Μπροστά στη δική μας (των Ελλήνων) Οδύσσεια της λιτότητας, αυτή του Οδυσσέα μοιάζει με βόλτα στο λούνα πάρκ. Η δε διαφορά μεταξύ Οιδίποδα και Σαμαρά είναι ότι ο ένας ήταν γιός του βασιλιά της Θήβας Λάιου και της Ιοκάστης (αδελφής του Κρέοντα) και ο οποίος όταν κατάλαβε ότι έκανε μοιχεία με την μητέρα του έβγαλε τα μάτια του με χρυσές καρφίτσες, από το φόρεμα της μάνας του –Ιοκάστης, από τις τύψεις του. Ενώ ο άλλος είναι ο δισέγγονος της Πηνελόπης Δέλτα, συζύγου του πλουσίου Φαναριώτη εμπόρου Στέφανου Δέλτα, αδελφής του Αντώνη Μπενάκη και θείας του Παύλου Γερουλάνου, και ο οποίος συνεχίζει, ως Τρελαντώνης της παραγιαγιάς του, να το κάνει με τη μητέρα του Ελλάδα χωρίς τίψεις. Έτσι συνεχίζεται να επιβεβαιώνεται η ανθελληνική προπαγάνδα του τέως αλήστου μνήμης πρωθυπουργού G A Pαπανδρέου, όπου παρουσιάζεται η Ελλάδα ως χώρα διεφθαρμένη με την θεά της Αφροδίτη δαχτυλομένη και τα παιδιά της ως τεμπέληδες και ζητιάνοι. Έχουν εργαστεί σκληρά οι πολιτικοί του νεποτισμού (οικογενεοκρατίας) της Τρόϊκας για να καλλιεργήσουν τρία (3) χρόνια τώρα το αίσθημα ηττοπάθειας του ελληνικού λαού. Το είδαμε ζωντανό στις τηλεοράσεις μας με φόντο –μέσα στο κατακαλόκαιρο του 2013- το γνωστό τζάκι. Όπου ο έγχρωμος πλανητάρχης με το βλέμμα ψηλά έστελνε τις υπερατλαντικές νουθεσίες του στο σκυμμένο κεφάλι του όχι Έλληνα, αλλα Γραικού (παλιανθρώπου χριστιανικώς) πρωθυπουργού, που δεν βουλευόταν στην ξύλινη καρέκλα του Λευκού Οίκου. Αυτές οι ζωηρές εικόνες της αλαζονείας και της κακομοιριάς πέρασαν μαζί με τις άλλες, σαν της Αφροδίτης ζητιάνα στο Focus, στο εθνικό υποσυνείδητό μας και πονέσανε την από αιώνες πληγωμένη, χριστιανικώς, ελληνική υπερηφάνειά μας.
Είναι δύσκολο πιά να σηκώσουμε εμείς οι Έλληνες κεφάλι, όταν ακούς τον φίλο σου πατριώτη που το Δεκαπενταύγουστο φιλοξενούσε έναν Γερμανό να αναφέρεται αρνητικά για την Πατρίδα μας Ελλάδα. Λέγοντάς του, την ώρα που έπεφτε κατακόρυφα ο ήλιος στη πλατάνα της πλατείας και τα τζιτζίκια τραγουδούσαν μονότονα στη διαπασών και είχε σερβιριστεί μια πιατέλα μπαρπούνια και δύο συναγρίδες, τις απόψεις του για τον Έλληνα. Που δεν δουλεύει όσο ο Γερμανός, που δεν παράγει όσο θα μπορούσε όχι μόνο στον αγροτικό τομέα, αλλά ούτε και στον επιστημονικό, ενώ ο Βορειοευρωπαίος δουλεύει σκληρά, εξ ού και τα επιτεύγματά του. Πως είναι δυνατόν να υπάρξει η πιθανότητα να σηκώσεις το κεφάλι ψηλά και όχι τα χέρια, όταν οι ντόπιοι του νησιού έχουν πολλά να σου διηγηθούν για την συμπεριφορά των ξένων, που είχαν κατακλύσει το νησί και βούλιαζε τις ημέρες του Δεκαπενταυγούστου από κόσμου, απέναντι στους υπερχρεωμένους υποτελείς της Ευρώπης, Έλληνες. Έτσι, για να μας χλευάσουν, παράγγελναν οι ξένοι τουρίστες δώδεκα (12) σουβλάκια και πλήρωναν τα δέκα (10). Τα δύο, έλεγαν πως ήταν ο φόρος μας προς τους πολίτες που μας δανείζουν. Δυστυχώς στην επίκαιρη τραγωδία, που ζούμε τον εκφυλισμό της ελληνικής ψυχής, δεν βλέπω να εμφανίζεται ο από μηχανής θεός, ώστε να επανέλθει η απακατάσταση της ηθικής τάξης με τον θρίαμβο της θεάς Θέμιδος.
Διότι ο ελληνικός κόσμος εδώ και τέσσερα χρόνια δεν βγήκε και ούτε πρόκειται να βγεί στους δρόμους για να διαμαρτυρηθεί. Αφού η πολιτική επιστήμη, με την βοήθεια της εξαιρετικής ικανότητας της ψυχολογίας, έχει διεισδύσει στην ψυχή των πολιτών και αντιλήφθηκε τα αισθήματά των, τις προθέσεις των, τις κρυφές σκέψεις των και με μιά σειρά από ενέργειες ψυχρού πολέμου κατόρθωσε την εξασθένιση της ηθικής και ψυχικής αντοχής των. Έτσι πολλοί άνθρωποι, που χάνουν τη δουλιά τους, αισθάνονται προσωπικά ένοχοι για αυτήν την εξέλιξη, και ο θυμός τους πάει στην κατάθληψη και όχι σε μαζικές αντιδράσεις προς την πολιτική των Μνημονίων. Με αυτόν τον τρόπο η κεφαλαιοκρατική Κυβέρνηση χαλκεύει την νοημοσύνη της ελληνικής Κοινωνίας και ο λαός της πια οδηγήται, οικειοθελώς, στη προφητική φράση που χρησιμοποιούσε ο Άρης Βελουχιώτης «Καλή αντάμωση στα γουναράδικα». Δηλαδή αυτοκατηγορήται και τρέχει να συναντηθεί εκουσίως με τους πλιτικούς κολαούζους αγγλικών συμφερόντων (μιας και η Ελλάδα βρίσκεται, με τα δάνεια Αγγλικού δικαίου, ακόμα υπό αγγλικής επιρροής) στα γουναράδικα (πολυνομοσχέδια) των Μνημονίων (και όχι της Καστοριάς). Ώστε να καταλήξει, σαν τις αλεπούδες και τα κουνάβια, γδαρμένος στο πάγκο του γουναρά «Τρόϊκα». Όπου το τομάρι του θα το πετσοκόψουν σε κοματάκια (μισθός, σύνταξη, επίδομα, χαράτσι, τεκμήριο διαβίωσης, τεκμήριο διαμονής, αντικειμενική δαπάνη οχήματος, φόρος αλληλεγγύης, κλπ). Και θα το πουλήσουν, αντί την κεφαλή του (βλέπεις τον θέλουν ζωντανό νεκρό), για την αποπληρωμή στο ακέραιο του χρέους των ακούρεφτων Ομολόγων, χάρις του οποίου σταμάτησε η ρευστότηττα στην αγορά. Για αυτό όμως δεν ευθύνεται ο Έλληνας πολίτης, διότι η πληρωμή των ομολόγων που δεν μπήκαν στο PSI είναι ένα καμμάτι εκτός του προσωπικού του ελέγχου.
Για το απαράδεκτο φαινόμενο του χαώδους Δημοσίου υποχρεωμένος για να λογοδοτήσει, να απολογηθεί και να καταδικαστεί σε θάνατο, γδέρνοτάς τον ζωντανό με τα νύχια του ψηφοφόρου Έλληνα, είναι ο κάθε αλήτης, δοσίλογος και προδότης Πρωθυπουργός. Που ώς εκτελεστική μαριονέτα των ΗΠΑ, όπως ο G.A.Pαπανδρέου, καθυβρίζει τους Έλληνες ως κλέφτες, τεμπέληδες και κατηγορεί την Ελλάδα ως διεφθαρμένη για να υποταχθεί η χώρα του, κατ έντολή των Αμερικανών, στον έλεγχο «σφαγείο» των κρατών από τον «νεκροθάφτη» ΔΝΤ, του Εβραίου Στρος Καν. Ώστε να χτυπήσουν το Ευρώ για να μην υπάρξουν επιπτώσεις στο Δολάριο, επειδή οι πετρελαϊκές χώρες και η Κίνα ήθελαν να απολέσουν την πρόσδεσή τους από το Δολάριο υπέρ το Ευρώ. Όλα τα βάσανα που υφίσταται ο ελληνικός λαός τα τελευταία τέσσαρα (4) χρόνια έπρεπε να τα είχε υποστεί η Κυβέρνηση, που «μη γνώτω η Δεξιά της τι ποιεί η Αριστερά της» και ο κάθε κάθαρμα πολιτικός της που, σαν τον Χρυσοχοϊδη, ψηφίζει χωρίς να διαβάσει τα Μνημόνια, που μετατρέπουν τα «Ομόλογα σκουπίδια (junk)» σε ενυπόθηκα Δάνεια και άθικτα απο το PSI. Είναι παράδοξον να τυραννιέται η συντριπτική πλειοξηφία των Πολιτών με την επιβολή Νομοσχεδίων «ντροπής».
