν» (Marianne) της 12ης
Ιουλίου 2010, με τον τίτλο
«Τα 7 καθάρματα της κρίσης», μας λέει ότι : «Ο Κώστας Καραμανλής ως
Πρωθυπουργός της Ελλάδας, από το 2004 έως το 2009, με την ανικανότητα και τα
ψέματά του, βύθισε τη χώρα του σε ένα τρομακτικό χάος. Είχε μια εξαιρετικά
πρωτότυπη ιδέα, να καταστρέψει τη χώρα. Λιγότερο από πέντε χρόνια, του ήταν
αρκετά για να αδειάσει τα κρατικά ταμεία και να φέρει την Ελλάδα στην άκρη του
γκρεμού κάνοντας ταχυδακτυλουργικά κόλπα, όπως ένας πλανόδιος μικροπωλητής σε
υπαίθριο παζάρι». Με αυτά τα τυχοδιωκτικά
παζαρεύματα το πρώτο κάθαρμα (σύμφωνα με τον συγγραφέα Αλέν Λεοτιέ)
Καραμανλής κατάντησε την Ελλάδα έρμαιο
του κάθε τραπεζικού τοκογλύφου δανειστή. Επιδιώκοντας τη δημιουργική
λογιστική της οργανωμένης επιχείρησης που απόβλεπε σε εξαπάτηση της Οικονομίας
ο Καραμανλής δεν έκανε διαπραγμάτευση
το «οικονομικό θαύμα» του τεως υπουργού Κ. Σημίτη, μετά την υποτίμηση
της δραχμής έναντι του ECU κατά 12,3% στις 16 Μαρτίου του 1998. Δια της οποίας διαγράφηκαν τα
χρεολύσια και οι τόκοι των αγγλικών δανείων για τη χλιδή και την πολυτέλεια των
βασιλικών γάμων του Παύλου και Φρειδερίκης το 1938. Της πριγκίπισσας Σοφίας
με τον Χουάν Κάρλος της Ισπανίας το 1962, με διπλή χρυσή θρησκευτική γαμήλια τελετή που έλαβε χώρα στη
Ρωμαιοκαθολική και την Ορθόδοξη Μητρόπολη των Αθηνών και με ιλιγγιώδες προίκα της Σοφίας. Του Κωνσταντίνου Β΄ και της
18χρονης τότε πριγκίπισσας της Δανίας Άννας Μαρίας το 1964. Επίσης μαζύ με τα
χρέη των γαμηλίων βασιλικών εξόδων αποσβύνονται η ετήσια «Βασιλική Χορηγία»
του Βασιλέως, του Διαδόχου του Θρόνου και της «Μάνας του λαού» Φρειδερίκης και
τα κατοχικά δάνεια καταβολής εξόδων για την διαβίωση και συντήρηση των
κατοχικών στρατευμάτων του 1941. Που προνοούσαν οι διεθνείς Συμβάσεις της Χάγης
ήδη από το 1907 και η Ελλάδα αδυνατούσε να την πληρώσει με το επίσημο ελληνικό
της χαρτονόμισμα. Λόγω τη ζημιά που υπέστη το Ελληνικό Δημόσιο από την Αγγλική
συνωμοσία «φυγαύδευσις αποθεμάτων 17,4 τόνων ράβδων χρυσού από την Τράπεζα της Ελλάδας» στην
SOUTH AFRICA REVERSE BANK τον Απρίλιο του 1941. Τα οποία έπρεπε να επιστραφούν
στο ακέραιο μετά την απελευθέρωση, εντούτοις κρατήθηκαν από τους Άγγλους με τη
δικαιολογία ότι εχρησιμοποιήθηκαν για την μισθοδοσία των Ελληνικών Στρατευμάτων
στη Μέση Ανατολή και ότι το Στέμμα της
Αγγλίας δεν όφειλε τίποτε στην Ελλάδα».
Αυτή η υποτίμηση (12,3%) της δραχμής έφερε θετικές εξελίξεις στην
ελληνική Οικονομία, αφού το έλλειμα μειώθηκε από το 9,1% του ΑΕΠ το 1995 στο
3,1% το 1999 και το δημόσιο χρέος μειώθηκε από 97% του ΑΕΠ το 1995 στο 94% το
1999. Έτσι η ελληνική Δραχµή εισήλθε στο Μηχανισµό Συναλλαγµατικών Ισοτιµιών
(ΜΣΙ) στις 16 Μαρτίου 1998 και από την 1η Ιανουαρίου 1999 η δραχµή συµµετείχε
στο νέο Μηχανισµό Συναλλαγµατικών Ισοτιµιών (ΜΣΙ ΙΙ). Οπότε το €υρώ
της Ελλάδος του 2003 ήταν το πιό αγνό, καθαρό και τίμιο νόμισμα στην Ενωμένη Ευρώπη
και η Ελλάδα δεν είχε πρόβλημα
αξιοπιστίας μέχρι που άρχισε ο Αλογοσκούφης (το 2 κάθαρμα της κρίσης) να την
δυσφημεί «σεμνά και ταπεινά» με τη διαβόητη «εγκληματική (καταγγελία απο την
ΝΔ) απογραφή» του 2004. Η οποία έγινε αυτοσκοπός για την ΝΔ για να χτυπηθεί το
