Sunday, August 31, 2014


ΤΣΙΠΡΑΣ και Η ΛΙΤΑΝΕΙΑ (ικεσία) ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΟ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ.

Ανοικτή επιστολή προς τον κ. πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ.

Αξιότιμε πρόεδρε του ΣΥΡΙΖΑ κ. Τσίπρα και εν τω Χριστώ αγαπητό τέκνο των χριστιανών Παύλου και Αρίστης κ. Αλέκο. δια της παρούσης έρχομαι ενώπιόν σας εγώ ο ελάχιστος πολίτης του Κόσμου, Βασίλης βαπτισθείς εν τω Χριστώ και Καρβέλης αναγνωρισθείς εν τω Λαώ, για να κάνουμε κουβέντα αξιόλογη, και όχι παπάρες, γύρω από την επίσκεψή σας στο Ιερό Άθως των αρχαίων μου Ελλήνων. Όπου ήταν το Ιερό Άλσος της θεάς Άρτεμης, το οποίον υπηρετούσαν οι αφιερωμένες στη θεά ιέρειες των Μουσών και γιαυτό απαγορευόταν κάθε προσέγγιση ανδρών. Αφού η θεότητα της Άρτεμης, της κόρης του Δία και της Λητώς, της δίδυμης αδερφής του Απόλλωνα, της βασίλισσας των βουνών και των δασών, ρυθμίζει την αγνότητα του πρωτόγονου βίου, όπου η μητρότητα συνδυάζεται με τη γονιμότητα αλλά όχι και με τον έρωτα. Παρόλου την αδυσώπητη οργή και τα θανατηφόρα βέλη της Άρτεμης απέναντι σε αυτούς που παρέβλεπαν την ύπαρξή της και αμελούσαν τους αυστηρούς κανόνες της Λατρείας της, εντούτοις οι Έλληνες ρασοφόροι –η συμφορά του Ελληνικού Πολιτισμού μου- σπιλώσανε την αθωότητα και παρθενικότητα του Ιερού Τόπου Της, πατώντας Τον με τη μπότα του χριστιανισμού του Aσιάτη Γιαχβέ και Βασιλέως των Ιουδαίων Ιησού Χριστού. Όχι μόνον εβεβήλωσαν «το άβατον για τους άνδρες» στην Άγια Περιοχή της Αγνής και Παρθένου Άρτεμης, αλλά με χριστιανική βαρβαρότητα εβανδάλισαν τους Ναούς και τα Ιερά του άλσους Της. Τα οποία με «πεσκέσια» των Τούρκων και με «χρυσόβουλα» των Αυτοκρατόρων έγιναν χριστιανικά Μοναστήρια, σε εφαρμογή του Θεοδοσιανού και Ιουστινιάνειου κώδικα. Έτσι με την εκθεμελίωση των Ελληνικών Ιερών μου, με το γκρέμισμα του πανάρχαιου «Αθώον» μου -δηλαδή του βωμού και του μεγαλειώδους αγάλματος του Διός μου- και με την εκδίωξη των μη χριστιανών Ελλήνων διαπαντώς από την χερσόνησο μου, το μυστικολατρευτικό κέντρο της θεάς της άγριας φύσης και της αγνότητος, Αρτέμιδός μου, κατέληξε στο σημερινό «Περιβόλι της Παναγιάς» τους. Το οποίον, σύμφωνα με μιά χριστιανική παράδοσή τους, είναι ένα από τα τρία μέρη στο Κόσμο όπου δεν είναι εφικτό να βαδίσει ο κάθε Αντίχριστος. Ως τύπος αυτού του ανθρώπου με ανώτερες αξίες του πνεύματος -αξιοκατάκριτος Αντιχριστιανός (Αντίχριστος)-, δηλαδή: ως τέκνον της Αφροδίτης και του Έρωτα, προερχόμενο από τους μακαρίους και ανδρείους του χρυσού γένους της ανθρωπότητας, τους Σελλούς = Ελλούς = Έλληνες κι όχι από τον Αβραάμ και Ισαάκ του χριστιανισμού –της θανάσιμης έχθρας εναντίον της πραγματικότητας-, παρουσιάζομαι μπροστά σας για να μιλήσω ντόμπρα και έξω από τα δόντια. Γιαυτό, φίλε Πατριώτη, επιμένω ικετεύοντας να με αφήσετε ήσυχο να ολοκληρώσω τον λόγο μου χωρίς να με προπηλακίσετε και κατόπιν ας προσπαθήσετε να ανατρέψετε τα λεγόμενά μου με λογικά επιχειρήματα.