Πίστευε και μη ερεύνα: «Η άγια κόλαση της μαύρης χριστιανικής κελεμπίας!». O Άραβας φιλόσοφος, Al-Ma’arri, μας πληροφορεί ότι: «Οι κάτοικοι της γης είναι δύο ειδών: εκείνοι με μυαλά, αλλά χωρίς θρησκεία, και εκείνοι με θρησκεία, αλλά χωρίς μυαλά (που πιστεύουν τυφλά στην ηλιθιότητα της μαύρης ρόμπας της χριστιανικής ιερoσύνης: «πίστευε, και μη ερεύνα»»). Eίναι απόλυτα βέβαιο πως αυτή τη φράση τύπου: «ράδιο αρβύλα (που λένε και οι φαντάροι), όχι μόνο ο Χριστός δεν είπε στον («άπιστο») Θωμά «πίστευε και μη ερεύνα», αλλά τον προέτρεψε να ελέγξει με τα ίδια του τα χέρια τις τρύπες από τα καρφιά Του! Δηλαδή αυτό που προτρέπει ο Ιωάννης Χρυσόστομος με το ευαγγελικό του: «ερευνάτε τας Γραφάς»! Επομένως, η φράση «πίστευε και μη ερεύνα» δεν απαντά ακριβώς έτσι στην εκκλησιαστική γραμματεία, αλλά αποτελεί συμπύκνωση της συνοδικής «πίστευε τῶι θαύματι καὶ μὴ ἐρεύνα λογισμοῖς τὸ γενόμενον». Οπότε το «πίστευε και μη ερεύνα», όσο παρεξηγημένο κι αν είναι, έχει περάσει ως κοινός τόπος ότι η Εκκλησία προϋποθέτει την πλήρη υποταγή στο δόγμα αποθαρρύνοντας την έρευνα. Αυτά τα απλά, αποτελούν απόδειξη ότι δεν υπάρχει άλλη απάντηση σε αυτό το ερώτημα από το ότι πρόκειται για έναν εσφαλμένο κοινό τόπο. Δηλαδή, κάτι σαν και αυτό που σωστα διακηρύσει ο διάσημος Αμερικανός αστρονόμος και αστροφυσικός Carl Sagan: «Μία από τις πιο θλιβερές διδαχές της ιστορίας είναι η εξής: Αν μας έχουν κοροϊδέψει για αρκετά μακρύ χρονικό διάστημα, τείνουμε να απορρίπτουμε κάθε ένδειξη της κοροϊδίας. Δεν μας ενδιαφέρει πλέον να μάθουμε την αλήθεια. Η κοροϊδία μας έχει καταστήσει δέσμιους. Απλά, παραείναι οδυνηρό να παραδεχθούμε, ακόμα και στους εαυτούς μας, ότι υπήρξαμε τόσο ευκολόπιστοι». Γιαυτό υπάρχουν μιαρά θέματα ιερών προκαταλήψεων, όπου το άγγιγμα αυτών θεωρείται ασέβεια, αμαρτία, έγκλημα καθοσιώσεως που επισύρει τις ανάλογες τιμωρίες, που κλιμακώνονται από την τιμωρία και την φυλακή μέχρι την κόλαση, την πυρά και την βασανιστηκή αγχόνη του κυνηγιού των Μγισσών της Ιεράς Εξέτασης. Απο το 1484 μέχρι το 1834, εξευτέλισε, βασάνισε και θανάτωσε χιλιάδες ανθρώπους για την υπεράσπιση της Πίστης. Με σύνθημά της: «Φωτιά στο κορμί για να σωθεί η ψυχή» προκάλεσαν τον θάνατο και σε βρέφη που βρίσκονταν ακόμη στο μητρικό τους στήθος. Μάλιστα και σήμερα κάποιοι, ταυτισμένοι με τα θρησκευτικά και εξουσιαστικά ιερατεία αφορίζουν, ή καταδικάζουν και φυλακίζουν, ακόμα και δολοφονούν, σκοτώνουν και καίνε όσους ξεπερνούν τον εξουσιαστικό Φόβο και συνεπείς στην επιστημονική και κοινωνική συνείδησή τους τολμούν να αναζητήσουν την αλήθεια, τις ρίζες των αιτιών της κακοδαιμονίας, με κίνδυνο να χάσουν, όχι μόνο την όποια βολή τους, αλλά την ίδια τη ζωή τους. Σ’ αυτούς, στους τολμηρούς λοιπόν χρωστάμε, άνθρωποι και ανθρωπάκια της ανθρωπότητάς μας, όλες τις κατακτήσεις που μας οδήγησαν μέσα από αγώνες στη σημερινή πραγματικότητα του 2022. Η οποία υπήρξε ο μεγάλος στόχος του Μεγιστάντα και προέδρου των ΗΠΑ, κυρίου Τράμπ: «Η ενεργοποίηση της περίφημης «N.E.S.A.R.A.», εξαρχής της προεδρίας του, που η