λεγόμενο «οικονομικό θαύμα» του Σημίτη, και δια της οποίας εντάχθηκαν στο
έλλειμμα και στο χρέος και μεγέθη, τα οποία άλλες χώρες της Ευρωζώνης τα έχουν
ακόμη απ’ έξω. Επίσης και με τις αλχημείες του «ότι είναι νόμιμο είναι και
ηθικό» σαν την σύναψη στις 10/12/06 του κρυφού δανείου ύψους 1 δισ. ευρώ με την
αμερικανική τράπεζα JP Morgan, που με
ταχυδακτυλουργίες αξιοποιήθηκε για τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος από
3,1% στο 2,6% του ΑΕΠ, αλλά εμφανίστηκε στον Κρατικό Προϋπολογισμό ως «Έσοδο»! Εδώ
πρέπει να επισημάνω, επίσης, το κακούργημα της απάτης του «Είναι σαφές ότι
κάποιοι άπληστοι χρηματιστές εκμεταλλεύονταν ανίδεες Διοικήσεις Ταμείων και
τους διοχέτευαν ομόλογα, τα οποία είχαν κινδύνους, που πιθανόν δεν γνώριζαν οι
διαχειριστές των Ταμείων», που δήλωσε ο Αλογοσκούφης στις Βρυξέλλες ως απάντηση
στην ερώτηση «πιστεύετε ότι υπάρχουν πολιτικές ευθύνες σχετικά με τα ομόλογα;
(της απογραφής συμπληρώνω Εγώ)». Ενα από τα κωμικοτραγικά της υπόθεσης αυτής
είναι το αμαρτωλό δομημένο ομόλογο των 280 εκατ. ευρώ, το οποίον εκδόθηκε στις
22 Φεβρουαρίου 2007 με ανάδοχο τη JP Morgan και 12ετή διάρκεια και να χρησιμοποιηθεί για την
αγορα στρατιωτικού εξοπλισμού. Από αυτή πέρασε στο αμοιβαίο κεφάλαιο NPI, στη
γερμανική Hypovereinsbank, η οποία το μεταπούλησε στη χρηματιστηριακή εταιρεία Ακρόπολις ΑΧΕΠΕΥ, από την οποία
τελικά πωλήθηκε σε 4 ασφαλιστικά ταμεία. Στις 31 Αυγούστου 2007 η JP Morgan
αγόρασε ξανά το ομόλογο από τα τέσσερα (4) ασφαλιστικά ταμεία, ενώ από τον
κρατικό προϋπολογισμό καταβλήθηκε στα τέσσερα ταμεία έκτακτη οικονομική
ενίσχυση 3.067.762,48 ευρώ. Το ζουμί είναι ότι η ελληνική Κυβέρνηση του
Καραμανλή έκλεψε τα Ταμεία των ασφαλισμένων για να καλύψει έστω και
βραχυπρόθεσμα το πελώριο δημόσιο χρέος της, εξαπατόντας όμως, για μια ακόμα
φορά την ΕΕ και θέτοντας την Ελλαδα σε καθεστώς αυστηρής επιτήρησης από τους
πιστωτές της, το οποίο εβούλιαξε τον μπουλντόζα Καραμανλή. Μετά το βούλιασμα
του Κωστάκη την αβελτηρία (αμυαλιά) αυτού, δηλαδή «την «ισοπέδωση της ελληνικής
Κοινωνίας» από τους νταβατζήδες του, την επακολούθησε το άλλο ανεπάγγελτο
κανακάρι της παθογόνους Οικογενιοκρατίας στην Ελλάδα. Ο αλήστου μνήμης
Γιωργάκης, ο γόνος της Δυναστειας των Παπανδρέου, που μεγάλωσαν με την ιδέα ότι
η Ελλάδα ήταν κάτι σαν «κτήμα» τους, για το οποίο όμως έφθασε η ώρα (της ΕΕ) να
πωληθεί στους Έλληνες της Ευρώπης του Δία. Έτσι για να σωθούν οι ιδιοκτήτες αυτού,
«η Οικογένεια της Μάδερ-Φαμίλια Μαργαρίτας
Τσάντ», το «καλό» παιδί του Ανδρέα, ο Giorgo, που όταν δεν έπεφτε από το ποδήλατο, χανόταν με
το κανό, ως «κληρονόμος» του πατέρα, πρέπει με κάθε ευκαιρία να αρπάξει από τα
μαλλιά την εξουσία της Ελλάδος. Ο κόμπος είχε φθάσει στο χτένι και δεν υπήρχαν
άλλα περιθώρια, γιαυτό με τους ψήφους των Πακιστανών ο GAP (το 3 κάθαρμα της κρίσης) κατέλαβε την καρέκλα του
Πρωθυπουργού και ας κυνδύνευε να «καεί» επάνω σε αυτή, λόγω της τραγικής
κατάστασης της Οικονομίας που έφερε του Καραμανλή η «απογραφή». Ο οποίος αντί
να επιδιώξει το μεγαλύτερο όπλο που είχε
η Ελλάδα στα χέρια της, «την αναδιάρθρωση χρέους», ελοιδορούσε την Ελλάδα στους