΄Η δε συζήτηση δεν θα είναι κ. πρόεδρε της ελληνικής Αξιώτιμης Αντιπολίτευσης, ανταγωνιστική ρητορική, αλλά κίνητρο που θα ενεργοποιήσει το λόγο της αληθείας και με μοναδική του φροντίδα να υψώσει Εσάς τον συνομιλητή μου σε άξιο ερευνητή και κριτή της θεϊκής εντολής των Μαντείων των Δελφών μου, το «γνώθι σ’αυτόν» της διείσδυσής σας στο «άβατον για τους άνδρες» του Ιερού Άλσους της θεάς μου Άρτεμης. Με γνώμονα δε των Ολυμπιοθεολάτρων και όχι ειδωλλολάτρων, που τους βλαστημάνε οι κληρικοί της Ελληνικής Ορθοδόξου Εκκλησίας σας (αφού οι θεοί του Ολύμπου είναι η έκφανση των μυστηρίων του Σύμπαντος), Ελλήνων προγόνων μου την αρχαία φιλοσοφική ρήση: «Όστις εκ φόβου του γλώσσαν εγκλήσας έχει, κάκιστος είναι νυν τε και πάλαι δοκεί», και Ακάθιστος θα ανοίξω το στόμα μου και πληρωθήσεται πνεύματος, εκ του Δελφικού Παραγγέλματος «Μη ψεύδου αλλ’ αλήθευε», και ερεύξομαι λόγον τη υμίν Μεγαλειώτη. Παρεμφερήν με το εάν το βέβηλον προσκύνημά σας στα άγια εδάφη του Άθωνος ήταν Λιτανεία = Ικεσία του ΣΥΡΙΖΑ προς το «Άξιον Εστί» του «Περιβολιού της Παναγιάς». «Ορθόν Αλήθεια αιεί.» μας συμβουλεύει ο αρχαίος μου Σοφοκλής. Και όταν «Άνθρωπος παιδείας μεν ορθής τυχών, θειότατον ημερώτατόν τε ζώον γίγνεσθαι φιλεί . μη επιμελώς δε η μη καλώς τραφέν, αγριώτατον οπόσα φύει γη.» με διαβεβαιώνει ο μαθητής του Σωκράτη, Πλάτων. «Ψεύδος μισείτω πας φρόνιμος και σοφός.» μας παρατηρεί ο  Κλεόβουλος ο Λίνδιος. Διότι «Ουκ εξ άγουσιν καρπόν οι ψευδείς λόγοι.» με παροτρύνει ο Σοφοκλής του «χρυσού αιώνος». Είναι στ’ αλήθεια παράξενη καί μυστήρια η ψυχή κάθε ανθρώπου. Μεγάλοι διανοούμενοι από τόν Αριστοτέλη έως τον Σοπενχάουερ έχουν μιλήσει γι’ αυτήν την αντίφαση ανάμεσα στη λογική και στην πορεία του κάθε ανθρώπου. Ο Αριστοτέλης - ο πατέρας της λογικής - έλεγε ότι ο άνθρωπος συμβατικά θεωρείται λογικό ζώον. Ο Σοπενχάουερ έλεγε πως υπάρχει κάτι βαθύτερο μέσα σε κάθε άνθρωπο από τη λογική, η Βούληση. Ο Μακαρένκο ο μεγάλος και παραγκωνισμένος αυτός παιδαγωγός της Ρωσίας, επαναστάτης, ομολόγησε πως κάτι μυστήριο υπάρχει στη ψυχή κάθε ανθρώπου, που προφανώς ο διαλεκτικός υλισμός αδυνατεί να ξηγήσει. Πάντως στο βάθος της δικής μου ψυχής υπάρχει η κυρά Σοφία του χωριού μου -Βράχα Καρπενησίου-, η οποία με δασκάλεψε να λέω «τα σύκα, σύκα και την σκάρφη, σκάρφη». Και «Ήν αναγκασθήν κινδυνεύειν, αίρου τεθνάναι καλώς μάλλον η ζην αισχρώς». Όμως ο Μένανδρος μας παραγγέλλει πως «Ουδείς το μέλλον ασφαλώς επίσταται». Έτσι εσείς, κ. Τσίπρα, για να διασώσεται την μελλοντική σας «Πρωθυπουργία» εξασφαλίσατε «τό εύ ζείν» της (ε)ΣΥ+ΡΙΖΑ σας με το «Λένε ότι όποιος δεν έχει επισκεφθεί το Άγιον Όρος, αδικεί τον εαυτό του. Και εμείς δεν θέλαμε να είμαστε αδικημένοι». Φυσικάαα!!! «Των φρονίμων τα παιδιά... πριν πεινάσου μαγειρεύουν..!» και μάλιστα με συνταγή του Βλαντίμιρ Ίλιτς Ουλιάνοβ, γνωστοτέρου ως Λένιν, το κόκκινό του απόφθεγμα: «Ένα επαναλαμβανόμενο ψέμα, γίνεται αλήθεια.». Αλλά «το ψέμα να σταθεί από μόνο του ως αλήθεια, χρειάζεται κυβερνητική υποστήριξη» μας συμβουλεύει ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Thomas