Πρόεδρο των ΗΠΑ επιλέγουν οι 538 Εκλέκτορες τη 1^η ΔΕΥΤΕΡΑ μετά τη 2^η Τετάρτη του Δεκεμβρίου.

Americaaa! Read my lips: ο πρόεδρός σου δεν εκλέγεται απευθείας από το λαό σου στις εκλογές της 2^ης Τρίτης του μηνός Νοεμβρίου. Αντιθέτως η επιλογή γίνεται από το Σώμα των 538  Εκλεκτόρων σου στην 1^ην Δευτέρα μετά την 2^ην Τετάρτη του μηνός Δεκεμβρίου. Τους οποίους τίποτα  δεν τους υποχρεώνει να σεβαστούν την ψήφο του αμερικανικού λαού, βάσει του εκλογικού συτήματος του αρχαιοτέρου Συντάγματός σου που μένει ίδιο και απαράλλαχτο από το 1804. Περισσότερες από 700 προτάσεις για τροπολογίες που αλλάζουν ή καταργούν το Κολέγιο των Εκλεκτόρων και τάσσονται υπέρ του εκλογικού συστήματος της άμεσης καθολικής ψηφορορίας έχουν υποβληθεί, χωρίς καμιά τύχη, στο Κογκρέσο τα τελευταία 212 χρόνια. Φέτος (2016) στο Κολοράντο θα υπάρχει στο ψηφοδέλτιο πρόταση για αναθεώρηση του συστήματος, που εάν εγκριθεί θα κατανείμει τις 09 εκλεκτορικές ψήφους της πολιτείας με το σύστημα της απλής αναλογικής. Αλλά μάλλον το ζήτημα αυτό θα αχθεί στα δικαστήρια εάν εγκριθεί η πρόταση και εάν βέβαια η εκλογή του νέου προέδρου εξαρτάται από τις 09 ψήφους Εκλεκτόρων του Κολοράντο. Ουσιαστηκά, οι ψηφοφόροι των ΗΠΑ εκλέγουν, ψηφίζοντας προαιρετικά και όχι υποχρεωτικά κάθε 4^ρα χρόνια μιά ομάδα Εκλεκτόρων -το λεγόμενο «Σώμα (Κολέγιο) Εκλεκτόρων». Το σύστημα αυτό δημιουργήθηκε με την 12^ην Τροπολογία του Συντάγματος (1795), δια της οποίας οι Εκλέκτορες επιλέγονται σε κάθε Πολιτεία από τα κόμματα πριν τις εκλογές, συνήθως με ψηφοφορία στο κομματικό Συνέδριο. Κάθε Πολιτεία δε, εκπροσωπείται από τους Εκλέκτορες σε αριθμό ίσο με αυτόν των Γερουσιαστών και των εκπροσώπων της στο Κογκρέσο. Η περιφέρεια της Κολούμπια -Ουάσινγκτον- δεν έχει εκπρόσωπο με δικαίωμα ψήφου στο Κογκρέσο, αλλά αριθμεί 03 Εκλέκτορες. Με το σύστημα αυτό ο υποψήφιος που θα καταφέρει να κερδίσει ακόμα και με μια ψήφο διαφορά κερδίζει όλους τους Εκλέκτορες της Πολιτείας αυτής, με εξαίρεση το Maine (4 εκλέκτορες) και την Nebraska (5 εκλέκτορες) που εφαρμόζουν αναλογικό σύστημα. Όπου ο νικητής λαμβάνει το ανάλογο των ψηφοφόρων που τον στήριξαν και επιπλέον δύο έδρες. Η πρώτη φορά που συνέβη να βγεί πρόεδρος, λόγω του μικρού αριθμού των εκλεκτόρων ήταν το 2008, όταν η Nebraska αποφάσισε να δώσει τον ένα από τους πέντε εκλέκτορές της στον Obama. Να σημειωθεί ότι οι εκλέκτορες είναι υποχρεωμένοι να τηρήσουν την λαϊκή εντολή μόνο εκ μέρους 24 πολιτειών, καθώς στις υπόλοιπες δεν απαγορεύεται να παρακάμψουν την πολιτειακή ετυμηγορία. Κατόπιν και βάσει της Τροπολογίας 12  – Επιλογή του Προέδρου και του Αντιπροέδρου, οι Εκλέκτορες θα συνέρχονται στις αντίστοιχες Πολιτείες τους (την πρώτη Δευτέρα μετά την δεύτερη Τετάρτη του Δεκεμβρίου) και θα ψηφίζουν δια ψηφοδελτίου για τον Πρόεδρο και τον Αντιπρόεδρο, έναν εκ των οποίων –τουλάχιστον- δεν θα είναι κάτοικος της ίδιας Πολιτείας με αυτούς, και θα υποδυκνείουν στο ψηφοδέλτιο το άτομο που ψηφίζουν για Πρόεδρο και, σε ξεχωριστό ψηφοδέλτιο, το άτομο που ψηφίζουν για Αντιπρόεδρο, και θα συντάσσουν ξεχωριστό