Ευρωπαίους εταίρους ως μια χώρα διαφθαρμένη = ανήθικη γυναίκα της ΕΕ. Με αυτές
τις δηλώσεις του κ. Παπανδρέου αποκλείεται η αναδιάρθρωση (κούρεμα), τα δε spreads πέρνουν την πάνω βόλτα του κολόχαρτου, με
αποτέλεσμα οι Έλληνες να μπούμε αναγκαστηκά στην υποδούλωση του μηχανισμού του
ΔΝΤ. Όχι εξ αιτίας του δανεισμού για τον οποίον κορκοδηλο-δακρύζουν οι
απατεώνες της Βουλής, αλλά για να γίνει το ΔΝΤ η «εγγύηση» για τους τοκογλύφους
ότι θα πάρουν τα χρήματά τους για τα άχρηστα κρατικά ομόλογα που κρατούσαν στα
χέρια τους. Έτσι η Ελλαδα αντί να δανειστεί 30 δις. Ευρώ, δια μέσω της
αναδιάρθρωσης, δανείστηκε 110 δις δια μέσω του μηχανισμού της Τρόϊκας (ΔΝΤ +
ΕΚΤ + ΕΕ). Για να δουλέψει, όμως, ένας «μηχανισμός» στην Ελλάδα χρειάζεται
λάδωμα με το φακελάκι πριν αρχίσει, για να δουλεύει στο γριλαντί και χωρίς
υπερθέρμαση κατά την παραγωγή αξίας 247,5 δισ Ευρώ, που θα εξασφάλιζε ο Giorgo στους τοκογλύφους. Άρα η φακελομένη προμήθεια, που
ακομπήσανε οι τοκογλύφοι στην κυβέρνηση Παπανδρέου, είναι 250 δις Χ 1% (που
είναι το λιγότερο ποσοστό στη «πιάτσα» για εισπράκτορες του υποκόσμου) = 2,5
δις Ευρώ. Είναι κορόϊδα εάν δεν πήραν προκαταβολικά τουλάχιστον αυτό το ποσόν
για τις προδοτικές ενέργιές τους εις βάρος του ελληνικού λαού. Παρότι που η
κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ άλλαξε σε κυβέρνηση ΔΝΤ, εντούτοις του Παπανδρέου το «αλλάζουμε
ή βουλιάζουμε» πήρε την πορεία του προς το παγόβουνο του ναυαγίου «Τιτανικός»
της Οικονομίας του «τσάρου» Γ. Παπακωνσταντίνου (το 4 κάθαρμα της κρίσης). Βεβαίως
μέσα σε αυτόν τον ξαφνικό και έντονο
τρόμο του ναυαγίου, που καταλαμβάνει συνήθως τα πλήθη και κάνει να χάσει
κάποιος τον έλεγχο των πράξεών του, οι Έλληνες τρέχανε και τρέχουν ακόμη όπως –
όπως, να βρούν κάνα σωσίβιο, να χωθούν σε καμιά βάρκα, να εγκαταλείψουν
την Οικονομία «Τιτανικός». Ώστε να μη πάνε αύτανδροι στο βάραθρο της
αναμπουμπούλας που εδημιούργησε η «προφητεία» του Παπακωνσταντίνου
περί «Τιτανικού» στην ελληνική
Οικονομία. Έτσι πάνω στον πανικό ποδοπατώνται οι άνθρωποι, αγριεύουν οι
συμπεριφορές, εξαγριώνονται τα ένστικτα για λόγους επιβίωσης και εξελίσσονται
δράματα και τραγωδίες. Μέσα σε αυτή την τραγική κατάσταση ο Παπακωνσταντίνου,
βασιζόμενος στου οικονομολόγου Τζον Κένεθ Γκαλμπρέιθ την θεωρεία «Πολιτική
είναι να έχεις να επιλέξεις ανάμεσα στο καταστροφικό και στο δυσάρεστο», έκρινε
ορθόν να φυγαδεύσει από «το πιστόλι στο τραπέζι» της λίστας Λαγκάρντ τις
θυγατέρες του αποβιώσαντος πρώην υπουργού της ΝΔ Μιχάλη Παπακωνσταντίνου και
δικές του εξαδέλφες Μαρίνα και Ελένη Παπακωνσταντίνου. Μάλιστα η Ελένη είναι
μέλος του ΔΣ της ελληνικής εταιρείας S&Β, του Οδυσσέα Κυριακόπουλου, που εκμεταλλεύεται το κοίτασμα του ζεόλιθου στο Κίρτζαλι
της Βουλγαρίας κι από που η Ελλάδα εισάγει τον ζεόλιθο που χρειάζεται. Σύμφωνα
με δημοσίευμα της εφημερίδας «DEAL news», πολλοί είναι εκείνοι που «βλέπουν»
ότι για ανταγωνιστικά επιχειρηματικά συμφέροντα της S&Β και επί υπουργίας Γιώργου Παπακωνσταντίνου (ξαδέλφου Ελένης) στο ΥΠΕΚΑ πάγωσε η στο «fast track» επένδυση εξόρυξης ζεόλιθου, με απευθείας ανάθεση στην εταιρεία «Ν.
Αλεξανδρίδης και Σία» στην τοποθεσία Πετρωτά Έβρου, 10 χλμ Νότεια της S&Β.