Jefferson. Το δε  γεγονός ότι όλα τα Ελληνικά Συντάγματα από τα επαναστατικά και μετά τοποθετούν στην προμετωπίδα τους την εξής συγκεκριμένη θρησκευτική αναφορά: «Εν ονόματι της Αγίας και Αδιαρέτου Τριάδος». Φανερώνει πως τα ελληνικά Συντάγματα που ουσιαστικά νομιμοποιούν την πολιτική τού ανεξάρτητου Ελληνικού Κράτους δομούνται πάνω σε ένα θρησκευτικό κριτήριο και όχι σε κοσμικό. Έτσι τα χαρακτηριστικά της ιδιοτυπίας αυτής αποτελούν την ανάδειξη της Εκκλησίας σε «Διοικητική Εξουσία» της Ελλάδος. Άρα η Κυβέρνησή της είναι το παπαδαριό του Ορθοδόξου Χριστιανισμού, στο οποίον συμπεριλαμβάνεται το καλογερικό του Αγίου Όρους και η Τούρκικη Αρχιεπισκοπή του Βαρθολομαίου. Η δε συνταγματική καθιέρωση της «Ορθοδοξίας» ως επικρατούσα θρησκεία μέσα στο Ελληνικό Κράτος έχει «προικίσει» τους ρασοφόρους της Ρωμιωσύνης (Χριστιανοσύνης) με κυβερνητικά προνόμια. Γιαυτό στους πολιτικούς ορισμούς των τριών (3) πρώτων Επαναστατικών Συνταγμάτων, για τον προσδιορισμό του Έλληνα «πολίτη», διαβάζομε: «Όσοι αυτόχθονες κάτοικοι της Επικρατείας της Ελλαδος πιστεύουν εις Χριστόν, εισίν Έλληνες, και απολαμβάνουν άνευ τινάς διαφοράς όλων των πολιτικών δικαιωμάτων (β΄ παράγραφος του Β΄ τμήματος του Συντάγματος της Επιδαύρου)». Ουσιαστκά, κ. Τσίπρα, (ε)Συ και η ΡιζΑ του Κόμματός σας, ΣΥΡΙΖΑ, ως Αξιωματική Αντιπολίτευση ελέγχεστε από την «Εν ονόματι της Αγίας και Αδιαρέτου Τριάδος» Ιερά Σύνοδο του Γιαχβέ, που μέσω του θρησκευτικού ψυχολογικού εξαναγκασμού προσπαθεί να κάνει κατανοητό στην Ελληνική Κοινωνία ότι το θεϊκό συμφέρον είναι ταυτόχρονα και δημόσιον συμφέρον. Άρα όποιος Χριστιανός = Έλληνας δεν υπακούει στις θεοκρατικές πολιτικές αρχές της Εκκλησίας, ακόμη και εάν δεν συλλήφθει για την παρεκλίνουσα συμπεριφορά του, πρέπει να θεωρεί τον εαυτόν του ήδη καταδικασμένον, αφού έτσι και αλλιώς τις κατάρες και αφορισμούς του Γιαχβέ Χριστού δεν μπορεί να τις αποφύγει και ως εκ τούτου «ου δύναται είναι καλός Χριστιανός = Έλληνας, αλλ’ ουδέ Χρηστός πολίτης της Ελλάδος». Μολονότι η «ιδιωτική» ηθική είναι κάτι το εσωτερικό και «πνευματικό» που δεν δηλώνεται εξωτερικά, εντούτοις ο Έλληνας = Χριστιανός πολιτικός ως ορθόδοξο πρόσωπο της ελληνικής θεοκρατικής Κοινωνίας θα πρέπει να ενσαρκώσει το ήθος του (ιδιωτικό και πολιτικό) στους εκκλησιακούς κοινωνικούς κανόνες της Ιεράς Συνόδου. Δηλαδή πρέπει να συμμορφωθεί με του Ρωμαίου φιλοσόφου Κικέρωνα την θεωρία: «η γυναίκα τού Καίσαρα πρέπει όχι μόνο να είναι, αλλά και να φαίνεται τίμια». Δηλαδή η Κυβέρνηση (Πρωθυπουργός) της ελληνικής Ιεράς Συνόδου πρέπει όχι μόνον να είναι, αλλά και να φαίνεται τίμαια προς το θεϊκόν συμφέρον της Παλαιάς Διαθήκης του Ιησού Χριστού Βασιλέως των Ιουδαίων. Με άλλα λόγια η απόψεις και θέσεις του χρηστού Έλληνα  = καλού Χριστιανού, ως εκπροσώπου του Χριστιανικού =Ελληνικού Λαού (Πρωθυπουργού) δεν πρέπει να προσβάλουν τις θεμελιώδες αρχές της Χριστιανικής Εβραϊκής Κοινότητας = Ελληνικής Εκκλησιαστικής Κοινωνίας, όπως ορθοδοξία, βάπτιση, γάμος, σύζυγος, οικογένεια, φίλημα