Όλεθρος
οι ομοφυλόφιλοι και αρσενοκοίτες πολιτικοί Ηγέτες της Ελλάδος.
Ο Σπύρος Μαρκεζίνης (1909-2000) στα ιστορικά του κείμενα γράφει: «... ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, χωρίς καμμία ιδιαιτέραν μόρφωσιν, οφείλει την ανάδειξίν του κατά πρώτον λόγον εις τον Λάμπρον Ευταξίαν, ο οποίος μου εξεμυστηρεύθη όλα τα απόρρητα της ζωής του. Θα αναφέρω ενδεικτικώς ότι όταν ο Κων. Τσαλδάρης επρότεινεν εις τον Λάμπρον Ευταξίαν Υπουργείον, ορθώς, αφού προήρχετο από μεγάλη εκλογική περιφέρεια και μεγάλην οικογένειαν, εκείνος παρεκάλεσε τον Τσαλδάρην αντ' αυτού να κάμη Υπουργόν τον Κων. Καραμανλήν. Ο Ντίνος Τσαλδάρης του απήντησε απορών: «Δεν γνωρίζω να προτείνεται εις κάποιον ένα Υπουργείον και αυτός να το αρνείται υπέρ άλλου». Όπως μου διηγείται ο Ευταξίας, απήντησε εις τον Τσαλδάρην ότι «αυτός ο Άνθρωπος, δηλαδή ο Καραμανλής, έχει την φλόγα μέσα του και το πάθος του σε γοητεύει και σε φανατίζει. Πρέπει να τον βοηθήσουμε να πάει μπροστά».
Άλλος συνήγορος του Καραμανλή υπήρξε η Βασίλισσα Φρειδερίκη. Η οποία στα παιδικά της χρόνια είχε ενταχθεί στη Χιτλερική Νεολαία και το 1950 έφτασε στο σημείο να προτείνει στον στρατηγο των ΗΠΑ, Τζορτς Μάρσαλ ότι «σε περίπτωση Γ΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η Ελλάδα θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί από τους συμμάχους μας ως αιχμή του δόρατος σε μια επίθεση εναντίον της Ρωσικής Αυτοκρατορίας». Τον Απρίλιο του 1963 επισκέπτεται το Λονδίνο για να παρευρεθεί στους γάμους της πριγκίπισσας Αλεξάνδρας του Κεντ, εξαδέλφης της Ελισάβετ της Αγγλίας. Το Σάββατο 20 Απριλιού βρίσκεται αντιμέτωπη με τη Μπέτυ Αμπατιέλου, που θέλει να την συναντήσει για να της παραδώσει επιστολή στην οποία ζητάει την αποφυλάκιση του συζύγου της. Την Κυριακή 28/4 φτάνοντας από την Αθήνα στο Λονδίνο ο Γρηγόρης Λαμπράκης ζητάει ακρόαση από τη βασίλισσα η οποία δεν γίνεται δεκτή, όπως του ανακοινώνει ο υπασπιστής του διαδόχου, ο ταγματάρχης Αρναούτης. Ο Λαμπράκης δίνει συνέντευξη στις βρετανικές εφημερίδες, αναφέροντας μεταξύ άλλων ότι στην Ελλάδα δεν κυβερνά η κυβέρνηση ή ο βασιλεύς αλλά η βασίλισσα. Στις 22 Μαΐου δολοφονείται στη Θεσσαλονίκη ο Γρηγόρης Λαμπράκης. Σε αφήγησή του ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε πει ότι ο τότε αρχηγός της Χωροφυλακής Βαρδουλάκης του είχε εκμυστηρευτεί ότι κατά λάθος σκοτώθηκε ο Λαμπράκης. Η βασίλισσα είχε δώσει εντολή να τον στραπατσάρουν. Σύμφωνα με βιβλίο που έγραψε ο πρώην δημοσιογράφος των New York Times Στιβ Κίντσερ, μια από τις κατακτήσεις του Άλεν Ντάλες ήταν η βασίλισσα Φρειδερίκη της Ελλάδας. Η οποία το 1958 είχε έρθει στις ΗΠΑ και μετα την συζήτηση με τον πρόεδρο Ντουάιτ Αϊζενχάουερ στο Οβάλ γραφείο έμεινε επί μια ώρα και πλέον στο πριβέ δωμάτιο της CIA με τον Άλεν Ντάλες. Ο Ντάλες ήταν ένας από τους Αμερικανούς παράγοντες που παρακολουθούσε με μεγάλη προσοχή τα ελληνικά πολιτικά πράγματα κατά την ταραγμένη μετεμφυλιακή περίοδο. Και ήταν οι υφιστάμενοί του στην Αθήνα εκείνοι που ενημέρωσαν τη Φρειδερίκη ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν κατά πάσα πιθανότητα ο ικανότερος διάδοχος του Αλέξανδρου Παπάγου στην πρωθυπουργία της χώρας. Έχοντας εξασφαλίσει