Εξ όσων είναι γνωστά, η νομοθεσία σχετικά με την εξόρυξη ζεόλιθου, είναι η ίδια
που αφορά και την εξόρυξη μαρμάρου, καθώς είναι και τα δύο ορυκτά πετρώματα. Στην
δε επένδυση των Πετρωτών συμμετέχει ως μέτοχος το ελληνικό Δημόσιο με ποσοστό
8% και η γερμανική τράπεζα KFW με 40 εκατ. ευρώ. Άρα λοιπόν η «αναδιάρθρωση
(κούρεμα)» του χρέους απορρίφθηκε από τις ίδιες τις ελληνικές αρχές για να μή
θιχτούν τα συμφέροντα των εξαδέρφων του κάθε υπουργού Γ Παπακωνσταντίνου και το Μνημόνιο που υπέγραψε ο αλήστου μνήμης ΓΑΠ
δεν είχε ως στόχο τη διάσωση της Ελλάδας. Συνεχίζοντας δε να υπογράφουν
αυθαιρέτως Μνημόνια και Μεσοπρόθεσμα επωφελή για τους τοκογλύφους και
καταστροφικά για την Πατρίδα, μας διαβεβαιώσαν ότι δεν το κάνανε με μόνο δικό
τους κέρδος τη δόξα της υπουργοποίησης των. Την πορνεία του κ. Αλαγοσκούφη με
την «απογραφή» και την ανοησία του κ. Παπανδρέου με την «αιχμαλωσία» της
Ελλάδας στην Τρόϊκα ακολούθησαν με το νι και το σίγμα «τα 3 (υπόλοιπα)
καθάρματα της κρίσης» Σαμαράς, Βενιζέλος και Στρουνάρας. Σαν χασάπηδες που βάρεσαν
στο ψαχνό «έγδαραν» οικονομικά όλα τα
χαμηλά κοινωνικά στρώματα της Ελλάδος. Με το υπερβολικό τους «πρόγραμμα
λιτότητας» καταστρέφουν ανθρώπους, τσαλακώνουν ψυχές, αφήνουν παιδιά νηστικά,
πετούν ανήμπορους από το βάραθρο «Τιτανικός» του Παπακωνσταντίνου στο αρχαίο
μεγάλο βάραθρο «Καιάδα» της Σπάρτης, προκειμένου να διασφαλίσουν έτσι την για
αυτούς και τον παντοδύναμο αφεντικό τους «γόνιμη εποχή» του Κάρολ Ντίκενς. Μετατρέψανε το Σύνταγμα σε κουρελόχαρτο με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου
μόνο και μόνο να καταληστευτεί ο ελληνικός λαός και να ευημερήσουν μαζύ με τους
πολύ πλούσιους και η αφεντιά τους. Τι κι αν στις πρώτες ημέρες της
κυβέρνησης ΝΔ ακούγαμε τον Ελληνα Πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά (το 5 κάθαρμα της
κρίσης), να ζητά από τα στελέχη της κυβέρνησης και της αυτοδιοίκησης να μπει
φραγμός στις υπερβολές... Τι κι αν μας καλούσε, μετά από παρέμβαση της τρόικας,
να σφίξουμε κι άλλο το ζωνάρι και να δεχθούμε νέες περικοπές... Τι κι αν μέσα
στο τελευταίο διάστημα «αναστήθηκε» το χαράτσι της ΔΕΗ, προωθούνται οριζόντιες
περικοπές σε μισθούς, συντάξεις και εφάπαξ. Ούτε ένα μήνα μετά τις εκλογές, η Περιφέρεια Αττικής
ενέκρινε, αυθορμήτως, προίκα 11,5
εκατομμυρίων ευρώ στην ΜΚΟ, όπου προεδρεύει ο αδερφός του Πρωθυπουργού
«Αλέξανδρος Σαμαράς». Το πράγμα ήταν τόσο... έκτακτο, που αυτή η
τεράστια επιχορήγηση -μέσω ΕΣΠΑ- για τη «συντήρηση, αποκατάσταση και επέκταση
των κτιριακών υποδομών του ΜΦΙ και του περιβάλλοντος χώρου στην Κηφισιά» πέρασε
από την συνεδρίαση, όπως κάθε
«έκτακτο», νομότυπα και αθόρυβα ως εκτός ημερησίας διάταξης θέμα. Το «πακέτο» αυτό που βρίσκεται προ
των πυλών αφορά κοινοτικά κονδύλια και πόρους, που με διαφορετική χρήση θα
ανακούφιζαν και θα πρόσφεραν προοπτική στην βαλτωμένη ελληνική οικονομία. Αλλά,
δυστυχώς, στους πολιτικούς μας είναι ριζωμένη η νοοτροπία ότι για να υπάρξω
πρέπει να κάνω στην άκρη τους άλλους και έτσι ο καθένας τους κοιτάζει την πάρτη
του και το τομάρι του. Με αυτή τη στρατηγική του «ο σώζων εαυτόν σωθήτω»
φθάσαμε να ζούμε, ναί! σε οικονομική κρίση, αλλά περισσότερο σε μια κρίση
ηθικών αξιών. Όπου ο ανίσχυρος Έλληνας εισαγάγει την ηθική: αν ανήκω
στους αδύναμους (της κρίσης) θα υποστώ πολλά, αλλά θα ανταμειφθώ μετά θάνατο.
Αν ανήκω στους ισχυρούς (της κυβέρνησης) θα καρπωθώ πολλά, αλλά θα τιμωρηθώ
μετά θάνατο. Έτσι ως καλός Έλληνας (της Ορθοδοξίας) θα αρκούμαι στο να
ονειρεύομαι μόνο όσα οι κακοί Υπουργοί μου διαπράττουν, αλλά ο καλός θεός μου
«Χριστός» θα τιμωρήσει μετά το θάνατο
αυτούς τους ισχυρούς πολιτικούς μου που αδυνατώ να τιμωρήσω εγώ εν ζωή, έστω
και δια της ψήφος μου. Βλέποντας λοιπόν ο κάθε ισχυρός πολιτικός «Ε. Βενιζέλος