σταυρού κατά την ορκωμοσία, κλπ. Άρα της Ορθόδοξης Κυβέρνησης = του Έλληνα Προθυπουργού η σύζευξη πρέπει να γίνεται με τα δεσμά του εκκλησιαστικού ορθοδόξου γάμου. Και όχι με το Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης, που έχει ενωθεί η αφεντιά σας, το κατά των New York Times «ανερχόμενο πολιτικό στάρ (της εκκλησιαστικής ελληνικής Πρωθυπουργίας, διευκρινίζω εγώ)», με το έτερον ήμισύ σας την ανύπανδρη Μπέττυς Μπαζιάνια. Το οποίον πρόκειται για μία εναλλακτική μορφή μόνιμης συμβίωσης και όχι για μια μορφή μυστηρίου γάμου. Τα δε πρόσωπα που το συνάπτουν δεν εμπίπτουν στα μέλη της κατ' άρθρον 33 α.ν. 1846/1951 οικογένειας. Γιαυτό το ΙΚΑ δεν το αναγνωρίζει, και έτσι οι πολίτες που το έχουν επιλέξει αντί του εκκλησιαστικού γάμου μένουν χωρίς ασφαλιστική κάλυψη και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ως έμμεσα μέλη οικογενείας. Επίσης αυτή η νομική κατοχύρωση συμβίωσης δημιουργεί προβλήματα στις συναλλαγές με το θεοκρατικό Δημόσιο και σε άλλους τομείς, όπως και η κοινή οικογενιακή μερίδα. Καθώς ξέρεις κ. Αλέκο Στοχοπροσηλωμένε (ρήση κ. Λαλιώτη) ο ΝΟΜΟΣ 3719/2008 - ΦΕΚ 241/Α'/26.11.2008 εψηφίσθει στην Άγια Βουλή της Ιεράς Συνόδου την χρονιά που γίνατε πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Οπότε το να λέτε στο «Έθνος της Κυριακής» ότι ήταν λειψός από τη φύση του, τον έκαναν στο πόδι, και δεν είδατε ούτε εσείς ούτε κανείς άλλος ότι έχει ελλείμματα κι ότι δεν έχουν ενταχθεί στη νομοθεσία μια σειρά από επιμέρους πράξεις. Είναι κουραφέξαλα, λόγια της καραβάνας (υπό την έννοια καραβάνι και όχι στρατιωτική καραβάνα) και δικαιολογίες των «μωρών παρθένων». Το να είσαι «Νύμφιος Ανύμφευτος» Έλληνας = Χριστιανός, όστις ουκ απαρνησάτω εαυτόν, ου φιλήσει (εν τη ορκωμοσία) τον σταυρόν Αυτού και ουκ ακολουθήτω Αυτόν, δεν είναι το «θέλημα Θεού» το οποίον υπεραμύνεται τα «καλά και συμφέροντα παρά του Κυρίου αιτησώμεθα» για το παπαδαριό (και όχι για το λαό) της Εκκλησίας της Ελλάδος.  Και ως πιστός τιρητής του δημοκρατικού νόμου «ελεύθερης επιλογής» είσαι «άκαρπος συκή», εν ήν πιθανώς ελθών ο Κύριος (αυτών) πεινών και «ουδέν εύρει ει μη φύλλα μόνον». Και αποκριθείς λέγει υμάς, «μηκέτι εκ σου εις τον αιώνα μηδείς καρπόν φάγοι» και καταρασάτω ούτως εξήρανε υμάς. Για να μην καταντήσετε «ξηρανθείσα συκή» πρέπει να παραδοθείτε δίχως όρια, όπως «η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή (πόρνη)», στα χέρια του Κυρίου και στη θέληση Αυτού. Τολμήστε, όπως και η πόρνη του Ευαγγελίου, να αντικρίσετε το απύθμενο βάθος της αμαρτίας σας, βιώστε την υπαρξιακή σας χριστιανική κενότητα, Κοιτάξτε την χαώδη απόσταση που σας χωρίζει από την αγάπη του Κυρίου Θεού της Ελληνικής = Χριστιανικής Εκκλησίας. Αυτή η αυτογνωσία σας θα σας κάνει, όπως έκανε και την αμαρτωλή γυνή της Αγίας Γραφής, να πέσετε στα πόδια του Κυρίου σας και να τα σκουπίσετε με τα μαλιά σας. Κάτι παρόμοιον που κάνει ο Χριστός της Ιεράς Συνόδου κάθε χρόνο στο Μυστικό Δείπνο τους, αφού «ο Υιός του ανθρώπου ουκ ήλθε διακονηθήναι αλλά διακονήσαι» Αυτούς. Αυτή η πράξη μετάνοιά σας, «τό χωνευτήριον της αμαρτίας» κατά τον Χρυσόστομον, θα κάνει την ύπαρξη της αμαρτίας να βγεί από τον εαυτό της και να βρεί τον άλλον, τον θεό Γιαχβέ της άφησης των αμαρτιών σας κ. Τσίπρα. «Απρίατος γαρ η του Θεού χάρις, ούτος δε ο πλούτος διήνοικται τοις μετανοούσι και μόνοις...