Βάσει των οποίων το τσιράκι των τοκογλύφων «Λ. Παπαδήμος» αποπλήρωσε στις 15/5/2012 το άκυρο ελληνικό ομόλογο των 435 εκατ, το οποίον εκδόθηκε με αγγλικό δίκαιο και δεν είχε περιληφθεί δολίως στο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους (PSI). Έτσι με στήριγμα το έκτρωμα «ΔΝΤ» εθεώρησε ηθικόν ο αυλικός των χρηματιστών «κ. Lucas» να πάρει τη μπουκιά από το στόμα του γέροντα συνταξιούχου και να την παραχωρήσει στα με γαμψά νύχια αρπακτικά και πτωματοφάγα «vulture fund» = (Ταμεία Γύπας) Dart Management και Elliott Associates. Τα οποία, σύμφωνα με την «Ιντιπέντεντ», έχουν μηνύσει σε δικαστήρια των ΗΠΑ την Αργεντινή μετά την πτώχευση της χώρας το 2002. Σύμφωνα με άρθρο του Businessweek διαβάζουμε πως οι διαχειριστές των ανωτέρων Κορακιών, οι κύριοι Dart και Singer, δεν έχουν καταφέρει να βγάλουν ούτε μιά δεκάρα από τα Ταμεία της Αργεντινής, μετά την αθέτηση χρέους το 2005 (exomatiakaivlepo.blogspot.com/2013/08/ ). Η αθέτηση χρέους των 95 δισ. δολαρίων σε ομόλογα «σκουπίδια», έκανε μεν κακό στην πιστοληπτική ικανότητα της Αργεντινής, αλλά όχι στην οικονομία της, η οποία αυξάνετα περίπου 7% ετησίως από το 2005, και οι Αργεντινοί δεν ψωμολυσσάξανε όπως οι Έλληνες. Γιαυτό ο πλιατσικολόγος πρωθυπουργός κ. Παπαδήμος, που λεηλάτησε το κομπόδεμα του ταλαίπωρα Έλληνα, επιβάλλεται να τιμωρηθεί προς σωφρονισμό. Η δε ποινή του «για εσχάτη προδοσία» δεν θα είναι γδάρσιμο στα Γουναράδικα (Ταμεία) των ΔΟΥ των Νομαρχιών και της ΔΕΗ των χαρατσιών. Διότι αυτό το κάνουν σε εμάς της Τρόϊκας οι Γουναράδες (υπουργοί Οικονομικών) Στρουνάρας, Βενιζέλος, Παπακωνσταντίνου και Σια. Εάν εμείς οι ψηφοφόροι ακολουθήσουμε την τακτική της λαϊκής Μούσας «ότι μου κάνεις θα σου το κάνω», ως αντίποινα στους αχυρανθρώπους Κυβερνήτες μας που κόβουν και ράβουν τη γούνα μας στα μέτρα των χρυσωμένων αγοριών (golden boys) της λίστας Λαγκάρντ. Τότε κάνουμε πράξη την ισλαμική διδαχή «Οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος». Γιαυτό σαν Χριστιανοί θα εκτελέσουμε της Ιεράς Εξέτασης το «ιερό» βασανιστήριο «η καρέκλα του Ιούδα», όπου ο κ. Παπαδήμος δεμένος με σχοινιά στον αέρα θα τοποθετηθεί έτσι ώστε να καθήσει στην αιχμηρή μύτη της καρέκλας της Ιεράς Εξέτασης που έχει σχήμα πυραμίδας.
Επίσης και στον μετέπειτα άφρονα πρωθυπουργό μας κ. Τρελαντώνη Σαμαρά θα δώσουμε το συγχωροχάρτι «άφεση αμαρτιών» όχι με των βυζαντινών Δημίων τις λυτρωτικές σωματικές κακοποιήσεις: μάδημα μαλιών, ξερίζωμα δοντιών, τσεκούρεμα χεριών και ποδιών. Αλλά με τις άγιες απειλές των θείων Βασανιστηρίων της Ιεράς Εξέτασης θα γίνει κάτοχος του πιστοποιητικού απαλαγής «ιεροσυλίας» προς τον δημόσιο ιερό πλούτο που διέπραξε και ο κ. Σαμαράς, ως υποκόμος της τραπεζικής Ληστοκρατείας στην πατρίδα του Ελλάδα. Ως τίμημα ποινής του για του λαού το γδύσιμο, γδάρσιμο, ξάπλωμα μρούμυτα στο πάγκο «Μνημόνιο», ακινητοποίηση με το «Σαμάρι» Λιτότητας και φόρτωμα τα κάτωθι παραδόξως ακούρευτα και στο ακαίραιον αποκληρωθέντα Ομόλογα. Του ΟΣΕ (ISIN: FR0000489676) αξίας 183,979 εκατ. ευρώ στις 13/9/12, του ΟΣΕ (ISIN: XS0208636091) αξίας 250 εκατ. ευρρώ στις 21/12/12, του ΟΑΣΑ (ISIN: XS0354223827) αξίας 240 εκατ. ευρώ στις 26/3/13, του ΟΣΕ (ISIN: XS0165688648) αξίας 365,373 εκατ. ευρρώ στις 2/04/13, του ελληνικού δημοσίου (ISIN: XS0372384064) αξίας 1,125 δισ. δολ. στις 25/6/13, και του ελληνικού δημοσίου (ISIN: CH0021839524) αξίας 650 εκατ. ελβετικά φράγκα στις 5/7/13.
Όπως μας λέγει και η Άγια Βίβλος «Καθήμενος λαλείς κατά του αδελφού σου· βάλλεις σκάνδαλον κατά του υιού της μητρός σου (Ψαλμός 50:20)» και ούτως «Εις σε, εις σε μόνον Θεέ ήμαρτον και το πονηρόν ενωπιόν σου έπραξα (Ψαλμός 51:4). Δια τούτον λοιπόν «Ελέησόν με, ω Θεέ, κατά το έλεός σου· κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον τα ανομήματά μου. Πλύνον με μάλλον και μάλλον απο της ανομίας μου και απο της αμαρτίας μου καθάρισόν με (Ψαλμος 51:1,2)» Διότι «τα οψώνια της αμαρτίας θάνατος το δε χάρισμα του θεού ζωή αιώνιος εστί (προς Ρωμ. 6:23). Εάν αυτή τη χαρισματική ευσπλαχνία του Θεού δεν προφθάσει να την αποκτήσει ο δούλος του Χριστού Σαμαράς σε αυτήν τη ζωή με βάσανα και επιτίμια της Ιεράς Εξέτασης, τότε το θέλημα του Θεού θα ικανοποιηθεί μετά θάνατον στο αιώνιον καθαρτήριον πυρ (κόλαση) της χριστιανοσύνης. Σύμφωνα δε με τον δούλο της Δωδεκαθεϊας, τον αρχαίον Έλληνα φιλόσοφο Επίκορο, «Το ζην ηδέως επιτυγχάνεται με την απουσία του πόνου και φόβου και με τη βίωση μιας ζωής αυτάρκους περιβαλλόμενης από φίλους». Γιαυτό ο κ. Σαμαράς έχοντας ως γνώμονα του Επίκουρου την τετραφάρμακον «Άφοβον ο θεός, ανύποπτον ο θάνατος και ταγαθόν μεν εύκτητον, το δε δεινόν ευκαρτέρητον» ας υποστεί τον πόνο του βασανιστηρίου με την πιό ελαφρή τιμωρία, της Verginella's (Παναγίτσας). Όπου, βάσει της δικαιοδοσίας της Ιεράς Εξέτασης, τον κ. Σαμαρά θα τον φέρουν, ως αμαρτωλό πιστό του Χριστού, μπροστά σε ένα ομοίωμα της Παρθένου, φυσικού μεγέθους, ντυμένο με ωραία και πλούσια φορέματα. Μέσα από τις δαντέλες και το μετάξι όμως, το ομοίωμα από την κορυφή ως τους αστραγάλους, είναι γεμάτο με πολυάριθμες αιχμηρές βελόνες. Κατόπιν θα τον προστάξουν να αγκαλιάσει σφιχτά το άγαλμα και όλες οι βελόνες θα χωθούν στο κορμί του. Το άγιον και όσιον αυτό μαρτύριον της κάθαρσης ψυχής δεν καθιστά τόν μάρτυρά του ανάπηρον και μελλοθάνατον, αλλά αποκαλύπτει την υποκρυπτόμενη αλήθεια της ακολασίας του κρίματος και καθίσταται πλέον στην ψυχή διαυγές. Έτσι με τον τρόμο του θηριωδούς μυστηρίου κάθαρσης ψυχής θα εγκατασταθεί στο συναισθηματικό και βουλητικό μέρος της ψυχής του κ Σαμαρά ο παραλληλισμός του οδυνηρού συναισθήματος του ρίγους απο τον φόβο που προκάλεσε ο βελονισμός της Παναγίτσας. Με του ανώδυνου συναισθήματος της ηδονής από την ευτυχία που προξενεί η απόκτηση της εξουσίας του Πρωθυπουργού και με το επιτακτικό «κάνε αυτό που σου λέω» βάζει πάνω από το όφελος του λαού του το δίκό του.