(το 6 κάθαρμα της κρίσης)» αυτή την ηθική, ταυτίζεται υποκριτικά μαζί της και
ενισχύεται η θέση του. Καταλαβαίνει ότι είναι ένα τέχνασμα αδυναμίας , το
ενθαρρύνει και το επισφραγίζει προκειμένου να παραμείνει πάντα ισχυρός αυτός
και η οικογένειά του μαζί με τους κολλητούς του. Με γνώμονα αυτή τη
βλαχοπολιτική ο σώγαμπρος του μεγαλοεπιχειρηματία με χέστρες και
μπιντέδες στο Bαρδάρη
κ. Α. Μπακατσέλου, και του μεγαλοαστού καρντάση δικηγόρου ο κανακάρης Βαγγέλας
Βενιζέλος ως υπουργός Οικονομικών του 2011 κάνει τα στραβά μάτια στην ειδική
μεταχείρηση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου προς τους εξ αγχιστείας συγγενείς
του. Όταν στις 23 Δεκεμβρίου 2011 και ενώ οι τραπεζικές στρόφιγγες ήταν ερμητικά κλειστές για τους
κοινούς θνητούς (ανίσχυρους Έλληνες), η προβληματική εταιρεία Υιοί Δ. Μπακατσέλου
(κουνιάδου του Βενιζέλου) Α.Ε πήρε αυθημερόν από το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο ομολογιακό δάνειο ενός
εκατ. ευρώ (1.000.000), πενταετούς διάρκειας. Η σιωπή του είναι εκκωφαντική στο
εάν η συγγένειά του με τους δανειολήπτες έκανε τη διαφορά, με αποτέλεσμα το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο να
παρακάμψει την τραπεζική ακαμψία, αλλά και τον κώδικα χορήγησης δανείων που
διέπει τη λειτουργία του. Την ίδια τακτική ακολούθεσε και ο υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας (το 7
κάθαρμα της κρίσης) που επιβάλει μειώσεις μισθών και συντάξεων και με την πολιτική
που ασκεί ως υπάλληλος της Τρόϊκας στέλνει στην ανεργία χιλιάδες εργαζόμενους. Την
ίδια στιγμή, όμως, βάσει του defencenet.gr. προχωρεί στις 11 Νοεμβρίου 2013 στην αποδοχή παραίτησης της μετακλητού
υπαλλήλου κ. Αλίκης Δουλή και την ίδια μέρα εγκρίνει την επαναπρόσληψή της στο ίδιο
γραφείο του. Η οποία αποσπάσθηκε από 5/7/2012
(με το ΦΕΚ της 21/8/2012) με την ειδικότητα εκπαιδευτικού, από το υπουργείο
Παιδείας, κατηγορίας ΠΕ06 στο υπουργείο Οικονομικών του κ. Στουρνάρα. Εδώ είναι
και το σκάνδαλο, ότι προσέλαβε ξανά την υπάλληλο στο γραφείο του με βαθμό Β
αντί ΣΤ που την είχε προσλάβει αρχικά, δίδοντάς
της έτσι τέσσερις βαθμούς και αύξηση 75% στο βασικό μισθό της. Κάτι που
σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να γίνει, ειδικά σύμφωνα με το νέο βαθμολόγιο που
ο κ. Στουρνάρας με τον υπουργό Εσωτερικών είχαν καταρτήσει προκειμένου να
κόψουν τους βαθμούς και φυσικά τους μισθούς στο Δημόσιο. Αυτές οι τακτικές
µπορεί να είναι νόµιµες, ωστόσο δεν είναι απαραίτητα και ηθικές, κάτι που
γνωρίζουν πολύ καλά όλες οι πτέρυγες του Κοινοβουλίου. Εντούτοις όμως, «όποια
πέτρα κι αν σηκώσεις» στα γραφεία πρώην προέδρων της Βουλής, αντιπροέδρων,
αρχηγών κοµµάτων αλλά υπουργών και βουλευτών, όλο και κάποιος συγγενής ή κολλητός τους θα βρεθεί από κάτω. Μπορεί τα επώδυνα
οικονοµικά µέτρα και οι φόροι που έχουν επιβληθεί τα τρία τελευταία χρόνια να
έχουν γονατίσει τα νοικοκυριά και να έχουν εκτινάξει την ανεργία, οι
«εθνοπατέρες», όµως, δεν συγκινούνται και συνεχίζουν να «βολεύουν» κόρες,
γιους, αδέρφια, ανίψια και όλο τους το σόι με ρουσφέτια πάνω από τους μισθούς
λιτότητας. Μάλιστα και με δύο μισθούς, όπως ο κ. Λυκουρέντζος στις 2 Ιουλίου
2012 διόρισε ως μετακλητό υπάλληλο στο πολιτικό γραφείο του έναν γιατρό του
Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων. Ο εν λόγω υπάλληλος σύμφωνα με την απόφαση, θα
λαμβάνει εκτός του κανονικού μισθού του από τον ΕΟΦ και έναν ακόμα μισθό ίσο με
«το 50% των αποδοχών της κύριας θέσης του» ως ανταμοιβή για τις υπηρεσίες του
στο Πολιτικό Γραφείο του υπουργού, όπου θα είναι διευθυντής. Μερικοί μάλιστα
ούτε καν παρουσιάζονται στα γραφεία τους, όπως η περίπτωση που αποκάλυψαν τα
«Παραπολιτικά» και αφορά τη σύζυγο του γενικού γραµµατέα της κυβέρνησης, Τάκη
Μπαλτάκου. Η οποία ενώ είχαν µεσολαβήσει οι εκλογές του Ιουνίου του 2012 και