νομοθετική της πράξη αλλάζει την μορφή του επιγείου κόσμου μας! Όπου το τέκνον του θεού, «άνθρωπος», έπεται να απελευθερωθεί από τα δεσμά της διεθνούς Εκκλησιαστικής Τοκογλυφικής Αράχνης και θα μπορεί να έχει αμεσότερη πρόσβαση στα αγαθά που παράγει ο ανθρώπινος πλανίτης μας. Φυσικά με την εκμετάλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Γης μας, συμβαδιζόμενη με μιά πιό δίκαια ανακατανομή του φυσικού πλούτου, η ζωή θα είναι ποιοτικότερη, αλλά και μεγαλύτερη σε διάρκεια για όλους. Έτσι τα 209 έθνη–κράτη θα επιβιώσουν και δεν θα θυσιαστούν στο βωμό μιας αφηρημένης «παγκοσμιοποιητικής Μιγαδοποίησης του ανθρωπίνου γένους. Γιαυτό ο 42ος πρόεδρος των ΗΠΑ, William Jefferson Clinton, αρνιόταν να υπογράψει την εγκυρώτητα του νόμου ΝΕΣΑΡΑ, μέχρι που 4 Αμερικανοί Στρατηγοί μπήκαν στο γραφείο του στο oval office και τον υποχρέωσαν να υπογράψει το διάταγμα εφαρμογής του Νόμου στις 10/10/2000. Σε εκείνο το σημείο, η NESARA, όπως και με οποιαδήποτε Νομοθεσία, έγινε «Νόμος της χρυσής εποχής στη Γη». Δηλαδή η αναγέννηση του χρυσού Αίωνα του απανταχού Ελληνισμού, χωρίς φτώχεια, χωρίς πείνα, χωρίς χρέος, μόνο παγκόσμια ευημερία και ειρήνη για όλους! Όπως έζησε η πόλη της Θεάς Αθηνάς την μεγαλύτερη ακμή και δόξα μετά την αποφασιστική νίκη επί των Περσών (που είχαν πυρπολήσει την Ακρόπολη, μετατρέποντας έτσι το «αρχαίο ιερό» σε ερείπια) στη Μάχη των Πλαταιών, υπό την αρχηγία του Περικλή το 479 π.Χ. Είναι λοιπόν εύλογο στις προσευχές μας να συμπεριλαμβάνομαι και τον σημερινό Περικλή του χρυσού Αιώνα, τον κύριο Ντόναλντ Τράμπ. Που παλεύει αυτούς που φροντίζουν να αναβάλονται διαρκώς οι διευθετήσεις εκείνες, που θα άνοιγαν το δρόμο για την επίσημη εξαγγελία του νέου Νόμου. Διότι είναι εκείνοι που βλάπτονταν θανάσιμα από την υλοποίηση αυτών των μεταρρυθμίσεων στον τραπεζικό, τον κυβερνητικό, τον στρατιωτικό και τον δικαστικό χώρο και χρησιμοποίησαν κάδε δυνατό τέχνασμα σε όλη την πορεία, προκειμένου να καθυστερήσουν την εκτέλεση αυτών των δραστηριοτήτων. Γνώριζαν ότι η ισχύς και ο έλεγχός τους θα τελείωναν με την υλοποίηση των διατάξεων του νόμου NESARA. Με την επικράτηση αυτής της Συμφωνίας «Νέας Γιάλτας» δεν πρέπει πιά να καταπίνουμε αμάσιτο το παπατσήδικο «Πίστευε και μη ερεύνα» και επίσης δεν θα αποδεχόμαστε όσα διαβάζομε, αλλά ας ανοίξουμε τους ορίζοντές μας, και ας μην είμαστε μια σκέτη άρνηση, για να μην χαλάσουμε την εναντίον μας βολή των ρασοφόρων μας. Πιστεύω ότι ήρθε η ώρα να κινηθούμε σε αυτήν την 5D κατάσταση δομής όπου επικρατεί η δικαιοσύνη, η ειρήνη και η ισότητα, των επιγείων θεανθρώπων του Ολύμπου (έξι ήταν γυναίκες και έξι άντρες). Σεβαστές οι δοξασίες και η πίστη του καθενός, φτάνει να είναι δικές τους και «μετά Λόγου Γνώσεως» και όχι από φόβο και από άγνοια και να μην τον καθιστούν υποχείριο της Εκκλησίας και των κάτω από αυτην εξουσιαστικών ιερατείων. Επειδή όμως κανένας δεν επέλεξε την θρησκεία και την πίστη του, αλλά του επιβλήθηκε από τα σκοταδιστικά και τα εξουσιαστικά ιερατεία, σε ηλικία που δεν μπορούσε να κρίνει, να συγκρίνει