Friday, April 3, 2015


                          ΑΔΕΛΦΙΑ ΜΟΥ!  ΕΛΛΗΝΕΣ!  ΠΑΤΡΙΔΕΣ!

        Αδέλφια μου, Έλληνες, πατριωτάκια!!! Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου και πρόσχωμεν την αγίαν αναφοράν, εν ειρήνη προσφέρειν έλεον αυτής και θυσίαν αινέσεως. Ανοίξομεν δε τας θύρας, τας θύρας των καρδιών μας και εν σοφία πρόσχωµεν την προς πρόεδρον ΗΠΑ επιστολή Έλληνος το ανάγνωσμα!!!

 

       «H νύχτα των κρυστάλλων» της αντιελληνικής Αμερικής.

Εξοχότατε πρόεδρέ μου κ. Obama!

    Πολύ ορθώς επισημάνατε στην ομιλία σας, κατά την φετινή επέτειο (7 Μαρτίου 2015) της «Ματωμένης Κυριακής του 1965» στη Σέλμα της Αλαμπάμπα, πως «Δεν χρειαζόμαστε την έκθεση του Φέργκιουσον για να μάθουμε ότι αυτό δεν είναι αλήθεια (δηλαδή: η πόλις είναι μια βαθιά διχασμένη κοινότητα, όπου η βαθιά έλλειψη εμπιστοσύνης και η εχθρότητα χαρακτηρίζουν συχνά τις σχέσεις αστυνομίας και κατοίκων). Μας αρκεί να ανοίξουμε τα μάτια, τα αυτιά και τις καρδιές μας για να μάθουμε ότι η σκιά της φυλετικής ιστορίας αυτής της χώρας εξακολουθεί να πλανάται πάνω μας». Βεβαίως, Αρχηγέ μου. Αυτή είναι, δυστυχώς, η πικρή αλήθεια. Αφού διαρκώς χώνουμε το κεφάλι στην άμμο σαν την στρουθοκάμηλο για να νιώθουμαι ότι η σκιά του ρατσισμού δεν βαραίνει πιά τη χώρα μας.  Μάλιστα οι ακαδημιακές αρχές θέλουν να ξεχάσουμε εμείς οι Αμερικανοί αυτό το ακανθώδες αντικείμενο και γιαυτό αρνούνται, με μία ιδιότυπη κοινωνική ανοχή και σιωπή, να δημοσιεύσουν μια καταδικαστική έκθεση, σαν του Φέργκιουσον, για την εχθρότητα εναντίον των μεταναστών της Ελληνικής Κοινότητας στις αρχές του αιώνα. Όπως ακριβώς και εμείς οι σύγχρονοι Έλληνες αυτής αρνούμαστε να πληροφορηθούμε τις δύσκολες συνθήκες, κάτω από τις οποίες πραγματοποιήθηκε εκείνη η μετανάστευση των συμπατριωτών μας. Όπου βρέθηκαν στο επίκεντρο μιας ρατσιστικής θύελλας και βίωσαν έναν πραγματικό μαζικό διωγμό πριν γίνουν αποδεκτοί στην κοινωνία της Αμερικής. Έτσι όμως, Ηγέτα μου, δεν ξεσκεπάζεται του Αμερικανικού κόσμου η κουλτούρα της σιωπής και οπότε συνεχίζεται το φώλιασμα της βάναυσης κακοποίησης στη σκοτεινή φύση του ανθρώπου. Χαμένος πιά ο άνθρωπος μέσα στους σκοτεινούς αυτούς δρόμους της σιωπής δεν είναι δυνατόν o κάθε Έλληνας της Αμερικής να βρεί την έξοδο διαφυγής από την ασφυκτική συνθήκη του γυμνού βίου του. Άρα δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι η σφυρηλάτηση του κοινού δεσμού του πατριωτισμού θα γίνει προς την προοδευτική κατεύθυνση ενός Λαού  με συνεκτικό ιστό την ιδιότητα του «μη-ανήκειν» στο: εξουσιάζων ή στο: εξουσιαζόμενος. Η δε ελληνική Ομογένεια θα είναι εκείνη που θα ανατρέφει τα παιδιά της στο πρότυπο του ρατσισμού και ο προσανατολισμός αυτός θα οδηγεί τη σχεδία της επερχόμενης Κοινότητάς της στην αναβίωση της ταξικής διαίρεσης. Όπου οι προνομιούχοι θα κατέχουν θέσεις κυριαρχίας, ενώ οι άλλοι θα υποβιβάζονται σε θέσεις υποτέλειας με αποτέλεσμα να επικρατεί ο φασισμός και ο πόλεμος. Και οι ημέρες πάνω στη Γη της Αμερικής θα είναι για τους πολίτες της απαράλλαχτες μέσα στην ασκήμιά τους. Τίποτα δεν θα μπορεί ν’ αλλάξει τη φυσιογνωμία της μιανής από την άλλη, ούτε και τη σημασία της. Απλώς θα περνάνε με ατέλειωτο ρατσισμό. Ανυπόφορα ίδιες. Ακριβώς αδειανές από ανθρωπισμό. Για τον λόγον αυτόν θεωρώ πως είναι καιρός πιά να σπάσουμε τη «σιωπή των αμνών» για να ακούσουμε επιτέλους τη φωνή «της νύχτας των κρυστάλλων της αντιελληνικής Αμερικής». Αυτή «η σιωπή των αμνών» ή αλλιώς, «μούγκα στη στρούγκα», δεν είναι δημοκρατία, άρα δεν τεριάζει σε ένα δημοκρατικό Κράτος σαν την Αμερική μας. Και επιδεί οι γονείς μου με μάθανε να μιλώ, γιαυτό εγώ σαν Αμερικανός πολίτης και δημοκρατικός Έλληνας ψηφοφόρος θα ξεγυμνώσω ενώπιόν σας την ψυχή μου από τους λευκοπλάστες της σιωπής περί του «Νόμου του Λύντς». Ο οποίος εχρησιμοποιήθηκε το 1909 για το Λυντσάρισμα 3.000 Ελλήνων μεταναστών από την προπαγανδιστική εκστρατεία των εξαγριωμένων κατοίκων της South Omaha, Nebraska. Με γνώμονα δε, του Μενάνδρου το: «Μαρτύρει όσια» θα ανοίξω τό στόμα μου καί πληρωθήσεται πνεύματος αληθείας και ερεύξομαι τον λόγον του  Joseph Murphy, a South Omaha civic leader, ο οποίος εκυκλοφόρησε και