Το εντυπωσιακό με του Σαμαρά το «Σαμαράς πίνει, Σαμαράς κερνάει» είναι ότι επιχορήγησε, με το «καλημέρα» (μόνο 22 μέρες Πρωθυπουργός), στον αδελφό του και πρόεδρο του Μπενακείου Φυτοπαθολογικού Ινστιτούτου (ΜΦΙ) προίκα 120.000.000 ευρώ. Ως επιχορήγηση, που διεκδικήτο τα τελευταία 05 χρόνια και εγκρίθηκε εκτός ημερησίας διάταξης επί πρωθυπουργίας του, για ανακαίνηση του κτηρίου την εποχή που ψήφιζε το Μνημόνιο και μας καλούσε, μετά από παρέμβαση της Τρόικας, να σφίξουμε κι άλλο το ζωνάρι και να δεχθούμε νέες περικοπές σε μισθούς, συντάξεις και εφάπαξ εις το όνομα του μή λοκέτο στις Τράπεζες. Έχοντας όμως απελευθερώσει την ψυχή του από την ηθική ασθένεια της πλεονεξίας με τη φρίκη του κατασταλτικού μέτρου της Παναγίτσας της Ιεράς Εξέτασης, θα νιώσει πόσο σαδιστή τον έκανε η φιλαργυρία του απέναντι στους συμπολίτες του. Έτσι δεν θα είναι δυστυχισμένος, αφου θα έχει αποκτήσει την καταστηματική ηδονή (ένοια του Επίκουρου) της ηρεμίας και της γαλήνης, που είναι ανώτερη από την κατά κίνηση ηδονή (του Επίκουρου) της οικονομικής απληστίας. Μάλιστα αυτή η κατάσταση ηθικής καθάρσεώς του, δια μέσω του «πλεονάσματος» καλοσύνης του αγίου «βασανιστηρίου» Παναγίτσα της Εκκλησιαστικής Ιεράς Εξέτασης, προς ικανοποίηση της προσβληθείσας θείας Δικαιοσύνης «Αγάπα τον πλησίον σου ως σεαυτόν», θα πιστοποιηθεί με το χριστιανικό δόγμα εκδόσεως «Συγχωροχαρτίου». Το οποίον θα του παράσχει όχι μόνον απαλλαγή από το κάψιμο του «Καθαρτηρίου «Πυρός» αλλά και είσοδο στον Παράδεισο μετά από μιά «ζωή χαρισάμενος» μέσα στους μητρικούς κόλπους της χριστιανικής ευσπλαχνίας. Την οποίαν υστερήται κάποιος με τον απαίσιο αφορισμό (τιμωρία στον μη μετανοούντα), διότι τον αποκλείει εντελώς απο την Άγια χριστιανική Κοινότητα της Εκκλησίας. Δηλαδή, του Σαμαρά η βεβαίωσης απομνημονιακοποίησης «Συγχωροχάρτι» θα είναι κάτι σαν το Περσιλόχαρτο (Persilschein), που εξέδιδαν οι στρατιωτικές αρρχές των ΗΠΑ για να μπορεί κανείς να αποδεικνύει την αποναζιστικοποίησή του. Δηλαδή το πολιτικά λευκό (πλυμένο με απορρυμαντικό Perborate και Silicate) παρελθόν του, που χωρίς αυτό δεν μπορούσε ένας Γερμανός να ενοικιάσει σπίτι ή να ανοίξει κατάστημα. Αυτό το συγχωροχάρτι του Ορθοδόξου Δόγματος της Ιεράς Εξέτασης της Εκκλησίας θα καταπραϋνει την οργή του λαού εναντίον του Σαμαρά, η οποία δεν ξεπερνά το μένος των Ελλήνων εναντίον του εξοχοτάτου δερβέναγα και δυνάστη του Ελληνικού λοαυ κ. Κ. Παπούλια.
Το αίτιο της έχθρας κατά του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι ότι αδιάντροπα νομιμοποιεί με την υπογραφή του όλες τις προδοτικές πράξεις και αποφάσεις των μάπα κυβερνήσεων Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά. Οι οποίες ωφελούν τους δανιστές εκείνους που λειτουργούν ως βδέλλες πίνοντας το αίμα του ελληνικού λαού, παίρνοντας έτσι 05 χρόνια από τη ζωή του και τον έριξαν στη κόλαση για μιά αιωνιότητα. Μιμούμενος τους συνταγματάρχες στο «αποφασίζουμε και διατάζουμε», βαφτίζει τα παράνομα αυτά νομοσχέδια σε «πράξεις νομοθετικού περιεχομένου» και τοιούτως απαξίωσε και κατήργησε το δικαίωμα της Βουλής να νομοθετεί, όπως έκανε επί αλήστου μνήμης την περίοδο της Χούντας ο Ζωϊτάκης και εν συνεχεία ο Παπαδόπουλος. Όπως την Δευτέρα, 14 Ιανουαρίου 2013, κύρωσε διά της ψήφου της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου που αναφέρει: «…ούτε το δικαιούχο κράτος μέλος, ούτε η Τράπεζα της Ελλάδος, ούτε κανένα από τα αντίστοιχα περιουσιακά τους στοιχεία εξαιρούνται, λόγω εθνικής κυριαρχίας ή για άλλο λόγο, της δικαιοδοσίας, κατάσχεσης συντηρητικής ή αναγκαστικής εκτέλεσης σε σχέση με οποιοδήποτε ένδικο βοήθημα ή διαδικασία σχετικά με τη σύμβαση τροποποίησης» (ΦΕΚ 240/2012). Κατ΄ αυτό τον τρόπο, όλοι αντιλαμβανόμεθα πως η χώρα μας είναι υπό ομηρία. Δεν είναι, πλέον, μια ανεξάρτητη χώρα, αφού το πολίτευμά της δεν είναι η Δημοκρατία, στην οποία ο πολίτης έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση να συμμετέχει ενεργά στη λήψη αποφάσεων που αφορούν την ίδια του τη ζωή. Είναι πιθανόν ο κ. Παπούλιας να γλιτώσει την ποινική ευθύνη περι εσχάτης προδοσίας ή παραβίασης με πρόθεση του Συντάγματος (Σύντ. Άρθ. 49, ν. 265/1976), υπερασπίζοντας τον ευτόν του με το Άρθρο 44 περί χρησιμοποιήσεως της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου «σε έκτακτες περιπτώσεις εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης». Αλλά ο λαός της Θεσσαλονίκης του έδειξε ένα δείγμα της αγάπης και της ευγνωμοσύνης του για την υπαγωγή της Ελλάδας στο Μνημόνιο της σκλαβιάς της. Τον αποκάλεσαν προδότη, γιατί τον θεωρούν προδότη. Αυτό και μόνο πρέπει να τον βάλει σε σκέψεις ότι τίποτε δεν σταματάει έναν ταπεινωμένο και στριμωγμένο στα άκρα λαό, ειδικά αν ο λαός αυτός, αποτελείται απο ΕΛΛΗΝΕΣ που γνωρίζουν την έννοια ΝΙΚΗ. Μην ξεχνά ότι η σημαντικότερη πλατεία της χώρας μας έχει πάρει το όνομά της από την επέμβαση του Μακρυγιάννη με Στρατό στις 3/9/1843, για να απαιτήσει ΣΥΝΤΑΓΜΑ ελευθερίας. Όπου ύπάρχει, στο ακροτελευταίο άρθο 120, η λύση για να αλλάξουν οι όροι του Μνημονίου που αφαιρούν την εθνική μας κυριαρχία και την ασυλία της δημόσιας περιουσίας και λέγεται Λαϊκή Εξέγερση. Το «Του γίνεται πόλεμος» που δήλωσε για τον κ. Παπαδήμο βλέπω να συμβαίνει στην αφεντιά του και όπως πάει θα το φάει το κεφάλι του. Όταν οι πολίτες πιάσουν τα όπλα και η «οργή Λαού» γίνει «κραυγή Θεού» προς τους Άγιους Πατέρες της Αγίας Εκκλησίας Του, επιτάσσοντας την τήρηση του ηθικού Κανόνα των διδαχών του Θεού.