την έγκριση των Αμερικανών, η Φρειδερίκη υποστήριξε αρχικά με πάθος την επιλογή Καραμανλή. Όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ορκίστηκε πρωθυπουργός, η βασίλισσα ήταν ενθουσιασμένη: «Η χώρα αισθάνθηκε σαν να είχε πιει σαμπάνια», έγραψε χαρακτηριστικά στον στρατηγό Μάρσαλ τον Οκτώβριο του 1955. Επίσης ο Σπύρος Μαρκεζίνης στα ιστορικά του κείμενα γράφει: «Χωρίς αμφιβολίας η Φρειδερίκη επηρέασε τον Παύλον να κάνη τον Καραμανλή Πρωθυπουργόν. Ο τότε Πρόεδρος του Συμβουλίου Επικρατείας , Χαρίλαος Μητρέλιας, της εμπιστοσύνης του Βασιλέως, ως ενυπογράφως μου γράφει, ήκουσε μίαν ημέραν την Φρειδερίκην να λέγη εις τον Παύλον πόσον γοητευμένος ήτο ο Καραμανλής μαζί της. Ο Παύλος ήτο τότε εις την τρίτην περίοδον της Βασιλείας του, όπου ουσιαστικώς βασιλεύει η Φρειδερίκη ...».
Από το σκάνδαλο Μέρτεν μάθαμε ότι στα χρόνια τής γερμανικής Κατοχής «ο Εθνάρχης Καραμανλής» ήταν συνεργάτης των ΝΑΖΙ. «Η Ιστορία του νεοελληνικού Κράτους» του Βασίλη Ραφαηλίδη γράφει: «Ο Μαξ Μέρτεν, ανώτερος Γερμανός αξιωματικός, ήταν αυτός που εξόντωσε τους Εβραίους της Θεσσαλονίκης στη διάρκεια της κατοχής. Μετά τον πόλεμο τον βρίσκουμε ανώτερο υπάλληλο του Υπουργείου Δικαιοσύνης στην κυβέρνηση της Βόννης. Καλυμμένος, λοιπόν, με την ιδιότητα του κρατικού λειτουργού επισκέπται τον τόπο του εγκλήματος, τη Θεσσαλονίκη. Τον Σεπτέμβρη του 1960 έρχεται στη συμπρωτεύουσα για διακοπές, γνωρίζοντας πως έχει δικαστεί και καταδικαστεί ερήμην από ελληνικό δικαστήριο ως εγκληματίας πολέμου. Ένα χρόνο πριν, το 1959, ο Καραμανλής διά νόμου έχει αποφανθεί πως οι Γερμανοί εγκληματίες πολέμου που έδρασαν εγκληματικά στην Ελλάδα δεν πρέπει να δικάζονται στην Ελλάδα αλλά στη Γερμανία. Που έχει σταματήσει προ πολλού να δικάζει τα άξια της γερμανικής πατρίδας τέκνα με το επιχείρημα ότι δεν υπηρέτησαν τον Χίτλερ τότε αλλά την πατρίδα. Βάσει το ότι είχε δικαστεί και καταδικαστεί από την Ελληνική Δικαιοσύνη πριν απ' τον νόμο του 1959, ο πανέντιμος αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ανδρέας Τούσης διατάσσει την σύλληψη του τουρίστα Μέρτεν, αδιαφορόντας για την ιδιότητά του ως ανωτέρου υπαλλήλου του γερμανικού Κράτους. Η βασίλισσα Φρειδερίκη, εγγονή του τελευταιου Γερμανού Κάϊζερ τρώει τα σίδερα και τελικά πείθει τον Καραμανλή να εκδώσει νομοθετικό διάταγμα δια του οποίου ο Μέρτεν, στις αρχές του 1960 στέλνεται στη Γερμανία να δικαστεί εκεί. Για να σωθούν τα προσχήματα, οι Γερμανοί στήνουν ένα δικαστήριο-οπερέτα, αλλά ο Μέρτεν δεν είναι απ' αυτούς που θα μπορούσε να ανεχτεί την διαπόμπευση, να δικάζεται όψιμα, το 1960, σαν εγκληματίας πολέμου, όντας ανώτερος υπάλληλος της γερμανικής Κυβέρνησης. Κι έτσι, εκεί που ο Καραμανλής νόμιζε πως ξέμπλεξε με τον Μέρτεν, μπλέκει χειρότερα. Γιατί ο Μέρτεν κατονομάζει συνεργάτες του στην κατεχόμενη Ελλάδα τον πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή, τον υπουργό Εσωτερικών Δημήτρη Μακρή, τη συζυγό του Δοξούλα Λεοντίδου και τον υπουργό Εθνικής Αμύνης Γεώργιο Θέμελη. Ο Μέρτεν λέει πως έχει φωτογραφίες που αποδεικνύουν τους ισχυρισμούς του. Αλλά ύστερα από ταχύτατες ενέργειες της ελληνικής διπλωματίας, οι φωτογραφίες εξαφανίζονται και ο Μέρτεν απαλάσσεται των κατηγοριών.