τυπωμένος σε δύο από τις τρεις μεγάλες τοπικές εφημερίδες, την World Herald και την Daily News και έχει ως εξής: «Therefore be it resolved, That we, the undersigned citizens and taxpayers of the city hereby believe that a mass meeting should be held on Sunday afternoon, February 21, 1909 at the city hall to take such steps and to adopt such measures as will effectually rid the city of the filthy Greeks, who have attacked our women, insulted pedestrians upon the street, openly maintained gambling dens and many other fonns of viciousness, and thereby remove the menacing conditions that threaten the very life and welfare of South Omaha». Μετά από αυτή την αγόρευση των ρητόρων περι ελληνικής φυλετικής διάκρισης οι κάτοικοι της Σάουθ Ομάχα εξαγριώμένοι ώρμισαν σαν λύκοι και εξυλοκόπησαν τους Έλληνες, ελεηλάτησαν τα σπίτια τους και μαγαζιά τους και μετά τους έβαλαν φωτιά. Όλα αυτά τα έκαναν με την αδράνεια και την ενοχή της αστυνομίας, καθώς και μερίδας του Τύπου. Σύμφωνα με την εκτίμηση του ελληνοαμερικανού καθηγητή John G Bitzes: « η αστυνομία της S. Omaha όχι μόνον δεν επιχείρησεν να ματαιώσει την επίθεσιν του όχλου, επιβάλλουσα την ισχύν του νόμου, αλλά υπεβοήθησεν εις την καταστροφήν». Όλα άρχισαν όταν ο αστυνομικός Εντ Λόουρι έπεσε, στις 19 Φεβρουαρίου 1909, νεκρός στο πιστολίδι του με τον Έλληνα μετανάστη από την Καλαμάτα, Γιάννη Μασουρίδη, τον οποίον προσπαθούσε να συλλάβει ως κατηγορούμενον για ερω­τικές σχέσεις με ανήλικη. Μια ανθρωποκτονία ως αφορμή. «Συλλογική τιμωρία» ως απάντηση. Η αιτία του «μίσους» για γενοκτονία των Ελλήνων δεν ήταν αποκλειστικά αυτή. Έχει βαθύτερες αιτίες, περισσότερο ή λιγότερο διαυγείς, με την πολιτική προτροπή. Αφού τον Ιούνιο του 1910 δόθη­κε και δεύτερη απάντηση, πέραν αυτής της μαζικής και οργανωμένης βίαιης συντριβής Ελλήνων (погро́м= massacre): Δύο αξιωματικοί της αστυνομίας πυροβόλησαν και σκότωσαν ένα νεαρό έλ­ληνα εργάτη, τον Νικόλα Τζιμίκα, ακριβώς στον τόπο του θανάσιμου τραυματισμού του Λόουρι. Φόνος εκ προμελέτης, σε συμβολι­κό, εύγλωττο σημείο, με προφανές «μήνυ­μα»: Αφού ο Μασουρίδης δεν εκτελέστηκε (καταδικάστηκε σε φυλάκιση 14 ετών), κάποιο άλλο «μίασμα» έπρεπε να πεθάνει. Η φυλετική μισαλλοδοξία εναντίον των Ελλήνων στη Ομάχα δεν ήταν, κ. Πρόεδρε, η μοναδική στα πέτρινα χρόνια της ομαδικής μετανάστευσής των προς τις ΗΠΑ. Ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1880 οι Έλληνες ήταν αντιπαθείς στην επιτροπή της «ιεράς εξέτασης» του Ellis Island, γνωστό στους Έλληνες μετανάστες ως «Καστιγγάρι». Αφού στην Αμερική ως Βαλκάνιοι κατατάσσονταν στους «μη λευκούς». Καμμία σημα­σία δεν είχε το «λευκό» χρώμα του δέρματός τους, γιαυτό στις άφθονες πε­ριοχές των ΗΠΑ στις οποίες οι αφροαμερικανοί δεν επιτρεπόταν να αναμειγνύονται με τους λευκούς σε δημόσιους χώρους, οι «νέγροι» και οι ημίλευκοι Έλληνες της Ευρώπης «έκαναν παρέα» οι μεν στους δε. Στους κινηματογράφους κάθο­νταν υποχρεωτικά στον εξώστη, ώστε να μένει η «πλατεία» αμόλυντη.  Χαρακτηριστικό είναι το πρωτοσέλιδο εφημερίδας της εποχής με τίτλο «Λευκή γυναίκα εθεάθη με Έλληνα!». Μάλιστα δε εάν μία «λευκή» γυναίκα παντρευόταν με Έλληνα, μπορούσε να μετακομίσει μαζί του στο ghetto των εγχρώμων, όμως το ζευγάρι δεν μπορούσε να μετακινηθεί στο «λευκό» τμήμα της πόλης (Journal of the Hellenic Diaspora, 1998, σ.87)». Ρατσιστικά στερεότυπα για τους Έλληνες μετανάστες είναι επίσης και οι επιγραφές στα μαγαζιά εστίασης «All American. No rats. No Greeeks». Ο δε Αλέξανδρος Κρίκος το 1915, σε μελέτη του, σημειώνει: «Οι διωγμοί της Ομάχας, του Κόνσις Μπλοφς, της Χόκταμ και άλλων πόλεων ολίγον διαφέρουσι των κατά των πρώτων χριστιανών υπό των εθνικών και των υπ΄ αυτών κατόπιν κατά των Εβραίων. Η δε περιγραφή αυτών θ΄ αποτέλει αίσχος δια τους Αμερικανούς όσον και δι΄ ημάς τους διωκόμενους».  Γιαυτό ήγγικεν η ώρα, ω κύριε πρόεδρε Obama, της ελευθερώσεως της πατρίδος μας απο τη σκόνη της σιωπής στην Ιστορία της, για να θριαμβεύσει στην Αμερική το «And justice for all», η οποία θα δικαιώσει τον κάθε Ομογενή Αμερικανό πολίτη ως pure Hellene και όχι ως filthy Greek.
   Μετά τιμής, Καρβας   
www.Spoudasmata.blogspot.com