αυτόµατα είχε λήξει η θητεία της στο γραφείο του προέδρου του κόµµατος της
Ν.∆., εντούτοις ο διορισµός της ανανεώθηκε τον επόµενο µήνα. Σύµφωνα µε το
Παραπολιτικα.gr, λίγοι την γνωρίζουν, ενώ ακόµη λιγότεροι είναι αυτοί που έχουν δουλέψει
µαζί της. ∆εν είναι δύσκολο να συµπεράνει κανείς πως η σύζυγος του Τ. Μπαλτάκου
σπάνια εµφανίζεται στη Βουλή. Αρκετοί κοινοβουλευτικοί υπάλληλοι στα γραφεία
του κόµµατος της Ν.∆. δεν έχουν ακούσει ούτε το όνοµά της, ενώ πάρα πολλοί δεν
ξέρουν πού και ποιό είναι το πόστο και οι αρµοδιότητές της. Είναι γεγονός πως
πέφτουν βροχή τα ρουσφέτια στους διορισμένους συγγενείς στη Βουλή, αλλά η
υποκρισία είναι ότι το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, που υπέγραψε η Βουλή και που
δημιουργεί συνθήκες μακροχρόνιας φτώχειας για την μεγάλη πλειοψηφία των ελλήνων
πολιτών και καταδικάζει την Ελλάδα σε ισόβια υποτέλεια, δεν αγγίζει ντιπ για
ντιπ τα «δικά μας» παιδιά στο Κοινοβούλειο της Βουλής των Ελλήνων. Γιαυτό και
έχουν υπογράψει δανειακή σύμβαση της Ελλάδος με το ΔΝΤ και με τις χώρες της Ευρωζώνης,
που έχει περιλάβει του Μνημονίου τον όρο στο άρθρο 14 (1). Βάσει του οποίου η
Σύμβαση που υπογράφτηκε και κάθε υποχρέωση σχετική με αυτή «διέπεται και
ερμηνεύεται σύμφωνα με το Αγγλικό Δίκαιο». Το ερώτημα είναι, τί σημαίνει άραγε το Αγγλικό δίκαιο; Διορθώστε με αν κάνω λάθος, αλλά
νομίζω ότι η απάντηση είναι πως όλο το
χρέος της Ελλάδος μετατρέπεται σε χρέος του Αγγλικού Δικαίου, ώστε να είναι
ενυπόθηκο και εγγυημένο χρέος. Δηλαδή οι ιδιώτες παίρνουν ομόλογα Αγγλικού
Δικαίου στη θέση των παλαιών. Για να πληρωθούν αυτοί παίρνουμε ενυπόθηκα και
εγγυημένα δάνεια σε Αγγλικό Δίκαιο από ΕΕ και ΔΝΤ. Βεβαίως, όπως
μπορεί να κουρευτεί ένα ομόλογο στο Ελληνικό δίκαιο, άλλο τόσο εύκολα μπορεί να
κουρευτεί και στο Αγγλικό Δίκαιο. Επίσης μπορεί μία από τις επόμενες ελληνικές
Κυβερνήσεις να ακυρώσει αυτή τη συμφωνία να κάμει στάση πληρωμών και με
αναδιάρθωση να σβήσει το χρέος και με την βούλα, που δεν το έκαναν οι κόπανοι
βουλευτές μας πριν το Αγγλικό Δίκαιο. Αλλά μην ξεχνάμε ότι ακόμη επικρατεί η αποικιακή νοοτροπία της Αυτοκρατορίας
και η νοοτροπία του Μεσαίωνα, που ήταν πάντοτε υπέρ του ισχυρού δανειστή και
εις βάρος του φτωχού οφειλέτη. Και ορθώς ανησυχούμε μερικοί ότι μετά από
ένα επιθετικό κούρεμα θα μας πουλήσουν στα σκλαβοπάζαρα του Αγγλικού δικαίου.
Διότι αντιλαμβανόμαστε ότι, μπορεί μεν ο
κάθε ένας να πάρει όποια απόφαση θέλει από το οποιοδήποτε δικαστήριο του Κόσμου,
αλλά δε βρισκόμαστε μακριά από τις εποχές που οι πιστωτές έστελναν τους στόλους
τους να βομβαρδίσουν την Αθήνα για να πάρουν τα λεφτά τους. Θα φέρω στην μνήμη
μας την ελληνική πτώχευση του 1893, η οποία σταμάτησε τις πληρωμές
των τοκοχρεολυσίων με το αιτιολογικό «ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος». Τότε Τραπεζίτες,
Τοκογλύφοι και κερδοσκόποι Δανείων αρχίζουν το μαστόρεμα να υποχρεωθεί η κυβέρνηση να ενδώσει στις απαιτήσεις των Δανειστών. Ξεκινούν τους
θορύβους εναντίον της Ελλάδας, καταλογίζοντάς της απιστία και απάτη, και
αφετέρου ζητεί από
τις κυβερνήσεις των διαφόρων χωρών να πάρουν μέτρα εναντίον της. Σκοτεινές
δυνάμεις των διείσδυσαν στην ελληνική οργάνωση με την επωνυμία «Εθνική
Εταιρία». Τα μέλη της Παύλος Μελάς, Ιωάννης Μεταξας, Κωστής Παλαμάς, Ανδρέας
Καρκαβίτσας, Νικόλαος Λύτρας, Νικόλαος Πολίτης και άλλοι καλλιεργούν στην
Ελλάδα μια φιλοπόλεμη ατμόσφαιρα. Τα μεσάνυκτα της 28/3/1897, 2.600 εξοπλισμένοι από την οργάνωση αυτή
άτακτοι διέσχισαν την ελληνοτουρκική μεθόριο στο «Μέτωπο Θεσσαλίας» και
επετέθηκαν κατά των τουρκικών θέσεων προσφέροντας έτσι στις τουρκικές μεραρχίες
την αφορμή για τη κήρυξη του πολέμου. Τελεσίγραφο από την Τουρκία: «Ή
ανακαλείτε ή κηρύσσω πόλεμο». Ποιος να ανακαλέσει; Η «Εθνική Εταιρία» δεν αστειεύεται.