κατάλογο όλων των ατόμων που ψηφίσθηκαν για Πρόεδρος και όλων των ατόμων που ψηφίσθηκαν για Αντιπρόεδρος και τον αριθμό των ψήφων για τον καθένα, τους οποίους καταλόγους θα υπογράφουν και θα πιστοποιούν, και θα τους μεταβιβάζουν, (στις 06 Ιανουαρίου) σφραγισμένους, στην έδρα της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών, με παραλήπτη τον Πρόεδρο της Γερουσίας. Στις δε 20 Ιανουαρίου ορκίζεται ο νεοεκλεγείς (από τους Εκλέκτορες) Πρόεδρος. Σε περίπτωση ισοψηφίας η νέα Βουλή των Αντιπροσώπων, που θα εκλεγεί την ίδια ημέρα με τις προεδρικές, θα επιλέξει τον μελλοντικό Πρόεδρο - κάτι που συνέβη το 1800 (Jefferson και Burr) και το 1824 (A. Jackson και J. Adams). Η Γερουσία σε αυτήν την περίπτωση εκλέγει τον Αντιπρόεδρο. Πάντως, βάσει του παρελθόντος, είναι πολύ πιθανόν ένας υποψήφιος να εκλεγεί Πρόεδρος χωρίς να κερδίζει το μεγαλύτερο ποσοστό της λαϊκής ψήφου. Αυτό συνέβη το 2000 με τον Μπους, το 1876 (Σάμιουελ Τίλντεν και  Ράδερφορντ Χαίηζ με 1ψήφο παραπάνω) και το 1888 όταν ο Μπέντζαμιν Χάρισον εξελέγη πρόεδρος από το Σώμα των Εκλεκτόρων ενώ είχε συγκεντρώσει λιγότερες λαϊκές ψήφους από τον αντίπαλό του τον  Γκρόβερ Κλίβελαντ. Είναι όμως γεγονός ότι από το 1934 το Κογκρέσο σχεδόν πάντα έχει τους Δημοκρατικούς στην πλειοψηφία, χωρίς αυτό όμως να εμποδίσει τους Εκλέκτορες να εκλέξουν Ρεπουμπλικάνο Πρόεδρο με λιγότερη λαϊκή ψήφο ή να αποτρέψουν να κυβερνήσει τον Ρεπουμπλικάνο Πρόεδρο με λαική πλειοψηφία. Μιλάμε, δηλαδή, για ένα ανορθόδοξο πολιτικό σύστημα που ισοπεδώνει την αναλογικότητα της λαϊκής εντολής. Λυπάμαι που θα γίνω μάντης κακών, αλλά σας διαβεβαιώνω ότι ο Τραμπ θα κερδίσει τον Νοέμβριο. Αν πιστεύετε ότι η Κλίντον θα κερδίσει τον Τραμπ, προφανώς δεν καταλάβατε τι έγινε τους τελευταίους μήνες στις 56 προκριματικές εκλογές. Όπου 16 Ρεπουμπλικανοί υποψήφιοι δοκίμασαν να τον σβήσουν από τον χάρτη των εκλογών, αλλά τίποτα δεν ήταν ικανό να τον σταματήσει. Ο Τραμπ έχει δηλώσει ότι η υποστήριξη των Κλίντον προς τη συνθήκη ελεύθερου εμπορίου ΝΑFTA συνέβαλε στην καταστροφή της βιομηχανίας των  πολιτειών Μίσιγκαν, Οχάιο, Πενσυλβανία και Γουισκόνσιν. Επίσης με σκιά του εργοστασίου της Φορντ στο Μίσιγκαν, ο Τραμπ απείλησε την εταιρεία ότι αν υλοποιήσει το σχέδιο μετεγκατάστασης της παραγωγής στο Μεξικό, θα επιβάλει δασμούς 35% στα οχήματα που θα κατασκευάζονται στο Μεξικό και θα εισάγονται στις ΗΠΑ. Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι ο Τραμπ, είναι η Χίλαρι. Το 70% του εκλογικού σώματος τη θεωρεί αναξιόπιστη και ανέντιμη και μάζί με τον θυμό που υπάρχει απέναντι στο πολιτικό σύστημα, εκατομμύρια Αμερικανοί θα ψηφίσουν Τραμπ όχι γιατί συμφωνούν μαζί του, ούτε επειδή τους αρέσουν η μισαλλοδοξία και ο εγωισμός του, αλλά επειδή μπορούν να το κάνουν. Επίσης με την εκλογή της Κλίντον, τα 240 χρόνια της λευκο-ανδρικής κυριαρχίας των ΗΠΑ, κινδυνεύουν να γίνουν παρελθόν. Αυτός ο κατήφορος πρέπει να σταματήσει! Είχαμε οκτώ χρόνια έναν μαύρο να μας λέει τι να κάνουμε και τώρα θα ανεχθούμε άλλα οκτώ χρόνια μια γυναίκα; Πρός θεού!!!  Ευχαριστώ! Καρβας.