«Έσεσθε ως Θεοί, γινώσκοντες καλόν και πονηρόν (Γεν. 3,5)». Ότι «ο νόμος (Σύνταγμα) κυριεύει του ανθρώπου εφ' όσον χρόνον ζει (Ρωμ. 7:1). Διότι «ο νόμος (Σύνταγμα) είναι άγιος και η εντολή του άγια και δίκαια και αγαθή (Ρωμ. 7:12)». Ένθα «μέτρον αληθηνόν και δίκαιον έσται ύμων, ίνα πολύμερος (ζωή) γένει επί της γης (της Ελλάδος), ης Ειμί ο Θεός υμών (Δίας) δέδωκεν υμάς εν κλήρω {κληρονομία} (Δευτ. 25:15)». Γιαυτό ηθική επιταγή είναι να «πορεύεσθαι εν πάσαις ταις οδοίς αυτού (Συντάγματος) και φυλάσσεσθαι τα δικαιώματα και τα κρίματα και υπακούειν της φωνής αυτού (Δευτ. 26:17)». Γνωρίζετε ότι «ουκ έσται εν τη οικία υμών (Ελλάδα) μέτρον και μέτρον (δύο μέτρα), μέγα ή μικρόν {του Συντάγματος} (Δευτ.25:14)». Και «ότι εστί βδέλυγμα Κυρίω τω Θεώ πας ποιών ταύτα, γαρ ποιών άδικον ούτως (Δευτ. 25:16)». Λοιπόν «ου γαρ οι ακροαταί του νόμου δίκαιοι παρά τω Θεώ, αλλά οι ποιηταί του νόμου δικαιωθήσονται (Ρωμ. 2:13)». Κρίνεται «επικατάρατος πας άνθρωπος ός ουκ εμμενεί εν πάσι τοις λόγοις του Νόμου (Συντάγματος) και ποιήσαι αυτούς (Δευτ. 27:26)». Είναι «μη άδικος ο Θεός ο επιφέρων την οργήν, όποτε η αδικία υμών δικαιοσύνη συνιστήσει (Ρωμ. 3:5)». Ιδίως όταν «δια ενός παραπτώματος του δούλου (κ. Παπούλια), πάντες οι άνθρωποι (Έλληνες) εις κατάκριμα διέλθουσι (Ρωμ. 5:18)». Όπου «εκάκωσαν αυτούς οι Έταιροι Ευρωπαίοι και εταπείνωσαν αυτούς και ετέθησαν αυτοίς (της λιτότητος) έργα σκληρά (Δευτ. 26:6)». Άρα λοιπόν «ως διά της παρακοής (στο Σύνταγμα) του ενός ανθρώπου (εκ των δύο - κ. Γ. Παπούλια ή κ. Γ. Παπανδρέου) αμαρτωλοί κατεστάθησαν οι πολλοί (Έλληνες), ούτως και δια της υπακοής (στο βασανιστήριο της Ιεράς Εξέτασης) του ενός (εξ αυτών) δίκαιοι κατασταθήσονται οι πολλοί (Έλληνες) (Ρωμ. 5:19)». Εφόσον «εν αίματι τα πάντα καθαρίζονται κατά τον νόμον (της Ιεράς Εξέτασης), και χωρίς αιματεκχυσίας ού γίνεται άφεσις (Συγχωροχάρτι) (Εβρ. 9:22)». Τότε Γέροντες της Εκκλησίας προστάξατε «σπείραν (μονάδα λαγεώνος), χιλίαρχον (διοικητήν) και υπηρέτας (υπερασπιστάς) των Ελλήνων (Αγανακτισμένων) ίνα συνελάβουν τον κ. Παπούλια και δέσουν αυτόν (Ιωαν 18:12)». Κατόπιν «απαγάγουν τον κ. Παπούλια προς τον Ιερώνυμον τον αρχιερέα, όπου οι γραμματείς και οι πρεσβύτεροι συνήχθησαν (Ματ. 26:57)». Εκεί «ο Ιερώνυμος συμβουλεύει το πρεσβυτέριον του λαού (Ιερά Σύνοδο) ότι συμφέρει έναν άνθρωπον απολέσθαι υπέρ του λαού (Ιωαν. 18:14)». «Πρωΐας δε γενομένης συμβούλιον (απόφαση) έλαβον πάντες οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι του λαού κατά του Παπούλια, ώστε θανατώσαι αυτόν (Ματ. 27:1)». Και αναστάν άπαν το πλήθος υμών άγετε αυτόν επί της Ιεράς Εξέτασης, αρχίζοντας δε κατηγορείν αυτού λέγοντας: «Τούτον εύραμεν διαστρέφοντα το έθνος ημών (Ελλάδα) και κωλύοντα φόρους προς ΔΝΤ διδόναι (Λουκ. 23:1,2)». Κατόπιν θα «Εξέλθει ούν ο ηγεμών (της Ιεράς Εξέτασης) προς τους Έλληνες (τον όχλον) και λέγει αυτοίς((Ιωαν. 18:38): «Έστι δε συνήθεια ημών ίνα ένα (αμαρτωλόν) απολύσω υμίν εν τω Πάσχα. Βούλεσθε ούν υμίν απολύσω Πρόεδρον των Ελήννων κ. Παπούλια (Ιωαν.18:38) ή πρωθυπουργόν τον λεγόμενον G.A.Pαπανδρέου (Ματ. 27:17); Όστις ήν δια στάση (πληρωμών) τινα γενομένην (στους μισθούς Ελλήνων) εν τις πόλεις (Ελλάδος) και φόνον (δια του λοιμώδους ΔΝΤ) βληθείς εν τη φυλακή {μετά την άρση της βουλευτικής ασυλίας του} (Λουκ.23:19). Εάν «ούτοι παμπληθεί επιφωνήσουν λέγοντες GAPαπανδρέου απόλυσον ημίν, τον δε Παπούλιαν σταύρωσον σταύρωσον αυτόν (Λουκ.23:19)».Τότε λέγε αυτών «Αδελφοί γέγραπται (στας Γραφάς) ότι επικατάρατος πάς ο κρεμάμενος επί ξύλου (Γαλατ. 3:13)». Και ουχί «ο αμνός του θεού ο αίρων την αμαρτίαν (λιτότητας) του κόσμου (του ελληνικού) (Ιωαν. 1:29)». «Αδύνατον γαρ αίμα επικατάρατου αφαιρείν αμαρτίας (Εβρ. 10:4)». Γιαυτό λοιπόν «εγώ λύσω ημάς εκ των αμαρτιών ημών εν τω αίματι αυτού (Αποκαλ.1:5), δια της Ιεράς Εξέτασης το ιερό βασανιστήριον Τετραχισμός. Όπου δένεται κάθε ένα από τα τέσσερα άκρα του αμαρτωλού (χέρια, πόδια), σε τέσσερα διαφορετικά άλογα. Με το παράγγελμα του Δήμιου τα άλλογα μαστιγώνονται και τρέχουν ξέφρενα προς τέσσερες διαφορετικές κατευθύνσεις και ο κατάδικος διαμελίζεται. Έτσι «έχομεν την απολύτρωσιν δια του αίματος αυτού (του διαμελισμένου) την άφεσην των παραπτωμάτων (Εφεσ. 1:7)» της καταχθόνιας Κυβέρνησης Κατοχής. Αποχωρόντας σας ομολογώ εκ μέρος της Αγίας Εκκλησίας ότι «αμήν υμίν λέγω, σήμερον μετα αυτού εστέ εν τω παραδείσω (Λουκ. 23:43)». Της Δημακρατίας συμπληρώνω ο ελάχιστος εγώ πολίτης του κόσμου. Έτσι «για την Ελλάδα ρε γαμώ το». Έλεος πιά! Νισάφι πλέον με το «σφάξε με Αγά μου να αγιάσω». Πόσες ακόμα Ιφιγένειες (Αυτοκτονίες) θα θυσιάσουμε στο βωμό (ΔΝΤ) της Τρόϊκας για να κατευναστεί η οργή της Αστερέουσας, που προκάλεσε το σκότωμα του ιερού ελαφιού της «Dollar» από τον Ευρωγκρούπ, τον ηγεμώνα του Άγαν+Μέμνωνα (πολύ+επιμένοντα) = Αλυγίστου (Αγαμέμνονα) Ευρώ. Τέσσαρα (4) ολόκληρα χρόνια, τώρα, είμαστε καταδικασμένοι σε μιά ζωή χωρίς μέλλον, διαβιώνοντας την πειθύνια δουλικότητα της τυφλής υπακοής στην ιερά πνευματική εντολή «όστις σε ραπίζει εις την δεξιά σιαγόνα σου, στρέψον αυτώ και την άλλην (Ματ. 5:39)». Μάλιστα οι πολιτικοί μας, που χρωστάνε της Μιχαλόυς, υπηρετούν τον φανατισμό της παράλογης αυτής προσταγής με πεισματικό ζήλο, ως το σημείο να ασκούνε βία για να υποχρεώσουν όλους μας να την ακολουθήσουμε και να τιμωρούν όποιον δεν είναι διατεθειμένος να την ενστερνιστεί. Δεν κατανοούν ότι «Μικρού δ' αγώνους ού μέγα έρχεται κλέος (από ασήμαντο αγώνα δεν προκύπτει μεγάλη δόξα)». Δεν το χωράει το νιονιό τους ότι δεν λύνουν προβλήματα με τις αυτοκτονίες συνταξιούχων και ανέργων ανθρώπων. Αντιθέτως δημιουργούν και άλλα πολλά, αφού διαλύεται ο ιστός της ελληνικής κοινωνίας «η οικογένεια» και έτσι χάνουν τα παιδιά το ποιό πολύτιμο που έχουν, την μάννα τους και τον πατέρα τους. Ουδέν κακόν αμιγές καλού, μόνον, όπως μας διδάσκει και ο Σοφοκλής «Ενός κακού μύρια έπονται».