Καραδοκεί να καταδικάσει. Και κηρύσσεται πόλεμος. Ο λόγω οικονομικής δυσπραγίας
κακώς εξοπλισμένος Ελληνικός Στρατός δεν αντέχει την πίεση του
επαρκώς εξοπλισμένου Τουρκικού Στρατού και ο αρχηγός –διάδοχος Κων/νος-
διατάσσει υποχώρηση. Το μέτωπο σπάει. Η Αθήνα τσαλακώνεται και η «Εθνική Εταιρία» κρύφτηκε και δεν ξαναφάνηκε
ποτέ. Οι Τούρκοι προχωρούν ακάθεκτοι,
οι Έλληνες υποχωρούν κι αυτοί ακάθεκτοι, με αποτέλεσμα οι Τούρκοι να βρίσκονται
ήδη στο Δομοκό και έτοιμοι να μπούν στην
Αθήνα για να πιούν καφέ στην Ακρόπολη. Έντρομη η ελληνική κυβέρνηση ικετεύει
τις Μεγάλες Δυνάμεις (δανειστές της), δια μεσω τις πρεσβείες τους, να βγάλουν
έξω από τη χώρα τους Τούρκοους και ας πάρουν ό,τι θέλουν. Φτάνει, αρκετά
τιμωρήθηκε η Ελλάδα» δήλωσαν τότε οι τοκογλύφοι και υποχρεώνεται η
Τουρκία να επιστρέψει στα ίδια, αφού πλέον εκτέλεσε ευσυνειδήτως το έργο που
της ανέθεσαν. Πήρε μια γερή αποζημίωση, που οι Μεγάλοι τη φόρτωσαν στις πλάτες
της Ελλάδας μαζί με τ’ άλλα χρέη και ησύχασε. Στην Ελλάδα εγκαθίσταται μια Διεθνής Επιτροπή, των έξι
(6) Μεγάλων Δυνάμεων: Αγγλίας, Αυστρίας, Γαλλίας, Γερμανίας, Πρωσίας, Ρωσίας,
να μεριμνά για την είσπραξη των χρημάτων για λογαριασμό των Δανειστών. Η
Επιτροπή είχε Επωνυμία: Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος (ΔΟΕ) και με μόνιμη εγκατάσταση στην Ελλάδα από το 1897 μέχρι
το 1978. Για 81 χρόνια το έθνος και ο λαός ήταν καθηλωμένα στη ντροπή και ταπείνωση
του Αγγλικού Δικαίου. Εδώ πρέπει να θυμίσω και την βαρβαρότητα των Άγγλων προς
τους Έλληνες υπενθυμίζοντας την ύπόθεση αποζημίωσης του Εβραίου –βρετανικής υπηκοότητας-
Δαβίδ Πατσίφικο, η οποία δεν έχει να κάνει με Δανειστάς και τοκοχρεολύσια. Προς
ένδειξη σεβασμού προς τα «ανθρώπινα δικαιώματα» οι ελληνικές αρχές απαγόρευσαν
το 1847 το έθιμο του καψίματος του ομοιώματος του Ιούδα από σακκιά γεμάτα άχυρο,
που στο πρόσωπό του ο Ορθόδοξος Χριστιανισμός στέλνει στην πυρά το γένος των
Εβραίων στην Ελλάδα. Έτσι η Εκκλησία δεν μπόρεσε να συνεχίσει το δικαίωμα
απογορεύσεως της εγκατάστασης των Εβραίων στην Ελλάδα, το οποίον τους το παραχώρησε
ο Μωάμεθ Β΄ μετά την κατάκτηση της Αθήνας από τους Τούρκους το 1456. Δηλαδή την
κάτω από την φωτισμένη καθοδήγηση της Εκκλησίας και μετά
την δεύτερη Ανάσταση (Διπλανάσταση Χριστού), πομπή της επίσημης θρησκευτικής
και πανηγυρικής πορείας στη Πλατεία Ηρώων του Ψυρρή. Όπου ακολουθούσαν τα δύο
λάβαρα, ο Σταυρός των εξαπτέρυγων, δύο παιδιά με λαμπάδες και θυμιατό, οι
ψάλτες, οι ιερείς με την εικόνα της Ανάστασης και με το Ευαγγέλιο και τελευταία
όλος ο πληθυσμός της Αθήνας με καρπίνες και γκράδες. Αυτή η ηθική απόφαση της
Κυβέρνησης εξόργησε τους καλούς Ορθόδοξους Χριστιανούς και σε αντίποινα έκαψαν
την κατοικία του Ισραηλίτη Δαβίδ Πατσίφικο, Βρετανού υπηκόου και επίτιμου
προξένου της Πορτογαλίας. Το επόμενο
κιόλας πρωινό, ο Άγγλος Πρεσβευτής σερ Έντμοντ Λάιονς, προέβει σε διάβημα προς
την ελληνική Κυβέρνηση και απαίτησε για λογαριασμό του Πατσίφικο το ποσό των
886.736 δραχμών και 57 λεπτών! Η ελληνική κυβέρνηση υπέδειξε τη
δικαστική οδό, ως τη νόμιμη για τη διευθέτηση του ζητήματος, γεγονός που
εξόργισε τους Βρετανούς. Ο τότε
υπουργός εξωτερικών της Βρετανίας διέταξε, τον Ιανουάριο 1850, το ναυτικό
αποκλεισμό του Βασιλείου της Ελλάδος και την κατάσχεση των πολεμικών και
εμπορικών πλοίων ώστε να υποχρεωθεί η ελληνική Κυβέρνηση να συμμορφωθεί προς
τις παράλογες απαιτήσεις του Πατσίφικο. Τα δε μέτρα των Άγγλων
περιελάμβαναν το ναυτικό αποκλεισμό, την απαγόρευση του απόπλου και του
κατάπλου πλοίων και την κατάσχεση των φορτίων αυτών, ας ήταν ακόμη και τρόφιμα.
Με αποτέλεσμα ο ελληνικός λαός να πεθάνει στην πείνα. Όπως δηλαδή στη πείνα της Κατοχής το 1941,
όπου η Αγγλία ακολούθησε πάλι την ίδια σκληρή
πολιτική επισιτιστικού αποκλεισμού σε βάρος του ελληνικού λαού. Απαγορεύοντας, δια
του πολεμικού της Ναυτικού, την αποστολή τροφίμων στην Ελλάδα από ουδέτερες
χώρες. Αυτός ο ναυτικός αποκλεισμός έκανε τραγική την επισιτιστική κατάσταση
του ελληνικού λαού σε σημείο εξαθλίωσής του και μάλιστα από μιά σύμμαχο χώρα.
