Μπαίνοντας στην ιστοσελίδα
ΠΑΣΟΚ και πατώντας Συνέδριο 2013 διαβάζω στο θέμα Εγκύκλιοι το εξής: Το 9ο
Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ θα διεξαχθεί από την Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου έως την Κυριακή 3
Μαρτίου 2013 στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Αναλυτικό Πρόγραμμα και ημερήσια
διάταξη θα σας γνωστοποιηθούν με νέα Εγκύκλιο. Δηλαδή «περιμένετε στο ακουστικό
σας». Εδώ βρησκόμαστε σε απόσταση αναπνοής από την ψηφοφορία για την εκλογή
των αντιπροσώπων των Οργανώσεών μας (17/2/2013) και δεν ξέρουμε εαν θα συζητήσουν
περί ανέμων και υδάτων ή ποντικών και γάτων. Σε προηγούμενα Συνέδρια του ΠΑΣΟΚ
είτε ήταν σφοδρή η αντιπαράθεση μεταξύ δύο πλευρών, όπως το '96, όπου
επικράτησαν οι εκσυγχρονιστές, καθώς και το 2007 με τη μάχη παπανδρεϊκών
εναντίον βενιζελικών και το αντίθετο. Είτε τα στελέχη αποδέχονταν την εκλογή
προέδρου χωρίς αντίπαλο, όπως συνέβη το 2004 με κυρίαρχο τον Γ. Παπανδρέου. Στο
σημερινό Συνέδριο δεν υπάρχουν «δεδομένα» και δεν γνωρίζουμε εάν υπάρχει πρόθεση
να αμφισβητηθεί η ηγεσία. Ή θα παραμείνει το ΠΑΣΟΚ να παρουσιάζεται ως
δεκανίκι της Δεξιάς και ως πλυντήριο και απολογητής δεξιών πολιτικών μέτρων της πολιτικής επιστράτευσης ενάντια σε
απεργούς ναυτεργάτες και εργαζομένους στο Μετρό. Δεν είναι δυνατόν το
ΠΑΣΟΚ να ταυτίζεται με τη συντήρηση σε επίπεδο άσκησης κυβερνητικής πολιτικής.
Δεν γίνεται. Είναι πολιτικός παραλογισμός. Γιαυτό όσο το ΠΑΣΟΚ παραμένει σε
αυτή την κυβέρνηση τόσο θα πληγώνεται, τόσο θα μικραίνει, τόσο θα απαξιώνεται. Νομίζω
ότι όταν κάνουμε συνέδριο αυτομάτως τίθεται θέμα ηγεσίας, εκτός αν βλέπει
κανείς τα Συνέδρια ως Συνέδρια χειροκροτητών, όπως ήταν πολύ συχνά τα συνέδρια
του ΠΑΣΟΚ μέχρι τώρα. Και στην αλλαγή ηγεσίας δυστυχώς, όπως έχουν γίνει τα πραγματα, γιατί δεν ήταν έτσι. Μετά το θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου έγινε
σκληρή σύγκρουση για το ποιόν θα βάλουμε πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργό.
Μετά όμως άρχισαν τα περάσματα του δαχτυλιδιού, Σημίτης στον Γιώργο Παπανδρέου,
Γιώργος Παπανδρέου στον Βενιζέλο και έτσι έχουμε μένει ακόμα στις αρραβώνες
Εξουσίας και Αρχηγού ΠΑΣΟΚ. Δεν μπορώ να καταλάβω πως είναι δυνατόν να
παραμείνει ο Βενιζέλος αρραβωνιαστικός της εξουσίας, αν η πλειοψηφία των μελών
του Συνεδρίου δεν θέλει πιά μνηστήρα, αλλά σύζυγο εξουσίας του ΠΑΣΟΚ. Πρέπει
πιά να ανοίξει η νέα περίοδος γάμου μεταξύ Εξουσίας και Αρχηγού και να δρομολογηθεί,
με την απόφαση και εφαρμογή μιας ριζικά διαφορετικής πολιτικής, συνδυάζοντας τη
δημοκρατική σοσιαλιστική προοπτική με το ρεαλισμό της σύγχρονης
πραγματικότητας. Είναι παγκόσμια πρωτοτυπία να βαφτίζεται πριν πολλούς μήνες ένα
κομματικό Συνέδριο Συντακτικό και αντί για τεκμηριωμένες θέσεις προτάσεις και
πολιτικές διαδικασίες, να προωθείται για συζήτηση στα μέλη του κινήματος ένα
ερωτηματολόγιο δημοσκοπικής υφής. Είναι
μήπως μια κουτοπόνηρη τακτική να μην κατατεθούν κείμενα που θα εμφανίζουν με καθαρότητα
της πολιτικές προθέσεις, για την μετάλλαξη της πολιτικής του φυσιογνωμίας;
Αν κάτι τέτοιο συμβαίνει, τότε αυτό
είναι η υποτίμηση της ιστορίας του ΠΑΣΟΚ, και της νοημοσύνης εκατοντάδων