Βεβαίως «Ανθρώποισι τας μεν εκ θεών τύχας δοθείσας έστι αναγκαίον φέρει». Όχι όμως την τύχη του λυμού που τους έδωσε το ανθρώπινο Μνημόνειο. Το οποίον είναι μεν το αναγκαίο κακό για την ενίσχυση της χρηματοοικονομικής ολοκλήρωσης της ΕΕ (δια της μετατροπής του κυρίαρχου χρέους της από το ξένο αδύνατο νόμισμα dollar στο ισχυρό νόμισμα αυτής Euro), ώστε να βγεί δυνατότερη των ΗΠΑ και το Ευρώ της κυρίαρχο νόμισμα παγκοσμίως. Αλλά η αποπληρωμή των δολίως «ακούρεφτων» Ομολόγων Αγγλικού Δικαίου με το υστέρημα του ταλαίπωρα Έλληνα είναι ένα άχρηστο καλό για την Ευρώπη του Δία του Ολύμπου. Με αυτό το ανωφελές αγαθόν κατόρθωσε να αναστήσει τον Αρχιδάμειο Πελοποννησιακό Πόλεμο ανάμεσα στην Βόρεια ΕΕ (Αθήνα) και την Νότια ΕΕ – Ιλλυρία- (Σπάρτη) της Δηλιακής Συμμαχίας του αντιδολαριακού Μααστρίχτ. Θα είναι επικερδές επιχείρημα στους Βορειοευρωπαίους να σταματήσουν τις επιδιώξεις τους για μια οικονομική Ηγεμονία τους στην ΕΕ και να συμβάλουν θετικά στην καθιέρωση της ετήσιας εισφοράς (φόρους) των μελών του Ευρωγκρούπ, για την άμυνα εναντίον του Δολαρίου, με τον τρόπο του Αριστείδη του Δικαίου. Αλλιώς θα αποδυναμωθούν όπως και οι Αθηναίοι της Δηλιακής Συμμαχίας, όταν μετέφεραν το συμμαχικό Ταμείο από την Δήλο στην Αθήνα και επέβαλαν στους συμμάχους να στέλνουν όλους τους φόρους τους στην Αθήνα. Εδώ κρίνεται σκόπιμο να αναφερθούν τα λόγια του Ερμοκράτη προς τους Συρακούσιους, τα οποία καταδεικνύουν την διαχρονικότητα των διδαγμάτων του Πελοποννησιακού πολέμου: «Δεν κατηγορώ εκείνους που επιζητούν να επεκτείνουν την εξουσία τους . Κατηγορώ εκείνους που είναι πρόθυμοι να υποταχτούν. Αλλά η αληθέστατη αιτία, ήτις όμως παρέμεινε αφανής, μήποτε λεχθήσα, φρονώ ότι υπήρξεν η γιγάντωσις των Αθηνών ήτις ενεποίει τον φόβον εις τους Λακεδαιμόνιους και ηνάγκασε τούτους να πολεμήσουν (Θουκυδίδου Ιστορία Βιβλίον Δ».
Πάντως είναι Ηλίου φαεινότερον ότι η Ενωμένη Ευρώπη θα γίνει πιό πλούσια όταν θα έχει το Δαιμόνιον του Σωκράτη μέσα της, με την προυπόθεση ότι έχει το πόδι της στο λαιμό του Dollar και όχι στο λαιμό του κάθε Έλληνά της. Δηλαδή του κάθε τέκνου, όχι του Αβραάμ και Ισαάκ, αλλά του ευγενούς γένους της θεάς Αφροδίτης Ευρώπης και του θεού Έρωτα Δία. Ο οποίος, όπως και ο Σωκράτης, δεν αγωνιά και δεν φοβάται μπροστά στο θάνατο, αλλά νιώθοντας σιγά - σιγά τα μέλη του να παγώνουν και να νεκρώνονται από την αρβύλα του Σατράπη «Τρόϊκα», που τον πατάει στο λαιμό, λέει γεμάτος σιγουριά στα παιδιά του « να ξέρετε ότι θα θάψετε και θα κηδέψετε το σώμα μου κι όχι εμένα. Εγώ θα έχω φύγει για τη μακάρια ευδαιμονία». Διότι γνωρίζει την ορφική φιλοσοφία «Ότι παλαιός ο λόγος, ορφικός τε γαρ και πυθαγόρειος, ο πάλιν άγων τας ψυχάς εις το σώμα και πάλιν από του σώματος ανάγων, και τούτο κύκλω πολλάκις». Τα δε χείλη του υμνολογούν τον Ορφικό Ύμνο της Μνημοσύνης που τον συμβουλεύει: « Θα βρεις δε στου Άδου τον οίκο στα αριστερά κρήνη (βρύση). Δίπλα δε απο αυτή λευκή στεκούμενη κυπάρισσον. Σε αυτήν την κρήνη μην πλησιάσεις (επειδή αυτή η κρήνη είναι της Λησμονιάς). Θα βρεις δε έτερη (κρήνη) στης Μνημοσύνης κοντά την λίμνη. Ψυχρό ύδωρ προρέει· φύλακες δε έμπροσθεν είναι. Πες· "Γης (Ευρώπης) παιδί είμαι και Ουρανού ενάστρου (Δία), Μα το εμού γένος Ουράνιον· αυτό δε γνωρίζετε και εσείς· Απο την δίψα δε είμαι φλεγόμενος και χάνομαι· αλλά δώστε μου Ψυχρόν ύδωρ προρέον της λίμνης της Μνημοσύνης". Και αυτοί σε εσένα θα δώσουν να πιείς απο την θεία κρήνη. Και τότε με άλλους ήρωες θα γίνεις άναξ (θα βασιλεύσεις) (Ορφεύς, αποσπ. 17, 11-12).