και να επιλέξει να πιστεύει ή να μην πιστεύει σε κάτι, γι αυτό η αναζήτηση της αλήθειας για την κακοδαιμονία της ύπαρξης και της συνύπαρξης ανθρώπων και Λαών, αποτελεί σήμερα, στον 21ο αιώνα της κοινωνικά χρήσιμης επιστήμης και της ηλεκτρονικής απελευθερωτικής τεχνολογίας , πρώτη προτεραιότητα η αναζήτηση της εξόδου από τους μύθους και την καπιταλιστική βαρβαρότητα της Χριστιανωσύνης. Όσον αφορά στο παραμύθι των επαγγελματιών θεολόγων, των παπάδων, των ιδεολόγων-φιλοσόφων της εξουσίας και μερικών μονοδιάστατων και παρτάκηδων «επιστημόνων» για τον υποτιθέμενο παρηγορητικό ρόλο των θρησκειών που τάχα ανακουφίζει τους αδύναμους, τους φτωχούς και τους πάσχοντες, πράγμα που τάχα τις καθιστά χρήσιμες και αναγκαίες, οφείλουμε να ρωτάμε για τη συμβολή των θρησκειών στην διαίρεση των κοινωνιών σε πιστούς και απίστους, σε ισχυρούς και αδύναμους σε πλούσιους και φτωχούς, σε έχοντες και μη έχοντες σε βολεμένους και σε πάσχοντες. Οφείλουμε να ρωτάμε γιατί άραγε όλες οι θρησκείες διαπλέκονται με τις εκάστοτε εξουσίες, η ύπαρξη των οποίων προϋποθέτει την κοινωνικήν ανισότητα, δηλαδή την ύπαρξην φτωχών, αδύναμων και πασχόντων. Ρωτώντας θα κατανοήσουμε ότι ο παρηγορητικός ρόλος των θρησκειών, των Εκκλησιών και των ιερατείων λειτουργεί ως αφιόνι, ως παυσίπονο απέναντι στη βαρβαρότητα των εξουσιών και συνεπώς θα κατανοήσουμε ότι εκείνο που χρειάζονται οι αδύναμοι, οι φτωχοί και οι πάσχοντες είναι η πραγματική βοήθεια της κοινωνικά χρήσιμης επιστήμης, η ισονομία και η κοινωνική ισότητα του θεού (το έν του όλου) του Ολύμπου, που ανέφερα πιο πάνω και όχι ψέματα και ψευδαισθήσεις. Οφείλουμε να είμαστε ρεαλιστές και αντικειμενικοί και χωρίς κούφιους συναισθηματισμούς. Γιατί αυτό που κάνουν οι θρησκείες και οι εξουσίες είναι, πρώτα να καταδικάζουν την εργαζόμενη ανθρωπότητα στη φτώχεια, στη δυστυχία και στην αρρώστια για να πλουτίζουν οι λίγοι και μετά έρχονται να προσφέρουν παρηγοριά με φόβο και «δωρεάν μεταθανάτιο παράδεισο» στους «πιστούς», δυσμένεια, φυλακές, ζωή-κόλαση και θάνατο στους ανυπότακτους και στους «απίστους». Μάλιστα ο ιστορικός Γιάννης Κορδάτος γράφει σχετικά με την αξιοπιστία των χριστιανικών γραφών το εξής: «Όπως ξέρουμε, η Νέα Διαθήκη έχει παρμένα πολλά χωρία από την Παλαιά Διαθήκη και ο Ιουστίνος μας πληροφορεί πως στα χρόνια του, οι Εβραίοι δεν αναγνώριζαν σαν έγκυρα αυτά τα χωρία και γενικά χαρακτήριζαν την προφητολογία και χριστολογία της Νέας Διαθήκης ως πλαστή». Είναι γεγονός πως οι αντιφάσεις, οι αντιθέσεις, οι λαθεμένες αναφορές, οι σκόπιμες παρεμβάσεις και οι πλαστογραφήσεις που χαρακτηρίζουν τα ευαγγέλια, αλλά και όλα τα άλλα λεγόμενα «ιερά κείμενα» του χριστιανισμού είναι τόσες που δεν μπορούν να αποφευχθούν και να αποκρυφτούν. Το πρόβλημα αρχίζει με την ιστορικότητα του Ιησού, αφού όσοι σοφίστηκαν τον μύθο του και έγραψαν για την υποτιθέμενη ζωή και δράση του, ξέχασαν να αναφέρουν πότε ακριβώς γεννήθηκε και συνεπώς πότε ακριβώς «σταυρώθηκε». Δεν υπάρχει καμιά σχετική ιστορική μαρτυρία και σε κανένα κείμενο των «ευαγγελιστών και