χιλιάδων μελών και φίλων του κινήματος που με την προσφορά τους και τους
αγώνες τους έδωσαν την δυνατότητα στο λαό μας και στην πατρίδα μας να
ακολουθήσουν έναν περισσότερο δημοκρατικό και κοινωνικό δρόμο. Αναρωτιέμαι,
σε ποιούς απευθύνονται; Σε στελέχη που έχουν συνδέσει τη ζωή τους με το ΠΑΣΟΚ;
Σε ανθρώπους που βρίσκονται στο κίνημα από την ίδρυσή του; Είναι δυνατόν να
ρωτάς κάποιον, που βρίσκεται στο χώρο περισσότερα από 35 χρόνια, τι είναι το
ΠΑΣΟΚ; Εξ αυτού είναι ενδεικτικό ότι λείπουν βασικά ερωτήματα που απασχολούν τα
οργανωμένα μέλη του ΠΑΣΟΚ. Για παράδειγμα: Είναι οι πολιτικές των μνημονίων
πολιτικές με προοδευτικό πρόσημο; Είναι αναιρετική της προσπάθειας
επαναπροσανατολισμού του ΠΑΣΟΚ σε προοδευτική κατεύθυνση, η συμμετοχή του στην
κυβέρνηση Σαμαρά; Το ΠΑΣΟΚ έχει στόχο την αλλαγή της κοινωνίας σε σοσιαλιστικό
μετασχηματισμό ή αποδέχεται το ρόλο του διαχειριστή του υπάρχοντος συστήματος;
Δεν λείπουν τυχαία αυτά τα ερωτήματα. Βεβαίως μπορεί και πρέπει να υπάρχουν πολιτικές διαφόρες και προτάσεις. Δεν έχουμε όμως το δικαίωμα να ευτελίζουμε
διαδικασίες και ιστορικές διαδρομές θεσμών και προσώπων στο όνομα μιας πολιτικά
αδιέξοδης απόπειρας ολοκληρωτικού ελέγχου του κινήματος. Έστω και την τελευταία
στιγμή ας εγκαταλειφθούν οι κουτοπόνηροι ερασιτεχνισμοί των ερωτηματολογίων κι
ας κατατεθούν πολιτικές προτάσεις που να δίνουν απαντήσεις και ελπίδα. Στο
ΠΑΣΟΚ γνωριζόμαστε χρόνια τώρα και έτσι γνωρίζουμε πολύ καλά πράγματα
και καταστάσεις για να θεωρήσουμε ότι η αναφορά του κ. Δατσέρη για «το ΠΑΣΟΚ
της φούσκας της μεταπολίτευσης» ήταν τυχαία! Όσο τυχαία ήταν και η αναφορά του
κ. Σιακαντάρη που διορίστηκε στο ΙΣΤΑΜΕ ότι αυτό το Συνέδριο πρέπει να είναι το
τελευταίο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ και να προχωρήσουμε στη σύσταση νέου φορέα της
σοσιαλδημοκρατίας στη χώρα! Υποτίθεται ότι αυτοί έχουν συμμετοχή με τον έναν ή
τον άλλο τρόπο και στην προετοιμασία του Συνεδρίου! Το καθήκον πάντως του
προέδρου του κινήματος είναι να προστατεύσει την παράταξη από αυτές τις
λογικές, γιατί η εσωτερική υπονόμευση πολλές φορές μπορεί να οδηγήσει σε
πρωτόγνωρες καταστάσεις. Το ΠΑΣΟΚ οφείλει σήμερα να υποστηρίξει με κάθε ικμάδα
της δύναμής του τη μεταρρυθμιστική λογική προς την πρόοδο, όπως οφείλουμε να
την επαναπροσδιορίσουμε. Να ανακαλύψει εκ νέου τα κοινωνικά του
αντανακλαστικά. Να παράγει και να καταθέτει προτάσεις προόδου, σε πείσμα της δεξιάς
συντήρησης και ξενοφοβίας αλλά και του επικίνδυνου λαϊκισμού του ΣΥΡΙΖΑ, της
άγνοιας και της θολότητας . Προτάσεις που υπηρετούν την κοινωνία, όχι
οργανωμένες ομάδες εντός της. Να συνομιλήσουμε και να συνδεθούμε επιτέλους με
τους αφανείς ήρωες της καθημερινότητας. Αυτούς που δεν έχουν τη δυνατότητα και
την συνδικαλιστική οργάνωση για να σταθούν μπροστά στις ηγεσίες με παρωχημένα
αιτήματα και γενικόλογα συνθήματα άλλης εποχής. Αυτούς που δεν ουρλιάζουν σε
τηλεπαράθυρα. Ώστε να δωθεί βήμα και φωνή σ' αυτούς που προσπαθούν να ανοίξουν
νέους δρόμους. Αυτή είναι η νέα πλειοψηφία στη χώρα μας, αυτοί οι πολίτες είναι
που θα χτίσουν με διαφορετικά υλικά. Από αυτούς πηγάζει η πρόοδος, αυτοί είναι