Έτσι, με αυτό το γνωσιολογικό σκήνωμα των νόμων και λειτουργιών της θείας Φύσεως, η ψυχή του πολυβασανισμένου (από το Κάρμα της λιτότητας της ΕΕ) Έλληνα (νότιου πολίτη της ΕΕ) επανενσαρκώνεται σε άλλο πλάσμα, που γεννιέται με τον «κύκλο γεννέσεως» των ζωικών υπάρξεων την στιγμή της διελεύσεώς του από τις πύλες του θανάτου ( θεία κρινη στη λίμνη της Μνημοσύνης). Τότε επανέρχεται και εγκαθίσταται σε ένα ανθρώπινο σώμα ισόθεον με τους γιούς της Ευρώπης και του Δία τον Μίνωα, Ραδάμανθυ και με τα τρία δώρα που έκανε ο Δίας στην γυναίκα του την Ευρυ+ωπο = Ευρεία+όραση = Μεγαλομάτα = Ευρώπη τον πιστό της φίλο την σκύλα Λαίλαπα, τον φτερωτό φύλακα Τάλω και την με βέλη φαρέτρα του. Ώστε να επετύχει τον εξαγνισμό της κάθαρσής του και τον ύψιστο βαθμό της ανέλιξής του στην ανθρώπινη πρόοδο της ΕΕ. Αφού θα υπηρετεί στην επίτευξη της πολιτιστικής και οικονομικής ανάπτυξης στη ΕΕ ως «δικαιότατος ανήρ, ός δοκεί τήν ΕΕ εξημερώσαι νομίμοις και συνοικισμοίς πόλεων και πολιτείαις (Στραβ. 476)», που υπήρξε ο πρώτος συστηματικός νομοθέτης και το ιδανικό της απόδοσης δικαιοσύνης ο Ραδάμανθυς στην Κρήτη.
Επίσης δε ως «εννεώρος βασιλεύς» Μίνωας θα βασιλεύει ήπια και άκρον δικαία και θα καταφέρει να ενώσει όλες τις πόλεις της ΕΕ κάτω από την Μινωϊκή σκέπη (και όχι του Αγγλικού Δικαίου). Αφού θα παίρνει τους νόμους του, κάθε 9 έτη, από τον πατέρα του Δία στο σπήλαιο Ιδαίο Άντρο του Ίδης (Ψηλορείτη), τους οποίους είχαν υιοθετήσει οικειοθελώς, τότε, και τα νησιά της Μικράς Ασίας. Ως άγγελος Τάλως λοιπόν θα επισκέπτεται τρεις φορές τον χρόνο τις πόλεις και τα χωριά, επιβλέποντας την τήρηση των νόμων σε αυτά, που θα τους έχει γραμμένους σε χάλκινους πίνακες (Πλάτων «Μίνως» 318 – 320). Ως Στρατιώτης Τοξότης δε, θα προστατεύει τη Γλαύκα = Ευρώ (Τετράδραχμον) της Ευρώπης, από τους εχθρούς αυτού τους Αξιολογικούς Οίκους Moody's, S&p και Fitch Ratings, με τα βέλη της φαρέτρας του, που δώρησε ο Δίας στην αγαπημένη του Ευρώπη και που πετυχαίνουν πάντα τον στόχο τους. Είναι λοιπόν φανερόν ότι οι Έλληνες ως παιδιά της Ευρώπης και του Δία (μετενσαρκωμένα) θα κάνουν τους αυγολάδες (Vulture Funds) να «χάσουν τα αυγά και τα καλάθιά τους» με την πραμάτειά τους (Junk Bond Fund) που πουλάνε στο παζάρι (ΕΚΤ) της ΕΕ. Δηλαδή ήρθε η ώρα που τα Ευρωπαϊκάκια (παιδιά της Ευρώπης) θα κοσκινίσουν την γυπώδη Οικονομία της ΕΕ για να «χωρίσει η ήρα απο το σιτάρι» μέχρι το 2016. Το οποίον διαιρήται δια του 9 (2016/9=224) και είναι η χρόνιά που ο Μίνωας (μετενσαρκωμένος) θα φέρει στην ΕΕ τους νόμους που θα του δώσει ο πατέρας του Δίας, επάνω εκεί ψηλά (1540μ) στον Ψηλορείτη. Και με το ιερό σύμβολο της μινωικής εποχής, που ήταν ο διπλός λάβρυς (ο διπλός πέλεκυς) και είχε σαν επακόλουθο ότι όταν έπεφτε από τη μια μεριά, αντίστοιχα η πίσω μεριά του, ερχόταν και έκανε ακριβώς ότι έκανε η μπροστινή μεριά, θα κυβερνήσει (ξανά) την Ευρώπη ο γιός της Βασιλιάς (Πρόεδρος ΕΕ) Έλληνας Μίνωας (μετενσαρκωμένος ως Σιμήτης –δική μου προφητεία-).
Το πεπρωμένο «βαρβάρων δ' Ἕλληνας ἄρχειν εἰκός, ἀλλ' οὐ βαρβάρους Ἑλλήνων· τό μέν γάρ δοῦλον, οἵ δ' ἐλεύθεροι (Ιφιγ 1400–1401)» φυγείν αδύνατον. Έτσι μόνον θα εφαρμοστεί στην Ευρώπη η δικαιοσύνη, όπου ο καθένας θα παίρνει αυτό που δικαιούται, τίποτα περισσότερο, αλλά και τίποτα λιγότερο. Ακριβώς αυτά που ζητάει από εμάς ο δημιουργός μας: την αγάπη μεταξύ των ανθρώπων και την απόλυτη δικαιοσύνη. Όπου και οι γυναίκες θα μετέχουν ενεργά και ισότιμα με τους άνδρες σε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής, θα παίρνουν μέρος σε λατρευτικές εκδηλώσεις, σε αγωνίσματα σε κυνηγετικές εξορμήσεις, στα θεάματα θα κατέχουν την πρώτη θέση και θα μεταφέρονται πάνω σε φορεία που σηκώνουν υπηρέτες. Με αυτή την ανάσταση του Μινωϊκού Πολιτισμού στην ΕΕ, θα αποκτήσει ο Ευρωπαίος τον Ελληνικό Πολιτισμό που γέννησε η Δημοκρατική Πόλις του Ελληνικού Πνεύματος του Έλληνα Πολίτη. Αφού «Ότι είναι ο Νούς και η Καρδιά για τον άνθρωπο, είναι και η Ελλάδα για την ανθρωπότητα (Γκαίτε)» και «Δεν υπάρχει κανείς "δυτικός κόσμος" παρά μόνον οι Αρχαίοι Έλληνες και εμείς οι Εσπέριοι (Φρίντριχ Κίτλερ)». Άρα «Έλληνες τό γένος εσμέν η τε φωνή και η πάτριος παιδεία μαρτυρεί (Πλήθων)». Οπότε θα είναι αληθές το «We are all Greeks» που εβροντοφώναζε ο κόσμος κατά την εκδήλωση συμπαράστασης προς την Ελλάδα το 2012.