Αυτά όμως οι Ελληνες δημοσιογράφοι δεν τα λένε, αλλά κάνουν λόγο μόνον για το
χρέος της Ελλάδος προς την Ευρώπη. Και επειδή τόσο την Πατρίδα
όσο και την Ιστορία αυτής την έχω εξ αδιαιρέτου με
όλους αυτούς. Με αυτό λοιπόν το δικαίωμα, αλλά και με την υποχρέωση που
πηγάζει από το προνόμιο του να είμαι, ως τέκνον της Αφροδίτης και του
Έρωτα, Έλλην ιθαγενής με το δίκαιο του αίματος (και όχι Έλλην υπήκοος
με το δίκαιο του τόπου της παραγράφου β΄ του χριστιανικού Συντάγματος της
Επιδαύρου το 1822). Έχω ηθικόν χρέος, προς τους γονείς μου, να τιμήσω αυτό
μου το προνόμιο λέγοντας ότι η Ευρώπη οφείλει ένα τεράστιο χρέος στην Ελλάδα στον τομέα του πνεύματος
και του πολιτισμού, αφού το ίδιο το όνομα της Ευρώπης είναι ελληνικό. Μιά λέξη
που δεν είναι απολίθωμα, αλλά μια γλωσσική μονάδα που περιγράφει έναν τρόπο
συμβίωσης των ανθρώπων στο παρελθόν, παρόν και το μέλλον. Γιαυτό η Ελλάδα δεν
είναι ύλη, ούτε χώμα, ούτε χώρος δια την καταλάβουν και να την εξουθενώσουν.
Συμβουλίζει και είναι το Αιώνιον, το Αθάνατον και Αδέσμευτον Αρχαίο Ελληνικό
Πνεύμα. Το οποίον ούτε συλλαβάνεται, ούτε υποτάσεται, ούτε αποθνήσκει και
γιαυτό αποτελεί τον γωνιαίον λίθον του κάθε σημερινού πολιτισμού. Έτσι πίσω από κάθε καλή τέχνη του κρύβεται και μια
Μούσα, πίσω από κάθε τεχνική του ο Ήφαιστος, πίσω από κάθε είδος καλλιέργειας
της γης του η Δήμητρα, πίσω από κάθε σχολή φιλοσοφίας του η Αθηνά, πίσω από
κάθε νομοθεσία του η Θέμις, πίσω από κάθε θεραπευτική μέθοδό του ο Ασκληπιός,
πίσω από κάθε θεατρική παράστασή του ο Διόνυσος, πίσω από κάθε ερωτική του χέση
κρίβεται η Αφριδίτη, πίσω από κάθε εμπορική δραστηριότητα του ο Ερμής και πίσω
από όλες τις ανθρώπινες πράξεις του κρίβονται και όλες οι Θεότητες του Ολύμπου.
Οι οποίες είναι έννοιες, βάσει των οποίων τέθηκε και τίθεται σε τάξη
ο Ανθρώπινος Κόσμος. Ένας Κόσμος που
είναι ο ίδιος για όλους και ο οποίος δεν δημιουργήθηκε ούτε από Θεό, ούτε από
άνθρωπο, αλλά Ηταν, Είναι και θα Είναι πυρ αείζωον, που ανάβει με μέτρο και
σβύνει με μέτρο (Ηράκλειτος). Την μεγάλη ευθύνη για την απανθρωπιά στον
σημερινό ανθρώπινο (με ;) Κόσμο την έχουν όλοι οι πολίτες Του που βολευτήκανε με
τους κακούς πολιτικούς τους. Γιαυτό ας προσέξουμε στις 25 Μαϊου σε ποιό δημόσιο
πρόσωπο της Πολιτικής θα κρεμάσουμε το καινούργιο κοσκινάκι μας «€υρωψήφος». Ώστε να στεφθούμε τη δόξα του ως λαός περνόντας
αλάβωτοι τις συμπληγάδες πέτρες των ερχομένων «€υρωεκλογών.
Γιατί σε αυτές τις εκλογές δεν έχουμε να διαλέξουμε εάν θα αποφασίσουμε να
εμπιστευθούμε την εξουσία στην Αντιπολίτευση ή στο Καθεστώς της πείνας. Αλλά
με την λαϊκή μας ετυμογορία να υπερψηφίσουμε Ηγεμώνα Ενωμένης Ευρώπης και όχι
κληρονόμους μιας ξένης Δυναστείας, που την διόρισαν οι ξένοι για να σταθεί
πάντοτε όργανο των ξένων. Στο χέρι μας είναι εάν θέλουμε Δημοκρατία ή Θεοκρατία! Πολιτεία ή Εκκλησία! Προεδρία ή Δεσποτεία! Επίγεια Βασιλεία ή Ουράνια Βασιλεία! Ευδαιμονία ή Θεομηνία! Εργασία ή Ελεημοσυνοφαγία! Οικονομία ή Ερανοδελτία! €υρώ ή Δολάριο! Ρότσιλντ – Bank ή Ροκφέλερ – Bank! Δάνειο ΕΜΣ ή Δάνειο ΔΝΤ! Ευρωπαϊκό Δίκαο ή
Αγγλικό Δίκαιο! Δική μας η επιλογή. Άρα οι ίδιοι θα είμαστε άξιοι της τύχης
μας. Το λέει και ο Πλούταρχος: «Μηδέν της
τύχης, αλλά πάντα της ευβουλίας και της προνοίας».
Καρβας. (www.Spoudasmata.blogspot.com)