η πραγματική γνησιότητα ενός σοσιαλδημοκρατικού ΠΑΣΟΚ και η οποία πρέπει να
είναι ο εκφραστής τους. Γιαυτό το Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ αποτελεί την ιδανική
ευκαιρία να ακουστούν επιτέλους όλες οι φωνές, να δωθεί στίγμα , να
συζητήσουμε για το μέλλον μας. Να σπάσει η έντονη απογοήτευση και η απομόνωση
που κυριαρχεί ως αίσθηση στο χώρο μας σήμερα. Το κόμμα δεν μπορεί να πάει πιο
κάτω από εκεί που είναι τώρα. Αφού από
το 43,3% τον Οκτ. του 2009, μέσα σε μόλις 2,5 χρόνια, κατρακύλησε στο 12,3% τον
Ιούνιο 2012. Έχασε σχεδόν τα 3/4 από τη δύναμή του. Έχασε 2.250.000 υποστηρικτές
του, ψηφοφόρους του! Μία δύναμη ανυπολόγιστης αξίας. Πολίτες, γυναίκες και
άνδρες με το δυναμισμό τους, τα οράματά τους, τη δημιουργικότητά τους, τις
ελπίδες τους. Το ΠΑΣΟΚ κατρακυλά, απαξιώνεται και διαλύεται λόγω της πολιτικής
που η ηγεσία του ακολούθησε και ακολουθεί. Πολιτική, η οποία διέσπασε όλες τις
κοινωνικές συμμαχίες που είχαν οικοδομηθεί στα 40 χρόνια της μεταδικτατορικής
Ελλάδας, με πρωταγωνιστή και πολιτικό κορμό το ίδιο το Κίνημά μας. Όλοι θα
πρέπει να το καταλάβουμε αυτό. Το επικείμενο Συνέδριο, λοιπόν, αποτελεί μια
πρώτης τάξεως ευκαιρία για ανασύσταση δυνάμεων. Αλλιώς θα γίνουν προφήτες οι άνθρωποι, που
δυστυχώς κινούνται και στον κύκλο του προέδρου, που με δημόσιες τοποθετήσεις
τους και διάφορα άρθρα τους μίλησαν καθαρά για το τέλος του ΠΑΣΟΚ. Τότε ο
σώγαμπρος του μεγαλοεπιχειρηματία με χέστρες και μπιντέδες στο Bαρδάρη κ. Α. Μπακατσέλου, και του μεγαλοαστού καρντάση δικηγόρου ο
κανακάρης Βαγγέλας Βενιζέλος, που ως δεκανίκι του Σαμαρά θελει να μας βάλει σε
αναπτυξιακή πορεία υπογράφοντας αυθαιρέτως Μνημόνια και Μεσοπρόθεσμα, επωφελή
για τους τοκογλύφους και καταστροφικά για την Πατρίδα, θα θυμηθεί του Σόλωνα
την συμβουλή «Μηδένα προ του τέλους μακάριζε». Και τότε θα φωνήσει τρις «ΠαΣοΚ,
ΠαΣοΚ, ΠαΣοΚ, όπως ανέκραξε και ο βασιλιάς Κροίσος το «Σόλων, Σόλων, Σόλων». Οι
δε παλιοκαραβάνες του βαθύ ΠαΣοΚ έχοντας ως γνώμωνα του αρχαίου Δημοσθένη το γνωμικό: «Προς γαρ το τελευταίο
εκβάν έκαστον των προ υπαρξάντων κρίνεται». Και τον απόηχο του Στέλιου
Καζατζίδη στους στίχους «Ό,τι αγαπάω εγώ πεθαίνει / και ξαναρχίζω απ’ την αρχή»
θα κάνουν έργο στην πολιτική τους της κρητικής μαντινάδας το δίστιχο «Να
χαιρετάς και τους πεζούς όταν καβαλικέψεις / για να σε χαιρετούν κι αυτοί όταν
θα ξεπεζέψεις». Συνειδοτοποιόντας πως ο Βενιζέλος nee Turkoglu (βάσει του Αμερικανού
Πρέσβη την αναφορά: 09ATHENS1535
Origin:
Embassy Athens Time:
Wed,
7 Oct
2009) «έχει κάνει το δικό τους,
(ΠαΣοΚ), ξένο», οδηγόντας τους ψηφοφόρους στην εξαθλίωση και σε ωκεανούς μίσους
προς το ΠΑΣΟΚ, θα πάψουν να δίνουν συγχωροχάρτι (άσυλο) στα πολιτικά καθάρματα
της Βουλής και να σκεπάζουν, όπως η γάτα τις ακαθαρσίες της, όλες τις βρωμιές
τους. Ώστε να μη ληστεύονται οι ζωές των Ελλήνων και να μη γεμίζουν αγανάκτηση.
Για να είναι «Χριστιανὰ τὰ τέλη τῆς ζωῆς υμῶν, ἀνώδυνα, ἀνεπαίσχυντα, εἰρηνικά,
καὶ καλὴν ἀπολογίαν τὴν ἐπὶ τοῦ φοβεροῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ». Διότι «δρυός πεσούσης πας ανηρ ξυλεύεται». Ευχαριστώ. Καρβας. www.Spoudasmata.blogspot.com