Τότε λοιπόν, που η ψυχή του Ευρωπαίου θα πλημμυρίσει από το αίσθημα του «Ελεύθερου Πολίτη (Έλληνα)» και θα αναγνωρίσει ότι ο «Μινωϊκός Πολιτισμός» είναι το μόνο κοινό σκυρόδεμα σε μια ιστορία φτιαγμένη από αντιπαλότητες και παγκόσμιους πολέμους, δεν θα υπάρξει Ελβετίδα συγγραφέας να ομολογεί (σύμφωνα με το freepen.gr) σε βιβλίο με τίτλο «Σκυλάνθρωποι (Δημ. Μοσχόπουλου)» ότι: «Τα ζώα δεν συγχωρούν ποτέ στον άνθρωπο τη βελτίωση της συμπεριφοράς τους, γιατί νιώθουν ότι αυτή η βελτίωση τ' απομακρύνει από τη φύση τους και όποτε δίνεται η ευκαιρία το μίσος εκρήγνυται. Είναι ακριβώς αυτό που συμβαίνει μ' εμάς τους Ευρωπαίους και τους Έλληνες! Αν υπάρχει μια φυλή στον κόσμο που κυριολεκτικά τη μισώ αφόρητα, αυτή η φυλή είναι οι Έλληνες! Διότι οι Σοφοί μας Δάσκαλοι δεν μας δίδαξαν τίποτα που να μην το είχαν ήδη Ανακαλύψει, Εξηγήσει, να μην το είχαν Τεκμηριώσει, να μην το είχαν Τελειοποιήσει οι Αρχαίοι Έλληνες! Κι αν κάποτε ανέφεραν κανένα άλλον συγγενή της Γνώσης και της Σοφίας, που δεν ήταν Έλληνας, στο τέλος πάντα κατέληγαν ότι η Γνώση του και η Σοφία του ήταν βασισμένη επάνω στη Σοφία κάποιου Έλληνα Φιλόσοφου! Σιγά σιγά ένιωθα πως οι Γνώσεις μου, οι Σκέψεις μου, τα Αισθήματά μου, η Προσωπικότητά μου, ο Κόσμος μου, η Ύπαρξή μου ως το πιο έσχατο κύτταρό μου ήταν όλα επηρεασμένα, ήταν ταγμένα σε αυτό που σήμερα ονομάζουμε "Η Φιλοσοφία των Αρχαίων Ελλήνων"! Αργότερα στο πανεπιστήμιο, η κατάσταση έγινε δραματική. Ο Ασκληπιός από τη μια, ο Ιπποκράτης απ' την άλλη! Ο Γαληνός τη μια μέρα, ο Ορειβάσιος την επομένη! Αέτιος το πρωί, Αλέξανδρος Τραλλιανός τ' απόγευμα! Παύλος ο Αιγινίτης από 'δω, Στέφανος ο Αθηναίος από 'κει. Δεν μπορούσα ν' ανοίξω βιβλίο χωρίς να βρω μπροστά μου την ελληνική παρουσία. Δεν τολμούσα να πιάσω στα χέρια μου λεξικό για να βρώ μια δύσκολη, σπάνια, μια χρήσιμη, μια έξυπνη, μια όμορφη, μια μεστωμένη λέξη. Όλες ελληνικές! Και άλλες αμέτρητες σαν την άμμο των θαλασσών και των ποταμών, ελληνικής κι αυτές προέλευσης! Πρόκειται για φαινόμενο ομαδικό! Έτσι αισθανόμαστε λίγο πολύ όλοι μας απέναντι στους Έλληνες. Τους μισούμε όπως τα ζώα τους θηριοδαμαστές. Και μόλις μας δίνεται η ευκαιρία χιμάμε, τους δαγκώνουμε και τους κατασπαράζουμε. Γιατί στο βάθος ξέρουμε ότι κάποτε είμαστε ζώα μ' όλη τη σημασία της λέξης κι είναι αυτοί, οι Έλληνες, πάλι οι Έλληνες, πάντα οι Έλληνες, που μας εξώσανε από τη ζωώδικη υπόσταση και μας ανεβάσανε στην ίδια με τους εαυτούς τους ανθρώπινη βαθμίδα! Δεν αγαπάμε κάτι που θαυμάζουμε. Ρίξε μια ματιά στην ιστορία και θα διαπιστώσεις ότι όλοι οι Ευρωπαίοι, με αρχηγούς τους Λατίνους και το Βατικανό, λυσσάξαμε να τους εξαφανίσουμε τους Έλληνες από το πρόσωπο της γης! Δεν θα βρεις και δεν θα φανταστείς συνδυασμό και εγκλήματος, πλεκτάνης και παγίδας που δεν το σκαρφιστήκαμε και δεν το πραγματώσαμε για να τους εξολοθρεύσουμε! Η ιστορία με το μίσος κατά των Ελλήνων δεν ξέφτισε. Ο σύγχρονος πολιτισμένος άνθρωπος είναι ο ίδιος και χειρότερος. Δεν θα επιτρέψει ποτέ το Βατικανό (ο χριστιανισμός συμπληρώνω εγώ), να επιβιώσει στην αυλόπορτα της Ευρώπης, στα πλευρά της Ασίας και στο κατώφλι της Αφρικής ο Ελληνισμός γιατί θεωρούν ότι τους αφαιρούμε Σεβασμό και Κύρος! Για αυτό παρόλο που τους μισώ, γιατί δεν προέρχομαι από τη φυλή τους, δεν μπορώ να μη τους θαυμάζω και να μη τους σέβομαι και θα συνεχίσω να μελετάω τον Πλάτωνα, τον Σωκράτη και τον Περικλή όσο θα ζώ, διδάσκοντας στα παιδιά μου τη Δύναμη της Σοφίας τους και την επιρροή της στη Ζωή μας και στην Ευτυχία μας!». Ούτε ο κάθε Etienne Roland θα δηλώνει με Άρθρο στη LE MONDE ότι: «Νιώθω βαθιά ταπεινωμένος, ως φιλέλληνας, όταν μιά εφημερίδα τολμά να βάλει τίτλο πως η Ελλάδα είναι μιά χώρα ίσως λιγότερο "Ευρωπαϊκή" από ότι φαίνεται. Και όταν το περιεχόμενο αυτού του Άρθου είναι κακή σύνοψη μιας Ιστορίας την οποίαν οι συντάκτες δεν έχουν ζήσει. Νιώθω ταπεινωμένος, ως Γάλλος, που οι συμπατριώτες μου πληγώνουν με τέτοιο τρόπο την Ιστορία και τροφοδοτούν τον μύθο του ψεύτη και πονηρού Έλληνα».
Αυτή την αγανάκτηση των νυν φιλελλήνων για τον κατατρεγμό του καταχρασμένου και εκμισθωμένου πολιτισμού του Καπιταλισμού και Σοσιαλισμού (που ο δεύτερος αποτελεί την λογική προέκταση και όχι αντίθεση στον πρώτον) προς τον Ελληνικό Πολιτισμό (που στηρίχθηκε στην αγάπη προς τη φύση και το περιβάλλον, αγαθά τα οποία εθεοποίησε) την εξέφρασε το 1872 ο Φρειδερίκος Νίτσε (Νικολάου) στο Κεφάλαιο 15 του βιβλίου του «Η Γέννηση της Τραγωδίας» ως εξής. «Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες. Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνότανε, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα. Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικά ότι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του. Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε απ' αυτούς. Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους. Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες. Βέβαια, πού και πού, κάποιος εμφανίζεται που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια, την αλήθεια που διδάσκει ότι οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνίοχους, οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με αχίλλειο πήδημα».
Είναι προφανές ότι ο φιλόσοφος Νίτσε μιλάει για εμάς τους απογόνους των Ελλήνων του «Χρυσού Αιώνα» και όχι για τους Ρωμιούς (Ορθοδόξους) τον Μαυροκορδάτο, Κωλλέτη, Καποδίστρια (Capo d' Istria), Όθωνα, Γλύξμπουργκ (Χριστιανός ή Γεώργιος Α΄), Ζαΐμη (τούρκος τιμαριούχος), Μεταξά (έμπορο μεταξιού του Ιουστιανού), Τρικούπη (γαμπρού του Μαυροκορδάτου από αδελφή του) κ.λ.π. Οι οποίοι έγιναν Έλληνες υπήκοοι (και όχι Ιθαγενείς) δυνάμει της παραγράφου β΄ του Συντάγματος της Επιδαύρου του 1822, που καθορίζει το εξής: «Όσοι αυτόχθονες (ιθαγενείς) κάτοικοι της Επικρατείας της Ελλάδος πιστεύουσιν εις Χριστόν (και όχι εις τον Δία), εισίν Έλληνες, και απολαμβάνουσι άνευ τινός διαφοράς όλων των πολιτικών δικαιωμάτων». Δηλαδή ο Γερμανός Ευρωπαίος κ. Νίτσε απευθύνεται στον λαό των Ελλήνων εκείνων, που «όταν οι άλλοι λαοί είχαν Αγίους αυτοί είχαν φιλοσόφους». Γι' αυτό και οι Έλληνες (και όχι οι Greeks) είναι οι πιό μορφωμένοι της Ευρώπης κι αυτό κανείς δεν το αμφισβητεί. Αφού η φιλοσοφία εγκαινιάζει για τον άνθρωπο ένα άσυλο , όπου δεν μπορεί να εισβάλλει καμιά Τυραννία , την σπηλιά του εσώτερου , τον λαβύρινθον του στήθους και αυτό δυσαρεστεί τις ισχυρές κοινωνίες , κυβερνήσεις , θρησκείες , κοινές γνώμες. Οι οποίες ευνοούν την ισοπέδωση του ανθρώπου , την λεηλασία της φύσης στο όνομα της προόδου και την αποθέωση του Κράτους. Και έτσι ζούμε σε ένα κόσμο όπου η «πορεία των ανθρωπίνων πραγμάτων καθορίζεται από βία , απάτη και αδικία. Όπου ο άνθρωπος δεν μπορεί να αφιερώσει την καρδιά του σε κάποιον μεγάλον άνθρωπον, τον μονήρη Έλληνα Φιλόσοφο, ώστε να δεχτεί το πρώτο βάπτισμα του ανθρώπινου πολιτισμού. Αφού για να βάλεις κάποιον νέον στο σωστό μονοπάτι της Παιδείας, πρέπει να προσέξεις να μη του ταράξεις την απλοϊκή, τη γεμάτη εμπιστοσύνη και ταυτόχρονα προσωπική, άμεση σχέση του με τη Φύση. Σ' αυτόν τον νέον πρέπει το δάσος και ο βράχος, η θύελλα, το αρπαχτικό πουλί, το κάθε λουλούδι, η πεταλούδα, το λιβάδι, η βουνοπλαγιά να του μιλάνε στη γλώσσα τους. Ώστε να ξαναβλέπει σ' αυτά τον ίδιο τον εαυτό του σαν σε αναρίθμητους κατοπτρισμούς και αντιφεγγίσματα, σε μια δίνη από ρευστές εκφάνσεις. Έτσι, στη μεγάλη αλληγορία της φύσης θα διαισθανθεί, ασύνειδα, τη μεταφυσική ενότητα όλων των όντων και ταυτόχρονα θα «ακουμπήσει» κι ο ίδιος στην ακατάλυτη συνέχεια και στην αναγκαιότητά τους.