παρέχονται δε τα συγχωρητικά (συγχωροχάρτια) παρά των αγιωτάτων Πατριαρχών ου μόνον τοις εις αυτούς αλλά και τοις ή εις Επίσκοπον ή και εις Πρεσβύτερον εξομολογηθείσι». «Μετανοείτε κ. Αλέξη, ήγγικε γάρ η βασιλεία του Πρωθυπουργού». Αφού «Στη βράση κολλάει το σίδερο» και «όποιος πρόλαβε τον Κύριον είδε». Μετά θα είναι «κατόπιν εορτής», αφού θα ’χεις «χάσει τ’ αυγά και τα καλάθια» και χτυπώντας τό κεφάλι σου θα λές, σαν τον σύντροφο καπετάν  Γιώτη (Φλωράκη), «Μακάρι νά ’χα πάει νωρίτερα καί  γώ θά  μουν καλύτερα και ο τόπος». Άρπαξέ την από τα μαλλιά την ρημάδα ευκαιρία «Συγχώρεσις» και ας είναι ότι νά ’ναι: Πατριαρχική, Αγιορείτικη, Αρχιεπισκοπική, και άν όχι για την πάρτη σου, το λάχιστον για αυτό που στις συνεντεύξεις λές, «Μπας και αλλάξει κάτι σ’ αυτόν τον τόπο». «Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» και άσε τον κάθε παλιό σου συμμαθητή Ν. Κουμανιώτη ν’ αναρωτιέται: «Πώς ο δάσκαλος της κατάληψης έγινε μαθητής (εννοείται Πρωθυπουργός) της επανάληψης»; Ναί!!! Πρωθυπουργός της επανάληψης του «ΟΧΙ» του 1940 στα βουνά της Πίνδου, της Επανάστασης των «Ηρώων» του 1821, του «Μολών Λαβέ» του υπερανθρώπου των Θερμοπυλών, της Μάχης των μαχών των Ελλήνων προμαχούντων «Αθηναίων» Μαραθώνι. Και όχι Πρωθυπουργός της επανάληψης του «λεφτά υπάρχουν» μόνο για τους Νταβατζήδες, του από το «δεν υπογράφω» στο «υπογράφω την διάλυση τως χώρας», της «διαφθαρμένης» Πολιτικής Κοινωνίας, της μετατροπής της χώρας σε έρημο και του λαού στην εξαθλίωση, της άρον άρον επιβολής «χαρατσιού» και «φόρου» διασποράς. Ως πότε βρε παιδιά, να ζούμε στα στενά, μονάχοι σα λιοντάρια, σταις ράχαις στα βουνά; Σπηλιαίς να κατοικούμε, να βλέπωμε κλαδιά, να φεύγωμ’ απ’ τον κόσμο, για των Μνημονίων τη πικρή σκλαβιά; Ελάτε μ’ έναν ζήλον, σε τούτον τον καιρόν, να κάμωμεν με τον Τσίπρα τον όρκον, επάνω στου «Άξιον Εστί» τον σταυρόν. Και τότε με τα χέρια, ψηλά στον Αγιορείτικον ουρανόν ας πούμ’ απ’ την καρδιά μας, ετούτη τη δέηση στον Θεόν. Κύριε, εκέκραξα προς σε, εισάκουσόν μου· πρόσχες τη φωνή της δεήσεώς μου, εν τω κεκραγέναι με προς σε. Πάντα άπερ ήμαρτον εις σε, λόγοις τε και έργοις Θεέ μου, και ενθυμήσεσι, πάντα εξαγγέλλω σοι, πάντα νυν λέγω σοι· την ημέραν παρήλθον γαρ, και πάντα τον χρόνον, νύκτα δε κατέλαβον, πλήρης υπάρχων κακών· όθεν σοι προσπίπτω κραυγάζων· Δέσποτά μου μου Δέσποτα Σώτερ, ήμαρτον συγχώρησον και σώσον με. Στη πίστη της συνείδησής του ο καθ’ένας, ελεύθερος να ζή, στην ψήφο «πατρίδα ουκ ελάσσω παραδώσουσι» μαζί. Δεξιοί κι Αριστεροί, Τροϊκανοί και Ρωμιοί, Εθνικοί κι Αλλοδαποί, με μιά κοινοί ορμή. Σ’ ανατολή και δύση, και νότον και βοριά, για την Ελλάδα -ρε γαμούτω- όλοι, να ‘χωμεν