Αυτόν τον άνθρωπο, που εκβίαζαν οι Γερμανοί από την εποχή τής Κατοχής, εμπιστεύτηκαν οι Έλληνες σαν «ηγέτη» και περίμεναν λύσεις στα προβλήματά τους, τα οποία από τον πόλεμο και μετά είχαν ένα όνομα: «Γερμανία». Από τους πρώτους στην Ευρώπη έσπευσε η Ελλάδα του «Εθνάρχη Καραμανλή» να κουρέψει τα γερμανικά χρέη, τα οποία «φέσωσαν» ολόκληρη την Ευρώπη. Όχι μόνον δεν διεκδίκησε τα χρήματα που χρωστούσαν οι Γερμανοί - λόγω των καταστροφών τού πολέμου και των αναγκαστικών δανείων - αλλά τους χάρισε και τα αναγνωρισμένα χρέη, τα οποία είχαν απέναντι στην Ελλάδα πριν από τον πόλεμο. Έτσι η Γερμανία, απαλλαγμένη από τα χρέη της, εκτοξεύτηκε στην ανάπτυξη και η Ελλάδα παρέμεινε μέσα στις λάσπες με τα κάρα και η Γερμανία έχτιζε ξανά τη βιομηχανία της. Με τις «ευχές» τού Καραμανλή στείλαμε στη Γερμανία και τον «ανθό» τής νεότητας της χώρας, για να την ξαναχτίσει από την αρχή. Έτσι ο Καραμανλής αφαίρεσε απο την Χώρα του ένα πολύτιμο ανθρώπινο δυναμικό, το οποίο θα μπορούσε να στηρίξει μια εθνική προσπάθεια εκβιομηχάνισης μέσα σε έναν κόσμο, που «διψούσε» για προϊόντα.
Αυτά δεν τα λέω έγώ, επειδή είμαι κακοήθεις και συνωμοσιολόγος. Αυτά τα λέει στο βιβλίο του «Αγορασμένοι Δημοσιογράφοι» ο πρώην αρχισυντάκτης τής Frankfurter Allgemeine Zeitung, Ούντο Ούλφκοτε. Αυτός ο απίστευτος προδότης της πατριδας μας, κ. Καραμανλης, ο οποίος δεν ζήτησε από τους Γερμανούς τα τεράστια χρέη τους απέναντι στην Ελλάδα, ήταν εκείνος ο οποίος το '62 "αναγνώρισε" - παρανόμως και αδίκως - όλα τα προπολεμικά δάνεια στους ξένους «ομολογιούχους». Έτσι η Ελλάδα τού '60 - και άρα οι δικές μας οι γενιές - , εξαιτίας τού Καραμανλή, πληρώνουμε ομόλογα, τα οποία στην κυριολεξία είχαν παραγραφεί. Ομόλογα, τα οποία ξεκινούσαν από το 1881 και τελείωναν το 1931. Ομόλογα, τα οποία μετά από δύο Παγκόσμιους Πολέμους και έναν τρομερό Εμφύλιο δεν έπρεπε καν να υπάρχουν στα ιστορικά αρχεία. Ομόλογα, τα οποία κανένα άλλο κράτος δεν θα αναγνώριζε. Μιλάμε για απίστευτα ποσά σε σχέση με τις δυνατότητες του ελληνικού κράτους. Δισεκατομμύρια δραχμές σε μια εποχή που ο Έλληνας εργαζόμενος πληρωνόταν με τρεις κι εξήντα. Σύμφωνα με τους επίσημους υπολογισμούς το συνολικό ονομαστικό κεφάλαιο ανερχόταν σε 56.239.518 λίρες. Με την προσθήκη των κεφαλαιοποιημένων τόκων τότε, το τελικό ποσό έφτανε τις 62.072.114 αγγλικές λίρες ή 173.801.919 δολάρια ή 5.214.057.576 δραχμές. Το ονομαστικό κεφάλαιο αναγνωριζόταν στο ακέραιο και η εξυπηρέτησή του άρχιζε αναδρομικά από το 1963. Στο τέλος τής προσφοράς προσκομίστηκαν για αναγνώριση ομολογίες, οι οποίες αντιπροσώπευαν το 96% τού ονομαστικού κεφαλαίου. Κατά «σύμπτωση», οι περισσότεροι από εκείνους τους "ομολογιούχους", οι οποίοι θα έπαιρναν αναπάντεχα τα χρήματά τους, ήταν Γερμανοί. Γερμανοί, οι οποίοι είχαν στα χέρια τους τα στοιχεία εκβιασμού τού ανώμαλου Καραμανλή και είχαν μετατρέψει τις παράνομες και παράλογες οικονομικές απαιτήσεις τους σε διακρατική υπόθεση.