Δυστυχώς, η Νεολέα της Γής, ως επί το πλείστον, υποχρεώνεται να μάθει μια άλλη αλήθεια: πως να υποδουλώνουν την φύση για να κερδίσουν, όσο το δυνατόν πιο εύκολα, χρήματα. Εδώ είναι που η απλοϊκή μεταφυσική ενότητα των όντων χάνεται εντελώς, με το να ταυτίζουν την ευφυΐα με την ιδιοκτησία και τον πλούτο με τον πολιτισμό. Αυτή η γνώση τους δεν ολοκληρώνει την Φύση, αλλά σκοτώνει τη δική τους, με το να δίνουν την καρδιά τους, βιαστικά, χάρισμα στο Κράτος, στην κερδοσκοπία, στην κοινωνικότητα ή στην επιστήμη, μόνο για να μην την κατέχουν πια. Και με το να αφοσιώνονται στην ίδια τη βαριά ημερήσια εργασία με περισσότερο πάθος και αναισθησία, σαν να ήταν απαραίτητο για να ζήσουνε, πιστεύουν ως ανώτερη θεότητα το Χρήμα και έτσι σιγάζει μέσα τους κάθε επιθυμία για ελευθερία, και παύει επίσης να υπάρχει μέσα τους το ανθρώπινο πρόσωπο, αλλά η ιδιοκτησία δούλου.
Πάντως οι νέοι άνθρωποι που μπόρεσαν κι ανδρώθηκαν έχοντας άμεση προσωπική σχέση με τη Φύση και πίστεψαν στη Φιλοσοφία, που φοράει κουρέλια, και στην ελευθεροσύνη εκείνων που δεν έχουν ύλικές ανάγκες, είναι τα ηρωικά πνεύματα που λένε Ναι στον Εαυτό τους. Και στην τραγική σκληρότητα: είναι αρκετά σκληρά για να αισθάνονται τον πόνο σαν ηδονή. Στο δε κέντρον της καταξίωσης όλων αυτών των αξιών, στην καρδία της πορείας εξόδου από τον μηδενισμόν, τοποθετήται το τραγικό στοιχείο του τραγικού ανθρώπου Έλληνα (και όχι Ρωμιού). Αφού οι Ιφεγένειες (Αυτοκτονίες) των σημερινών Μνημονίων δεν διαφέρουν σε τίποτα απο τις Σουλιώτισσες, που προτίμησαν τον θάνατο από την ατίμωση και τη δυστυχία της σκλαβιάς. Ο αλαλαγμός της ιαχής «Αέρα! Αέρα!» στα ελληνοαλβανικά σύνορα το 1940, δεν ξεφεύγει σε τίποτα την πολεμική κραυγή «Ελελεύ! Ελελεύ!» στη Μάχη των Μαχών, που τρόμαξε τους Πέρσες στον Μαραθώνα. Ούτε το «Ελευθερία ή Θάνατος» των Ηρώων του '21 είναι ανώνυμο με το «Μωλόν Λαβέ» των 300 του Λεωνίδα. Γιαυτό το έπος του '40 δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τον άθλον των αθανάτων των Θερμοπυλών, oύτε η Επανάσταση του 1821 από την Μαχη του Μαραθώνος. Γιατί το «Είς οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί Πάτρης!» εμψύχωνε την ηθική δύναμη της αυτοθυσίας υπέρ της μη ατίμωσης και υποδούλωσης της Ελλάδος του κάθε Έλληνα Άρη Βελουχιώτη (του εμφυλίου πολέμου), Θεοδώρου Κολοκοτρώνη (της Επανάστασης του 21), Λεωνίδα των Θερμοπυλών (βασιλιά της Σπέρτης) και του Μιλτιάδη Κίμωνος του πρεσβυτέρου (στρατηγού της Μάχης του Μαραθώνος). Για όλους αυτούς η ζωή χωρίς ιδανικά είναι θάνατος, και ο θάνατος για τα ιδανικά είναι αιώνια ζωή. «Ουδέν φίλτερον πατρίδος αιής» για τον Έλληνα ιθαγενή της Ελλάδος. Δεν υπάρχει Αρχαίος Ελληνας (Greek = Παλιός), ούτε Ρωμιός Έλληνας (Γραικός = Παλιάνθρωπος), μήτε Νεοέλληνας (Ορθόδοξος = Χριστιανός). Διότι ιθαγένεια ονομάζεται ο νομικός δεσμός του πολίτη με το Έθνος (Κράτος) στο οποίο ανήκει. Ο δε κάθε άνθρωπος δεν αποκτά την ιθαγένεια, αλλά γεννιέται με ιθαγένεια, που είναι ίδια με την ιθαγένεια των γονέων του και αποκαλήται «ιθαγένεια δικαίου του αίματος». Μπορεί ο πολίτης να απαρνηθεί την ιθαγένεια δικαίου αίματος και να αποκτήσει, δια μέσω της πολιτογράφησης του δικαίου του εδάφους, την υπηκοότητα, η οποία δεν έχει σχέση με την «παρθένα» ιθαγένειά του. Γιαυτό ο κατέχων την ιθαγένεια λέγεται Ιθαγενής, ο δε κατέχων την υπηκοότητα ονομάζετα Υπήκοος. Όταν δε, ο Ιθαγενής προβεί σε πράξεις εσχάτης προδοσίας ή συμμετέχει στην αντιπολίτευση εναντίον αυταρχικών καθαστώτων, τότε στηρήται την ιθαγένειά του και χαρακτιρίζεται ως Ανιθεγενής. Άρα λοιπόν η ιθαγένεια είναι κάτι σαν την εγκυμοσύνη, ή είσαι έγκυος ή δεν είσαι έγκυος. Δεν υπάρχει ολίγον τι έγκυος. Γιαυτό ως τέκνον της Αφροδίτης και του Έρωτα είμαι υπερήφανος και αξιοπρεπής Έλληνας που κατέχω την ελληνική τους Ιθαγένεια και όχι την ελληνική Υπηκοότητα, που κατέχουν οι Χριστιανοί γιοί του Αβραάμ και Ισαάκ
βάσει της παραγράφου β΄ του Συντάγματος της Επιδαύρου 1822 του Ελληνικού Εκκλησιαστικού Κράτους. Το οποίον διατάζει το εξής: {«Εις το όνομα της αγίας και ομοουσίου και αδιαιρέτου τριάδος». Οσοι αυτόχθονες κάτοικοι της Επικρατείας της Ελλάδος πιστεύουσιν εις Χριστόν (όχι εις Δίαν), εισίν Έλληνες, και απολαμβάνουσι άνευ τινός διαφοράς όλων των πολιτικών δικαιωμάτων}. Πάντως εγώ ως Ιθαγενής Έλλην «Τριῶν τούτων ἕνεκα χάριν ἔχειν τῇ Τύχῃ· πρῶτον μὲν ὅτι ἄνθρωπος ἐγενόμην καὶ οὐ θηρίον (των σπηλαίων), εἶτα ὅτι ἀνὴρ καὶ οὐ γυνή (εκ του πλευρού του Αδάμ), τρίτον ὅτι Ἕλλην καὶ οὐ βάρβαρος (ξύλο απελέκητο) {ταδε έφη Σωκράτης}».
Ζήτωωω. Ελλάς Ελλήνων Ευρωπαίων Ελελεύ. Γιά μιά Ενωμένη Ευρώπη Ελλήνων Ευρωπαίων.
Αμήν = Ή μήν = αληθώς (Ιλιάδα Ομήρου β291-301). Εγώ ο ελάχιστος πολίτης του Κόσμου: Κάρβας.
www.spoudasmata.blogspot.com
www.spoudasmata.blogspot.com