μια καρδιά. Ο Λαός ναν’ ο πρώτος, και μόνος οδηγός, και της πατρίδος ο Αλέκος, να γένη αρχηγός. Γιατί κι η αναρχία που ζούμε είναι σκλαβιά, να ζούμε σαν αξιολύπητοι, είν’ πλιο σκληρή φωτιά. Τι σ’ ωφελεί αν ζήσεις και να ‘σαι στου Μνημονίου τη πυρά; στοχάσου πως σε τσουρουφλίζουν, καθ’ ώραν στην φωτιά. Τρόϊκα, Αφέντης, Κεχαγιάς κι αν σταθής, οι Τιτάνες της ΕΕ αδίκως θα σε κάμνουν να χαθής. Δουλεύεις όλ’ ημέρα, σε ό,τι κι αν σε πεί, κι αυτός πασχίζει πάλιν, το αίμα σου να πιεί. Καλύτερα μίας ώρας ελεύθερη πνοή, παρά ατέλειοτοι χρόνοι, σκλαβιά και φυλακή. Ω Δημοκρατία του Περικλή, θα ψηφίσομε σε Σέ, στην γνώμην της Τρόϊκας, να μην έλθομε ποτέ. Μήτε να την δουλέψομε, μήτε να πλανηθούμε, εις τα ταξίματά της, για να παραδοθούμε. Εν όσω ζούμε στον κόσμον, ο μόνος μας σκοπός, για να την αφανίσομε, θε νάναι σταθερός. Πιστοί εις την πατρίδα, συντρίβομε τον ζυγόν, και αχώριστοι θα είμαστε, υπό τον Πρωθυπουργόν. Κι αν παραβούμε τον όρκον, ν’ αστράψει του Δία ο κεραυνός, και να μας κατακάψει, να γένουμε στάχτη και καπνός. Για το «Τάν ή επί Τάς», να ζώσωμεν σπαθί, πως είμαστ’ αντριωμένοι, παντού να ξακουσθή. Όσοι απ’ της Τυραννίας τα χαράτσια, πήγαν στην ξενητιά, γρήγορα στά πάτρια εδάφη τους ο καθ’ ένας, ας έλθη τώρα πιά. Και όσοι του των Εκλογών πολέμου, την τέχνην αγροικούν. Εδώ ας τρέξουν όλοι, Τροϊκανούς να νικούν. Η Ψωροκώσταινα τους κράζει, μ’ αγκάλες ανοιχτές, τους δίδει βιό και τόπον, αξίες και τιμές. Ως ποτ’ οφφικιάλοι, σε ξένους Ιερείς Βασιλείς; ελάτε από στήλη άλατος να γίνετε κολόνα, δικής σου της φυλής. Κάλλιο για την Ελλάδα κάποιος να χαθή, παρά ξανά να ρίξει ψήφο, για βάρβαρον στο κουτί. Και όσοι Χριστολατρικά ψηφίσουν, δεν είναι πιά εχθροί, ως μειονότητα, αδέλφια μας θα γίνουν, ας είναι κι εθνικοί. Μα όσοι θα τολμήσουν, αντίκρυ να σταθούν, εκείνοι και δικοί μας, αν είναι, ας χαθούν. Μην καρτερήτε πλέον, ανίκητοι Αδελφοί, χωθήτε στο μπογάζι, μ’ εμάς και σεις μαζί. Δελφίνια της θαλάσσης, αζδέρια των νησιών, σαν αστραπή χυθήτε, χτυπάτε τον εχθρόν. Με εμάς κι εσείς Ισκαριώτες Πολιτικοί, γεννήτε ένα κορμί, κατά της του φιλήματός σας προδοσίας, ριχθήτε με ορμή. Σας κράζει η Ψωροκώσταινα, σας θέλει, κι ας την κάνατε ελεεινή, ζητά την πατρική συνδρομήν σας, με μητρική φωνή. Λοιπόν γιατί αργήτε, τι στέκεσθε νεκροί; ξυπνήστε μην είστε ενάντιοι κι εχθροί. Μιμηθείτε τους προγόνους μας, που ορμούσαν σα θεριά, και για την ελευθερία, πηδούσαν στη φωτιά. Χαράτζι της Τρόϊκας, στην Ελάδα ας μη πιά φανή, για να ψοφήσει ο λύκος, όπου μας αδελφοκτονεί. Με μια καρδιά όλοι, της μιάς ψήφου, στη μια ψυχή «ΣΥΡΙΖΑ», ας χτυπήσουμε του Μνημονίου την ρίζα, ώστε σύριζα να χαθή. Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να σταματήσει ο φαύλος κύκλος της επαναλαμβανόμενης τιμωρίας του Έλληνα, που του την επέβαλλε η του Ευρώ (EUR, ) ΕΕ, «Εν ονόματι της Αγίας και Αδιαρέτου Τριάδος» Moody, S&P, Fitch. Αυτή η προστατευτική για την Ευρωζώνη τους απόφαση ελήφθει για να κρατούν τον Έλληνα της Δημοκρατίας πάντα απασχολημένο με το βράχο του Σίσυφου, ώστε να μην έχει καιρό να σκέφτεται και να μηχανεύεται. Γιατί είχαν και έχουν τον λογικότατο φόβο ότι και πάλι θα έβρισκε το θείον Δαιμόνιον του Σωκράτη να τους ξεγελάσει και να περιφρονήσει την τόση δύναμή τους. Όπως η περιφρόνηση και απρέπεια απέναντι σε θεούς και ανθρώπους και το άμετρο πάθος για τη ζωή του ιδρυτή και βασιλιά της αρχαίας Εφύρας, που στη συνέχεια ονομάστηκε Κόρινθος, του Σίσυφου. Αποφάσισαν λοιπόν, πως αξίζει στό τέκνον της Δημοκρατίας, τον «Έλληνα» και όχι τον Greek = Γραίο = Παλιάνθρωπο = αυτόχθονα κάτοικο της Επικρατείας της Ελλάδος, που πιστεύει εις Χριστόν και εισίν Έλλην, όστις απολαμβάνει άνευ τινάς διαφοράς όλων των πολιτικών δικαιωμάτων, η πιο σκληρή τιμωρία, το κατρακύλισμά του στου «κακού τη σκάλα». Στο μαρτύριο του Σίσυφου! Το επίπονο, συνεχές, ανελέητο ανέβασμα του βράχου «Ευρω-χρέος» στη κορυφή της συνθήκης «Μααστρίχτ». Στην οποίαν ο ελληνικός λαός προσπαθεί να τον πάει με μαχαιριές στον μισθό, στην σύνταξη και στα δικαιώματα ελευθερίας. Αλλά, λίγο πριν της κορυφής, οι ντόπιοι υποτακτικοί της Τρόϊκας και υποστηρικτές του Τρίο Στούτζες Παπανδρέου, Παπαδήμος και Σαμαράς = Σάρα, Μάρα και κακό Συναπάντημα του κόβουν, με απειλές χρεοκοπίας και εκβιασμούς νέων εκλογών σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας της Ν.Δ, (του ετέρου μετά του ΠΑΣΟΚ σωτηρίου κόμματος), το ελληνικό του «ακατανίκητο» και έτσι του ξεφεύγει ο «βράχος» και φθάνει ξανά στους πρόποδες του «Μααστρίχτ» και φτού από την αρχή. Και έτσι «Μάθαν ότι γαμιόμαστε, και πλακώσανε κι οι γύφτοι με τα κουτάλια». Ε!!! Νισάφι πιά, με τον ρόλο της  γυναίκας που ο άντρας της είναι ποδοσφαιριστής και ο γκόμενός της αστυφύλακας. Δηλαδή να είμαστε «του κλότσου και του μπάτσου». Είναι παράλογο, μάταιο και ανέλπιδο το να κάνουμε προσπάθειες που δεν έχουν νόημα και που το τέλος τους θα είναι πάλι η ίδια αρχή. «Κακής απ’ αρχής γίγνεται τέλος κακόν», μας συμβουλεύει ο Ευριπίδης. Γιαυτό, πριν ακόμα αυτές οι άσκοπες ενέργειες μας οδηγήσουν στο Ζενίθ της ματαιότητας και της κατάθλιψης, θα είναι φρόνιμον να εφαρμόσουμε τη λαϊκή παροιμία «Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις και η κακή του μέρα». Έτσι, με γνώμονα του Μεάνδρου το «Το δις εξαμαρτείν τ’ αυτόν ουκ ανδρός σοφού.», η Κυριακή των τρίτων ερχομένων Εκλογών των Μνημονίων πρέπει να γίνει η κακιά μερα του πρώτου κλέφτη ΠΑΣΟΚ και δευτέρου κλέφτη ΝΔ, ψηφίζοντας τον αμόλυντον, άχραντον και άσπιλον με τα Μνημόνια (προς το παρόν) κ. Αλέξη Τσίπρα του ΣΥΡΙΖΑ. Στην ανάγκη που έχει βρεθεί η πατρίδα μας Ελλάδα, οι ευπρατίδες και οι συναισθανόμενοι τη δύσκολη κατάστασή της, συμπαρίσταται και προσφέρουν πέραν από πολιτικές και κομματικές ταυτότητες, σε όποια οικονομική κατάσταση και αν βρίσκονται, και δεν οπισθογυρίζουν ζητώντας το πώς και το γιατί, αφού έχουν υπαρκτό πρόβλημα που ζητά την λύση του. Ας έχουμε παράδειγμα το δίδαγμα από την ζωή της Πανωραίας Χατζηκώστα. Η οποία από αρχόντισσα των Κυδωνίων του Αϊβαλιού κατάντησε πλύστρα και ζητιάνα στους