των αποστόλων» δεν αναφέρεται τίποτα αξιόπιστο και σχετικό με την ημερομηνία γέννησής του, πράγμα που άφηνε περιθώριο για σχόλια και αμφισβήτηση του μύθου. Εκείνο όμως που περιπλέκει περισσότερο το θέμα της γέννησης του Χριστού, σε βαθμό μάλιστα που να την αναιρεί ως πραγματικό γεγονός, είναι η διαφωνία μεταξύ των λεγόμενων ευαγγελιστών Λουκά και Ματθαίου, αφού κατά τον Ματθαίο ο Ιησούς γεννήθηκε την εποχή του Ηρώδη του Μεγάλου, δηλαδή το 5, το 6, το 7 παλιάς χρονολογίας (π.χ.), ή και νωρίτερα, αφού ξέρουμε ότι ο Ηρώδης πέθανε το 4 π.χ. Ενώ κατά τον Λουκά (2. 1-7) γεννήθηκε την εποχή της απογραφής που διέταξε ο κυβερνήτης της Συρίας, Κυρήνιος, δηλαδή το 6 νέας χρονολογίας (μ. χ.), με άλλα λόγια τουλάχιστον 11 χρόνια αργότερα. Οι άγιοι Πατέρες της χριστιανής Εκκλησίας αποφάσισαν αυθαίρετα να εκδώσουν πιστοποιητικό γέννησης ενός ιστορικά ανύπαρκτου προσώπου χωρίς ληξιαρχική πράξη γέννησης, στη θέση ενός άλλου παλιότερου θεού (του ενός του όλου). Αφού ο καθορισμός της 25ηςΔεκεμβρίου ως ημερομηνίας γέννησης του Χριστού έγινε όταν η Καθολική Εκκλησία έψαχνε ένα τρόπο για να καταργήσει, χωρίς να δημιουργήσει μεγάλο θόρυβο, τις γιορταστικές τελετές του Δωδεκάθεου του Ολύμπου, το οποίο απειλούσε τότε την ύπαρξη και εξάπλωση του Χριστιανισμού. Συγκεκριμένα ο πάπας Ιούλιος Α' γύρω στο 335 μ. χ. επέβαλε στους Χριστιανούς να γιορτάζουν τα Χριστούγεννα ανά έτος την 25η Δεκεμβρίου». Μάλιστα ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς (150-215 μ. χ.) συγκέντρωσε όλες τις πολλές απόψεις και αποφάνθηκε ότι ο Ιησούς γεννήθηκε στις 17 Νοεμβρίου του 3 π. χ. Άλλοι τοποθετούν την γέννηση στις 19 Απριλίου και άλλοι στις 20 Μαΐου. Στην αρχή, η γέννηση γιορταζόταν την 6η Ιανουαρίου. Στα 354, η Ρώμη και άλλες εκκλησίες της Δύσης επέλεξαν την 25η Δεκεμβρίου. Η ανατολική εκκλησία της Ορθοδοξίας κατηγόρησε τις δυτικές εκκλησίες του καθολισμού για παραχωρήσεις στην ειδωλολατρία αλλά περί τα τέλη του αιώνα προσχώρησαν κι αυτές στην 25η Δεκεμβρίου. Υπήρχε λόγος: Η χριστιανική θρησκεία είχε να παλέψει και με τις βαθιά ριζωμένες αρχαίες δοξασίες που αποδεικνύονταν πολύ πιο επικίνδυνος εχθρός από τους παλιούς αυτοκράτορες των εποχών των διωγμών Ο κύριος αντίπαλος του χριστιανισμού, ο Μίθρας, ήταν ο ανίκητος θεός Ήλιος, του οποίου τη γέννηση γιόρταζαν οι πιστοί του στις 25 Δεκεμβρίου. Άρα οι πληροφορίες για τον Ιησού είναι τόσο σκόπιμα συγκεχυμένες, όπως άλλωστε όλα τα ιερά κείμενα του ιουδαϊσμού που αντιφάσκουν μεταξύ τους (Ταλμούδ της Ιερουσαλήμ και Ταλμούδ της Βαβυλώνας κ.ά.). Σύμφωνα με τα οποία ο Ιησούς έζησε γύρω στο 100 π. χ., δεν σταυρώθηκε αλλά λιθοβολήθηκε, σφάχτηκε, κρεμάστηκε, τον σκότωσε ο ληστής Φινέας, ήταν ραβίνος ή φυγαδεύτηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Η απόλυτη αντιφατικότητα και σύγχυση που επικρατεί γύρω από την ιστορικότητα του Ιησού Χριστού, δεν προβληματίζει μόνο, αλλά και δεν πείθει, και λογικά αποτελεί τη μεγαλύτερη απόδειξη πως δεν υπήρξε και συνεπώς πρόκειται για ένα υψηλής σκοπιμότητας κακοκατασκευασμένο μύθο.