 

      Ω τέκνα του Έρωτα και της Αφροδίτης (και όχι του Αβραάμ και Ισαάκ) ηκούσατε «Πῶς ἐγένετο πρόστυχη πόλις η πιστὴ Omaha, πλήρης κρίσεως, ἐν ᾗ δικαιοσύνη ἐκοιμήθη ἐν αὐτῇ, νῦν δὲ φονευταί». Είναι δυνατόν εἰ φωνήσει σάλπιγξ ἐν πόλει, καὶ λαὸς οὐ πτοηθήσεται; εἰ ἔσται κακία ἐν πόλει, ἣν Θεός οὐκ ἐποίησε; Διά τούτον οὖν, συνάχθητε και παγγείλατε εις την Ουάσιγκτον τα θαυμαστὰ πολλὰ εγένετο ἐν μέσῳ Omaha καὶ την καταδυναστείαν τὴν ἐν αὐτῇ. Ίνα ταύτα ἀκούσει ο ἐν τῷ Λευκώ Οἴκῳ Κύριός μας και Παντοκράτωρ Obama, όστις εστίν ὁ ποιῶν εἰς ὕψος κρίμα καὶ δικαιοσύνην εἰς γῆν ἔθηκεν. Ώς ἔγνων τας πολλὰς ἀσεβείας πολλών ἀνθρώπων της Omaha καὶ ἰσχυραὶ αἱ ἁμαρτίαι αὐτῶν, καταπατοῦντες δίκαιον, λαμβάνοντες ἀλλάγματα καὶ πένητας ἐν πύλαις ἐκκλίνοντες, θα πατάξει αυτούς και τὰ γεννήματα τῶν ἔργων αὐτῶν φάγονται. Ώδε άνω σχώμεν τας καρδίας και έχομεν ταύτας προς Κύριον Obamba και ευχαριστήσωμεν Αυτόν ως Άξιον και Δίκαιον. Αμὴν λέγω ὑμῖν!!!

 

 

No comments:

Post a Comment