δρόμους του Ναυπλίου, όπου οι μοσχόμαγκες την είχαν βαφτίσει με το παρατσούκλι «Ψωροκώσταινα». Στις μέρες μας, χρησιμοποιούμε απαξιωτικά αυτή τη λέξη όταν πρόκειται να στηλιτευθεί μια κακομοιριά, υποχωρητικότητα, ανοργανωσιά, αδυναμία και φτώχια που χαρακτηρίζει την Ελλάδα της νεότερης ιστορίας. Δηλαδή την Ψωροκώσταινα Ελλάδα του Χριστιανισμού. Όμως, η Ψωροκώσταινα του Ναυπλίου ήταν μια ηρωική και αξιέπαινη πατριώτισσα στα χρόνια της Επανάστασης του ’21. Μάλιστα δε μιά Κυριακή του 1826 στήθηκε στη πλατεία του Ναυπλίου ένα τραπέζι και ζητούσαν από τους καταστραμμένους, πεινασμένους και χαροκαμένους Έλληνες να βάλουν πάλι το χέρι στην τσέπη για να βοηθήσουν τους μαχητές και τους αποκλεισμένους του Μεσολογγίου. Αλλά λόγω της φτώχιας και της εξαθλίωσης κανείς δεν πλησίαζε το τραπέζι. Τότε η φτωχότερη όλων, η χήρα Χατζηκώσταινα, η Πανωραία, έβγαλε το ασημένιο δαχτυλίδι που φορούσε στο δάχτυλό της και ένα γρόσι που είχε στην τσέπη της και τα ακούμπησε στο τραπέζι της ερανικής επιτροπής, λέγοντας «Δεν έχω τίποτα άλλο από αυτό το ασημένιο δαχτυλίδι κι αυτό το γρόσι. Αυτά τα τιποτένια προσφέρω στο  Μεσολόγγι». Βεβαίως η σημερινή  Ψωρκώσταινα Ελλάδα θα ξαναγίνει Πανωραία Ελλάδα, αφού έχει μέσα της το πατέρα της μυθικής καλλονής που αγάπησε ο Δίας, της Ευρώπης, και τον αναγεννώμενο Φοίνικα που ξαναγεννιέται από την τέφρα του και πλύστρες Χατζηκώσταινες που γεννούν λεβέντες Ελληνόπουλα. Τα οποία στο τραπέζι των ερχομένων Εκλογών θα προσφέρουν στον Τσίπρα τους το δικό τους δαχτυλίδι και γρόσι, την ψήφο και το ψηφισμά τους. Ώστε αι ψήφοι του ΣΥΡΙΖΑ να μην κανταντήσουν «μωρές παρθένες» και μείνει ξανά ο Νύμφιός των, «Τσίπρας», «εκτός νυμφώνος». Αλλά ως «φρόνιμες παρθένες», με έλαιον (ψήφισμα) εν τοις αγγείοις (ψηφοδέλτιον) αυτών, θα μπορέσουν στο άκουσμα της «εν μέσης νυκτός (της Κυριακής των Εκλογών) κραυγής: ιδού η νήμφη έρχεται» να εισέλθουν εις τους γάμους της Νύμφης «Κυβέρνηση» με τον Νύμφιο του ΣΥΡΙΖΑ «κ. Τσίπρα». Μία από αυτές τις «φρόνιμες παρθένες» θα είναι και η δική μου ΠΑΣΟΚο-ΨΗΦΟς, για να μην ξεπέσει ξανά στον Σαμαρά, τον νύμφιο του Αγγλικού Κόμματος του Μαυροκορδάτου, ως πεσκέσι από τον Βενιζέλο. Και άσε τον τέως σύντροφό μου και κολαούζο του Γαλλικού Κόμματος του Κωλέτη, κ. Πάγκαλο, να ζει στον Κόσμο του, όπου «η Αριστερά (η ακατάπαυστη κυβέρνηση Καποδίστρια και του Ρωσικού Κόμματος του Ανδρέα Μεταξά) θεωρεί ότι το ΠΑΣΟΚ είναι τα μεγάλο Σούπερ Μάρκετ στο οποίο μπορούν να ψωνίσουν και να φύγουν χωρίς να πληρώσουν». Αφού Τζαμπατζίδικο κάνανε το ΠΑΣΟΚ αυτοί οι ίδιοι οι Αρχηγοί ΤΟΥ, εξαργυρώνοντας τις δικές μας ψήφους με Μνημόνια, Χαράτσια και  Φόρους. Ντροπή σε μας τους ψηφοφόρους που τους αφήνουμε να κυκλοφορούν σαν «μωρές παρθένες» και δεν κάναμε τη «ρουχάλα μας» πλημμύρα βροχής, που θα φέρει τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα και θα τους καταστρέψει ως διεφθαρμένη γενιά του Δία.   Αμήν=Αληθώς, γένοιτο. Ο πολιτικώς άστεγος Καρβας.    www.spoudasmata.blogspot.com  

No comments:

Post a Comment