Το μεγάλο ξεπούλημα της Ελλάδας στην ιδιωτική επιχείρηση των Αμερικανών και των Ναζί με την επωνυμία «Γερμανία» γίνεται υπό την εγκληματική σιωπή των κυβερνήσεων που αδύναμες να αντιδράσουν κρατούν στην αφάνεια την αποικιοκρατική «Σύμβαση Cooper» επικυρωθησα με τον Α.Ν. 2220/1940 (ΦΕΚ 65/Α'/17.02.1940). Που υπεγράφει το 1940 και έληξε το 2010 και δώριζε όλον τον υπόγειο και υδάτινο πλούτο της Ελλάδας στους Αμερικανούς, οι οποίοι θα τον εκμεταλλεύονταν όταν και αν τα πολιτικά και οικονομικά τους συμφέροντα το επέβαλλαν. Ποιος ξέρει με τι ανταμοιβές και τι εκβιασμούς δέχθηκαν οι ομοφυλόφιλοι Εθνάρχες να εξυπηρετήσουν τους τοκογλύφους εκείνης της εποχής. Εναι όμως γνωστό ότι ο γιος τού φτωχού δημοδιδάσκαλου Καραμανλή από την επαρχία, ο οποίος δεν είχε ούτε μισό στρέμμα καπνοχώραφου στις Σέρρες, βρέθηκε με τη μισή Φιλοθέη υπό την ιδιοκτησία του.
«Τα δάνεια», γράφει ο Μακρυγιάννης, «εμείς δώσαμεν υπόσκεση ότι τα δανειστήκαμεν και η Μπαυαρία τα ρούφηξε με τον Αρμασπέρη και συντροφιά. Εις την Πάτρα τον ζωγράφισαν και τον έκαψαν σαν τον Γιούδα για την καλοσύνη οπούκαμεν εις την Ελλάδα.». Για να γλιτώσει απο αυτή την οργη του λαου που θα έπεφται επάνω του ο Καραμανλής την κοπάνησε και πηγε στο Παρίσι για dolce vita. Την κοπάνησε με το ψευδώνυμο Τριανταφυλλίδης και ας υπήρξε αληθινος Πρωθυπουργός, ώστε να σβήσει τα ίχνη του ανώμαλου «Εθνάρχη» μέχρι να ξαναγυρίσει λουσμένος στις κολυμπήθρες των μυστικών υπηρεσιών, ως θετός Πρωθυπουργος Ελλάδος.
Μα κι ο Γούδας βεβαιώνει, πως τα δάνεια πήγανε στην τσέπη των Βαυαρών. «Ωκοδομήθηκαν», λέει, «στιλπνοί περί το Μόναχον επαύλεις, ενώ οι μεν αγωνισταί απέθνησκον επί της ψάθης αι δε χήραι και τα ορφανά αυτών δεν είχον πως να κρύψωσι την γυμνότητα των». Με τόσους κίναιδους «Κωνσταντίνους», που μας έχουν προδώσει, περισσότερο για «Πουστοκώσταινα» φένεται η Ελλάδα παρά για «Ψωροκώσταινα». Καρβας.
No comments:
Post a Comment